Frjáls verslun - 01.11.1960, Blaðsíða 12

ég segja strax, að ég hefi aldrei haldi'ð, að þú hafir verið þar
sammála. Hitt veizt þú sjálfsagt betur en ég, hversu mjög ég
galt þess hjá þeim, sem „valdið" höfðu, að ég var með þessi
umbrot.
Árið 1927 (þú varst þá meðbankastjóri Islandsbanka) ritar
Viggó Björnsson Eggert Claessen einkabréf, þar sem hann
tjáir honum, að hann hafi komizt á snoðir um ýmsar fyrir-
ætlanir mínar. Það fyrsta var, að ég hefði í hyggju að byggja
frystihús á Siglufirði. ÞAÐ var fyrsta vitleysan!! Önnur og
AÐALVITLEYSAN var, að ég hefði í hyggju að reyna að koma
upp SÍLDARVERKSMIÐJU!! Já, og hann (ég) væri farinn til út-
landa i þessum erindum. Alyktanir Viggós af þessu voru hvorki
meiri né minni en þær, að slíkt og þetta gæfi étvírætt til kynna,
að ég væri ekki með réttum sönsum. — Meðan „Jónasarorra-
hríðin" stóð yfir gagnvart mér og fleirum, sem framkvæmda-
og framfarahug höfðum, og sem endaði með falli Islandsbanka,
þá var þetta bréf lagt fram i réttarhöldum gagnvart mér, sem
mjög merkiiegt „plagg". Fór ég þá betur að skilja, hversu oft
og einatt ég átti erfitt, og mætti oft kulda og skilningsleysi, er
ég ræddi um framkvæmdastefnu mina við þá, sem, eins og
Steindór kaliar það höfðu völdin.
Eg gæti tilnefnt þér ótal fleiri dæmi, en ég ætla ekki að
gera það. En finnst þér undarlegt, Eggerz, þótt þessi þjóð sé
ekki lengra komin á framfarabrautinni, þar sem framlarahugur
og víðsýni, hefir jafnan átt að mæta vantrú og misskilningi?
Og ég vil bæla því við: Hvað hafa stjórnendur landsins gert
til að viðurkenna, að ég nú ekki tali um til að auka, hróður
athafnamannanna? Eg held að það sé harla lítið. Þeir hafa
jafnan verið hraktir og hrjáðir og iítillar virðingar notið. Þeir
eru víst teljandi aldamótaathaínamennirnir, — sem meðcl ann-
ars brutu vald selstöðukaupmannanna gömlu og gerðu verzl-
unina innlenda, þurrkuðu þá dönsku út. og veittu ÖLLUM verzl-
unargróðanum inn í landið, — sem hafa þótt verðugir innan
veggja ráðherrabústaðarins eða „setið" ráðherraveizlur. En
svo ég víki aftur að síldarverksmiðiuhugmynd minni lrá 1927,
— en sú hugmynd aflaði mér þess álits, að óg væri fáviti, ekki
með öllum mjalla, eins og það er kallað, — hvernig heldurðu
annars að liti út í landinu, ef engin væri SÍLDARVERKSMIÐJ-
AN?
Jæja, Eggerz, ég vona að þú afsakir allt rabbið úr mér. Eg
er nýbúinn að „krossa" og þurfti endilega að tala við einhvern
hugsjónamann, já og gáfaðan mann, og þú varðst fyrir val-
inu. — Við höfum aldrei átt samleið með Dönum, þeir hafa
aldrei skilið okkur. En meðal annarra orða, ætli það sé ekki
meðfram af vanmætti okkar undanfarið — við áttum enga fjár-
muni, þegar við vorum búnir að ná verzluninni í okkar hend-
ur — að við höfum ekki stigið þetta skref fyrr?
Okkur þykir báðum vænt um Island. Eg éska þvf, þér og
öllum Iandsmönnum gæfu og gengis.
Þinn einlægur,
Gfsli J. Johnsen.
„Ég held mig Iangi ekkert til himna, pabbi."
/----------------------------------------------------------N
OrÖse?idi?ig til kaupenda
Frjálsrar Fe?'zlu?iar
Askriftargjald.Frjálsrar Verzlunar hefur verið það lágt
að undanförnu, að tæpara mátti eigi standa til þess að
ritið gæti borið sig. Eftir þær hækkanir, sem orðið hafa
á pappír og póstburðargjöldum, er nú svo komið, að
óhjákvæmilegt er að hækka áskriftargjaldið. Hefur það
nú verið ákveðið 150 kr. á ári. Eðlilega mun mörgum
þykja þetta allmikil hækkun. en talið hefur verið nauð-
synlegt, að tfmaritið hefði nokkru rýmri fjárhag en verið
hefur, auk þess, sem mæta þarf áðurnefndum auknum
útgjöldum. Er það von útgefenda, að áskrifendur taki
þessum breytingum með velvild og skilningi. En þá mun
timaritið líka njóta hinna bættu aðstæðna. Þar sem út-
gáfufélagið stefnir ekki að myndun sjóða í neinni mynd,
mun rýmri fjárhagur skapa möguleika á betra og fjöl-
breyttara blaði.
Á næstunni verður farið að innheimta áskriftargjöldin
fyrir árið 1960. Verða fyrst sendar út póstkröfur, en síðan
mun innheimtumaður fara með ógreidda reikninga um
Reykjavík og nágrenni. Það er eindregin áskorun til
áskrifenda, að þeir greiði póstkröfurnar, þar sem sú inn-
heimtuaðferð er mun ódýrari en hin síðarnefnda, og geta
þeir með því sparað tímaritinu verulegt fé.
12
FRJALS VERZLUN