Árbók Landsbókasafns Íslands - 01.01.1965, Qupperneq 95

ÆVIÁGRIP SIGHVATS GRÍMSSONAR BORGFIRÐINGS
95
/ púltinu, sem vér sjáum á myndinni, er geymdur seðill, er gerir julla grein jyrir þessum merka
grip: Ég undirritaður sendi með handritasajni Sighvats Gr. Borgjirðings sögulegan mun, sem er púlt
jietta. A jwí hefur hann skrijað öll sín rit, jrá því jyrsta allt jram að 1890, hvort heldur hann var
heima eða var við róðra hingað og þangað í verstöðum, víða um Breiðafjörð og undir Jökli og Bol-
ungarvík jleiri vertíðir og fjöldamörg vor á Fjallaskaga við Dýrajjörð. Alla tíð var skrijað á linján-
um á rúmi sínu, hvar sem dvalið var. — Höjða, 14. 3. 1930, Gísli Sighvatsson.
skógarvinnu, eyjaferöir o. fl., og um sumarið bæði í Flatey og á Múla. Nú var það á
þessum árum, að hann var kominn í fullkomin kynni við Gísla Konráðsson, sem léði
honum hvert handritið á fætur öðru, eftir því sem Sighvatur gat yfir komizt að afrita,
og fræddi hann og leiðbeindi á allar lundir, enda var sem nýr heimur opnaðist fyrir
Sighvati, þegar hann komst í kynni við Gísla. Og þótt Sighvatur væri vinnumaður og
hefði litla tíma, þá notaði hann hverja stund sem mest mátti verða, bæði nætur og
daga, til að afrita sögur Gísla og fræðirit. Hvern helgidag, sem hann var í Flatey, vóru
þeir saman frá morgni til kvelds, og þótt Gísli væri hinn mesti gleðimaður fram á hin
háu elliár sín, þá var honum oft mikið angur að, þegar þeir urðu að skilja, og lét hann
það oft í ljósi. Þannig vóru öll þau ár, sem þeir höfðu kynni saman, að Sighvatur
hafði þar jafnan opinn hinn mikla fræðifésjóð, og var það Gísla hin mesta ánægja. Og
þegar Sighvatur var við róðra í útveruin, safnaði hann öllu því, er hann á náði, fyrir
Gísla, viðhurðum ýmsum, yngri og eldri, slysförum, viðaukum til ætta o. s. frv.