Frjáls verslun - 01.02.1976, Qupperneq 53

en múrararnir vilja fá 35%
fyrir handlangið eftir sem áð-
ur.
Byrðin lendir nú fyrst og
fremst á atvinnurekendum, að
borga öll þessi tæki en fá ekk-
ert í staðinn nema að vísu auk-
inn vinnuhraða.
í samningum við trésmiði
er gert ráð fyrir að við
leggjum þeim til hjólsagir
og önnur verkfæri. Hvað fáum
við í staðinn? Ekkert annað
en stofnkostnaðinn og slitið.
Þetta er stöðnun. Taxtinn lækk-
ar ekkert. Ég veit ekki, hvernig
þessu verður breytt en tel að
það sé ekki á valdi byggingar-
meistara og sveina einna. Þar
verða fleiri að koma við sögu.
F.V.: — Hér á höfuðborgar-
svæðinu hafa margir haft orð á
því, að byggingarmeistararnir
einblíni á byggingu fjölbýlis-
húsa en lítið sem ekkert fram-
boð sé hjá þcim á raðhúsum eða
einbýlishúsum. Gerið þið ráð
fyrir, að fólk vilji helzt sjálft
standa í byggingu eigin hús-
næðis, þegar um smærri ein-
ingarnar er að ræða?
M.J.: — Ég get sagt ykkur
eina sögu. Maður nokkur sagði
við mig fyrir tiu til tólf árum:
— Ég var svo óheppinn, að mér
var úthlutað lóð. Ég var bjart-
sýnismaður og fór út í að
byggja. Þegar húsið var loksins
tilbúið var ég heilsulaus aum-
ingi.
Við skulum láta bygging-
armeistarana um að byggja en
gera fólki kleift að kaupa mis-
munandi húsagerðir með bættu
lánafyrirkomulagi, þannig að
menn geti fengið allt að 50%
af kaupverði íbúðar eða húss
hjá opinberum lánastófnunum.
Það eru miklir fjármunir, sem
fara í súginn hjá þjóðfélaginu
við það, að rnenn eru sjálfir að
rembast við að byggja. Það er
ómælt vinnutapið, sem af þessu
hlýzt þegar menn koma dauð-
þreyttir eftir byggingavinnuna
á sinn fasta vinnustað. Vinnu-
veitandi sagðist einu sinni
miklu frekar vilja hafa konur í
vinnu hjá sér en karla: — Ég
hef aldrei orðið vitni að því að
kona byggði heilt einbýlishús
í gegnum símann á skrifstof-
Fundur í skipulagsnefnd
Reykjavíkur þar sem Magnús
Jensson á sæti.
unni, sagði sá góði maður og
talaði af reynslunni.
Hjá Reykjavíkurborg hefur
ríkt sú stefna að úthluta ekki
lóðum undir raðhús eða einbýl-
ishús til byggingarmeistara. Að
vísu hefur smáundantekning
orðið á þessu í Seljahverfinu
nýja, þar sem byggingarmeist-
arar hafa fengið raðhúsalóðir
með fjölbýlishúslóðum af skipu-
lagsástæðum.
Þarna þarf hins vegar að
verða stefnubreyting. En þá
dugir heldur ekki að úthluta
byggingarmeistara kannski eh>
um 20 lóðum fyrir einbýlishús
og heimta gatnagerðargjöld af
þeim öllum um leið. Það er ekki
svo mikill munur á lóðagjöld-
um fyrir heilt fjölbýlishús og
einbýlishúsið eins og nú standa
sakir. En það gæti enginn bygg-
ingarmeistari borgað gatna-
gerðargjöldin af mörgum ein-
býlishúsum með þeim hætti
sem reglur borgarinnar gera nú
ráð fyrir. Við erum tilbúnir,
meistararnir, til að byggja rað-
hús og einbýlishús ef grund-
völlurinn er fyrir hendi.
F.V.: — Hvað hafið þið félag-
ar byggt mikið af íbúðarhús-
næði og hvernig hafa viðskipti
ykkar við kaupend'ur gengið?
M.J.: — Samstarf okkar fé-
laganna í Miðási-Miðafli hófst
1964, þegar við unnum að bygg-
ingum í Árbæjarhverfinu. Svo
varð nokkurt hlé á og fannst
Magnús: Við höfum mjög góða
reynslu af viðskiptum við ungt
fólk, sem hefur staðið fullkom-
lega við sitt.
okkur ekki óeðlilegt að aðrir,
sem lengur höfðu verið í þess-
ari starfsemi, gengju fyrir við
lóðaúthlutanir. 1967 byrjuðum
við svo aftur í Breiðholti I og
höfum starfað óslitið síðan.
Við erum þrír trésmiðir, sem
erum í þessu félagi, og upphaf-
lega unnum við öll verk sjálfir,
sem okkur var á annað borð
leyfilegt að gera. Með stanz-
lausri eigin vinnu tókst okkur
að halda nokkru fjármagni til
hliðar og byggja okkur upp.
Stærstu verkefnin núna síð-
ustu árin hafa verið Arahólar
2 og 4 með 68 íbúðum,
FV 2 1976
53