Helgarpósturinn - 31.10.1994, Blaðsíða 26

26
MORGUNPÓSTURINN SPORT
tWlOÖAGUR 31. OKTÓBER 1994
Meiddur og fjarri góðu gamni þessa dagana. Verður því að láta sér
nægja að sitja og fylgjast með félögunum.
Hvenær getur Óli Stefáns byrjað
að spila aftur?
Stefni á
HM‘95
Það var í Opna Reykjavíkurmót-
inu í handknattleik sem Valsmað-
urinn Ólafur Stefánsson meidd-
ist illa. Hann hefur hvorki æft né
spilað með liðinu síðan og byrjar að
öllum líkindum ekki að spila aftur
fyrr en í febrúar. Sú spurning, sem
brennur helst á mönnum þessa
dagana, er hvort Óli verður orðinn
góður af meiðslunum fyrir heims-
meistaramótið í handknattleik sem
hefst í vor. Hann er tvímælalaust
einn af bestu handknattleiksmönn-
um sem Islendingar eiga þessa
stundina og mikið skarð fyrir skildi
ef hann verður ekki með í keppn-
inni.
En hvað er Óli að gera þessa dag-
ana?
„Ég er á fyrsta ári í læknisfræði
og nánast allur minn tími fer í
námið. Svo fer maður náttúrlega á
leiki liðsins.“
Hvernig fórstu að því að meiðast
svona illa?
„Þetta var fjórði leikurinn á
tveimur dögum í Reykjavíkurmót-
inu og búið að vera mikil törn. Sig-
urður Bjarnason kom á móti mér,
ég fór í of hraða fittu til hægri, og
allt í einu fann ég fyrir miklum
sársauka í hnénu. Við hliðarhreyf-
ingu rifnaði fremra krossband í
hnénu á þverveginn. Ég fór í aðgerð
á hné og í dag er liðinn rúmur
mánuður síðan ég kom af spítalan-
um. Vanalega líða sex mánuðir þar
til maður getur byrjað að spila aft-
ur, en þó er það persónubundið og
getur orðið miklu lengra. Núna er
ég nýfarinn að labba án þess að hafa
spelkur. Þetta eru ein þau verstu
meiðsli sem hægt er að lenda í, og
ég er ekki sá eini í Valsliðinu sem
hef lent í þessu.“
Hver heldiir þú að sé ástceðan fyrir
svona góðu gengi Valsmanna?
„Við erum með góðan þjálfara
og breiðan hóp, það skiptir mestu
máli. Það eru margir sem geta tekið
við hverri stöðu og menn þurfa
aldrei að keyra sig út. Við státum af
mjög góðri breidd í liðinu.“
Hvernig er með landsliðið, áttu
von á að vera með á HM ‘95?
„Ég er ennþá inni í myndinni hjá
Þorbergi landsliðsþjálfara, og ef
endurhæfingin gengur vel er aldrei
að vita hvað gerist. Eg lyfti mikið og
reyni að styrkja mig eftir mætti, og
verð á séræfmgum. Ég á von á því
að verða kominn í þokkalegt form í
febrúar. Mín helstu takmörk núna
eru að klára prófin og vera með á
HM.“
Áttu von á erfiðri samkeppni við
Sigga Sveins um sæti í landsliðinu?
„Mér finnst klassi að hafa hann í
liðinu, en það eru fleiri en hann og
ég. Jason Ólafsson og Júlíus
Gunnarsson koma einnig til með
að vera sterkir, þannig að það er
ekkert sjálfgefið. Ég þarf að gera
meira en bara lagast ef ég ætla að
komast í hópinn. Ég þarf að sýna
mikið þá tvo mánuði sem ég ætla
að spila fyrir keppnina.“
Stefnirðu á atvinnumennsku?
„Vissulega hef ég áhuga á því en
ekki fyrr en í fyrsta lagi 25 ára gam-
all. Ég tel mig ekki hafa nægan
þroska fyrr, og það yrði slæmt að
fara út og geta síðan ekki neitt.“
Áttu þér uppáhalds leikmann?
„Ég tek þann kostinn að blanda
saman sex leikmönnum til að búa
til hinn „ekta“ handboltamann:
Júlíus Jónasson fyrir kraftinn,
Sigurður Sveinsson fyrir tækn-
ina, Dagur Sigurðsson fyrir út-
sjónarsemi, Valdimar Grímsson
fyrir snerpuna, Þorbjörn Jensson
fyrir grimmdina, og Bjarki Sig-
urðsson fyrir mýktina." ■
Hlutur kvenna í íþróttum hefur verið nokkuð til umræðu upp á síð-
kastið og finnst konum sem skilningur sé ekki nægilegur á að breyt-
inga sé þörf. Rafn Marteinsson kannaði hug þriggja aðila til málsins
og spurði einfaldlega:
Ingimar Jónsson
Lovísa Einarsdóttir
Er baráttan vonlaus?
Ingimar Jónsson,
doktor í íþróttasögu
„Nei, alls ekki. Við vitum að
hlutur kvenna í íslensku íþróttalífi
hefur aukist gífúrlega á síðustu 20
árum. Almenn þátttaka kvenna
hefur aukist, og eru stór hluti innan
ISl, en rúmar 30 þúsund konur eru
skráðir iðkendur innan sambands-
ins. Þar fyrir utan vitum við að þús-
undir kvenna stunda íþróttir og lík-
amsrækt ýmiss konar utan ÍSl til að
mynda á heilsuræktarstöðvum, og
þá eru ótaldir alls konar skokkhóp-
ar og vinnustaðahópar sem stunda
íþróttir reglulega. I dag held ég að
þátttaka kvenna í íþróttum á Is-
íandi sé meiri en víðast hvar annars
staðar og samanborið við hin
Norðurlöndin held ég að þátttakan
sé mest hér á landi. f keppnisíþrótt-
um kvenna hafa einnig orðið mikl-
ar framfarir hér á landi. Bæði hefur
þátttaka aukist, og árangur hefur
batnað mikið. Hins vegar hefur
konum gengið erfiðlega að auka
áhrif sín innan íþróttahreyfingar-
innar, einkum og sér í lagi innan
forystunnar. Til að mynda var
íþróttasamband íslands stofnað
1912, en það var fyrst árið 1986 sem
konur voru kosnar í stjórn sam-
bandsins. Þá hafa konur tekið sér
forystu í nokkrum sérsamböndum
og staðið sig vel, og má sérstaldega í
því sambandi nefna Fimleikasam-
band fslands. Ég tel æskilegt að fá
fleiri konur í ábyrgðarstöður innan
íþróttahreyfmgarinnar. Viðhorf
þeirra þurfa að koma skýrar fram.
Þá þurfa þær að þjappa sér saman
og móta betur sínar skoðanir og
óskir. Kvennabaráttan snýst tölu-
vert um að auka áhrif kvenna innan
íþróttahreyfingarinnar og þar þurfa
þær að bæta hlut sinn og hreyfingin
þarf að sýna því skilning.“
Lovísa Einarsdóttir,
íþróttakennari og
stjórnarmaður ÍSÍ
„Baráttan er ekki vonlaus meðan
við trúum á málstaðinn, en kannski
þurfum við að breyta um aðferðir.
Það er bæði uppsveifla og lægðir í
þessu og spurning á hvaða tímamót-
um við stöndum nákvæmlega núna.
Það er alveg ljóst að konur þurfa
meiri hvatningu. Fyrir nokkru
nokkru var gerð könnun á því af
hverju stelpur í 8. bekk í grunnskóla
sinna íþróttum minna og hugsan-
legum ástæðum fyrir meira brott-
falli úr íþróttum hjá stelpum en hjá
strákum. Könnunin var hluti af þró-
unarverkefni, unnin á vegum
nefiidar fyrir menntamálaráðuneyt-
ið og var ein af niðurstöðum hennar
sú, að stelpur fái miklu minni
hvatningu en strákarnir og því end-
ist þær síður í íþróttunum.
Úmræðan hefur breyst að því
leyti að nú er meiri barátta en áður.
Vissulega fáum við stuðning karl-
anna en það er meira í orðum en
minna í verki. Til dæmis kom fram
tillaga á þingi fþróttasambandsins
frá framkvæmdastjórn fSÍ. Hluti af
þessari tillögu gekk út á að þingið
samþykkti að stjórnir og nefndir
hafi fulltrúa beggja kynja. Ég barð-
ist fyrir þessari málsgrein en það
kom enginn úr framkvæmdastjórn
til að styðja mig í verki, og því var
þessi málsgrein felld úr tillögunni.
Þrátt fyrir allt höfum við náð ár-
angri í þessari baráttu, og til að
mynda fékk íþróttahreyfingin verð-
laun Jafnréttisráðs 1993. Én betur
má ef duga skal, og nú er aukin þörf
fyrir að konur láti heyra meira í sér
til að berjast fyrir jafnréttisgrund-
velli í íþróttum.“
Sigríður Jónsdóttir,
formaður Badminton-
sambands íslands
„Nei, hún er alls ekki vonlaus. Þó
að það séu fáar konur í fremstu
stöðum, þá eru fjölmargar konur
sem starfa innan hreyfingarinnar í
öðrum stöðum. Ég hef rætt mikið
við konur sem vinna í íþróttafélög-
um í störfum sem lúta að barna- og
unglingastarfi, og þær segjast vera í
þessu af því að þær hafi gaman af
því. Þær vilja það, margar hverjar,
frekar en að standa í stjórnunarstöð-
um.“ segir Sigríður Jónsdóttir,
sem er eina konan sem gegnir for-
mennsku sérsambands innan
íþróttasambands Islands þessa
stundina. Hún berst fyrir aukinni
þátttöku kvenna í íþróttum innan
íþróttahreyfingarinnar en telur ekki
rétt að festa það í lög að kona skuli
vera í sérhverri nefnd og stjórn inn-
an ÍSf. Tillaga, sem fól meðal annars
í sér málsgrein sem hljóðaði svo, var
borin fyrir síðasta þing ÍSf, sem
haldið var 15. og 16. október síðast-
liðinn, og var Sigríður ein þeirra
sem studdu tillögu þess efnis að fella
þessa málsgrein úr upprunalegu til-
lögunni: „Ég tel ekki rétt að vera
með „kvóta“ á konum og körlum,
og vil ekki að það sé ákveðið fyrir-
frarn að það verði að vera svo og svo
margar konur innan nefnda og
stjórna. Ég lít svo á að það gæti orð-
ið „kvöð“ á íþróttasambandinu að
finna konur til að sitja í þessum
stjórnum og nefndum. Staðreyndin
er sú að það eru ekkert allar konur
sem kæra sig um að gegna ábyrgðar-
stöðum innan íþróttahreyfingarinn-
ar. Maður getur ekki gert meira en
að hvetja konur. Ég hef, í starfi
mínu, ekki enn orðið vör við að
konum sé hafnað, ef þær gefa kost á
sér til stjórnunarstarfa, eingöngu af
því þær eru konur, enda tel ég að
menn og konur séu fullkomlega
metin að verðleikum.“ ■
Það fer oft mikið fyrir „stóru“ mönnunum í boltanum. Þeir eru klunnalegir á vellinum og í skallaboltunum
þykjast þeir eiga heiminn eins og hann leggur sig. Þá er eins gott að vara sig ef maður er smávaxinn og eins
gott að sleppa öllum hugarórum um möguleika á að ná til knattarins. Ef það er ekki gert þá sést hér hvern-
ig getur farið...
Ítalía Berlusconi
áfram hjá Milan
Enn kemur
Mikkelsen
Númeð
Norð-
mönnum
Hinn kunni danski handbolta-
þjálfari, Leif Mikkelsen, kemur
með landsliði Norðmanna á
Reykjavíkurmótið sem aðstoðar-
þjálfari. Mikkelsen er öllum hnút-
um kunnugur í boltanum og látið
er að því liggja að það sé í raun
hann sem stjórni öllu í norska lið-
inu, en hann geti ekki kallast aðal-
þjálfari liðsins þar sem reglur í
Noregi segi að menn geti ekki kall-
ast aðalþjálfarar nema þeir hafi til
þess menntun. ■
Silvio Berlusconi, forsætis-
ráðherra ftalíu og forseti AC Mil-
an, lét hafa eftir sér á dögunum að
hann hygðist halda áfram sem
forseti félagsins. „Milan skipar
stóran sess í lífi mínu og það mun
aldrei breytast. Það hefur aldrei
hvarflað að mér að fara frá félag-
inu, og ég efast um að ég fari.“ Það
eru meira en átta ár síðan Berlus-
coni tók við félaginu og undir
hans stjórn hafa þeir orðið meist-
arar síðustu þrjú ár í röð. Milan
hefur þó ekki gengið vel það sem
af er þessu keppnistímabili
skemmst er að minnast tapleiks
gegn nýliðum Padova á dögun-
um. Berlusconi er með ástæður
slæms gengis liðsins á hreinu:
„Sumir lykilmanna liðsins eru
farnir að eldast. Þá höfum við ver-
ið mjög óheppnir með meiðsli og
það er dýrt fyrir félagið." ■