Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1984, Blaðsíða 12

JÓN AÐALSTEINN HERMANNSSON:
ULLARKANÍNURÆKT
INNGANGUR
Á tímum offramleiðslu í hefðbundnum búgreinum er eðlilegt
að menn líti til annarra og nýrra búgreina. Um 1980 hafði
athygli ýmissa bænda beinst að ullarkanínurækt og sóttu
nokkir um leyfi til innflutnings. Ári síðar fóru fjórir sunn-
lenskir bændur til Þýskalands og fluttu inn 40 ullarkanínur og
munu flest dýr hérlendis vera afkomendur þessa fyrsta inn-
flutnings. Bændurnir voru frá Jaðri í Hrunamannahreppi,
Kjóastöðum í Biskupstungum, Litlu-Hildisey í Landeyjum
og Vorsabæ á Skeiðum. Dýr þessi voru fyrst í hálfs árs ein-
angrun á Kjóastöðum. Árið 1984 voru síðan flutt inn 126 dýr
sem nú eru í einangrun í Njarðvíkum en þar er verktakafyr-
irtæki að koma á fót stóru kanínubúi, Kanínumiðstöðinni.
Sunnlenskir kanínubændur stofnuðu með sér félagsskap,
Kanínuræktarfélagið á Suðurlandi, skammstafað KRÁS.
Þeir standa mjög vel að félagsmálum sínum en lítill stuðn-
ingur hefur komið frá því opinbera. KRÁS gefur út fjölritað
félagsblað og ættu allir sem áhuga hafa á kanínurækt að
kaupa það.
Árið 1980 sóttum við hér í Hlíðskógum í Bárðardal um leyfi
landbúnaðarráðuneytisins til að flytja til landsins 3 angóra-
kanínur frá Danmörku. Dýrin vorum við búin að tryggja
okkur hjá dönskum bónda er hafði flutt út kanínur t.d. til
Noregs. Okkur var synjað leyfis. Má það sjálfsagt kallast happ
14