Ársrit Kaupfjelags Þingeyinga - 01.01.1919, Side 42

44
armatið, og reynslu hans í þeim efnum, til birtingar í ársrit-
inu. Hann segir um
Ullarmatið í K. P.
Eg þykist hafa orðið þess talsvert var, að ýmsir menn,
einnig kaupfélagsmenn, og um þá tala eg hér sérstaklega, líti
svo á, að nú sé allur vandinn leystur í ullarverkunarmálinu,
með hinum lögskipuðu ullarmatsmönnum; nú megi varpa
allri áhyggju um málið á þá, því nú sé það á þeirra valdi
og ábyrgð; alt velti nú á því, hvort ullarmatsmaður K. Þ. sé
vaxinn tiltrú þeirri, sem honum er sýnd, og starfi því, sem
honum er falið.
Petta tel eg hvorki rétta né sanngjarna skoðun, þvt svo
getur verið í pottinn búið af félagsmönnum og félagsstjórn,
að því verði með engu móti fram komið, sem ullarmatsmað-
ur vill vera Iáta.
Ullin á að afhendast móttöku- og matsmanni, verkuð og
flokkuð eftir auglýstum reglum. Við það er starf hans miðað
og aðstaða öll. Aðalhlutverk hans er að meta það, hvort ullin
sé forsvaranlega verkuð og rétt flokkuð, og þoka því til þar
sem með þarf, svo að fullt samræmi sé í allri flókkuninni.
Með þessu fyrirkomulagi er ullareigendum sýnd tiltrú, og
með því eiga þeir líka kost á að vera við og horfa á sjálft
matið. Við þetta sparast líka mikill sameiginlegur kostnaður,
sem leggjast myndi á ullina, ef hún kæmi öll óflokkuð, og
yrði eftir á að flokkast um leið og hún er sekkjuð, yrði þá
iíka torvelt að sjá um, að hver fengi verð fyrir sína ull eftir
verðleikum.
Yfir höfuð fer fjölda félagsmanna þetta vel úr hendi, og
sumum, jafnvel heilum bygðarlögum svo, að hrósvert er.
En svo koma slæmir árekstrar við og við, og oftast þegar
verst gegnir. Þegar mest berst að af ullinni, kemur auðvitað
hvað helst fyrir, að einhverjir komi með laklega verkaða og
ílla flokkaða eða máske alls ekkert flokkaða ull. Matsmaður
vill þá sýna svo mikla sanngirni sem hann getur, og unnt er
að samrýma við þær skyldur og ábyrgð, sem á honum hvílir,