Frjáls verslun - 01.06.1950, Síða 9

Glæsilegasta skip tslendinga, nýi Gullfoss, ketnur til tieykjuvikur 20, niuí 1950. Ljósm.: Páll Jónsson.
skyldi ávallt liggja. á litlum stalli, sem var hæiilega
stór fyrir hana, hægra megin við hljóðfærið, sem var
í borðsalnum. Þarna lá hiblían frá gamla próf-
astinum í Hólminum allan tímann, sem gamli Gull-
foss klauf öldurnar um úthöfin, og nm firði og vik-
ur, 25 ár, án þess að nokkurt slys kæmi fyrir. — A
þessa bók litu allir, sem verndargrip skipsins, og hver
veit nema hún hafi verið það! En hvað varð af bibli-
unni, þegar gamla Gullfoss var rænt af veraldarinnar
verstu vörgum? Nú veit enginn hvað varð af þessum
heilaga verndargrij) skij>sins. — Hafði enginn þá
hugsunarsemi að bjarga honum? Ég verð að svara:
Nei, — því miður. —
Fyrsti framkvæmdastjóri félagsins, heiðursmaður-
inn Emil Nielsen, hélt ágæta ræðu fyrir minni Stykk-
ishólms og kvaðst mörg undanfarin ár hafa skoðað
Hólminn sem sitt annað heimili, — sem silt íslenzka
heimili — Ivvaðst hafa lifað þar margar ánægjustund-
ir og jiakkaði alla velvild og vinsemd Hóhnverjanna.
Fjöldi manna úr nærsveilunum komu í Hólminn til
þess að skoða skijjið og gleðjast við móttöku þess. —
Sumir höfðu farið heila dagleið ríðandi. Allir luku
upp sama munni um það, að skijjið væri hið vandað-
asta og fegursta, sem þeir hefðu augum litið, enda var
það nú svo, að gamli Gullfoss var einstaklega vina-
legt og hlýlegt skip, svo að mönnum þótti beinlínis
vænt um það. — Að því lágu líka þær ástæður að á
skip þetta hafði valizl hver maðurinn öðrum betri. —
Skipstjórinn Sigurður Pétursson frá Hrólfskála, ein-
stakt Ijúfmenni, og stýrimennirnir Jón Erlendsson og
Einar Stefánsson, mestu heiðursmenn. — Þá var vél-
stjórinn, Haraldur Sigurðsson frá Flatey, ekki lak-
astur þeirra. Allir eru fyrstu yfirmennirnir á gamla
Gullfossi lifandi enn, og færi ég þeim hérmeð þakk-
láta kveðju mína og óska þeim alls velfarnaðar.
Gamall bóndi, Jón hrejipstjóri Jónsson á Valshamri
á Skógarströnd, einstakur heiðursmaður, var einn
þeirra sem skoðuðu skijiið. Mér er mjög í minni enn,
hrifning gamla mannsins. — Hversu hann dáðist að
jióleruðu rauðavíðsjiiljunum, sem aldrei þyrfti að
mála, og gluggatjöldunum úr græna ullardamaskinu,
þar sem merki félagsins og fangamark |>ess vr ofið í.
— Annar |>ekklur dugnaðar-bóndi skammt frá Stykk-
ishólmi gekk rakleitt uj)j) á skrifstofu afgreiðslu-
mannsins, Sæmundar Halldórssonar, þegar hann hafði
skoðað skijiið. Þar lagði hann tuttugu 10 króna gull-
jteninga á skrifborð Sæmundar og kvaðst ætla að
bæta Jæssu lítilræði við „hlutafé sitt í félaginu"\ —
Margt gamalt fólk lét leiða sig niður á hryggjuna i
Hólminum til þess að gela séð skipið silt og margl
manna beið burtfarar skipsins til 'að geta gefið J)\ í fyr-
irbænir sínar í vegarnesti.
Ég vil að lokum óska þess, að hið glæsilega nýja
skip, Gullfoss, megi verða íslenzku þjóðinni til eins
mikillar blessunar og hagsældar og gamla skij)ið
góða varð. — Þetta er eflaust einlæg ósk allra sannra
Islendinga.
FRJÁLSVERZLUN
85