Helgarpósturinn - 24.04.1996, Blaðsíða 26

26
MIÐVIKUDAGUR 24. APRÍL1996
rauðari. Þrjár kanadískar fata-
fellur skiptust síðan á um að
sýna fagurlimaða kroppana og
gestirnir böðuðu sig í nekt
þeirra.
Tvær íslenskar stúlkur áttu
ennfremur að stíga á svið þetta
kvöld og fækka klæðum, en þær
létu hvergi sjá sig og Samúel
Sveinsson framkvæmdastjóri
var orðinn heldur órólegur
vegna þess um miðnætti. Hvarf
íslensku stúlknanna olli enn-
fremur mikilli gremju meðal
þeirra kanadísku, því vinnu-
álagið jókst til muna.
Nú voru fleiri gestir komnir í
salinn og heilt steggjapartí
mætt til að freista brúðgumans.
Fjör var farið að færast í leikinn.
Á Bóhem er boðið upp á einka-
dans fyrir litlar þrjúþúsund
krónur og nýttu margir sér það.
Brúðguminn tilvonandi fékk
þannig þá afrísk-kanadísku
beint í kjöltu sína þar sem hún
skók sig eggjandi um stund. Sá
böggull fylgir þó skammrifi, að
ekki má snerta stúlkurnar í
einkadansi sem þessum. Að
vonum þoldu sumir ekki álagið
og misstu stjórn á höndum sín-
um. Þeim var umsvifalaust hent
út. Einnig er boðið upp á einka-
dans í bakherbergi fyrir tíuþús-
und krónur, en enginn nýtti sér
þann kost meðan blaðamaður
var á vakt.
Kvenkyns gestir reyna að
fækka fötum
Greinilegt var um þetta leyti,
að sumir karlmennirnir voru
orðnir heldur æstir í að komast
í beina snertingu við kvenhold
og fóru að bjóða í fatafellurnar
— og annað starfsfólk líka - - en
fullkomlega án árangurs. Að-
spurð um þessa hlið vinnunar
sagði Heiða miðasali að slíkt
gerðist oft og að sér hafi mest
verið boðið hundraðþúsund
krónur fyrir greiðann. Boðin
fara að vísu líka allt niður í skit-
inn fimmhundruð kall. Þeir sem
það bjóða hljóta að teljast með
bjartsýnari mönnum.
Um eittleytið hafði talsvert af
kvenkynsgestum bæst í hóp-
inn. Áðspurðar kváðust tvær
þeirra vera í kynningarferð —
líkt og undirritaður — og að
þeim líkaði ekki það sem fyrir
augu bar. Hins vegar sátu þær
límdar við sviðið og virtust
fylgjast með af áhuga. Skömmu
síðar voru þær svo báðar
komnar upp á svið og gerðu sig
líklegar til að fækka fötum ,en
dyraverðirnir voru fljótir að
stoppa það — við mikla gremju
karlkyns gesta. Stuttu síðar
fóru þær svo báðar út með sinn
hvoran karlmanninn upp á arm-
inn.
Fatafellumar
eru komnar
til að vera
því að svona ung og hugguleg
stúlka ynni á stað sem þessum,
sagði Heiða að þetta væri ágæt-
is vinna og launin góð. Hún
kvað það líka nokkuð skondið,
að þegar hún segði fólki frá
vinnustað sínum kæmi sam-
stundis hik á það. Væntanlega
héldi það að hún væri nakin í
vinnunni. Hún sagðist þó ekki
hafa áhuga á að fækka fötum,
síður en svo. Raunar sagði
Heiða það hafa verið svolítið
undarlegt í fyrstu að hafa allt
þetta nakta kvenfólk í kringum
sig. En það venst víst.
Inn á staðnum blasti við fer-
kantað svið inn á miðju gólfi.
Vinstra megin voru djúpir og
snjáðir sófar og hægra megin
brún tréborð. Gestirnir voru
frekar fáir svona snemma
kvölds; nokkrir sjóarar sátu við
sviðið eldrauðir í framan og á
borðum í kring sátu nokkrir
eldri einstæðingar og biðu með
eftirvæntingarglampa í augum
eftir að eitthvað gerðist.
KvenhoWið hefur ekki
lengur áhrif á DJ Bíbí
Fyrsta stopp var barinn hvar
ég tékkaði á gæðum ölsins. Þau
reyndust viðunandi. Við barinn
var tónlistarstjórinn Þröstur,
eða DJ Bíbí eins og fatafellurn-
ar kalla hann. Þröstur hefur
verið lengi í bransanum og seg-
ir nakið kvennaholdið ekki hafa
áhrif á sig lengur. Barþjónarnir
eru flestir huggulegir kven-
menn í yngri kantinum og
margar þeirra stunda nám með
vinnunni. Aðspurðar segja þær
vinnuna þægilega og góða,
enda andrúmsloftið yfirleitt ró-
legt þótt það geti verið lævi
blandið þegar hitnar í kolunum.
Líkt og aðrir fullklæddir starfs-
menn staðarins sögðust þær
finna fyrir fordómum af hálfu
vina og vandamanna.
Þegar ég var kominn niður í
hálfan bjórinn kynnti DJ Bíbí
fyrstu fatafelluna á svið: „The
delicious Miss Joannaaaaa“.
Gestir staðarins hópuðu sér
kringum sviðið og afrískt ættuð
Kanadastúlka gekk æsandi
skrefum upp á sviðið. Einbeit-
ingin og eftirvæntingin skein úr
hverju andliti þegar æsandi
dans meyjarinnar hófst. Og eft-
ir því sem fötunum fækkaði
urðu andlit karlkyns gestanna
Nektarsýningar eru fyr-
ir margt löngu orðnar
fastur liður í skemmtanalífi
stórborga og eiga sér
reyndar rúmlega aldar
sögu á Vesturlöndum —
enn lengri í Austuriöndum.
Flóra fatafellustaðanna er
mjög qölbreytt á erlendri
grund; allt frá sóðalegum
klámbúllum sem eru í raun
ekkert annað en hóruhús,
yfir í fágaðar og tiltölulega
listrænar sýningar þar sem
viðskiptamógúlar hika
ekki við að bjóða finu gest-
unum sínum upp á hress-
andi kokteil og fatafellu
með. Á íslandi náðu slíkir
staðir einhverra hluta
vegna ekki að festa sig í
sessi þar til fyrir
skemmstu.
Á undanförnum áratugum
hafa þó risið upp klámbólur en
flestar þeirra hafa sprungið
fljótt. Hver man ekki eftir Sú-
sönnu í baðinu og þeim nektar-
dansmeyjum sem fluttar voru
inn á árunum sem í kjölfarið
fylgdu og þóttu ómissandi á
jafnvel fínustu skemmtistöð-
um? Og hvað má þá segja um
hinn alræmda Pan-hóp sem
þaut til hæstu hæða með klám-
fengnum undirfatasýningum en
sprakk svo eftir stuttan tíma?
Fyrst eftir andlát Pan-hópsins
kappkostuðu skemmtistaðirnir
að halda úti svokölluðum blaut-
bolskeppnum þar sem vatni
var sprautað yfir nærboli barm-
fagurra stúlkna sem stóðu
brosandi á sviði og reyndu að
heilla gestina. Næst kom leðju-
slagurinn þar sem fagurlimaðar
ungpíur voru látnar slást í bik-
ini í leðjudrullu og sú vann sem
fyrr náði að rífa fötin utan af
mótherjanum. Meðfram áttu
Hótel ísland og fleiri skemmti-
staðir það til að fá fatafellur til
landsins til að skemmta kvöld
og kvöld.
Fatafellustaðir að
festa sig í sessi
Allt hefur þetta liðið undir
lok og það eina sem eftir lifir
eru gömul tölublöð af Samúel
með myndum sem ylja hjarta-
rótunum og stöku fatafellu sem
skýtur upp kollinum; til dæmis
lítt niðurvaxinn strákpjakkur á
forsíðum gulu pressunnar (!)
og kvenkyns af austurlenskum
stofni á borð við Leoncie.
En nú eru sem sagt blikur á
lofti um að fatafellustaðir séu
að festa sig í sessi í Reykjavík.
Skemmtistaðurinn Bóhem hef-
ur þannig verið starfræktur um
nokkurt árabil þar sem fatafell-
ur sýna listir sínar við góðar
undirtektir. Og lítið lát virðist á
vinsældum þessarar greinar
því annar fatafellustaður, Veg-
as, opnar um helgina á Lauga-
veginum.
(En eins og sjá má í HP í dag
er reyndar risið upp hálfgert
stríð milli strippstaðanna sem
saka hvern annan um græsku.
Nánar um það hér á opnunni
— og síðar.) Erfitt hefur reynst
að fá íslenskar stúlkur til að
sinna hvötum karlkyns landa
sinna með því að dansa naktar
fyrir þá upp á sviði. Nektar-
dansstaðirnir hafa því brugðið
á það gamalreynda ráð, að fá
erlendar stúlkur til að æsa
karlpeninginn. Flestar þeirra
koma frá Montreal í Kanada, en
Kanadamenn eru víst giska
reyndir í þessum efnum. Þó
eru alltaf nokkrar íslenskar
stúlkur sem taka þátt í leikn-
um, enda geta launin verið
ótrúlega drjúg. Til að kynna
sér málið nánar, brá undirrit-
aður sér í kaffi á Bóhem eitt
föstudagskvöldið og sólar-
hring seinna á Vegas.
Meðal fatafellna á Bóhem
við Grensásveg
Klukkan tíu um kvöld gekk ég
taugastrekktur inn á nektar-
dansstaðinn Bóhem við Grens-
ásveg. Ég hafði heyrt ýmsar
vafasamar sögur um þetta
lastabæli, en vanur ýkjusögum
úr blaðamennskunni vissi ég í
raun ekkert um hverju mátti
eiga von á. Beit því á jaxlinn,
rétti úr baki og gekk inn.
í miðasölunni tók á móti mér
tvítuga Reykjavíkurmærin
Heiða og var mér strax dálítið
brugðið þar sem ég bjóst við að
aðeins sveittir karlpungar ynnu
á slíkum stað. Aðspurð um
hvernig í ósköpunum stæði á
Fanny er ein þeirra fögru fljóöa sem dansa nakin á Bóhem...
„Ef ég væri hóra
þá yrði ég moldrík
hér á íslandi“
Panny er reynd atvinnufata-
fella sem hefur verið eftir-
sótt sem slík í Kanada. „í þessu
starfi getur maður grætt mikið
af peningum og þannig búið í
haginn fyrir framtíðina. Einnig
lærir maður að tæla karlmenn
og skilja þá betur. Ætli maður
öðlist ekki yfirhöfuð dýpri
skilning á mannlegu eðli í
þessu starfi og í framtíðinni
mun það hjálpa mér í samskipt-
um við karlmenn."
Er þessi vitneskja ekki nú
þegar farin að hjálpa þér?
„Jú, þegar ég labba inn á bar
þá get ég til dæmis samstundis
þekkt út hver er fáviti og hver
er í lagi. En í starfi sem þessu
lendir maður þó oft í að þræta
við einhverja fávita, sem halda
að maður sé hóra. Þetta er sér-
staklega slæmt hér á íslandi. ís-
Ienskir karlmenn virðast allir
halda að maður sé tilbúin til að
hoppa upp í rúm með þeim fyr-
ir peninga. Ef ég væri hóra þá
yrði ég moldrík hér á íslandi.
Þetta eru aðallega eldri karlar,
sem bjóða manni allt upp í
hundrað þúsund kall fyrir
greiðann."
Eru íslendingar skilnings-
sljóir?
„Já, á köflum finnst mér sem
þeir botni hvorki upp né niður
í því sem við erum að gera. Við
erum hérna til að sýna ytra
borð líkama okkar, en enginn
fær að komast inn í þá — fyrir
peninga. Við erum aðeins að
búa til drauma. Þeir nota okkur
til þess og við notum þá til að
ná í peninga."
Getur fatafella lifað ein-
hverju fjölskyldulífi
„Ég á allavega eiginmann og
tvö börn sem eru heima í Kan-
ada. Maðurinn minn er ánægð-
ur með það sem ég geri. Hann
segir að það æsi hann bara upp
og hann er ánægður með þau
laun sem ég fæ. Og börnunum
er alveg sama. Dóttir mín, sem
er átta ára, segir að ég sé
drottning því ég á alltaf nóg af
peningum og ferðast út um all-
an heim.“

Fanny: „Eg á eiginmann og tvö börn sem eru heima í Kanada. Maðurinn
minn er ánægður með það sem ég geri. Dóttir mín, sem er átta ára, seg-
ir að ég sé drottning. Ég er mjög ánægð.“
Ertu ánœgð með sjálfa þig?
„Já. Ég er jnjög ánægð og
mér líður vel. Ég er í góðu starfi
og skammast mín alls ekki fyrir
það sem ég er að gera. Mér
finnst gaman að dansa nakin og
sýna líkama minn — enda er
hann fallegur. Það er frábært
að sjá viðbrögð karlana þegar
ég fer úr fötunum fyrir framan
þá. Þá verða þeir æstir og
rauðir í framan. Ég lifi góðu lífi.
Ef mig langar í eitthvað þá get
ég keypt það. En ég ætla að
hætta í þessu starfi þegar ég er
búin að safna fyrstu milljón-
inni.“ (Fimmtíu milljónir ís-
lenskra króna!)
0Nektardansstaðir hafa skotiö rótum í höfuðborginni (Sódómu Reykjavík).
Þekktasti staðurinn ertrúlega Bóhem sem nú ertil húsa við Grensásveg,
en nýverið var Vegas opnaður við Laugaveg. Til að forvitnast um fyrirbærið
var Eiríkur Bergmann Einarsson sendur á staðina tvo til að kynna sér málin, líta á
gestina, ræða við höfuðpaurana og vitaskuld stúlkurnar sem þar dansa...