Frjáls verslun - 01.08.1990, Side 50

UTLOND
George Bush Bandaríkjaforseti hefur margt á sinni könnu og ekki fækk-
ar gráu hárunum við asnaspörk sonarins á viðskiptasviðinu.
og féllst á að
skattahækkánir
yrðu notaðar til að
ráða niðurlögum
fjárlagahallans.
Þetta var mikið áf-
all fyrir hann og
repúblikana í
heild, enda var
skattastefnan
nánast eina alvör-
umálið sem nefnt
var í kosningabar-
áttunni á sínum
tíma. Ein aðal-
ástæðan fyrir
þessum sinna-
skiptum, þótt ekki
sé það viðurkennt
opinberlega, voru
þeir gífurlegu fjár-
munir sem spari-
sjóðamálið mun
krefjast á næstu árum. Hingað til hef-
ur peninga verið aflað með lántöku
MINOLTA
Netta
IjósritunarvéKn
sem ekkert fer
fyrir
Lítil og handhæg vél sem ávallt
skilar hámarksgæðum.
Auðveld í notkun og viðhaldi.
Tekurýmsargerðirog stærðir
pappírs.
Sterk vél sem óhætt er að reiða
| sigá.
Útkoman verður
oaðfvmanleg með
■ Mmolta ff-30
E KJARAN
Síöumúla 14,108 Reykjavík, s:(91) 83022
„utan fjárlaga", en þeim blekkingar-
leik verður ekki haldið áfram til eilífð-
ar.
Nýlega kom upp á yfirborðið að
fyrrum aðstoðarmaður Bush frá því í
varaforsetatíð hans, Robert Thomp-
son, aðstoðaði vafasaman trygginga-
jöfur, James Fail, við að kaupa 15
gjaldþrota sparisjóði í Texas árið
1988. Fail þessi keypti sparisjóðina
fimmtán fyrir 1.000 dali af eigin fé en
fékk til þess tæplega tveggja milljarða
styrk frá ríkinu. Hann átti að baki dóm
fyrir fjársvik og hafði verið bannað að
selja tryggingar í nokkrum fylkjum.
Hann er nú eigandi nýrrar bankasam-
steypu en þingnefnd mun kafa ofan í
málið næstu vikur og mánuði. Við-
skipti á borð við þessi voru líklega
ekkert einsdæmi hvað viðkom sölu
sparisjóða í Texas á þessum tíma.
Að auki er nú komið í ljós að Kenn-
eth Good, félagi Neil Bush frá Colora-
do, lagði fram eitt hundrað þúsund
dali í kosningabaráttu repúblikana
nokkrum dögum fyrir forsetakosn-
ingamar 1988. Þetta var á sama tíma
og hann skuldaði 32 milljónir dala hjá
Silverado sparisjóðnum, þar sem Neil
Bush var stjórnarformaður, og boð
bárust frá Washington um að fresta
lokun Silverado þar til eftir kosning-
arnar. Demókratar spyija nú hver
hafi verið tilgangurinn með þessu
fjárframlagi, sérstaklega þegar tíma-
setningin og Sil-
verado-málið eru
höfð í huga. (Gár-
ungar hér í Was-
hington hafa
reyndar gert sér
ágætan mat úr
nöfnum þeim sem
koma við sögu,
Good og Wise í Co-
lorado séu heillum
horfnir, en Fail í
Texas sé hins veg-
ar auðugri en
nokkru sinni fyrr).
DEMÓKRATAR MEÐ
VAFASAMA F0RTÍÐ
Demókratar
hafa haft meiri
hluta í fulltrúadeild
þingsins svo ára-
tugum skiptir og
oftast einnig í öldungadeildinni. Þeir
eru því þess vafasama heiðurs aðnjót-
andi að hafa samþykkt ný lög um spar-
isjóði sem komu skriðu gjaldþrota og
ijársvika af stað.
Sparisjóðir hafa aOtaf verið örlátir á
fé í kosningabaráttu þingmanna, ekki
síst þeirra sem sitja í bankanefndum
þingsins. Þetta hefur komið demó-
krötum í koO. Frægast er dæmið af
Keating-fimmmenningunum svo-
nefndu, en þar er átt við fimm öld-
ungadeOdarþingmenn sem beittu sér
gegn aðgerðum sparisjóðaeftirfitsins í
máli Lincoln sparisjóðsins í KaOfom-
íu. Fjórir af þessum fimm em demó-
kratar og þar að auki er einn þeirra,
Donald Riegle, formaður bankamála-
nefndar öldungadeildarinnar.
Fimmmenningarnir komust í sviðs-
ljósið þegar Lincoln sparisjóðurinn
var tekinn til meðferðar hjá ríkinu á
síðasta ári. Þá kom í ljós að forsvars-
menn hópsins höfðu átt fund með yfir-
manni sparisjóðaeftirOtsins í Was-
hington 1987 og komið því til leiðar að
lokun sjóðsins var frestað í tuttugu
mánuði. Eigandi Lincoln, Charles
Keating, hafði lagt fram samtals 1.3
mOljónir dala í kosningabaráttu þess-
ara þingmanna og þar af 850 þúsund
til eins þeirra, Alan Cranston frá Kali-
fomíu.
A meðan á þessum tuttugu mánaða
gálgafresti, sem þingmennirnir komu