Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1973, Qupperneq 65

II. MOSAR:
(Nafngr. a£ B. J. og H. Hg.)
1. Bryum inclinatum (Br. stenotrichum C. Muell.)
2. Bryum sp. (ógreinanlegur). 5. Schistidium apocarpum.
3. Drepanocladus uncinatus. 6. Schistidium maritirnum.
4. Iihacomitrium canescens. 7. Ulota phyllantha.
Þegar þessi listi er athugaður er það einkum tvennt, sem
vekur athygli við fyrstu sýn, nefnilega tegundafæðin og há-
fjallabragur flórunnar. Ef frá eru skildar þær fáu tegundir,
sem eingöngu eru bundnar við sjávarstrendur (saltrok), þ. e.
skarfakál, kattartunga (og heigulstör), geta nær allar há-
plöntutegundirnar vaxið um eða ofan við 1000 metra hæð í
innsveitum landsins, og eru flestar þeirra raunar algengar
þar, og mynda þar oft samfelldan gróður ekki ósvipaðan
þeim sem hér er að finna. Þannig er t. d. stinnastararmórinn
eitt algengasta gróðurlendið í háfjöllum innsveitanna, frá
um 700—1100 m. h., og einnig það samfellda gróðurlendi,
sem hæst fer í þessum fjöllum.
Þá er ennfremur áberandi vöntun lyngtegundanna (nema
krœkilyngs, sem þó er heldur lítið af) svo og annarra viðar-
kenndra plantna (víðitegunda, nema smjörlaufs, fjalldrapa
o. fl.). Bláberjalyng kvað finnast í nokkru magni hjá Skoru-
vík og fjalldrapi er þar einnig á fáeinum stöðum, en senni-
lega er hvorug þessara plantna utar á nesinu.
Um aldur gróðursins á Fonti verður lítið vitað. Ekkert
einkenni hans bendir til hás aldurs, en þó er gróðurinn hér
líklega eldri en víðast hvar annarsstaðar á landinu, þar sem
jöklar hafa hopað héðan fyrr en af flestum öðrum stöðum.
Hugsanlegt er jafnvel að hér hafi aldrei gengið yfir skrið-
jökull, en jökulrispur bæði utan og innan við Skoruvík,
benda þó til annars. í jarðveginum norðvestan á nesinu finn-
ast bæði ljósu Hekluöskulögin (H;. og H4), og eru um
jarðvegsþykktarinnar neðan þeirra.
69