Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1973, Side 73

ÞÓRARINN LÁRUSSON:
FJÓRIR ÞÆTTIR ÚR FÓÐUR-
FRÆÐINNI
í þessum pistli mínum er ætlunin að koma á blað ýmsum
þáttum varðandi fóðurfræðileg spursmál, sem ég hefi oft
leitt hugann að. Þótt sjálfstæð grein um hvern þessara þátta
liggi ekki fyrir að svo stöddu, tel ég þó fyllilega ástæðu til
að koma þessum þenkingum mínum á blað. Búast má þó
við að nokkuð skorti á heillegt yfirbragð ritsmíðarinnar af
þessum sökum, en lesendur taka vonandi viljann fyrir
verkið.
HEYGÆÐI
Hugtakið heygæði, eða fóðurgæði heys, er mjög á reiki. Yfir-
leitt er talað um fóðurgildi í þessu tilliti, sem þó nær ekki
yfir nema helminginn af því, sem hugtakið fóðurgæði á að
spanna. Með heygæðum er almennt átt við hæfni heysins, til
að uppfylla fóðurpörf skepna til pess að viðhalda eðlilegri
lífsstarfsemi og skila afurðum. Hversu gott heyið er í þess-
um skilningi, þ. e. heygæðunum, má skipta í tvennt, fóður-
gildi og sjálfviljugt átmagn, nánar þannig:
1. Fóðurgildi heysins, sem einkum byggist á:
a) Efnasamsetningu (hráprótein, tréni, fita, önnur N-
laus sambönd (NFE), steinefni og vítamín).
77