Vísir - 01.04.1978, Qupperneq 9

Texfi: Póll Pálsson
9
nokkur
um
En fyrst
„punk”.
Ekki eru allir á sama máli,
þegar skilgreina skal oröiB
„punk” eöa þaö fyrirbrigöi sem
þaö stendur fyrir. Sumir vilja
m.a.s. halda þvi fram, aö þaö sé
ekkert til sem heitir „punk”, þó
þaö sé nú heldur djúpt i árina
tekiö. Segja má, að „punk” sé
ákveöin lifspeki, nokkurs konar
skolpræsaanarkismi,. sem á
rætur sinar aö rekja til fátækra-
hverfa heimsborga s.s. London
og New York. Ber þar hæst von-
leysi og lifsifrringu þeirra sem
stórborgarmenningin hefur
troöið undir fótum sér og brýst
út i óbeit og andstööu gegn öllu
þvi sem einkennir siðferöishug-
sjónir og lifsstil þeirra sem bet-
ur mega sin. Kemur þetta aöal-
lega fram i klúru málfari, af-
káralegum klæöaburöi og
ruddalegu hátterni. Tilgangs-
leysi og ömurlegt hlutskipti i lif-
inu er því samkenni „punkar-
anna”. En forheimskun og gal-
gopaháttur mannskepnunnar
hefur ekki brugöist i þessum
efnum, frekar en fyrri daginn.
Undanfariö hefur „punk” verið
hátt skrifað hjá tiskufólkinu i
Bretlandi og viöar, þar sem
þaö sé þó ein hljómsveit sem
teljist til undantekningar frá að-
alreglunni, — hljómsveitin
STRANGLERS, sem skipuð er
þeim Hugh Cornwell söngvara
og gitarleikara, Dave Green-
field hljómborðsleikara Jean
Jacques Brunel bassaleikara og
Jet Black trommuleikara.
STRANGLERS eru raunar
mjög frábrugönir ræflarokkur-
unum og eiga varla neitt sam-
eiginlegt meö þeim nema svip-
aöar skoöanir á samfélaginu.
T.d. eru meölimir STRANG-
LERS' allir fulltiöa menn —sá
elsti, Jet Black trymbill, er fer-
tugur — á meðan flestir ræfla-
rokkaranna eru rétt aö heita
komnir af gelgjuskeiðinu. Einn-
ig er þjóöfélagslegur bakgrunn-
ur STRANGLERS langt frá þvi
að vera „punk”. Þeir voru allir
fyrirmyndar borgarar, ef svo
má að oröi komast, áöur en þeir
slógu saman i hljómsveit. Hugh
Cornwell starfaöi viö lifeölis-
fræðilegar rannsóknir i Sviþjóö,
Jet Black átti og stjórnaöi heil-
um flota af rjómais-vögnum,
Dave Greenfield vann viö i-
búöaskreytingar og Jean Jacq-
ues hefur háskólagráöu i hag-
fræöi auk þess sem hann er
kartemeistari meö brúnt belti.
Ströng spilamennska
STRANGLERS var stofnuö
Stranglers f.v.: Jean Jacques Burnel (bassi) Hugh Cornwell (gitar, söngur) Jet
Black (trommur) og Dave Greenfield (hljómborö).
RATTUS NORVEGICUS, sem
þörfnumst viö virkilega góðrar
hvildar eftir hvert hljómleika-
ferðalag”. Og þrátt fyrir alla
velgengnina og þá miklu pen-
inga sem henni fylgja, gera
STRANGLERS allt sem i þeirra
valdi stendur til þess að veröa
ekki viöskila við upphaf sitt,
lágstéttirnar. Leggja þeir mikla
áherslu á aö hljómsveitin sé
„heiðvirö” og aö skoöanir
þeirra séu enn „punk”. Til þess
aö þeim takist þetta, gera
STRANGLERS nokkuö af þvi,
sem á islensku mætti kalla
sýnir að það eru geröar miklar
kröfur til þeirra á tónlistarsviö-
inu enda er þaö einn þátturinn
til viöbótar, sem þeir eiga ekki
sameiginlegan meö ræflarokk-
urunum. STRANGLERS er
nefnilega virkilega góö hljóm-
sveit, en þaö veröur vist seint
sagt um flesta aöra „punkara”.
Þessa dagana eru STRANGL-
ERS á fyrsta hljómleikaferöa-
lagi sinu um Bandarikin, en
fyrsta langspiliö þeirra, R.N.
seldist þar i yfir 50.000 eintök-
um. Aö þvi búnu munu þeir svo
koma hingaö til Islands i fyrr-
greindum erindagjörðum. Ljóst
er, að hljómleikar þeirra i
Laugardalshöllinni veröa á-
kaflega mikilvægir frá þeirra
bæjardyrum séö, þvi heyrst
hefur aö á hinni nýju plötu, sem
ber nafniö BLACK AND
WHITE, komi STRANGLERS
fram meö nýjan stil og mun
framtiö þeirra ráöast af þvi,
hvort hann fellur i kramið eöur
ei. Þeir munu þvi örugglega
leika af allri sinni list 3. mai
P P

Þeir leika á Islandi 3. maí:
Þann 3. mai næstkomandi mun „ræflarokk-
/ný-bylgju"-hljómsveitin the STRANGLERS
halda hljómleika i íþróttahöIlínní í Laugardal.
Hljómleikar þessir eru aðallega hugsaðir sem
blaðamannafundur til kynningar þriðju breið-
skifu hljómsveitarinnar og er af því tilefni hing-
aö von ó 30—40 erlendum blaðamönnum. En i
leiðinni er islendingum þeim, sem hafa óhuga ó
aö hlýða ó leik hljómsveitarinnar, gefinn kostur
ó þvi gegn mjög vægu gjaldi, — ekki yfir 2500 kr.
Hér er þvi um meirihóttar hvalreka ó fjörur
poppunnenda að ræða.
Þótt Stranglers sé nú hótt skrifað nafn út i hin-
um stóra heimi, hefur litið farið fyrir því hér-
lendis og þeir sennilega ófóir sem koma af f jöll-
um, er það bera ó góma. Hér ó eftir fer viðleitni
Helgarblaðsins til að bæta úr því.
THK STRAMGUKS
fataverslanirnar auglýsa nú af
miklu kappi nýjan „punkklæön-
aö” daglega. Mammoni er ekki
alls varnaö.
Ræf larokkarar
Stór þáttur „punkæöisins” eru
hinar svokölluöu punkhljóm-
sveitir eöa ræflarokkararnir
einsog þeir nefnast hérlendis.
Upphaflega eru þessar hljóm-
sveitir stofnaöar af auralausum
unglingum sem fundu enga
samleiö meö hinum flugriku
poppstjörnum s.s. Elton John
o.fl. og geröust málpipur fá-
tækrahverfanna. Léku þessar
hljómsveitir einfalda og ákaf-
lega hráa rokktónlist meö mikl-
um hávaða og látum. Nöfn
þeirra voru lika ákaflega
„punk” s.s. Jón Rotni & Klám-
byssurnar, Hinir Fordæmdu,
Graöfolar Othverfanna o.s.frv.
En þaö er skammt öfganna milli
i henni veröld. Jón Rotni var allt
i einu oröinn milljóner og þar
meö voru ræflarokkararnir lika
sjálfir orðnir þaö, sem þeir
höföu mest ógeö áppeningavél-
STRANGLERS
En á meðan poppfréttaritar-
arnir i útlandinu eru aö lýsa yfir
skipbroti ræflarokkaranna, eru
þeir allflestir sammála um, aö
voriö 1975 uppúr hljómsveitinni
JOHNNY SOX sem Hugh haföi
verið meö. Hét hljömsveitin i
upphafi THE Guildford
STRANGLERS þar sem þeir
léku i fyrstu mest i Guildford i
Skotlandi. Óhætt er aö segja aö
þeim hafi ekki gengiö of vel til
aö byrja meö, þvi þeir voru pú-
aöir niður i næstum hvert ein-
asta skipti, sem þeir komu
fram opinberlega. Þaö var ekki
fyrr en á árinu 1976 sem hlutirn-
ir fóru að snúast þeim i hag. Þaö
áriö lögðu þeir lika einstaklega
hart aö sér og léku opinberlega
280 sinnum. Loks tókst þeim aö
komast á samning hjá United
Artists Records og út kom
þeirra fyrsta tveggja laga plata
sem haföi lögin GRIP og LOND-
ON LADY aö geyma. I kjölfar
hennar fylgdi svo Lp.-platan
RATTUS NORVEGICUS sem
rauk strax i fjóröa sæti BMRB
listans yfir stórar plötur og sat
þar i 21 viku. STRANGLERS
höföu slegiö i gegn.
„Þaö er dálitiö erfitt að venj-
ast þvi aö hafa slegiö i gegn,”'
segir Dave I viötali viö breskan
blaðamann. „En viö höfum þó
ekki tekið eftir neinum stór-
breytingum á hver öörum — viö
höfum ekki látiö velgengnina
stiga okkur til höfuðs. Ég verö
þó aö viöurkenna aö lifiö er
meira þreytandi núna. Nú
leynispil (secret gigs). Þeir
leika i litlum klúbbum án þess
að það sé auglýst hverjir þar
séu á ferð. Þannig reyna þeir að
halda eölilegu sambandi viö
fólkið, en einnig veitir þeitta
þeim meira frelsi til aö spila þaö
sem þeim dettur i hug hverju
sinni, prófa hvernig ný lög falla
i kramið o.s.frv. Um þetta sagöi
Jean Jacques Burnel eftir eitt
leynispiliö: „í kvöld störfuöum
við á tveim vigstöðvum. Viö
spiluöum fyrir 20 milljón manns
i „TOP OF THE POPS” (bresk-
ur sjónvarpsþáttur þar sem vin-
sælustu tónlistarmennirnir,
hverju sinni, koma fram), og
lékum á sama tima fyrir 200
manns i Falkirk... Ég vona bar
að þetta geti haldist svona á-
fram.”
I fyrra kom einnig út ön nur
breiöskifa STRANGLERS sem
ber heitiö NO MORE HEROES.
A henni er boöskapurinn ákaf-
lega svipaöur þvi sem David
Bowie setur fram á plötu sinni
HEROES (hetjur) — „Viö get-
um veriöhetjur, en aðeins I einn
dag, viö getum verið við.” Ef
allir eru hetjur þá er i rauninni
engin hetja. Og STRANGLERS ji
lita fyrst og fremst á síg sem ‘I
hetjur fólksins. En þeir fengu
ekki nógu góöa dóma fyrir þetta
langspil. Þeir þykja ekki hafa
þróað tónlist sina nógu mikiö frá
1 c//° Hok it t
iSSpSSS**