Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1973, Blaðsíða 62

eða eitthvað því líkt, en það er þó harla ólíkt þeirri tegund
að mynda þéttan gróður, gæti því vel verið um eitthvað ann-
að að ræða, t. d. Poa pratensis-afbrigði eða jafnvel aðrar sveif-
grastegundir, sem enn eru ekki viðurkenndar hér á landi.
Þá er þarna sennilega túnvingull (Festuca rubra) og jafnvel
bldvingull (Festuca vivipara) eða sauðvingull (Festuca
ovina). Þetta gróðurlendi myndar jaðar eða belti meðfram
allri bjargbrúninni að austan og suðaustan, og var orðið
fallega grænt, enda er það líklega meira eða minna sígrænt.
Enginn efi er á því, að gróðurlendi þetta skapast af fugla-
dritinu, sem því berst stöðugt frá fýl, ritu og máfuglum, sem
þarna byggja bjargið. Það er því sem kallað er áburðarkœrt
(coprophilous).
Á blábrúninni eru víða smárof í graslendið, og þar þrífst
skarfakálið (Cochlearia officinalis) og kattartungan (Plant-
ago maritima) sem best. Annars er gróðurþekjan svo sterk,
að hún virðist sumsstaðar ekki rifna þótt bergið eyðist und-
an henni, og myndar því víða hengjur framá brúnina, sem
eru varasamar skepnum og fólki.
3. MÓLENDI
Með stinnastör (Carex bigeloivi) sem aðaltegund. Myndar
hún samfellda breiðu, sem þó er lausari í sér en graslendið,
enda er meira af blandtegundum í þessu gróðurlendi og
allmikill mosi. Er þetta því langfjölbreyttasta gróðurlendið
á Fontinum. Elelztu aukategundirnar eru geldingahnapp-
ur, brjóstagras, skarfakál, lambagras, kattartunga, grávor-
blóm og blóðberg. Á stöku stað er allmikið af krœkilyngi eða
rjúpnalaufi (Dryas octopetala), og nær það jafnvel yfirhönd-
inni á litlum blettum. Drepanocladus uncinatus er aðal-
mosategundin, og vex hvarvetna á milli staranna eða lyngs-
ins. Þar finnst og mosinn Bryum inclinatum.
Mólendið hefur litla útbreiðslu á Fontinum, er nær
eingöngu bundið við barðið áðurnefnda, og svæðið hið
næsta fyrir austan það. Er hér bæði um að ræða dálítið
66