Morgunblaðið - 07.05.2002, Blaðsíða 41

UMRÆÐAN
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 7. MAÍ 2002 41
ER Ísrael nútímans
enn sérstök og útvalin
þjóð Guðs umfram aðr-
ar þjóðir? Á Ísrael nú-
tímans enn eftir að leika
stórt hlutverk á meðal
þjóðanna sem sérstakur
lýður Drottins? Margir
telja að spádómar Bibl-
íunnar boði endurreisn
Ísraels sem sérstakur
„talsmaður“ Guðs og að
hún verði aftur forystu-
þjóð eins og áður fyrr.
Þeir sem telja að svo sé
gleyma fjölmörgum yf-
irlýsingum Guðs um hið
gagnstæða. Biblían seg-
ir hverjir teljist vera Ísrael fyrr og
síðar. Þar segir frá tilurð Ísraels og
hvert hlutverk þjóðarinnar átti að
vera. Einnig hvernig gyðingar fóru
með þetta háleita hlutverk. Lesendur
eru hvattir til að lesa í samhengi eft-
irfarandi tilvitnanir í Orð Guðs.
Sáttmáli Guðs
Í upphafi gerði Guð sáttmála við
Abraham, ítrekaðan við afkomendur
hans og Ísraelsþjóðina, sbr. 15. kafla
1. Mósebókar vers 18.
Sáttmálinn var grundvallaður á
hollustu Ísraela við Guð. Boðorðin tíu
áttu að vera leiðbeinandi fyrir fólkið í
allri hegðun og framkomu hvert við
annað, svo og gagnvart Guði. Ísrael
átti að boða fagnaðarerindið um kom-
andi Messías og vera „talsmaður“
Guðs á meðal þjóðanna. Þeir áttu að
kenna jarðarbúum um hinn eina
sanna Guð.
Skilyrðin
Það gera sér ekki allir grein fyrir
því, að í Biblíunni eru margir spádóm-
ar um Ísrael og var uppfylling þeirra
háð trúmennsku og hollustu þeirra
við Guð, sbr. 18. kafli spádómsbókar
Jeremía, vers 7-10. Þá er í 28. kafla 5.
Mósebókar fjöldi yfirlýsinga Guðs
varðandi framtíð Ísraels. Þar er heitið
blessunum reynist þeir trúir Guði,
einnig mótlæti bregðist þeir trúnaði.
Reynslu þeirra um aldirnar ber að
skoða í ljósi slíkra spádóma.
Þessi útvalda þjóð brást trausti
Guðs. Eins og kunnugt er, aflífuðu
gyðingar son Guðs og kórónuðu þann-
ig fráhvarf sitt frá Guði. Allir spádóm-
ar þar að lútandi rættust, en samt gaf
Guð þeim hvert tækifærið af öðru.
Guð sagði fyrir um hvað biði Ísr-
aelsmanna, ef þeir vikju af markaðri
braut. Sjá m.a.: 28. k. 5. Mósebókar v.
64-67. „Og Drottinn mun dreifa þér
meðal þjóðanna …, ... Og meðal þess-
ara þjóða munt þú eigi mega búa í
næði og hvergi mun hvíldarstaður...!“
Helförin mikla, sem og aðrar of-
sóknir á hendur þessu hrjáða fólki í
gegnum aldirnar, ber spádómum
Biblíunnar vitni.
Bregðist menn, kall-
ar Guð aðra til starfa.
Augljóst er að Guð ætl-
aðist til þess að allir
gætu komið að þessum
sáttmála. Gyðingar
voru aðeins byrjunin.
Þetta sést í 29. k. 5.
Mósebókar v. 14-15 þar
sem Guð tekur fram, að
hann vilji gjöra slíkan
sáttmála við fólk af öllu
þjóðerni.
Má treysta því sem
Jesús segir varðandi
Ísrael nútímans? Þegar
hann kom í musterið í
Jerúsalem og rak út víxlarana sagði
Drottinn: „Hús mitt á að vera bæna-
hús, en þér gjörið það að ræningja-
bæli.“ Sjá 21. k. Matteusar, v. 12-13.
Athyglisvert er, að hann kallar must-
erið „mitt hús“. Þegar hann síðar
hreinsaði aftur til í musterinu, sagði
hann „hús yðar verður í eyði látið“ 23.
k. Matteusar v. 37-38. Yfirlýsingin
„hús yðar“ sýnir að augljóslega hefur
orðið breyting á viðhorfi hans til
musterisins og gyðinga yfirleitt.
Þetta var ekki lengur hús Guðs, enda
voru Ísraelsmenn orðnir fjarlægir
Guði. Nú var Guð um það bil að hafna
Ísraelsþjóðinni sem sérstökum boð-
bera fagnaðarerindisins. Hann mundi
senn snúa sér að öðru fólki og gefa því
það hlutverk. Guð hafði löngu áður
leyft Babýloníumönnum að herleiða
Ísrael árið 587 f. Krist vegna ótrú-
mennsku þeirra. Samkvæmt spádómi
í 29. k. Jeremía v. 10-14 áttu þeir að
vera í útlegð í Babýlon í 70 ár, en síð-
an gætu þeir haldið aftur til fyrir-
heitna landsins.
Allt rættist þetta, og Guð gaf þeim
annað tækifæri. Núna fengju þeir síð-
asta tækifærið, 490 ár til þess að
sanna sig sem Guðs útvalda þjóð! Sjá
9. k. Daníels v. 24-27 þar sem boðaðar
eru 70 vikur, sem í spádómum Bibl-
íunnar táknar jafnmörg ár og daga-
fjöldi 70 vikna gefur til kynna, eða alls
490 ár. Sjá einnig 14. k. 4. Mósebókar
v. 34 og 4. k. Esekíels v. 6 þar sem
hver dagur í spádómum Guðs táknar
ár. Daníel spámaður sagði fyrirfram
um það, að í lok þessara 490 ára
myndu gyðingar „drýgja glæpinn til
fulls“ og aflífa hinn Smurða. Allt rætt-
ist þetta.
Þekktu þeir sinn
vitjunartíma?
Síðustu dagana áður en hann var
handtekinn og líflátinn, var Kristur á
leið til Jerúsalem þegar hann sagði
þetta um borgina: „þú þekktir ekki
þinn vitjunartíma.“ 19. k. Lúkasar v.
44.
Ísraelsmenn eru enn við sama hey-
garðshornið. Þeir hafa óbreytt við-
horf til Guðs og ekki haldið sáttmál-
ann. Enn eru þeir að bíða eftir þeim
Messíasi er Ritningin boðaði. Staðan
er óbreytt. Þótt þeir játi trú á Guð,
geta þeir ekki talist kristnir, þeir
höfnuðu Jesú. Þeir verða að trúa á
Krist til að geta boðað hann öðrum,
eins og Guð ætlaðist til. Hinir fjöl-
mörgu spádómar um forystuhlutverk
þeirra geta þ.a.l. ekki ræst. Ísrael er
ekki lengur, og mun aldrei aftur
verða, sérstakur „talsmaður“ Guðs á
meðal þjóðanna. Það hlutverk hefur
nú verið gefið öðrum, enda sagði
Kristur: „Guðs ríki verður frá yður
tekið og gefið þeirri þjóð, sem ber
ávexti þess.“ 21. k. Matteusar v. 43.
Hverjir eru í hlutverki hins
sanna og andlega Ísraels?
Pétur postuli segir í 2. k. 2. Péturs-
bréfs v. 9-10, að útlendingarnir sem
áður voru „ekki Guðs lýður“, séu nú
orðnir lýður Guðs. Páll postuli tekur
undir þetta í Rómverjabr. 9. kafla, en
þar segir í v. 6-7: „Því að ekki eru allir
þeir Ísraelsmenn, sem af Ísrael eru
komnir. Ekki eru heldur allir börn
Abrahams, þótt þeir séu niðjar hans“,
sjá einnig v. 24. „Slík ker erum vér,
sem hann hefur kallað, ekki aðeins úr
flokki gyðinga, heldur og úr flokki
heiðingja“. Sjá v. 27. „Þótt tala Ísraels
sona væri eins og sandur sjávarins, þá
skulu leifar einar frelsaðar verða.“
Þar sem gyðingar brugðust boðun-
arhlutverkinu, varð Guð að fá aðra.
Nú geta allir, af hvaða þjóð sem er,
kallast Ísrael Guðs. Að sjálfsögðu
stendur hjálpræði Guðs enn þeim Ísr-
aelum til boða, sem meðtaka náðar-
gjöf Guðs. En spádómar Biblíunnar
varðandi það verkefni og þá framtíð-
arsýn sem Guð ætlaði Ísraelsþjóðinni
voru háðir skilyrðum. Þar sem hún
hafnaði áformum Guðs, hefur þetta
hlutverk verið fengið öðrum.
Allt tal um að Ísraelsþjóðin sé að
verða stórveldi á meðal þjóðanna er
sinni sama hlutverki og áður fyrr, er
ekki í samræmi við Orð Guðs, og sú
kenning sem ýmsir halda á lofti að
Jerúsalem nútímans verði miðpunkt-
ur heimsins í einhverju þúsund ára
gullaldarríki, á enga stoð í Orði Guðs.
Ísraelsmenn trúa almennt ekki á Jesú
Krist.
Er Ísrael enn
útvalin þjóð Guðs?
Steinþór Þórðarson
Trú
Ef Ísrael er ekki útvalin
þjóð guðs, spyr
Steinþór Þórðarson,
hver er það þá?
Höfundur er guðfræðingur og
prestur Boðunarkirkjunnar.
Einföld, þægileg, hnéstýrð
blöndunartæki.
Þar sem ýtrasta hreinlætis
er gætt.
Hagstætt verð.
ALDREI efaðist ég
um það að hann Einar
Oddur Kristjánsson
væri stuðningsmaður
sjávarútvegsins og
landsbyggðarinnar.
Það sýndi hann og
sannaði í atkvæða-
greiðslu á Alþingi um
auðlindagjald á sjáv-
arútveginn, en þingið
samþykkti lög þess
efnis síðasta starfsdag
þingsins.
Það er greinilegt að
hann Einar Oddur,
vinur minn, gerir sér
grein fyrir því hvílík-
ur bölvaldur þetta
gjald mun verða fyrir sjávarplássin
á landsbyggðinni. Mun þetta valda
mikilli fólksfækkun í sjávarbyggð-
unum þegar fram í sækir. Rekstr-
arerfiðleikar fyrirtækjanna munu
fara vaxandi, tekjur minnka og
mannlíf verður fábreyttara og ein-
hæfara. Þetta verður því miður af-
leiðing þessarar gjaldtöku og það
hefur hann Einar Oddur séð fyrir,
einn þingmanna stjórnarflokkanna.
Þökk sé þér, Einar Oddur Krist-
jánsson.
Hundrað og fimmtíu
milljónir til viðbótar
Ekki hef ég reiknað það út hvað
fyrirtækin í sjávarplássunum á
Vestfjörðum munu þurfa að greiða
mikið í auðlindagjald, en ég veit að
fyrirtækin hér í Eyjum munu
greiða 150 milljónum króna meira í
auðlindagjald, þegar það verður að
fullu komið til framkvæmda, en
þau greiða í dag. Heildargreiðslur
útgerðarfyrirtækjanna hér í Eyj-
um til hins opinbera í formi gjalda
sem ég vil nefna auðlindagjald einu
nafni, þ.e. veiðieftirlitsgjald og
þróunarsjóðsgjald, nema 60 millj-
ónum króna nú í ár, en verða sam-
kvæmt nýsamþykktum lögum yfir
210 milljónir króna.
Enginn þingmanna okkar með
bakgrunn í sjávarútvegi
Ég veit ekki alveg hvað hefur
komið yfir blessaða stjórnarþing-
mennina að samþykkja þessa
óhæfu, að ekki sé talað um þá sem
eru þingmenn okkar Sunnlendinga.
Þetta eru bóndinn hún Drífa
Hjartardóttir, steypustöðvarstjór-
inn Kjartan Ólafsson, jarðareig-
andinn og væntanlegi skógarbónd-
inn Ísólfur Gylfi Pálmason, að
ógleymdum vini mínum sjálfum
landbúnaðarráðherr-
anum, honum Guðna
Ágústssyni. Af upp-
talningunni sést að
það er enginn þessara
manna með bakgrunn
í sjávarútvegi, sem er
slæmt, því Vest-
mannaeyjar eru fyrst
og fremst útgerðar-
bær og afkoma bæj-
arfélagsins ræðst
fyrst og fremst af
gengi sjávarútvegs-
fyrirtækjanna. Skiln-
ingur alþingismanna á
sjávarútveginum og
þýðingu hans fyrir
byggðarleg eins og Vestmannaeyj-
ar er því mikilvægur og því er
hörmulegt til þess að vita að eng-
inn stjórnarþingmannanna hafi
bakgrunn í þessum undirstöðuat-
vinnuvegi. Því fór sem fór.
Hvar eigum við að
taka peningana?
Nú vil ég skora á þessa þing-
menn, næst þegar þeir verða á
ferðinni hér í Vestmannaeyjum, að
þeir komi til okkar útgerðarmanna
og segi okkur hvar við eigum að
taka þessa peninga sem þeir hafa
samþykkt að láta okkur borga. Það
er nú það minnsta sem þeir geta
gert, úr því sem komið er.
Ég get hins vegar seint fullþakk-
að framgöngu Einars Odds vinar
míns í þessu máli.
Þú varst útgerðarmaður, Einar
Oddur, og átt auðvitað heima í okk-
ar hópi, þótt leiðir hafi skilið um
sinn. Ég vona að þú standir með
okkur áfram. Okkur veitir ekki af
þínum stuðningi.
Okkar maður
Magnús
Kristinsson
Höfundur er útgerðarmaður í Vest-
mannaeyjum.
Veiðileyfagjald
Nú vil ég skora á þessa
þingmenn, segir
Magnús Kristinsson,
að þeir segi okkur hvar
við eigum að taka þessa
peninga sem þeir
hafa samþykkt að láta
okkur borga.