Morgunblaðið - 28.04.2002, Side 36

MINNINGAR
36 SUNNUDAGUR 28. APRÍL 2002 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Karl Björnssonfæddist í Reykja-
vík 29. febrúar 1948.
Hann lést á líknar-
deild Landspítalans í
Kópavogi 21. apríl
síðastliðinn. Foreldr-
ar hans voru Björn
Karlsson bóndi og
verkstjóri, f. 25. mars
1927 á Reyðarfirði,
og Guðbjörg Karls-
dóttir vefnaðarkenn-
ari, f. á Bóndastöðum
í Hjaltastaðaþinghá
14. júní 1924. Systk-
ini Karls úr föðurætt
og Sóleyjar Árnadóttur húsmóð-
ur, f. 30. nóvember 1932, d. 5. okt.
1995, voru Sveinn Smári, f. 18.
des. 1951, Karl Björgúlfur, f. 5.
sept. 1958, Baldur Árni, f. 18. okt.
1959, Kristín, f. 10. júní 1961, Lilja
Guðný, f. 30. sept. 1962, Sigrún
Bryndís, f. 21. maí 1967, Ólöf
Birna f. 9. feb. 1969, Helga Agnes,
f. 28. sept. 1975. Systkini Karls úr
móðurætt og Guttorms Sigur-
bjarnarsonar, f. 23. júní 1928,
Hjörleifur, f. 3. nóv. 1955, Mar-
grét, f. 24. jan. 1957.
Eiginkona Karls er Aníta Fríða
Thom Oddsdóttir, f. 25. ágúst
1949 í Reykjavík. Þau gengu í
hjónaband 5. apríl 1969. Eignuð-
ust þau þrjú börn. Þau eru: 1)
Kristján Snær, húsasmiður, f. 3.
nóvember 1968. Eig-
inkona hans er Guð-
rún Friðbjörg Eyj-
ólfsdóttir kennari, f.
3. mars 1970. Synir
þeirra eru Karl, f.
25. maí 1994, og Eyj-
ólfur Axel, f. 9. jan.
2000. 2) Sigríður
Hvönn, sölumaður, f.
24. feb. 1970. Sam-
býlismaður hennar
er Erling Adolf
Ágústsson markaðs-
ráðgjafi, f. 30. apríl
1974. 3) Björn, húsa-
smiður, f. 29. maí
1974 og sambýliskona hans er Ás-
laug Ingvarsdóttir, f. 14. feb.
1981.
Karl ólst upp frá 1949 til 1956,
eða til átta ára aldurs, hjá afa sín-
um og ömmu á Bóndastöðum í
Hjaltastaðarþinghá. 1956 flutti
Karl til móður sinnar í Reykjavík.
Karl lauk húsasmíðanámi við
Iðnskólann í Reykjavík 9. sept.
1969 og lauk meistaranámi 25.
mars 1977. Karl var virkur félagi í
Oddfellow frá 1991. Hann var
einnig í Stangveiðifélagi Reykja-
víkur og stundaði líka hesta-
mennsku og dómarastörf.
Útför Karls fer fram frá Digra-
neskirkju á morgun, mánudaginn
29. apríl, og hefst athöfnin klukk-
an 10.30.
Sunndaginn 21. apríl lést stjúp-
sonur minn Karl Björnsson húsa-
smíðameistari eftir margra ára
langa og oft tvísýna sjúkdómsbar-
áttu sem hann háði af óþreytandi
lífsvilja, þreki og skapfestu. Hér
langar mig til að kveðja hann með
fáeinum orðum og miklu þakklæti
fyrir allar liðnar samverustundir.
Karl var fæddur í Reykjavík og
dvaldist þar hjá móður sinni fyrsta
aldursárið. Móðir hans Guðbjörg
Karlsdóttir síðar eiginkona mín
braust þá til framhaldsnáms í vefn-
aði fyrst í Danmörku og síðar í
Finnlandi. Foreldrar hennar Mar-
grét Elísabet Sigurðardóttir og
Karl Magnússon á Bóndastöðum í
Hjaltastaðaþinghá tóku þá Karl að
sér í fóstur. Hjá ömmu sinni og afa
dvaldi hann á Bóndastöðum til átta
ára aldurs. Þá vorum við Guðbjörg
gift og búin að setja saman heimili í
Reykjavík, þegar Karl kom til okk-
ar. Lengi býr að fyrstu gerð. Hjá
ömmu sinni og afa þroskaðist Kalli
og dafnaði og naut þeirra eiginleika
ævilangt. Þau voru að mörgu leyti
ólík, en bæði mjög sterkir persónu-
leikar, svo að þau mótuðu Kalla,
hvort eftir sinni skaphöfn. Bæði
voru honum ákaflega góð. Afi hans
lagði megináherslu á gamlar og góð-
ar karlmannlegar dyggðir, að vera
harður af sér, að vera laus við allt
víl og vol, að vera spaugsamur og
tala tæpitungulaust mál og að vera
óhræddur að takast á við hlutina,
auk þess sem hann leiðbeindi hon-
um við alla vinnu, en hann var smið-
ur og þjóðhagi í höndum. Hins veg-
ar var amma hans bók- og
ljóðelskandi fróðleikssjór, sem
fylgdist náið með félagsmálum bæði
nær og fjær. Hún var og mikill nátt-
úrudýrkandi og dýravinur, svo að
búsýslustörf urðu henni mikið hjart-
ans mál. Hún var ákaflega fé-
lagslynd og naut sín hvergi betur en
í góðra vina hóp. Áhrif þeirra á fóst-
ursoninn voru tvímælalaust mjög
mikil, enda bar hann með sér marga
mannkosti þeirra. Rúmlega ári síðar
brugðu amma Karls og afi búi og
dvöldu að verulegu leyti hjá okkur
næstu árin, svo að tengsli þeirra við
fóstursoninn rofnuðu ekki, enda sá
amma hans um heimilið í lengri
tíma vegna veikinda móður hans.
Árin liðu og þegar Karl var fimmtán
ára fór ég ásamt fjölskyldu minni til
tveggja ára námsdvalar í Ósló. Karl
valdi þá að dvelja hjá ömmu sinni og
afa á meðan, þar sem þau bjuggu í
nánu sambýli við Sædísi dóttur sína
í Garðabæ. Svo að Karl naut ennþá
um sinn návist þeirra og frænku
sinnar. Skömmu eftir að við komum
heim hóf Karl smíðanám og kynnist
brátt Anítu verðandi eiginkonu
sinni. Þau settu fljótlega á stofn sitt
eigið heimili, sem hefur reynst mjög
traust og farsælt. Barnalán þeirra
er mikið og fjölskylduböndin traust.
Margs er að minnast, þegar kvadd-
ur er jafn góður og skemmtilegur
drengur Kalli var. Hann var jafnan
glaður og reifur á að hitta, vel les-
inn, glettinn og spaugsamur í við-
ræðum og sannkallaður vinur vina
sinna. Hins vegar gat hann verið
fastur fyrir ef á þurfti að halda. Í
eðli sínu var hann mjög mikill al-
hliða náttúruunnandi, enda varð
veiði, jafnt lax sem rjúpur, ásamt
hestamennsku hans mikla tóm-
stundaiðja. Góður vinur og félagi er
fallinn frá löngu fyrir aldur fram.
Að lokum vil ég og Áslaug kona
mín votta Anítu, börnum, tengda-
börnu, barnabörnum, öldruðum föð-
ur og öðrum aðstandendum okkar
dýpstu samúð. Blessuð sé minning
hans.
Guttormur Sigbjarnarson.
Nú er náttúran óðum að vakna af
vetrardvala, fuglarnir gleðja með
söng og brumin á trjánum þrútna
og búa sig undir að springa út. Á
hlýjum vordegi kvaddi Kalli frændi
minn þetta líf eftir langa og hetju-
lega baráttu við illvígan sjúkdóm.
Ég man fyrst eftir Kalla þegar
móðir hans, Guðbjörg systir mín,
kom með hann nokkurra mánaða
gamlan heim í Bóndastaði. Honum
hafði verið gefið nafnið Karl í höf-
uðið á föður okkar. Mér er í fersku
minni hve mér þótti drengurinn fal-
legt barn og hve mikið hann átti af
fínum fötum. Einnig var með í far-
teskinu barnavagn, nokkuð sem ég
hafði ekki séð áður. Það veitti mér
mikla gleði að vera með þennan litla
frænda minn. Ég hafði ekki kynnst
smábörnum fyrr. Hann var fyrsta
systkinabarnið sem ég eignaðist.
Guðbjörg var þá einstæð móðir
og kom aðeins heim í sumarfríi sínu,
en hún vann þá fyrir þeim mæðg-
inum á barnaheimilinu Vesturborg í
Reykjavík.
Næsta sumar kom systir mín aft-
ur austur með drenginn og nú til
lengri dvalar. Þetta haust hafði hún
ákveðið að fara til náms erlendis.
Hún fór til Danmerkur að læra
vefnað, en Kalli var eftir á Bónda-
stöðum. Ég var einnig heima fyrst í
stað. Því hefur mér löngum fundist
Kalli mér nákomnari en gerist og
gengur um systkinabörn. Á Bónda-
stöðum dvaldi hann til átta ára ald-
urs. Amma hans og afi tengdust
honum mjög nánum tilfinninga-
böndum og unnu honum ekki síður
en sínum eigin börnum.
Haustið 1956 fór Kalli til Reykja-
víkur til móður sinnar, sem þá var
gift og farin að búa. Hann hóf nám í
Langholtsskóla. Það hefur vafalaust
ekki verið auðvelt fyrir sveitabarnið
að koma í skóla í Reykjavík ári síðar
en jafnaldrar hans höfðu hafið
skólagöngu. Hann kvartaði þó ekki
og fljótlega hafði hann eignast fé-
laga og virtist aðlagast borgarlífinu
furðu vel. Fyrstu sumrin var hann
fyrir austan, en undir fermingu fór
hann að vinna fyrir sér þegar frí
gafst frá skóla. Tengslin við æsku-
stöðvarnar áttu þó ætíð sess í hjarta
hans og fór hann oft austur ef tæki-
færi gafst.
Ég fylgdist með Kalla öll skólaár
hans enda tíður gestur á heimili
systur minnar. Alltaf virtist allt
ganga vel, jafnvel þó oft þyrfti að
skipta um skóla sem ekki þykir
heppilegt nú til dags. Kalli átti mjög
auðvelt með að aðlagast nýjum að-
stæðum og eignast félaga.
Á unglingsárum Kalla var hann
aftur um tveggja ára skeið hjá afa
sínum og ömmu. Þau voru þá flutt
suður og bjuggu hjá mér í Garða-
hreppi. Kalli var ætíð prúður dreng-
ur sem ekki þurfti að hafa áhyggjur
af. Að loknu gagnfræðaprófi fór
hann í iðnnán, lærði húsasmíði og
varð síðar meistari í greininni og
lengst af verktaki.
Á fyrstu búskaparárum sínum
bjuggu Aníta og Kalli á heimili okk-
ar um skeið og þar fæddist þeim
frumburðurinn, Kristján Snær.
Síðar urðu samskiptin minni.
Fjölskyldan stækkaði og var Kalli
jafnan önnum kafinn við vinnu eða
áhugamál sem voru margvísleg. Má
þar nefna veiðiskap, hestamennsku
og síðar ferðalög. Fjölskyldan var
samhent og tók þátt í áhugamálum
hans. Ég hef ætíð verið stolt af hans
glæsilegu fjölskyldu.
Þó samskiptin yrðu strjálli var þó
fastur liður, að við afkomendur El-
ísabetar, Karls og Guðbjargar hitt-
umst á aðfangadag jóla við leiði
þeirra í Fossvogskirkjugarði. Alltaf
mætti Kalli, síðustu árin oft sár-
þjáður. Þessar stundir eru mér afar
dýrmætar og er ég þakklát fyrir
þær. Ég vil að lokum færa Kalla al-
úðar þakkir fyrir samfylgdina.
Kæra Aníta, börn og aðrir vanda-
menn. Ég votta ykkur mína dýpstu
samúð. Megi guð styrkja ykkur í
sorg ykkar.
Sædís Karlsdóttir.
Mann setur hljóðan, þegar fregn
um brotthvarf látins stórfrænda og
vinar í blóma lífsins af hinu jarð-
neska sviði er borin manni til eyrna.
Ég var svo lánsamur að hitta hann
aðeins að máli í janúarbyrjun s.l.
Dáðist að hinu líkamlega og sálræna
þreki, sem hann hafði að bera og
hversu hress hann var og léttur í
tali, þrátt fyrir sífellda baráttu við
illvígan sjúkdóm allt frá árinu 1995.
Fannst sú von mín glæðast að stríð
hans myndi vinnast.
Kalli eins og við frændfólkið köll-
uðum hann ávallt, dvaldist sem ung-
ur sveinn hjá ömmu sinni og afa á
Bóndastöðum frá 1949 til 1956, að
hann fór til mömmu sinnar og
stjúpa í Reykjavík í skólavist yfir
veturinn, en var eystra á sumrum
allt til 1960.
Á þeim tíma bjuggum við hjónin
með börn okkar á Bóndastöðum
ásamt foreldrum mínum Karli
Magnússyni og Elísabetu Sigurðar-
dóttur, afa og ömmu Kalla, og Sæ-
dísi systur minni, sem oft var þá að
heiman við nám.
Þetta var nánast eins og ein fjöl-
skylda, þó heimilin væru tvö. Sam-
vinna um öll verk utanhúss.
Dvöl Kalla á heimilinu er mér
mjög minnisstæð fyrir margra hluta
sakir, hann var laglegt, duglegt og
skýrt barn, sérstaklega man ég
hvað erfitt var að svara spurningum
hans, sem báru vitni þess, hvað
þroskaður hann var eftir aldri.
Spaugsyrði og hnyttin tilsvör voru
honum fljótt tiltæk. Strax og aldur
og þroski leyfði fór hann að aðstoða
við bústörfin.
Samfundir hafa verið alltof strjál-
ir síðari árin, en einstaka sinnum
KARL
BJÖRNSSON
  

 
  
 

 


   
  
 


  
        
 

! "#  $%!!
&     

 
  
 '

(

 ! " # $#% 
    &#% 

 %   &' 
(  "   #% )





 
   

 
 


  




  

 


 

 
    
   
 
 

    ! 
    

 !"   
"" #$%& 

     
' ( )"

(* %#$  
 +"$(#$,-"  

% *$  
. #$  )"

!$  
. /#$0)

   
 +"$" . 

1"1&"$) $1"1"1&"#



  

  


  


  
  
 


  
  

 

       !
"
 # 
$%
 &'%%
(   



#) #    

 *
   +  

  , -

 

 ! *

 

  
 
 
.

   
)  *
 


!
  
./ %'&$"&0"1$%0$%  2%'3"1032
 
 !" 
#  $%
# & '!"  ("  $%
) ' $%
* $%
+ " $%,

 


 

 






  

  
     

    

 !  ! "

 #$# !   

! %&"  ! % 



   
  


  

   
    !"

#$%&$

 

    
  
!"
   
 # $


&

'(  ''(
!

 

  ) 

 
# *
)+    
 
'' 
('
 )'
 )
* *
  * +
*   ) * +'
+* +'
'
 ) ,' & -.$'
*