Frjáls verslun - 01.04.1979, Blaðsíða 81

stjóri og Davíð á Arnbjarnarlæk.
Hvorugur var kjósandi Bjarna. Nú
kom Bjarni heim til Magnúsar og
þar var Davíð fyrir. Þeir fengu sér
viskíglas. Þá segir sagan, að
Magnús hafi sagt: ,,Jæja, Davíð.
Nú er Bjarni orðinn ráðherra. Nú
verðum við bara að kjósa hann
næst."
Þá sagöi Davíð: ,,Er svona sterkt
í þínu glasi, Magnús?"
— Adolf Björnsson, bankamað-
ur bauö sig fram í Dalasýslu á sín-
um tíma og fór heim á bæi með
bílstjóra sínum, sem hét Jón. Þeir
spurðu bónda nokkurn um ástand
og horfur og leituðu eftir helztu
áhugamálum hans. Bóndinn
nefndi það, að í byggðarlagið
vantaði flugvöll. Þá á Adolf að hafa
sagt: „Skrifaðu eitt stykki flugvöll,
Nonni."
— Það var við umræður um að-
gerðir í efnahagsmálum á tímum
vinstri stjórnarinnar fyrstu að Jó-
hann Hafstein var í ræðustól á Al-
þingi og talaði um verðhækkanir,
sem þá voru nýlega um garö
gengnar og nefndi sem dæmi, að
svo sjálfsagðir hlutir sem nælon-
sokkar hefóu hækkaó um hvorki
meira né minna en 50% á skömm-
um tíma. Þá varð Skúla Guð-
mundssyni að orði: ,,Ja. Mér þætti
fróðlegt að sjá hvað þeir ná langt
upp núna.“, og sneri sér í leiðinni
að Ragnhildi Helgadóttur.
Étið einu sinni á dag
— Ég var kominn anzi vel í hold,
þannig að mér þótti orðið nóg um.
Til þess að reyna að laga þetta
nokkuð tók ég upp þann sið að
boröa bara hádegismat og annað
ekki. Svo segir sagan, að eitt sinn
hafi Björn á Löngumýri verið
spurður að því, hvernig það væri
með þingbræður hans í Framsókn,
— hvort þeir væru ekki ríkir. ,,Nei,
það er enginn ríkur nema ég og
Hermann," svaraði Björn. Þá fóru
menn að nefna einstök nöfn,
meðal annars mig, því að þeir
þekktu dálítið til mín sakir þess að
konan mín er Húnvetningur. Þá
svaraði Björn: ,,Ég held að hann sé
nú ekki ríöur. Étur einu sinni á
dag."
Albert og Halldór E. í kafllstolu Alþlngls, þar sem sögur al ýmsu tagl fljúga yflr
borðln.
— Þegar kaupin á Víðishúsinu
fræga voru til umræðu í fyrrver-
andi ríkisstjórn gerðist það, að
Vilhjálmur Hjálmarsson, mennta-
málaráðherra, mætti aldrei þessu
vant í peysu. Einar Ágústsson var
aldrei þessu vant of seinn á fund-
inn. Þegar hann kom inn í fundar-
herbergi ríkisstjórnarinnar varð
honum litið á Vilhjálm um leið og
hann sagöi: ,,Hvað er að sjá þig,
maður? Þú ert í peysu. Er þér
svona kalt? Þú ert kannski fluttur í
Víðishúsið?"
— Vilhjálmur segir þá sögu af
sér á ráðherrastólnum, að hann
hafi eitt sinn farið austur í Vík til að
vígja skólahús. Þegar hann kom
austur ók hann rakleiðis heim til
skólastjórans, sem spurði hvort
ekki mætti bjóða honum að skoða
skólahúsið.
„Jú," sagði Vilhjálmur, „en svo
þarf ég að hafa fataskipti hjá þér
og þess háttar fyrir vígsluathöfn-
ina."
„Það er sjálfsagt," svaraði
skólastjórinn, „en það er nú óþarfi
að gera það strax. Það er hálfur
mánuður þangað til vígja á skól-
ann.' Vilhjálmur spurði nú bíl-
stjóra sinn, hvort það heföi nokk-
urn tíma hent fyrirrennara hans,
Gylfa eða Magnús Torfa, að fara í
svona heimsóknir miklu fyrr en til
stóð. Þá svaraði bílstjórinn af mik-
illi hógværð: „Ekki svona langa
leið."
Hannibal á
rúmstokknum
— Matthías Bjarnason var á
framboðsfundi í Bolungarvík 1974
og er sú saga sögð, að Kjartan
Ólafsson hafi þá deilt mjög á Kar-
vel fyrir það að hann og Hannibal
hefðu setið á rúmstokknum hjá
Gylfa allt kjörtímabilið til að reyna
að komast þar upp í en ekki tekizt.
Þessu mótmælti Karvel hraustlega
eins og hans var von og vísa og
heyrðist þá hátt í honum. Þegar
röðin kom að Matthíasi flutti hann
sína ræðu en rétt undir lokin sagði
hann:
„Það var þetta með deilur þeirra
Karvels og hans Kjartans hér fyrr á
fundinum um að Hannibal heföi
ekki tekizt að komast upp í rúmið.
Það er alveg satt, sem hann Karvel
segir. Þetta reyndi Hannibal ekki.
Því trúir enginn maður hér í Bol-
ungarvík og á öllum Vestfjörðum.
Hér vita allir, að Hannibal hefur
aldrei setzt á rúmstokk og ætlað
sér upp í rúmiö án þess að komast
undir sængina."
81