Frjáls verslun - 01.11.1975, Síða 39

Hornrekan
*
i
atvinnulífinu
Grein eftir Leó IU. Jónsson, tæknifræfting
Iðnrekstur á Islandi hefur aldrei mætt neinum skilningi á Al-
þingi. Iðnaðarmálcfni hafa helst verið rædd á þeim vettvangi,
þegar um stóriðju hefur verið að ræða. Þau mál hafa haft á sér
það mikinn pólitískan blæ, að þingmenn hafa þorað að ræða þau í
trausti þess, að pólitíkin tryggði að fákunnátta þeirra á þess'u af-
markaða sviði gerði þá ekki að athlægi.
mála á al’þjóðavettvangi, kem-
ui í ljós að ráðstefnutíminn í
Evrópu telst fyrst og fremst
vera tímabilið apríl til okt-
óber, en maí, júní og október
eru þó helztir. í Norður-Amer-
íku er tíminn tvískiptur —
annars vegar maí-júní og síð-
an ágúst-októbér.
Aðalástæðan til þess að úr
ráðstefnunum dregur um mitt
sumar, og einkum þá í Norður-
Ameríku, er sú að erfiðara ei
að fá fólk til að sækja ráðstefn-
ur og fundi á aðal sumarleyfa-
tímabilinu. Það er þó enn
meira áberandi í Norður-Am-
eríku varðandi innanlandsráð-
stefnur. Þetta er andstætt því
sem við eigum að venjast í
ráðstefnuhaldi á íslandi. Skýr-
ingin er einfaldlega sú, að
meirihluti ráðstefnugesta sem
hingað koma sameinar að ein-
hverju leyti Islandsferðina og
sumarfríið. Tiltölulega stór
hluti þeirra ráðstefna, sem við
fáum, eru Norðurlandafundir,
sem haldnir eru til skiptis á
öJlum Norðurlöndunum — og
er leitazt við að velja ráð-
stefnunum þann tíma, sem leyf-
ir að gestirnir geti skoðað sig
um hér þegar tið er best og tal-
ið að íslandsferð sé ánægju-
legust. Ekki er ljóst hvort okk-
ur tækist að fá allt þetta fólk
til að sækja okkur heim, ef
efnt væri til sömu funda að
vori eða hausti, og er ástæða
til að draga það í efa. Þess
vegna fylgir ráðstefnutími olck-
ar ekki hinu alþjóðlega meðal-
tali.
Sama er uppi á teningnum
þegar farið er að atlmga ráð-
stefnutímann í Danmörku og
öðrum norðlægum löndum,
þótt frávikið sé ekki jafn á-
berandi og hér lijá olckur.
Ágúst er góður ráðstefnumán-
uður í Danmörku, september
mun lakavi en alþjóðlega með-
altalið, og október langtum
annaminni. Við getum því ekki
dregið algert mið af alþjóðlegu
yfirJiti. Hitt er þó ljóst, að til-
tölulega flestir sækja ráð-
stefnur utan okkar ráðstefnu-
tíma. Ráðstefnuhald er hvað
mest úti í heimi, þegar hótel
okkar eru ekki fullnýtt og
fundarsalir tómir.
Sú staðreynd að það hefur
verið hrein undantekning að
setið hefur á Alþingi iðnrek-
andi eða maður með reynslu úr
iðnaði, á sinn þátt í því hver
hornreka íslenzkur iðnaður er
í atvinnulífi okkar.
ÁBERANDI ÁHUGALEYSI
Óhætt mun að fullyrða að
fæstir þingmenn hafi nennt að
setja sig inn í málefni iðn-
rekstrar, og af málflutningi
þeirra í þau fáu skipti, sem
iðnað ber á góma er áhuga-
leysið áberandi.
Þegar rætt 'hefur verið um
framleiðni hefur komið greini-
lega fram, að menn hafa ekki
skilið hvað felst í hugtakinu.
Rætt er um það að framleiðni
iðnaðar þurfi að stórauka og
um leið látið í það skína, að
framleiðnin sé lág eingöngu
vegna tregðu og forpokunar
iðnrekenda sjálfra. í málflutn-
ingi af þessu tagi felst óbein
yfirlýsing um þekkingarleysi á
rekstrarfyrirkomulagi iðnaðar
á íslandi.
ORSÖKIN
Fálmkenndar tilraunir til
þess að marka stefnu í iðnað-
armálum hafa verið gerðar af
opinberum aðilum. Þessar til-
raunir voru gerðar sem við-
leitni gagnvart gjörbreyttum
skilyrðum iðnrekstrar í land-
inu við inngöngu í EFTA og
síðar EBE. Viðleitnin var þó
fyrst og fremst til þess að að-
hafast eitthvað, káka aðeins í
málið, til þess að hægt væri
síðar að benda á að stjórnvöld
hafi ek'ki algjörlega sofið á
verðinum. Raunhæf stefnu-
mörkun hefur aldrei átt sér
stað á þessu sviði, fyrst og
fremst vegna þess að fáir inn-
an opinbera apparatsins hafa
gripsvit á iðnaði, og enn færri
hafa nokkurn áhuga.
PÓLITÍSK VESÖLD
Á hinn bóginn hefur pólitísk
vesöld riðið hér húsum síðasta
áratuginn. Ábyrgðarleysi og
hyskni stjórnmálamanna hefur
leitt til þess, að 'hið frjálsa at-
vinnulíf er mergsogið til að
metta stjórnlausa ríkishít.
Þannig hefur tekist að fæla
flesta dugandi menn af yngri
kynslóðinni frá iðnrekstri og
framleiðslu yfirleitt. Ég dreg
heldur ekki dul á það að við
siglum hraðbyri inn í þá sjálf-
heldu og uppdráttarsýki, sem
einkennt hefur socialistiska
meðalmennskupólitík. Pólitík
sem socialdemokratar Ihafa
stundað um árabil í Svíþjóð,
og sjálfstæðisflokkurinn á ís-
landi.
Þessi letistefna leiðir til af-
ætubúskapar þar sem frum-
kvæði og einstaklingsframtaki
er smám saman útrýmt. Verð-
FV 11 1975
37