Frjáls verslun - 01.06.1954, Blaðsíða 19

um, sem það' hefur gengizt fyrir á ýmsum tím-
um.
Félagið hefur reynt að bæta kjör verzlunar-
manna bæði fyrr og síðar, og hefur það raunar
verið helzta viðfangsefni félagsins alla tið.
Bein hagsbótamál fyrir félagsmenn virðast
fyrst hafa komið til umræðu á fundi 2. okt. 1931.
Var þá rætt um að fá breytingar á lokunartíma
sölubúða og þá einkum mjólkur- og brauðsölu-
búða. Hafði félagið oft síðan þau mál til með-
ferðar.
I byrjun var kaupmönnum heimilt að vera í
félaginu, enda voru einhverjir þeirra meðal
stofnendanna. En í félagslögunum frá 1931 var
það tekið fram, að „hætti með'limur að vera
vinnuþiggjandi eða hætti að fást við verzlunar-
störf — þó eigi vegna skorts á atvinnu —, getur
hann eigi talizt meðlimur félagsins lengur“. Með
þessu ákvæði voru kaupmenn útilokaðir frá að
vera í félaginu, en þá hafði félagið legið' niðri
um liríð og verið endurvakið þetta sama haust.
og munu kaupmenn engan þátt hafa átt í því,
enda áttu þeir félag fyrir sig, þegar þar var kom-
ið sögu.
Eklci verður þess vart í fundabók félagsins,
að það hafi komið frem sam aðili við kaup-
samninga fyrr en haustið 1937, er það samdi við
KRON fyrir hönd þeirra félagsmanna, er hjá
því fyrirtæki unnu. Samningar við kaupmanna-
félagið eru hins vegar ekki nefndir fyrr en haust-
ið 1942, og hefur félagið verið viðurkennt sem
samningsaðili fyrir verzlunarfólk í Hafnarfirði
síðan.
Svo sem vænta má og venjulegt er um félög,
hefur ]jað verið mjög misjafnt, hve mikið fjör
hefur verið' í Verzlunarmannafélagi Hafnarfjarð-
ar. Segja má, að stundum hafi lítið Hfsmark sézt
með félaginu, en oft hefur það starfað af miklu
kappi. Venjulega hafa það verið einhver aðkall-
andi hagsmunamál, sem hlevpt hafa fjöri í fé-
lagið.
I>að hefur að sjálfsögðu tafið nokkuð' fvrir að
festa myndaðist í félasinu og starfsemi þess,
hve verzlunarstéttin í Hafnarfirði hefur löngum
verið breytileg, þannig, að þar hafa menn jafn-
an verið að koma og fara. E1 eiri eða færri af
verzlunarmönnum í bænum liafa líka löngum
ekki haft meiri skilning á þýðingu stéttarfélas'a en
svo, að þeir hafa staðið utan félagsins. Félags-
menn voru lengi heldur fáir, en 1943 voru þeir
orðnir um eða yfir 40 og hefur farið fjölgandi
síðan. Þannig gengu 34 menn í félagið á aðal-
fundi 10. nóv. 1952, og eru nú um 80 menn í
félaginu, og mun það vera allur þorri þeirra
manna, sem réttindi hafa til að vera í því.
Það verður ekki rakið hér, hvaða menn hafa
verið í stjórn félagsins á hverjum tíma. Tvær
fyrst.u stjórnirnar bafa verið nefndar. Arið 1953,
þegar félagið varð 25 ára, var Haraldur Guð-
mundsson formaður, og í stjórn með honum
voru: Sævar Magnússon, Hrefna Árnadóttir,
Pálmi Ágústsson og Helgi Sigurðsson.
Stjórn félagsins er nú þannig skipuð: Haraldur
Guðmundsson, formaður, Kjartan Olafsson,
Hrefna Árnadóttir, Páhni Ágústsson og Ilelgi
Sigurðsson.
Einn mann verður þó að nefna sérstaklega í
þessu sambandi, því að hann var miklu lengur
í stjórn félagsins en nokkur annar maður. Það
er Eyjólfur heitinn Kristjánsson. Hann var einn
af stofnendum félagsins og í fyrstu stjórn þess.
Að ári liðnu var hann kosinn formaður, og for-
maður félagsins var hann til 1944 eða í 15 ár
samflevtt. Þá skoraðist hann undan endurkosn-
ingu sem formaður, en var kosinn endurskoð-
andi. Er óhætt að fullyrða, að enn sem komið
er hefur enginn maður unnið lengur eða meira
fyrir félagið en Eyjólfur Kristiánsson, og mun
varla ofsagt þótt sagt sé, að stundum var hann
líftaugin, sem hélt því lifandi.
Á þeim aldarfjórðungi, sem liðinn er síðan
Verzlunarmannafélag Hafnarfjarðar var stofnað,
hefur það unnið að ýmsum málum, sem til hags-
bóta og menningar hafa horft fvrir félagsmenn.
þótt mest hafi borið á launamálum og öðrum
kjarabótamálum, einkum hin síðustu ár. Félaaið
hefur að vísu aldrei stigið spor, sem eftirtekt
hafi vakið um allt land, enda ekki til Itess stofn-
að. En það hefur hvað eftir annað stigið snor,
sem félagsmönnum var gagn að. sem bættu hag
þeirra og juku þroska þeirra. Slík starfsemi fé-
laga er heillavænleg fvrir þjóðina í heild. Því
fleiiá sem slík félög eru, því betur sem ]rau starfa
í sínum litla verkahring, því meira allsheriar-
gagn gera þau. Þetta vill oft glevmast. En bað
má ekki gleymast. Allt. sem horfir einstakling-
um til þroska. er til heilla fyrir þjóðarheildina.
Þess vegna hefur starf lítils félags eins og Verzl-
nnarmannafélags Hafnarfiarðar meiri þýðingu
en beinum hagsbótum félagsmanna einum nem-
nr. og er þó engan veginn rétt að gera lítið úr
því starfi.
fk.tals VERZI.UN
71