Vísir - 14.03.1979, Blaðsíða 2

2
Ætlar þú að fara og sjá
óperuna II Pagliacci”
sem íslenska óperan
flytur þessa dagana?
Kristján Hall: — Já endilega.
Mér finnst það sjálfsögð
menningarstarfsemi að hafa
hérna óperu, auk þess sem þetta
er mjög áhugaverð ópera sem nú
er flutt.
Heiður Helgadóttir, blaðamaður:
— Þaö finnst mér mjög ósenni-
legt, ég fer aldrei á óperur.
Gisli Guðmundsson bifreiðar-
stjóri: — Ég gæti vel hugsaö mér
aö sjá hana. Annars geri ég ekki
mikið af þvi að fara á óperur.
GIsli Ófeigsson útvarpsvirki: —
Nei ég hef ekki áhuga á sliku.
Ólafur Oddur Jónsson
sóknarprestur: — Ég gæti vel
hugsaö mér aö sjá þessa óperu.
Þetía er myndarlegt framtak hjá
óperusöngvurunum og þaö ætti að
gera meira fyrir óperuflutning á
Islandi en gert er.
Miðvikudagur 14. mars 1979
VtSIR
Hér sést hvar verið er að skipa á iand afla úr einum af togurum þeirra Skagamanna en aflabrögð hafa verið ágæt hjá þeim upp á
siðkastið.
(Vfsismynd BP)
SKIPAÐ ÚT FYRIR HÁLFAN
MILLJARÐ UM EINA HELGI
Fiskafurðum að verðmæti
meira en hálfur milljarður, var
skipað út á Akranesi nú um
helgina. Var hér um að ræöa 19
þús. kassa af freðfiski 700 tonn
af loðnumjöii og 750 tonn af lýsi.
Mikil vinna er búin að vera i
frystihúsunum upp á slðkastið
og einnig hefur verið stanslaus
loðnulöndun. Er nú búið að
landa um 14 þús. tonnum af
loðnu á Akranesi. Þá eru togar-
arnir þrir Krossavikin, Óskar
Magnússon og Haraldur
Böðvarsson búnir að landa 2270
tonnum af fiski og netabátarnir
höfðu fengið um 1270 tonn um
siðustu mánaöamót. Upp á
siðkastið hefur aflinn glæðst
nokkuð hjá þeim.
Af framkvæmdum á Akranesi
er það að segja að nú er búið að
tengja fyrstu ibúöarhúsin viö
fjarhitunarkerfi sjúkrahússins
en þar er um að ræða svartoliu-
kyndingu. Er búist við aö um
20% af öllum ibúðarhúsum á
Skaganum komi til með að njóta
þessarar kyndingar þegar allt
verður komið I gagnið.
Af veðráttunnier það að segja
að mikil snjóalög hafa verið á
Skaganum i allan vetur og man
eldra fólk varla eftir þvi að
snjór hafi legið svo lengi.
Björn/—HR
Þá er komið að siðasta hnútn-
um I bili I þvi valdatafli ríkis-
stjórnarinnar og verkalýösfor-
ustunnar, sem gengið hefur
undir nafninu ,,samráð”. Virð-
isteins og einhverja ráðherrana
hafi kannski dreymt um að
aldrei kæmi að skuldadögum i
þvi máii. En allt þetta ,,sam-
ráðs" kjaftæði hefur ekki veriö
annað en tilræði við þingræðið i
landinu, þar sem átta manna
fundir I verkalýðsfélögum, og
fulltrúakjör þar, hefur átt aö
leysa þá menn af hólmi, sem
kosnir eru almennum kosning-
um til þings. Launþegastéttin I
landinuer að vísu fjölmenn, en
þó stendur fjöidi landsmanna
utan viö þau stéttarsamtök, og
verður ekkiséð f bráð aðsá hóp-
ur sætti sig við aö þingræðis-
valdið færist með húð og hári
yfir á vettvang verkalýðsforust-
unnar.
Þá vill svo til að sérstök
„vendetta” stendur yfir milli
hluta vcrkalýðsforustunnar og
ráðherra Alþýöubandalagsins.
Snorri Jónsson og Asmundur
talnafróði harma beint ekki
þegar þeim tekst að gera
Svavar Gestsson, viðskiptaráö-
herra, afturreka með meira og
minna samþykktar tiiiögur
rikisstjórnarinnar í visitölumál-
um. Eða hafa menn gieymt
átökunum, sem urðu um fram-
boð Alþýðubandalagsins I
Reykjavik. Snorri Jónssonsagði
sig úr uppstiilingarnefnd flokks-
ins af þvf hann kom ekki As-
mundi talnafróða i sæti Svavars
á listanum. Nú hefur þeim
félögum, Snorra og Asmundi,
tekist að gera ráðherra Alþýöu-
ÓLAFUR EÐA ASÍ
bandalagsins að athlægi
frammifyrir alþjóð —-og mundi
einhver vilja segja, að dýr
mundi verkalýðsforustan öli ef
Asmundur talnafróði á að kosta
rikisstjórnina lifiö.
Atlögu verkalýðsforustunnar
að þingræðinu ber svo upp á
tima, þegar lögvisasti maöur
landsins gegnir embætti for-
sætisráðherra. Ætli ólafi Jó-
hannessyni sé ekki fuilkunnugt
um, aö láti hann eftir „sam-
ráös” kenningunni núna, eftir
aö hafa haft eðiilegt samráð við
verkalýösforustuna, er hann aö
afhenda þingræðið einhverjum
hlaupastrákum úti i bæ, sem
geta ekki einusinni sýnt að þeir
hafi verið löglega kosnir til
sinna embætta i verkalýðs-
hreyfingunni, af þvi þar er ekki
fvlgt eftir almennum ákvæðum
um löglega fundi? Þannig gæti
sá, sem helst skyldi gæta þing-
ræöisins orðið til að afhenda það
endanlega I hendur kaupstreitu-
manna.
Þaö er þó að heyra á Stein-
grimi Hermannssyni, landbún-
aðarráöherra, í Vfsi i gær, aö
hann geri sér alveg grein fyrir
þvi að lengra verði ekki gengið
til móts viö kröfupólitik verka-
lýðsforustunnar eða „samráös”
súpu Alþýðubandalagsins.
Framsókn og Alþýðuflokkurinn
virðast loksins hafa áttað sig á
þvi, að hægt er að sýna þá frekju
i samstarfi, að henni verði ekki
svarað með öðru en leggja mál
sin fyrir á löglegum vettvangi,
þar sem þau fá þingræðislega
meðferð. örlög rikisstjórnar-
innar verða þá væntanlega að
ráðast innan Alþingis, eins og
stjórnskipan okkar segir til um.
Það verða ekki Snorri Jónsson
eða Asmundur talnafróði sem
fella rikisstjórnina.
Og þáer málum svo komið, að
Ólafur Jóhannesson forsætis-
ráðherra, er með vissum hætti
kominn i óskaaðstöðu. Nú er
þetta oröin spurningin um Ólaf
eða ASÍ, löglega kjörinn for-
mann rikisstjórnar, sem mynd-
uð er með þingræðislegum hætti
eða tætingsliö, sem komið er i
valdastóla I gegnum fulltrúa-
kjör á átta manna fundum.
Standist þingræðið ekki þessa
þolraun, sannar það aðeins
verkalýðsforustunni að hún ráði
landinu.
Það er svo merkilegur
kapituli um einstætt viröingar-
leysi kommúnista fyrir al-
mannavaldi ogþingræöi, að þeir
skuli undir yfirskyni „sam-
ráös”, bókstaflega neyða sam-
starfsflokka sina til að standa á
rétti sinum í máli, sem snertir
grundvallaratriði frjálsrar
stjórnskipunar. Hafi fólk verið I
vafa um að hverju kommúnist-
ar eru að vega þessa dagana,
ætti þvi nú að vera Ijóst að það
er hvorki meira né minna en
þingræðið sjálft.
Svarthöfði