Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1971, Qupperneq 13

forrœktun ræktunarlandsins áður en sáð er í það endanlega
til túns.
Mér er ljóst að þessi ráðlegging, að plægja búfjáráburðinn
niður við forræktun, sem ég tel vera örugg sannindi, stang-
ast við viss „máttarvöld" í ræktunarmálum, en sem betur
fer völd sem ekki eru óskeikul né almáttug. Mér hefir verið
refsað, svo sem mig má minni til reka, fyrir að láta þau orð
falla, jafnvel margsinnis, að ræktun okkar sé of snöggsoðin,
og að hér beri að taka upp skipulega forvinnslu og forrækt-
un lands, sem tekið er til ræktunar, áður en endanlega er
sáð í það til túns. Tel ég að þar beri margt til, en þó mest,
hver nauðsyn er að koma búfjáráburði niður í jörðina, við
aðeins eins árs vinnslu er það ekki hagkvæmlega gerlegt.
Bændum hefir verið tjáð, að það sé enginn fótur fyrir því,
að ræktunin sé yfirleitt of ,jnöggsoðin“, eins og það hefir
verið orðað, og að öll umræða mín og annarra um forrækt-
un, hafi „alls ekkert við að styðjast", en sé „úrelt fræði.“
Þó sit ég við sama keip og endurtek, að nauðsyn þess, að
koma búfjáráburði niður í nýræktarjörðina, verður að sitja
fyrir öllu, og ég tel að raunar sé það ekkert vandamál leng-
ur, ef rétt er á haldið. Ég endurtek einnig fyrri ummæli mín,
að víða þarf svo mikils með við að koma rækt í jörðina, að
vel getur reynzt hagkvæmt að hafa tvær leiðir um að velja
við forræktunina. Auk hins venjulega, að forrækta landið í
eitt ár, er önnur leið sú, sem sjaldan er á minnzt, að skipta
forræktinni í tvær lotur. Hraðvinna landið í fyrri lotunni
og sá í það grasfræi meira eða minna tyrfið, eins og það vill
verða. Nytja það þannig forræktað, til sláttar og beitar í
fáein ár, ef til vill aðeins 2—3 ár. í annarri lotu er landið
plægt vandlega og plægður niður ríflegur forði af búfjár-
áburði, herfað og sáð til túns, svo sem bezt má verða, þá er
nýræktun landsins lokið, fyrr ekki.
Hér er miklu meira í efni en svo að bændum sé holit að
trúa því fortakslaust, að ég fari með „úrelt fræði.“ Auk inn-
lendra sannana allt frá þaksléttunni, má t. d. benda á norska
reynslu og fræði. I Noregi eru landkostir breytilegir og
margs að gæta við nýræktun lands.
15