Morgunblaðið - 17.04.2002, Síða 54

54 MIÐVIKUDAGUR 17. APRÍL 2002 MORGUNBLAÐIÐ
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100
 Símbréf 569 1329  Netfang bref@mbl.is
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
Í FEBRÚAR sl. skrifaði undirritað-
ur greinarkorn í Morgunblaðið.
Hafði ég þar annars vegar áhyggjur
af alþjóðlegri auglýsingu um
Reykjavík, sem örugga borg og að-
laðandi (safe and attractive). Hins
vegar taldi ég þjóðinni flest nauðsyn-
legra en lögleiðingu enn einnar bar-
dagaíþróttarinnar, nefnilega ólymp-
ískra hnefaleika. Varðandi öryggið í
borginni og reyndar landinu öllu, svo
og þróun þeirra mála, þarf ekki að
hafa mörg orð. Þeir, sem vilja, sjá að
þar sígur flest á ógæfuhliðina.
Nú stendur til að víggirða Slysa-
deildina, svo sjúklingar og starfsfólk
megi þar halda lífi og limum fyrir of-
beldisseggjum. Þá má spyrja, hvort
þetta sé hin opinbera stefna gegn
vaxandi ofbeldi, það er að hver mað-
ur víggirði sitt heimili og vinnustað,
eða hvort reyna eigi að koma af stað
hugarfarsbreytingum með þjóðinni.
Sé hið síðara stefnan, tel ég opinbera
lögleiðingu og útbreidda dýrkun of-
beldisíþrótta ekki heppilegt innlegg í
þá baráttu.
Fyrir um það bil þremur vikum
horfði ég á sjónvarpið og var þá sýnt
frá keppni í austurlenzkri „sjálfsvar-
naíþrótt“. Menn voru þar vel varðir
til munns og handa, gríma fyrir and-
liti og hanzkar dúðaðir. Skór voru og
traustvekjandi enda bæði sparkað
og slegið til höfuðsins. Skyndilega lá
annar kappinn á gólfinu, en hinn
dansaði stríðsdans. Dómarinn rétti
upp höndina og sagði rétt si svona,
„vann á roti“ og þar með var mynd-
skeiðið búið. Vonandi að hinn sigraði
hafi í fyllingu tímans risið úr rotinu
og haft rænu á því að þakka fyrir sig.
Nú má gera því skóna, að dúðaðir
hanzkar og andlitsgríma hafi komið í
veg fyrir bletti eða hrukku á yfir-
borði höfuðsins. Slíkt er þó sýndar-
veruleiki. Veruleikinn er líffæri inni í
höfðinu, sem er mönnum nauðsyn-
legt til að greina á milli veruleika og
sýndarveruleika. Heilanum er illa
við höfuðhögg, hvort sem þau eru
veitt í einni íþrótt eða annarri, jafn-
vel með olympískum stimpli. Mér
finnst svo sem áður hnefaleikabann-
ið hafa verið okkur til sóma, svo lengi
sem það stóð.
Að sjálfsögðu fór skjálfti um ýmsa
postula sýndarveruleikans, sem síð-
an risu upp á afturlappirnar og
skeiðuðu um víðan völl. Til að ljá
málstað sínum lystauka hefi ég með-
al annars verið nefndur áhangandi
talibana og óvinur íþrótta almennt.
Læt ég mér þessar nafngiftir og aðr-
ar í léttu rúmi liggja, meðan skrif
mín eru lesin.
Á skal að ósi stemma og mætti þá
gjarnan byrja á afhelgun bardaga-
íþrótta hverju nafni sem nefnast. Ég
er sannfærður um að heilafrumur
margra myndu þakka fyrir. Læt ég
þar með þessari skjálftahrinu lokið
af minni hálfu.
LEIFUR JÓNSSON,
læknir,
Heiðarlundi 6,
210 Garðabæ.
Á skal að ósi stemma
Frá Leifi Jónssyni:
ÞAÐ er ekki ofsögum sagt að rétt-
leysi einstaklingsins í þessu landi er
með ólíkindum. Og þar sem ég geri
mér fulla grein fyrir því að ef ég
gæti ekki hagsmuna minna sjálf
þegar mér finnst á mér brotið, get
ég sjálfri mér um kennt.
Á síðasta ári var bifreið á mínu
nafni seld á nauðungarsölu vegna
vanskila. Að sjálfsögðu bar mér að
borga bifreiðagjöld af viðkomandi
bifreið. Ég greiddi fyrri hluta
þeirra en þar sem bifreiðin var seld
af sýslumanninum í Reykjavík þann
1. sept. sl. taldi ég mig ekki eiga að
greiða seinni hluta greiðslunnar all-
an, nema þann tíma er hún hafði
verið á mínu nafni. Mér fóru nú að
berast mismunandi hótunarbréf frá
innheimtumanni ríkissjóðs vegna
þessara vangoldnu gjalda og var
svo einföld í minni réttlætiskennd
að halda þetta augljósan misskiln-
ing af þeirra hálfu. Ég hafði því
samband við Frumherja og spurðist
fyrir um skuldastöðu á viðkomandi
bifreið. Var mér tjáð að hún væri
engin og þar að auki ætti ég inneign
um 5000,- kr. og sagt að hafa sam-
band við tollstjóra, þar sem hann
hefði með þetta að gera. Samkv.
þeim upplýsingum sem ég fékk þar,
var mér enn tjáð að ekkert ógreitt
væri af bifreiðinni og samhljóða
Frumherja átti ég þar inneign.
Ekki fékk ég leyfi til að flytja inn-
eignina á aðra bifreið og fékk hana
því útborgaða. En þar með var ekki
öll nótt úti. Enn barst hótunarbréf,
þar sem ég er aftur krafin um
greiðslu á þessum gjöldum, ásamt
dráttarvöxtum. Samkvæmt þeim
upplýsingum sem ég fékk núna, var
vegna „mistaka“ endurgreitt til mín
fyrri hluti bifreiðagj. síðasta árs, þá
bar mér einnig að borga seinni hlut-
ann, þrátt fyrir að sá sem keypti bíl-
inn sé einnig búinn að greiða þau
gjöld. Sem sagt þá skal „lögum
samkvæmt“ tvígreiða bifreiðagjöld
af viðkomandi bifreið, þar sem hún
var á mínu nafni þegar seinni hlut-
inn féll í gjalddaga, þrátt fyrir að ég
hafi hvorki selt hana sjálf né átt
hana eftir 1. sept. sl. Ég get vel skil-
ið að ég eigi að borga eignaskatt
sem ég er skrifuð fyrir en ekki eftir
það. Ég er orðin langþreytt á þátt-
töku minni í þessu skatta- og rétt-
arríki og almennt á þeim mannrétt-
indabrotum sem einstaklingar
þessa samfélags eru beittir í skjóli
„laganna“ og óska eftir leiðréttingu
á þessari margsköttun nú þegar.
Það er ekkert að því að borga
endalausa sanngjarna skatta í öllum
myndum ef ekki væri jafnmikið um
misnotkun og ábyrgðarleysi á al-
mannafé eins og tíðkast hefur.
Skattlagningin á öllum sviðum er
orðin algjör skrípaleikur, og þó bif-
reiðaskattur sé alltof hár (kílóa-
gjald til skamms tíma) miðað við
tekjur hins almenna borgara þá er
hundaskatturinn þó hærri. T.d. hef-
ur Reykjavíkurborg um 20.000.000,-
kr. í tekjur af hundaeigendum, mið-
að við að það séu u.þ.b. um 1.250
hundar á skrá. Og ef vantar fleiri
hugmyndir, hvernig væri þá að
kattareigendur borgi eitthvað líka,
þá má og nefna barnafólk og mætti
þá taka upp nefskatt á hvert barn.
VILBORG EGGERTSDÓTTIR,
Austurbergi 2, Reykjavík.
Réttarríkið Ísland
Frá Vilborgu Eggertsdóttur: