Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1958, Qupperneq 44

44
áþreifanleg af uppblæstri eða eyðingu vatns samhliða
beitinni.
En einmitt af þessum sökum er rannsókn sú, sem hér um
ræðir svo mikilvæg. Með henni er verið að leggja grund-
völlinn til að standa á, áður en lengra er farið í þessum
rannsóknum, þann grundvöll, sem ekki verður komizt hjá,
og allar framhaldsrannsóknir í þessum efnum verða að
hvíla á.
Gróðurkortin, eins og frá þeim er gengið, sýna oss, hversu
mikið gróið land er á hinu umrædda svæði, og hvernig það
skiptist milli mismunandi gróðurfélaga.
Eg gat þess áðan, að mörgum yxi í augum víðátta beiti-
landanna, og er það raunar engin furða, þegar menn þurfa
að leggja leiðir sínar um þau í smalamennsku. En vér skul-
um nú athuga, hversu mikið af þessu víðerni er nýtileg til
beitar. Má gera ráð fyrir að Gnúpverjaafréttur sé ekki fjarri
því sem er meðallag, þótt ekki verði það fullyrt. Svæði það,
sem kortlagt hefur verið, er alls um 28 þús. ha. En gróið
land af því reyndist ekki vera nema um 51%, eða aðeins
rúmur helmingur afréttarins. Að vísu verður því ekki neit-
að, að hinir ógrónu melar og sandar, sem svo eru merkt á
uppdrættinum eru ekki gróðurlausir með öllu. Þar er á
mörgum stöðum það, sem kalla mætti hlauphaga. En á
móti því kemur, að gróðurlausir blettir eru í gróna landinu
svo margir og miklir, að vafalaust gera þeir meira en vega
móti hagateygingunum, sem leynast á grjótum og melum.
Þá er og þess að minnast, að 39% af hinu gróna landi er
mosaþemba, en í henni er hvergi meira en 20—30% af yfir-
borðinu vaxið háplöntum, og oftast miklum mun minna
einkum þar sem landið liggur hæst og er skjólminnst.
Þegar vér höfum fengið vitneskju um hversu stórt gróna
landið er og jafnframt hitt, að á hinu gróna landi finnast
24 mismunandi gróðurhverfi eða gróðurhverfasamstæður,
sem mjög eru misjafnar að stærð og gæðum, þá er að kanna