Frjáls verslun - 01.04.1950, Qupperneq 18

Stungið á kýli. — Pokaháttur Tímamanna.
— Torgsölur og söluturnar. — Verum á
varðbergi.
YFIRSTJÓRN sérleyfismála ríkisins hafa jiýverið
tilkynnt, að ríkið hafi ákveðið að hætta rekstri sér-
leyfisleiðarinnar Akranes—Akurevri, en ríkið hefur.
eins og kunnugt er, annast farþegaflutninga á þessari
leið undanfarin ár.
Rekstur sérleyfisbifreiða ríkisins hefur verið með
endemum, og sífellt tap fyrir ríkissjóð á þessari starf-
semi. Ber því að fagna þeirri stefnubrevtingu, sem nú
virðist vera í uppsiglingu í þessum málum. En það
þarf að stinga á fleiri kýli. Ríkið á að hætta að vasast
í allskonar atvinnurekstri, sem rekinn er með stórfelldu
tapi ár eftir ár, vegna þess að taprekstrinum er ávallt
velt yfir á bök skattgreiðendanna.
Formælendur skriffinnskunnar og ríkisrekstursins
ruku auðvitað upp til handa og fóta út af þessari ráð-
stöfun og eru með dylgjur í garð atvinnureksturs ein-
staklinga og félaga. Segja þeir, að ríkið megi aldrei
skipta sér af neinu, sem einstaklingarnir gela grætt á.
en geti hirt allt það, sem braskararnir ekki vilia.
Þarna hlýtur að skjóta einhverju skökku við. Al-
þjóð veit ekki betur en að póst- og símamálastjórnin
hafi sölsað undir sig sérleyfisleiðina Akranes-— Akur-
eyri, af því að aðilar þeir, sem áður önnuðust mann-
flutninga á þessari leið, högnuðust lítillega af rekstrin
um og guldu sína skatta og gjöld til ríkissjóðs. Ríkis-
valdið hélt, að það gæti fetuð í fótspor þessara aðila,
en jjar brást jjví bogalistin, eins og ávallt þegar }>að er
að fetta fingur í atvinnurekstur einstaklinga og félaga
eða troða sér inn á verksvið þeirra.
SJALDAN hefur j)okaháttur Tímamanna komið jafn
glögglega fram í dagsins Ijós og í skrifum Skúla Guð-
mundssonar alþingismanns í Tímanum fyrir nokkru.
Birtust skrif þessi innrömmuð á fyrstu síðu blaðsins.
I greinastúf þessum beindi Skúli orðum sínum til inn-
flutningsyfirvaldanna með þeim tilmælum að leggjast
á móti innflutningi matvara í smápokum og pökkum,
j>ar sem slíkt sjjaraði gjaldeyri.
Það er annars hágt til ]>ess að vita, jjegar maður
eins og Skúli, sem ætti j)ó að vera gjörkunnugur
verzlun og viðskij)tum sem kaupfélagsstjóri, skuli
bera á borð fyrir alj)jóð jafn fáránleg tilmæli sem
Jressi. Veit hann ekki, að innfluttar matvörur í smá-
pokum og j)ökkum hafa mikla yfirburði yfir
sekkjavörurnar, auk þess seni jrakkningar þessar eru
vinsælar meðal almennings.
Þó ekki væri nema hreinlætis vegna, j)á ætti að banna
að vigta í sundúr sekkjavöru, sé hún á annað borð
fáanleg í smápokum. Þeir eru það hreinlegasta og
bezta, sem við höfum þekkt fram að þessu. Hinsvegar
er sjálfsagt, að hakarar og iðnfyrirtæki eigi þess ávalll
kost að fá hráefni í sekkjum, ef þau æskja þess.
En að fara að innleiða „uppvigtarmenninguna“ á
ný í verzlunina, eins og hún var mest á árunum fyrir
stríð, er enginn sparnaður fyrir þjóðfélagið. Slík
ómenning er molbúaháttur, sem ber að forðast, og er
enginn gjaldeyrissparnaður, þegar flytja verður inu
pappírspoka til þess að vigta í sekkjarvöruna. Auk
þess fylgir slíkri verzlunarmenningu aukið mannahald
eða þá meira erfiði fyrir afgreiðslufólkið.
Það eru víst allir sammála um, sennilega Skúli
líka, að gæði matvörunnar megi sízt rýrna í meðförum
verzlana, en þar er hættan óneitanlega mest í sekkjar-
vörum. Þess vegna eru smáumbúðirnar beint frá fram-
leiðendum erlendis mikilvægt spor í þá átt að koma
í veg fyrir rýrnun vörunnar, auk þess mikil þægiudi
fyrir almenning.
Pokaháttur Tímamanna á því engan rétt á sér og
verður að víkja fyrir hag alj)jóðar.
TORGSALA er verzlunargrein, sem rutt hel'ur sér
braut í bæjarlífinu síðustu árin og fer sífellt vaxandi.
Ekkert eftirlit hefur fram að þessu verið með þessari
„verzlunargrein“ og torgsölum leyft að setja upp Ijóta
sölukofa svo að segja beint fyrir framan dyr verzlana
62
FRJÁLS verzlun