Vísir - 04.12.1979, Blaðsíða 24

Guö á 27. hæð
Ragnheiður Jónsdóttir:
Dóra
Iðunn 1979.
Ragnheiður Jónsdóttir, rit-
höfundur, skrifaöi margar sög-
ur fyrir börn og unglinga. Dóra
er fyrsta unglingabók Ragn-
heiðar og kom fyrst út áriö 1945.
Það má þvi segja, aö timabært
sé að fá sögur Ragnheiðar aftur
á prent.
Sagan um Dóru gerist á
striðsárunum. Dóra er 12 ára
Reykjavikurmær, sem skrifar
Ellu vinkonu sinni bréf, en Ella
dvelur i sveit hiá afa sinum og
ömmu. Sagan er skrifuð i
sendibréfsformi. Dóra ræðir viö
Ellu vinkonu sina i trúnaði um
allt markvert, sem gerist og öll
sin mál.
Dóra er einbirni og á efnaða
foreldra, sem veita henni nóg af
veraldlegum gæðum. En þau
gefa sér ekki tima til að ræða
við Dóru.
„Pabbi hefur ekki tima til
þess að hlusta á mig, og
mamma skilur mig ekki. Þau
eru auðvitað ágæt fyrir þvi, og
mér þykir vænt um þau. En ég
hugsa að foreldrarnir skilji
bókmenntir
A n n a K .
Brynjúlfsdótt-
ir skrifar um
barnabækur
aldrei börnin sin, og börnin lik-
lega ekki foreldrana. Þetta er
mjög sorglegt.” Svo segir Dóra i
fyrsta bréfinu til Ellu.
En þrátt fyrir allt er Dóra
óvenju þroskuð 12 ára telpa.
Hún er hjálpfús og á erfitt með
að skilja misréttið i heiminum.
Hún á reyndar aðra góða vin-
konu en Ellu. Það er Vala. For-
eldrar Völu eru fátæk og fjöl-
skyldan býr i skúr. Dóra er að
venja komur sinr á heimili Völu.
Þar kann hún vel við sig. Þó aö
fjölskylda Völu sé fátæk af ver-
aldlegum auð.finnur Dóra þarna
ánægju og gleði, sem hún sakn-
aöi á sinu eigin heimili. Vala á
lika hóp af systkinum, og Dóra
verður þeim öllum sannur vin-
ur. Svo kemur Kári til sögunn-
ar. Hann var stóri bróöir Völu,
sem hafði dvalist i sveit i nokkur
ár. Hann hafði veriö sendur i
sveit vegna óknytta. Hann hafði
lent i slæmum félagsskap. Kári
er 16 ára og er nú orðinn prúöur
unglingur. Dóra og Kári veröa
góðir vinir og Kári fær vinnu hjá
föður Dóru.
Neikvæð mynd er dregin upp
af móður Dóru, sem ekki hugsar
um annað en fin föt og skemmt-
anir.
Sterkasta persónan i sögunni
er Dóra sjálf. Vala er fjarlæg,
en i næstu bók kynnumst við
Völu efalaust nánar.
Bókin um Dóru heldur enn
gildi sinu þrátt fyrir þann ára-
fjölda, sem liðinn er, siðan hún
var skrifuö, eins og er um allar
góðar bækur.
Ragnheiður Gestsdóttir, en
hún er dótturdóttir höfundarins,
hefur myndskreytt bókina fall-
ega og hæfa myndirnar vel sög-
unni.
George Burns er hér aðeins i gervi sjálfs sfn f þeim félagsskap, sem
honum er mest aö skapi.
Leikfimlkennarlnn syngur
Finnsk-sænska visnasöngkonan
Barbara Helsingius heldur tón-
leika i Norræna húsinu miöviku-
daginn 5. desember, á morgun.
BarDara Helsingius er mennt-
aður leikfimikennari og mun það
tæpast vanalegt um visnasöngv-
ara. Lauk hún þvi námi frá Fim-
leikaskóla Helsingforsborgar og
TÚNUSTARSKÓLINN í
REYKJAVÍK MED
KAMMERTÖNLEIKA
1 kvöld klukkan 20.30 heldur
Tónlistarskólinn i Reykjavik tón-
leika i Norræna húsinu.
A efnisskránni eru eingöngu
kammerverk sem nemendur hafa
æft undir leiðsögn Mark Reeman
fiðlukennara.
Fyrsta verkið á efnisskránni er
„Golden Sonate” eftir enska tón-
skáldið Henry Purcell, þá veröur
leikinn Pianókvartett nr. 2 I Es-
dúr eftir Mozart, Hasselby-
kvarttettinn eftir Þorkel Sigur-
björnsson og að lokum svita fyrir
fiölu, klarinett og pianó eftir
Darius Milhaud.
Aðgangur að tónleikunum er
ókeypis og öllum heimill að þvi
sem segir i fréttatilkynningu frá
Tónlistarskólanum i Reykjavik.
Hópurinn, sem heldur tónleikana i kvöld i Norræna húsinu kl. 20.30.
ásamt Mark Reedman fiðiukennara.
4gði svo land undir fót til að
mennta sig frekar i þessari grein.
Fór hún til Bandarlkjanna til
náms og lauk MA-prófi frá Stand-
ford-háskólanum á þvi herrans
ári 1964. A námsárum sínum
vestra kynnti hún sér sérstaklega •
ameriska þjóðlagatónlist.
Eftir að Barbara hóf söngferil
sinn nytur hún sivaxandi vin-
sælda sem visnasöngkona bæði i
Finnlandi og annars staðar á
Noröurlöndum sem og vestan-
hafs.
Hún semur sjálf bæði ljóð og lög
og hefur sent frá sér nokkrar
hljómplötur með tónlist sinni. Þá
gaf hún nú nýlega út bók: Vill du
visor, minn van? og eru i bókinni
birtar áður óprentaöar finnsk-
sænskar visur.
Barbara Helsingius er nú for-
maður Visnavinafélagsins
Visans Vanner, i Helsingfors.
Auk tónleikanna i Norræna hús-
inu annað kvöld kemur hún fram
á vegum Suomi-félagsdagsins á
sjálfstæðisdegi Finnlands 6.
desember en sjálfstæðidsagurinn
verður haldinn hátiðlegur I Nor-
ræna húsinu þann daginn.
IJ
Austurbæjarbió: ,,ó Guö!”
Leikstjóri: Carl Reiner
Handrit eftir Larry Gelbert
Aðaileikarar: John Denver og
George Burns
Bandarisk, árgerð 1977.
Efni og boðskapur kvik-
myndarinnar ,,ó Guðí” er ósköp
hugljúfur. Guð fer til jarðarinnar
til að segja mönnunum að þrátt
fyrir að ýmislegt hafi farið úr-
skeiðis hjá þeim, geti þeir enn
ráöið við vandann. Guð kallar
bandariskan verslunarstjóra til
fundar við sig á 27. hæð hótels og
ætlar honum að koma boðum
þessum áleiðis til fjöldans.
Nefndur verslunarstjóri er svo
góður og heiðarlegur aö hann
svindlar ekki einu sinni á við-
skiptavinum sinum og er þvi hinn
ákjósanlegasti maður til að færa
heiminum gleðitiðindin.
Allir atburðir myndarinnar og
yfirbragð hennar er hreint og gott
á bandariska visu. Boðskapurinn
er að allir eigi að elska náunga
sinn og láta vera að pretta hann.
Deilt er á hræsnisfulla predikara
sem halda samkomur I stórum
sölum og reyta þar seðlana af
lýðnum. Predikarinn i „Ó Guö!”
er einhverskonar Moon, en minn-
ir þó mest á Billy Graham.
„Ó Guð!” virðist einn anginn af
ameriska draumnum um að allir
séu góðir, mannlffið fagurt og að
vondu kallarnir veröi rassskelltir
og sýnd villa sins vegar. Svona
nokkuð kætir bandarisku hjörtun
enda var kvikmyndin sýnd við
metaðsókn þar vestra. Efinn er
hins vegarr sá að nokkur önnur
þjóð en sú bandarfska, geti haft
gaman af þessu ævintýri, þó svo
að raunir verslunarstjórans sem
stundar útbreiðslu hins góða orös,
og leikinn er af John Denver, séu
stundum spaugilegar.
Fátt er þó svo með öllu
ameriskt aö ekki finnist á þvi ljós
punktur. I þessu tilfelli er það
George Burns i hlutverki al-
mættisins sjálfs. Karlinn er alveg
eldhress og ágætur leikari, en
hann hóf feril sinn i kvikmyndum
eftir sjötugt. Burns stóð á áttræðu
þegar „ó Guð” var gerð og hlaut
Óskarsverðlaun sem besti karl-
leikari i aukahlutverki árið 1977
fyrir frammistöðu sina i henni.
í „Ó Guð!” eru umræðuefnin
tekin tómum vettlingatökum.
Guð fer i myndinni hina mestu er-
indisleysu til jarðarinnar. Hann
bendir sendiboða sinum á ýmis-
legt sem þarfnast skjótrar lausn-
ar, svo sem mengunarvandamál-
kvikmvndir
ið. En hvar eru lausnirnar og
árangur áminninganna? Þær eru
ekki sýndar i ,,Ó Guð” og svona
létt hjal um vandann er ekki lik-
leg kveikja að þvL að áhorfendur
fái köllun og skeri upp herör gegn
ósómanum.
Þrátt fyrir alla galla „Ó Guð!”
er e.t.v. betra, eins og raunar er
gefið i skyn I myndinni, aö sýna
Guð sem litinn og vinalegan karl i
vinnugalla sem gerir at I búðar-
loku, en að sjá djöfulinn taka sér
bólfestu i smástelpu og blóðsugur
hrella glóruna úr fólki eins og svo
lengi hefur veriö vænlegt til aö
efla aðsókn að kvikmyndahúsum.
—SKJ
Sólveig K.
Jónsdóttir
■ skrifar
Dóra að skrifa til vinkonu sinnar. Teikninguna gerði Ragnheiður Gestsdóttir. f
12 ára Reyklavlkur-
mær á slríðsárunum