Ársrit Kaupfjelags Þingeyinga - 01.01.1919, Page 41

43
Þetta örstutta sögulega yfirlit sýnir, að K- Þ. hefir frá fyrstu
átt frumkvæði og forgöngu í þessu máli, og orðið öðrum til
fyrirmyndar, og er það ekki lítill metnaður fyrir félag vort,
og heiður þeirra manna, sem þetta mál hófu fyrstir. Er sér-
staklega vert að minnast þessa nú, og rifja upp endurminn-
ingarnar um þessa meira cn 30 ára starfsemi félags vors,
þegar forgöngumennirnir frá þeim tima flestir eru horfnir og
að hverfa úr sögunni, og minna félagsmenn á þann ábyrgð-
arhluta, sem nú hvílir á þeim, að láta ekki forgöngumerkið
niður falla, heldnr halda því framvegis hátt við ioft, svo að
sjáist um land alt, og enginn efist um, að hér sé enn foryst-
an í þessu sæmdar- og hagsmunamáli alþjóðar.
Þetta er sérstaklega mælt til hinna yngri kaupfélagsmanna,
sem nú eru óðum að taka við af hinni hverfandi kynslóð,
sem hóf K. Þ. og beindi starfsemi þess á þær leiðir, sem
leitt hafa til þess árangurs, sem orðinn er. Það verður þeirra
hlutverk að halda nafni K. P. í heiðri, halda áfram lengra á
þeirri leið sem mörkuð er. Því það mega menn ekki ætla,
að nú þegar sé náð nokkru fullkomleikamarki í þessu máli.
Nei, það er langt frá að svo sé, það verða menn vel að muna,
og varast að svæfa framsóknar- og forgönguanda K. Þ. svo
í þessu, sem í öðrum umbótamálum. Straumur tímans, nýir
markaðir og markaðshorfur flytja nýar og nýar kröfur, sem
verður að hafa vakandi auga á, taka til greina og laga sig
eftir. Það sæti illa á K. Þ-, að framfylgja ekki til hins ítrasta
þeim landslögum — ullarmatslögunum — sem telja má að
runnin séu undan þess rifjum. Á því verður þess vegna að
hafa vakandi augu og eftirgangsmuni, bæði af hálfu félags-
stjórnar, ullarmatsmannsins, en þó um fram alt félagsmanna
sjálfra, sem ullina framleiða. Þeir verða að afla sér þekking-
ar og skilnings á málefninu og verða samtaka um það, eins
og raunar öll umbótamál, sem samvinnufélögin hafa með
höndum.
Það er meðvitundin um þetta, sem knúð hefir hinn góð-
kunna og samviskusama ullarmatsmann K. Þ. til þess, að láta
félagsstjórninni í té skriflegt álit sitt og hugleiðingar um ull-