Lesbók Morgunblaðsins - 24.12.1943, Blaðsíða 2

378
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
{-X-X-X-M-X-M-X-X-M-X-X-X-X-M-X-X-X-X-X-X-X-X-X-X-X-X'-X-X-X-X-X-X-X-X-X-X-X-X-X-X-X":":
„Og vér sjáum dýrð hans, dýrð sem
eingetins sonar frá föður.“ Jóh. 1. 14.
ÓL, — jóll Það orð er nú á allra vörum. Jóla-
hátíöin er að koma. Fulloröna fólkið hefir ver-
ið að undirbúa þessa aöalhátíð ársins eftir föng-
um, og börnin hafa beðið hennar meS tilhlökkun
og fundist dagarnir lengi aö'líöa. Nú eru jólin að
koma enn einu sinni meö gleöi sína og gjafir. —
Oft hefir mér flogiö i hug, aö þeir menn, sem ég
hefi haft kynni af, hafi aldrei veriö eins góöir
og á jólunum. Þaö væri eins og þeir heföu þá
losnaö um stund viö einhvern álagaham og gætu
þá notiö belur en endranær friöar og gleöi. —
Þaö er eins og blakaö sé viö oss meö englavængj-
um i helgri kyrö jólanæturinnar, og vér horfum
þá meö eftirvæntingu út í húmiö og hlustum, en
heyrum ekki nema fagnandi barnaraddirnar inni
fyrir og raddirnar í vorum eigin hjörtum, sem
minnast og vona. — Eg hefi séö þá menn, bæöi í
borg og sveitum, sem eigi virtust hafa mikinn á-
huga fyrir guös oröi hversdagslega, ganga á
hljóöiö, þegar jólaklukkurnar kölluöu eöa jóla-
sálmarnir voru sungnir. Þaö er eins og gömul þrá
vakni hjá þeim, — einhvers konar heimþrá. —
. .Eg heyröi fyrir löngu lalaö um gamlan smiö,
sem mörgum haföi þótt vænt um. Hann var lengst
af í smiöjunni sinni, jafnvel flesta sunnudaga lika,
því hann komst ekki hjá kvabbi sveitunga sinna,
þegar eitthvaö fór aflaga hjá þeim, og engum gal
hann neitaö um hjálp. En á aöfangadag jóla þvoöi
hann sér vandlega, fór í hrein föt og settist inn
á rúm sitt meö silfurvir í höndunum og bjó til úr
honum bolmillur á jóftinóttina, þvi iöjulaus gat
hann aldrei veriö. —
En hvaöan stafar þessi lotning mannshjartans
á hinni helgu nótt, lotning, sem fær þá til þess að
lúla þá höföi, sem lítt viröast annars hugsa um
andleg mál? Þaö er minningin um barniö í jöt-
unni, sem varö og er frelsari heimsins, og þaö er
Ijóminn guös dýröar, sem stafaöi af Jesú Kristi,
sem hefir snortiö hjörtu vor. Þaö skyggir aö vísu
oft eitthvaö á þann Ijóma í hversdagsönnunum,
en hann birtist skýrar og blasir viö þegar jólin
koma.
Þegar lærisveinninn, sem Jesús elskaöi, fór á
efri árum sínum aö lýsa honum, ritar hann meöal
annars: „Og vér sáum dýrö hans, dýrö sem ein-
getins sonar frá fööur." — Þaö er augljós fagn-
aöarhreimur i þessum oröum, er hann minnist
dýröarinnar, sem skein af Kristi, og dásemdanna,
sem fylgdu honum. Lærisveinarnir höföu séö hann
blessa ungbörnin, kalla æskumennina til fylgdar
viö sig, lækna sjúka, leiöbeina viltum, aövara and-
varalausa, hughreysta hrelda og taka mildilega á
yfirsjónum breiskra og iörandi. Þeir höföu séö
hann hugprúöan í hættunum og trúan sannleikan-
um bera króssinn út á Golgata og deyja. Og þeir
höföu séö hann i Ijóma upprisunnar birtast og
hverfa eins og geisla — geislann frá guöi fööur.
Er þá’aö undra, þótt hrifning og gleöi ómi af orö-
um postulans: „Og vér sáum dýrö hans.“ —
En höfum vér, sem nú lifum og höldum jóla-
hátíö, séö þessa sömu dýrö? Eöa er hún horfin
eins og litfagurt ský, sem dofnar og hverfur í
kvöldhúmiö? ■— Þaö er mörgum dimmt fyrir aug-
um, ekki sizt nú á dögum, sem spyrja um, hvar
séu nú ávextirnir af lífi og starfi Krists hér á
jörö, og finnst þaö alt sem hrundar hallir fyrir
sprengjuregni illra afla. t ósköpunum, sem á ganga
þessi árin, ber mikiö á þessari myrksýni, en þó
leiöir vonin aöra og bendir þeim aö bíöa, þangaö
til fæöingarhríöum nýs tima sé lokiö, því þá muni
bætt líf og betri kjör taka viö. En sú von mnn alls
ekki rætast, nema orö Krists og dæmi nái aö hafa
meiri og varanlegri áhrif á oss menntna, og vér
sækjum til hans kraftinn til þess að koma þeim
umbótum á, sem mannkyniö þarfnast mest á
þroskaleiö sinni. —
Vér eigum orö hans, og hver sem varöveitir
þau og vill hafa fyrir því aö reyna gildi þeirra
meö þvi aö breyta eftir þeim, hann mun sjá dýrö
Krists. Hann blessar oss meö þeim enn, eins og
börnin foröum, kallar oss, hvelur oss og huggar,
hann vill fyrirgefa oss og styrkja oss í stríöinu
og gengur sjálfur meö oss á veginum segjandi:
„Veriö hughraustir; ég hefi sigraö heiminn.“ —
En hann hefir lika sigraö dauöann, þvi dýrö
hans blasti viö dauölegum augum, eftir aö hann
var sjálfur upprisinn frá dauöum.
Enn fagna börnin jóladýröinni og syngja jóla-
sálmana sína. Eg vona líka, aö vér, sem fulloröin
erum, vanrækjum ekki aö horfa yfir lífsferil frels-
ara vors hér á jörö og vegsama guö fyrir dýröina,
sem þaöan skín á vegu vora, hjálpræöi hans frá
synd og dauöa.
Himneski faöir; vér viljum taka undir meö
englaskaranum og syngja þér lof og þakkargjörö.
Vér viljum þakka þér fyrir Jesúm Krist og biöja
þig aö hjálpa oss til aö færa oss orö hans betur
í nyt. Þú lætur hann ennþá koma til vor meö
náöina og sannleikann, svo aö vér sjáum dýrö
hans og fögnum henni. Geföu oss friö á jöröu,
friö á milli þjóöanna, og láttu þetta veröa síöustn
styrjaldarjólin. En geföu oss einpig friö i hjörlu
vor, svo aö vér getum öll, ung og gömul, horft upp
til þín sem elskandi börn á þessari heilögu hátíö
og beöiö þig, hvernig sem á stendur fyrir oss,
aö g e f a o s s g I e ö i l e g j ó I i Jesú nafni
Amen.
Ásmundur Gíslason.
Y
y
Y
♦
y
y
y
Y
y
y
?
f
s
y
£
*<~x*<x~x~x~m-:-x~x~X":~x~m-xx~x~x-:"X"X~:~x~X“X~:~X":~X":-x~:":~x~:":~x~X":~x~:~:~x~:~:~x~:~x~x~x~x~x~:'