Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1971, Síða 21

geti fjölgað fénaði sínum, án þess að framleiðslukostnaður-
inn aukist að sama skapi. —----Um að gera að rœkta sem
mest á sem ódýrastan hátt. Kröfurnar um ræktunargæði og
gróður verða að vera hóflegar.------Það verða ekki nema
stöku menn, af þeirri kynslóð, sem nú situr jarðirnar, sem
komast lengra en þetta. En þessir fáu menn kenna þeirri
kyjislóð, sem nœst tekur við, svo að hún verður ekki ánægð
með minna, en að gera hvort tveggja i senn, að auka við
ræktunina, og rækta aftur að nýju, allt, sem áður var ræktað
á ófullkominn hátt. Sú kynslóð breytir gömlu túnunum i
sáðtún og ekrur, og ræktar mestmegnis með fullkominni
sáðrækt."
Ekki reyndist sá er þetta sagði 1927 (Á. G. E.), mikill spá-
maður, — og þó? Vitanlega gat honunr og þeim sem þá ræddu
um ræktunarmál aldrei komið til hugar, að stærð túna á
landi hér myndi á þeirra ævi aukast úr um 23.000 ha (1927),
í um 120.000 ha (1970). Það hefði þótt alger fjarstæða að spá
slíku 1927. En hitt hafa orðið mikil vonbrigði, hve vonin
um, og trúin á, að ræktunin yrði bætt, með endurræktun,
þegar lengra liði, hefir orðið að engu, í reynd og raun. Allar
þenkingar um það hafa engu um þokað. Dugnaður bænda
við nýræktarframkvæmdir hefir beinzt einhliða að því, að
stækka túnin, lengur og meir en hóf er á orðið. Enn er það
ekki orðinn neinn veruleiki að rækta aftur að nýju, það sem
áðurvar ræktað á ófullkominn hátt. Að því leyti eru bændur
ekki komnir neitt að ráði fram úr því með túnrækt sína, sem
var er þeir tóku að nota fyrstu traktorana við nýræktun 1926
og þar um kring. Þetta er ótrúlegt en sannleikur sem ekki
verður sniðgenginn.
Stórum meira er um vert, heldur en slíkar spásagnar-
tillögur um jarðrækt, sem hér hafa verið nefndar, það sem
tilraunastjórarnir á tilraunabúunum á Akureyri og á Sáms-
stöðum hafa látið frá sér heyra, um nauðsyn og not bættrar
ræktunar. Þar hafa svo sem kunnugt er sömu menn unnið
lengi, eða allt frá 1924 og 1927. Þessir menn hafa ekki held-
ur verið myrkir í máli um ræktunarmálin hin síðari ár, eftir
þeir létu af embættisstörfum, fyrir aldurs sakir. Ollum öðr-