Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1973, Qupperneq 3

hefur þó verið sú, að verka þess ráðs sér lítinn stað. Sjálfur
átti ég sæti í því í fjögur ár og hef fylgzt með störfum þess
síðan. Niðurstaða mín af því er sú, að annars vegar fór
fundartími þess í innbyrðis deilur um verksvið ráðsins, eða
tillögum þess og viljayfirlýsingum hefur verið stungið und-
ir stól af þeim, sem úr áttu að vinna.
Hugmynd mín var sú, að tilraunaráð það, sem starfar við
Rannsóknastofnun landbúnaðarins, hefði fyrst og fremst
með höndum að leggja hinar stóru línur í rannsóknunum.
Þar koma saman fulltrúar rannsóknarstarfseminnar, sem
vinna þessi verk, en eru eðli málsins samkvæmt einhæfir
hver í sérgrein sinni og á hinn bóginn fulltrúar Stéttarsam-
bands bænda, Framleiðsluráðs landbúnaðarins, Búnaðar-
félags Islands og bændaskólanna, sem starfi sínu samkvæmt
hafa yfirsýn yfir þarfir og vandamál í landbúnaði í víðasta
skilningi. Einhver gæti haldið því fram, að hér sé svo erfitt
mál á ferðinni, að ofætlun sé þessu ráði að komast að skyn-
samlegri niðurstöðu, og niðurstaða ráðsins yrði síðan snið-
gengin af þeim, sem framfylgja eiga henni. Því er til að
svara, að hér er ekki margra kosta völ. Eins og er ríkir það
fyrirkomulag, að rannsóknarmenn hafa ekkert aðhald. Þeir
þurfa engum að gera grein fyrir, hvað þeir eru að fást við.
Hvort viðfangsefni þeirra eru þau, sem þjóðfélagið óskar að
veita fjármuni til fær enginn að segja álit sitt á. Hvenær
niðurstöður koma og hvernig rannsóknir eru á vegi staddar,
þarf enginn að gera grein fyrir. Þetta stafar ekki af því, að
rannsóknarmenn óski ekki eftir að gera grein fyrir máli
sínu, eða slíkt er hrein undantekning, heldur er hvergi gert
ráð fyrir í uppbyggingu rannsóknanna, að þetta sé gert.
Engin mælistika er til, til að leggja á verk rannsóknar-
manna. Undirstaðan, nvert við erum að stefna í landbún-
aðarrannsóknum, er ekki til og rannsóknarmenn eiga enga
til að leggja dóm á störf þeirra.
5