Vísir - 01.04.1978, Side 18

18
Laugardagur 1. april 1978 VISIR
Rauöa krossins fyrir 20 árum
bar var ég lengi i stjórn og endaöi
sem formaöur i tvö ár. Ég haföi
bæði mjög gaman og gott af þvi
starfi öllu. Þaö var stundum ansi
mikiö starf, en ég kynntist mörgu
góöu fólki i sambandi við þaö.
Fyrst vann ég meö frænda min-
um. Þorsteini Schevingj apótek-
ara, en siöan lengst af með dr.
Jóni Sigurössyni/ fyrrverandi
borgarlækni. Hann er einstakur
maður á allan hátt og mér liöur
alltaf betur á eftír, þegar við höf-
um talað saman. Ég tok viö for-
mennskunni af honum, meðan viö
vorum aö leita aö öðrum i starfiö.
Eg var þá kominn i stjórn Fé-
iags iðnrekenria og varð að velja
á milli; var búinn aö vera i stjórn
RK i 10 eöa 12 ár og fannst tími til
kominn að spreyta mig á ein-
hverju nýju. Og nú hef ég veriö
formaöur iönrekenda i fjögur ár.
Umburöarlyndi eigenda Smjör-
likis h/f við inig hefur þvi verið
mikiö, en þó er öruggt aö allt
þetta bardús mitt út á viö væri
óhugsandi án Hauks Gröndals.
Hann er fyrst og fremst ábyrgur
fyrir þvi að ég er formaður Fé-
iags islenskra iðnrekenda.
En nú er ég búirin aö lofa kon-
unni minni þvi aö hætta for-
mennskunni upp úr þvi aö ég verö
fimmtugur eftir tvö ár og ég ætla
aö standa við það. bá ætla ég aö
halda mig að vinnunni|aö hlusta á
músik og lesa fleiri bækur en ég
hef gert undaníarin ár. Annars
get ég ekki gert upp við mig,
hvort þaö er starfiö eöa sjónvarp-
iðsem hefur fariö met bókalestur
minn. Ætli það sé ekki frekar það
siðarnefnda.’’
Bækur og músík —
nema Schumann
Þaö þarf ekki aö lita lengi i
kringum sig á heimili Daviðs og
konu hans, Stefaniu Borg, til aö
sjá hvaða hugöarefni eru þar
helst i hávegum höfö. Þar þekja
bækur veggi og hljómflutnings-
tækin ásamt hljómplötunum eru i
heiðurssessi,~forláta skáp sem
ættaöur er frá Skotlandi en teikn-
aöur af húsbóndanum. Daviö
rakst á huröir skápsins á fornsölu
i Glasgow, þegar hann var þar i
viðskiptaerindum, teiknaöi skáp-
inn i snatri og fékk fornsalann til
að smiöa hann úr ævagömlum viöi
sem hann átti. Huröirnar eru
sagöarnokkur hundruö ára gaml-
ar og voru upphaflega notaöar á
lokrekkju, en sóma sér áreiðan-
lega ekki siöur vel á skápnum.
Þær eru þvi oskadraumur allra
þeirra sem haia garfian af göml-
um hlutum og kostuöu auk þess
ekki nema 15 pund.
,,Eg hef ákaflega gaman af
músik, bæöi ]azz og klassiskri
músik, nema helst Schumann.
Mér hundleiöist hann yfirleitt,”
sagöi Daviö. ..Jazzinn sem ég
hlusta á er aö mestu leyti
klassiskur. Ég gafst upp þegar
Bebop kom, um 1950, að mig
minnir.
Ég hlusta á músik hvenær sem
ég get, en þó ekki nærri eins mikiö
og mig langar til. Þetta hefur þó
lagast mikið eftir aö ég fékk mér
segulband i bilinn, þvi nú get ég
hlustað á það sem mig langar að
heyra á leiðinni úr og 1 vinnuna.
Félagsmálastarfiö kemur fyrst
og fremst niöur á fjölskyldunni og
heimilislifinu.”
Hvaö bækurnar snertir sagðist
Daviö vera alæta á þær.
,,Ég les bæöi töluvert af glæpa-
reyfurum og svo læt ég annaö
fylgja meö. Mest af þvi sem ég les
er á ensku. Ég hef miklar mætur
á höfundum eins og Herman .
Wauk, Leon Uris og James
Michener. Hann kom hingaö einu
sinni og ég var svo heppinn að fá
að hitta hann, — ég lánaöi honum
ineira aö segja bilinn minn. Viö
það tækifæri sagöi hann mér um
bók sina „The Source”, sem ég er
mjög hrifinn af, að slika bók gæti
enginn skrifaö nema einu sinni á
ævinni. Þaö hefði veriö svo erfitt.
Auövitaö les ég lika Islenskar
bækur. Ég les allt sem mér er
irskur konsúll
Davið er irskur konsúll á ís-
landi.
„Mér þykir þaö mikill heiður aö
fá aö vera fulltrúi frænda okkar
tra hér á íslandi,” sagði hann.
„Þetta er ekki mikið starf, en ég
hef kynnst mörgu skemmtilegu
fólki gegnum þaö. Þaö varð líka
til þess að viö Steffi fórum til Ir-
lands i fyrrasumar-og ég held að
ég hafi aldrei komið til lands, sem
mér hefur liöið eins vel i.'
„.... þaö er þess vegna sem ég
brosi svona mikið...”
gefið og t.d. allar nýjar bækur
Halldórs Laxness.
Vandamálið er að lesa allan
þann faglitteratúr, sem ég þarf að
lesa vegna mlns starfs, bæði fæ ég
endalausar skýrslur og álitsgerð-
ir, sem ég og aðrir semja, og
timarit um tæknimál viövikjandi
matvælaframleiðslu. Ég fæ um
500 blaðslður á mánuði af slíkum
timaritum, en ég les þaö auðvitaö
ekki allt, heldur skoöa blööin, les
það sem mér finnst athyglisvert
og dreifi þeim siðan innan og útan
fyrirtækisins, eftir þvi sem ég tel
þörf vera á.”
Skrifar aðeins
metsölubækur,
En Davið les ekki aðeins bækur.
Hann hefur einnig fengist við aö
skrifa þær.
„Ég hef skrifaö tvær metsölu-
bækur, enda skrifa ég ekki bækur
upp á aö selja minna en 40 þúsund
eintök, eða svo”, sagöi hann og
hló við.
bessar bækur bera báöar nafn-
iö „Kökubókin” og var sú fyrri
gefin út árið 1968, en hin nokkrum
árum seinna.
„Ég safnaði uppskriftunum hjá
vinum og vandamönnum og naut
við það dyggrar aðstoðar systur
minnar, Erlu, viö fyrri bókina og
konu minnar, Stefff, við þá seinni,
Þær báru hitann og þungann af
verkinu, en mitt starf var aö þýöa
uppskriftirnar á skiljanlegt mál
fyrir þá, sem aldrei hafa bakað.
Mataruppskriftir eru venjulega
skrifaöar af sérfræðingum fyrir
sérfræöinga og aörir geta ekki
skiliö þær. Hvaö margir byrjend-
ur vita til dæmis hvaö „vægur
meðalhiti” er?
Minar uppskriftir eru svo ein-
faldar, að ég gat meira að segja
bakað þjóöarkökuna frægu I sjón-
varpinu eftir einni þeirra, og hef
ég þó aldrei bakað áöur. Þjóðar-
kakan var amerlsk kaka, sem ég
haföi gefiö nafnið „Striösterta”
og var nafnið fengið úr bók Lax-
ness „Kristnihald undir jökli”.
Davlö og Stefania meö börnin, sem heima sitja, Jón, Magnús og Guörúnu.
Þess vegna er brosið
-Hvernig list þér annars á þetta
þjóöfélag okkar?
tjaldaö og grillaö og haldiö til
baka næsta dag. Við gerum þetta
fyrst og fremst til aö vera saman
og komast frá sima, sjónvarpi,
útvarpi og dagblööum.
A veturna förum viö svolitiö á
skiöi. Þegar Steffi er búinn aö
þræla mér af staö, þá þykir mér_
það mjög skemmtilegt. Þegar t.d7
Iðja á Akureyri átti 40 ára afmæli
fyrir tveim árum, voru þeir svo
elskulegir að bjóöa okkur norður
og viö notuðum tækifæriö til að
hafa með okkur skiöin. Þaö er
gjöróllk aðstaða til skiöaiökana i
Hliöarfjalli en hér fyrir sunnan.
Mér hafa alltaf fundist Bláfjöllin
litið sjarmerandi. Skálafelliö er
mun skemmtilegra aö minu
mati.”
— Ertu búinn að fá þér vél-
sleöa?
„Nei, ég held aö það veröi seint.
Ég vil heldur ekki hafa bát hérna',
þótt við búum svona á sjávar-
kambi. Ég hef ekki tima til þess
og svo er veðráttan ekki vel til
þess fallin hér aö vera meö bát.
Þetta yrði endalaust viöhald, sem
mér leiðist óskaplega. Svo mundi
ég sjálfsagt alltaf vera úti á sjó
meö kunningjunum og ekki sjá
fjölskylduna nokkurn skapaðan
hlut.”
„Ég óttast aö ég þyldi ekki öll
vonbrigöi alþingissetunnar”.
bá vita menn þaö, aö þjóöar-
kakan var amerisk striösterta!
Að tala og drekka
Nokkurt hlé varö á viötalinu viö
Davið, þegar Jens ljósmyndari
birtistmeö tækin sin. Þeir hófu þá
þegar fólk spyr hvort mér hafi
ekki fundist gaman i einhverri af
þessum feröum!
Hins vegar þykir mér skemmti-
legt að ferðast erlendis ef Steffi er
með mér. Þaö er jafn skemmti-
legt og mér leiðist að ferðast einn.
Svo höfum viö farið meö börnun-
um i sólarlandaferðir i nokkur
skipti, það þykir mér ákaflega
skemmtilegt.”
Börn Daviðs eru fimm. Þrjú
þeirra átti hann með fyrri konu
sinni, Soffiu Mathiesen, en hún
lést árið 1964. Seinni kona hans er,
eins og ábur hefur komiö fram,
Stefania Borg.
Tvær elstu dæturnar eru nú
giftar og farnar að heiman, Lára,
sem stundar nám i hjúkrunar-
fræði, og Hrund, sem starfar hjá
Sölustofnun lagmetis. Báöir
tengdasynirnir stunda nám i
viðskiptafræði i Háskólanum. Þá
eru eftir heima þau Jón, sem er
15 ára, Magnús, 9 ára,og Guðrún 7
ára.
„Okkur þykir líka gaman að
fara i tjaldtúra,” sagði Davið.
„Oft förum viö bara um helgar,
eitthvað út i bláinn, þangaö sem
von er á góðu veöri. Siöan er
<-----------m.
„Ég skrifa ekki
bækur upp á aö
selja minna en 40
þúsund eintök
eöa svo”.
„Ég tek mikið af myndum og
hef mjög gaman af þvi”, sagöi
hann, „sérstaklega á meðan ég
stækkaöi sjálfur allar mínar
myndir. Ég gerði þaö eins lengi
og ég taldi mig hafa tima til þess,
en þetta er óskaplega timafrekt.
Elsta myndavélin min er enn i
fullu gildi. Hún er orðin um 30 ára
gömul, en ég nota hana alltaf ef
ég þarf aö vanda mig. Annars tek
ég sams konar myndir og flestir
aörir. Flestar þeirra eru af kon-
unni minni og börnunum, i
una, nú og svo annaö fólk.
Þessu félagsmálastússi minu
fylgir dálitiö samkvæmislif. Mér
þykir gaman aö vera innan um
fólk, þótt ég sé svona feiminn, en
ég vil að einhverjir kunnugir
séu i hópnum. Það kemur fyrir aö
mér finnst ég eiga ósköp bágt
innan um marga ókunnuga, ef ég
þekki engan i salnum.”
Hækkar
blóðþrýstinginn
„Nú, svo eru það ferðalögin
innanlands og utan. Utanlands-
ferðir I viöskiptaerindum þykja
mér mjög leiðinlegar og þreyt-
andi. Þá er ég oftast einn og þaö á
illa við mig. Eitt af þvi fáa, sem
hækkar i mér blóðþrýstinginn, er
„Hvaö yröi um þessa menn, ef
friöur yröi á vinnumarkaön-
um?”
afmælum, þegar viö erum á
feröalögum og þegar viö erum aö
grilla kvöldveröinn.”
— önnur áhugamál?
„Já, að tala* og drekka, t.d.
Tropicana. Mér finnst gaman aö
tala vi5 Steffi, börnin, fjölskyid-
ákafar umræður á „ljósmynda-
latinu”, sem aörir viöstaddir
græddu litiö á, annað en aö kom-
ast að þvi aö Daviö hefur enn eitt
áhugamál, þar sem ljósmyndun
er.
„Þeir helgisiðir
sem gerö kjara-
satnninga eru
samfara eru
tröllslega leiöin-
legir....”
~m----------->-