Lesbók Morgunblaðsins - 24.12.1943, Blaðsíða 14
390
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
t
1 vinnustofu Jóns Þorleifssonar.
Á myndinni er Jón og fjölskylda hans, synir hans lengst til vinstri, Bergur og Jarl, þá frú Rakel P. Þorleifsson
og ungfrú Kolhrún, en Jón situr lengst til hægri.
megi við því að dreifa kröftunum,
ef verulegur árangur á að fást.
ÍSLENZK LIST
Yfirleitt taka íslenskir málar-
ar starf sitt með mikilli ein-
beittni og alvöru. Og þess vegna
er íslenzk list á þessum árum á
framfarabraut. Smátt og smátt
skapast hér listform, sem maður
verður að kalla íslenzkt. Hér
heima taka menn ekki eftir hin-
um íslenzka blæ myndlistarinnar,
því samanburðinn við hið erlenda
vantar.
Eg hefi átt kost á að sjá ís-
lenzka list erlendis við hlið er-
lendrar listar, og hef ekki getað
betur séð, en að hún skæri sig
úr, sé með sérkennilegum, sjálf-
stæðum blæ — einkum hvað liti
snerti.
— Hvernig?
— Mest er blái liturinn ein-
kennandi. Talið hefir verið erfið-
ast að fara með hann í myndum.
Erlendum mönum finnst myndir
okkar vera of bláar. Þetta er ís-
lenzkt fyrirbrigði. Er eg í engum
vafa um það, að hægt er að skapa
listaverk, þar sem blái liturinn
er yfirgnæfandi, ef vel er á hald-
ið. —
— Er það ekki hin íslenzka
náttúra, sem hefir haft þessi áhrif
á myndlistina?
— Eg tel alveg víst að svo sé.
Ilér eru fjöllin blá, himininn og
hafið með -óvenjulega skærum
bláma. En grasið er grænna* en
í suðlægari löndum, þ. e. a. s. í
því er meiri blámi, svo blái lit-
urinn verður oft yfirgnæfandi
þegar máluð er hin íslenzka nátt-
úra.
En' þegar eg tala um að menn
máli eftir því, sem fyrir augun
ber í náttúrunni, þá á eg ekki
við dauðu náttúruna eina, heldur
og þá lifandi, menn og dýr.
— Minna hefir verið um það í
íslenzkri myndlist?
— Já. Þó’ er það að aukast að
menn máli myndir úr lífi manna
og dýra. Meðan Ásgrímur Jóns-
son var hér einn að heita mátti,
þá voru landslagsmyndirnar al-
veg yfirgnæfandi. Þar er hans að-
al svið. En sumir yngri málar-
anna hafa horfið að miklu leyti
frá því, og valið sér önnur
verkefni.
Listin þarf að verða lifandi
þáttur í meðvitund þjóðarinnar.
Þá fær hún uppeldisáhrif á unga
sem gamla. Litir, línur og form
hafa mikla þýðingu fyrir alla
hugsandi menn á leið þeirra gegn-
um lífið.
Ef listamenn geta leitt fegurðina
í litum, línum og formi fram fyr-
ir augu almennings, þá auðga
þeir með því líf einstaklinganna.
Því fleiri sem geta notið þeirrar
fegurðar, sem listamennirnir laða
fram á sjónarsvið almennings,
komast þeir nær því marki, að
þjóðin í heild sinni hafi gagn af
starfi þeirra.
V. St.