Árbók Landsbókasafns Íslands - 01.01.1965, Síða 98

98
ÆVIÁGRIP SIGHVATS GRÍMSSONAR BORGFIRÐINGS
að Sighvatur sleppti Klúku í næstu fardögum með Jrví að mega halda öllum leiguánum,
sex að tölu, og leggja ekkert ofan á jörðina, en Jregar hann tók við jörðinni, tók hann
við 28 vætta ofanálagi, en hann byggði Jjar upp baðstofu og búr. Slík urðu nú Jjau
leikslok. Enda varð Sighvati það hinn mesti styrkur á hinum langa og erfiða flutningi
sínum vestur í Dýrafjörð, yfir alla Steingrímsfjarðarheiði, út og yfir allt ísafjarðar-
djúp og þaðan vestur Hestfjarðarheiði í Dýrafjörð, en á leið hans tóku honum allir
tveim höndum og styrktu hann á margan hátt, svo hann kom bæði konu og börnum,
skepnum sínum og búshlutum með heilu og höldnu. Að Höfða kom hann um fardaga
vorið 1873, með konu sinni og þremur börnum: Sigríði, Gísla, fæddur 16. apr. 1871,
og Njáli, f. 3. ág. 1872, en haustið eftir fæddist hið fimmta barn þeirra hjóna, 25.
nóv. 1873, Jón Elías. Eftir það Sighvatur kom að Höfða, var hann ýmist við heimilis-
störf sín eða vann við Þingeyrarverzlun, og þar vann hann meira og minna um hin
næstu átta ár á eftir, en var við sjóróðra stundum á vorin. Á vetrum var hann lieima,
oftast við skepnur sínar, og skrifaði þess á milli, þegar tímar leyfðu, og hafði hréfa-
viðskipti við marga merkismenn nær og fjær, þar á meðal við Jón riddara Sigurðsson
í Kaupmannahöfn frá 1869 og allt til þess Jón dó, og sendu þeir hvor öðrum bækur og
rit til skiptis, og fékk Sighvatur þannig marga merkilega bók. Haustið 1873 fór Sig-
hvatur snögga ferð suður í Flatey til Jjess að sjá enn einu sinni hinn forna góðvin sinn,
Gísla Konráðsson, og varð sá fundur þeirra hinn síðasti. Þannig bjó Sighvatur um
nokkur ár á 6 hdr. úr Höfða, en 1880 fékk hann önnur 6 hdr. í sömu jörð og hafði síð-
an 12 hdr. (af 30 hdr.). Auk þeirra barna jjeirra hjóna, sem áður eru talin, vóru enn
fremur: Pétur, f. 6. nóv. 1875, Guðrún, f. 8. jan. 1877, dó 8. nóv. 1887, Steinvör, f. 10.
sept. 1880, dó 16. jan. 1881, Sturla, f. 20. sept. 1879, dó 29. ág. 1882, frábær að fegurð
og gáfum, Sturlaug, f. 23. ág. 1882, dó 26. nóv. 1887, afbrigðisbarn, Kristján, f. 16. okt.
1884, Guðmundur, f. 15. febr. 1887, dó 12. febr. 1888. Þannig áttu þau hjón tólf börn,
átta pilta og fjórar dætur, en misstu sex þeirra, þrjá pilta og þrjár dætur, og þrjú
þeirra á einum vetri, og var það hið þyngsta, sem fyrir Sighvat kom, og jók inikið á
heilsuleysi hans sjálfs, sem ágerðist mjög eftir 1882, þegar hann lá rúmfastur í sextán
vikur í brjóstveiki og næsta vetur á eftir jafnlengi.
Á seinni árum sínum tók hann mjög að stunda lækningar, sem þóttu heppnast mæta
vel, en vegna hinna sífelldu ferða, sem hann varð að gefa sig í við það starf, varð sú
afleiðingin, að hann varð brjóstveikur, og það Jjótt hann væri áður hraustur og göngu-
maður talinn með afbrigðum, en varð þess á milli að vinna mjög mikið fyrir sér og
fjölskyldu sinni, og framkvæmd hans mun Jiað mega þakka að nokkru, að menn fóru
að biðja um aukalæknir í Vestur-ísafjarðarsýslu. Auk þess hneigðist liann til öls á
þeim hrakferðum, sem án efa spilltu heilsu hans, en Juí ætlaði hann sér ekki af með
áframhald og að fara út í ófærð og illveður yfir torsókta og langa vegi, sem víða eru á
Vestfjörðum. Þar með hafði hann á hendi ýms störf, sem gjörðu honum marga erfið-
leika, svo sem hreppstjórn og allar hreppskriftir í tveimur hreppum í senn um átta ár,
í hreppsnefnd nokkur ár, meðhjálpari frá 1881 og sóknarnefndarmaður síðan það var
lögleitt, úttektarmaður í fimm ár og stefnuvóttur síðan 1883. En allt fyrir það ritaði