Morgunblaðið - 05.06.2002, Side 36

MINNINGAR
36 MIÐVIKUDAGUR 5. JÚNÍ 2002 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Grétar Hjartar-son fæddist í
Reykjavík 3. ágúst
1934. Hann lést á
Landspítalanum við
Hringbraut 28. maí
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Hjörtur Hjartarson
kaupmaður frá
Reynimel, f. 31.
október 1902, d. 15.
febrúar 1985, og
kona hans Ásta
Laufey Björnsdóttir
frá Ánanaustum, f.
24. nóvember 1908.
Þau bjuggu lengst af á Bræðra-
borgarstíg 22 í Reykjavík. Hjörtur
var sonur Hjartar Jónssonar, f. 7.
september 1863, steinsmiðs og sjó-
manns og konu hans Margrétar
Sveinsdóttur, f. 28. desember
1862. Ásta var dóttir Björns Jóns-
sonar, f. 6. júlí 1880, skipstjóra frá
Ánanaustum og konu hans Önnu
Pálsdóttur, f. 17. september 1888.
frá Neðra-Dal í Biskupstungum.
Systkini Grétars eru Björn, f. 12.
febrúar 1928, d. 4. júní 1992,
Hjörtur, f. 23. desember 1929,
Anna, f. 9. desember 1931, og
Anna Þórunn, f. 18. júní 1942.
Hinn 5. maí 1956 kvæntist Grét-
ar Guðlaugu Pálsdóttur, f. 12. des-
ember 1935, d. 16. október 1982.
Foreldrar hennar voru Páll Skúla-
son, f. 19. september 1894, ritstjóri
í Reykjavík og kona hans Halldóra
Hafliðasonar eru Þórunn, f. 18.
febrúar 1959, gift Sigurði Kára-
syni, f. 6. apríl 1955. Börn þeirra
eru Aron Kári, f. 8. febrúar 1986,
Elísabet Inga, f. 17. nóvember
1995, og Þórunn Eva, f. 16. janúar
2000. Sonur Þórunnar og Jóhanns
Steinssonar er Halldór, f. 15. sept-
ember 1978. Hrafnhildur Inga, f.
11. desember 1962, sambýlismað-
ur hennar er Friðþjófur Friðþjófs-
son, f. 25. nóvember 1959. Börn
Hrafnhildar og Halldórs Þórhalls-
sonar eru Ólöf Inga, f. 26. ágúst
1979, Hafliði, f. 16. júní 1987, og
Þórhallur Páll, f. 7. nóvember
1990. Foreldrar Ólafar voru Her-
dís Sigfúsdóttir og Klemens Þor-
leifsson.
Grétar útskrifaðist með héraðs-
skólapróf frá Laugarvatni árið
1951 og lauk farmannaprófi frá
Stýrimannaskólanum í Reykjavík
árið 1958. Hann var háseti á bát-
um og togurum 1949 til 1953, há-
seti á skipum Eimskipafélags Ís-
lands1954 til 1960, stýrimaður
1961 til 1970 og skipstjóri á skip-
um félagsins frá 1971 til 1975.
Hinn 1. september 1975 var hann
settur framkvæmdastjóri Bæjar-
bíós í Hafnarfirði og síðan fram-
kvæmdastjóri Laugarásbíós 1.
desember sama ár. Grétar var ráð-
inn forstjóri Laugarásbíós 1. mars
1976 og gegndi því starfi til 1994.
Árin 1995 til 1999 var hann kenn-
ari á vegum Þróunarsamvinnu-
stofnunar Íslands við stýrimanna-
skóla í Walvis Bay í Namibíu.
Grétar starfaði hjá Íslandspósti
frá árinu 1999.
Útför Grétars fer fram frá Dóm-
kirkjunni í Reykjavík í dag og
hefst athöfnin klukkan 10.30.
Jóhanna Elísdóttir, f.
13. nóvember 1904.
Páll var sonur Skúla
Skúlasonar, f. 26. apr-
íl 1861, prófasts í
Odda á Rangárvöll-
um, og konu hans Sig-
ríðar Helgadóttur, f.
9. febrúar 1862. Hall-
dóra var dóttir Elís
Jónssonar, f. 20. októ-
ber 1879, kaupmanns
og konu hans Guð-
laugar Eiríksdóttur, f.
19. ágúst 1873. Börn
Grétars og Guðlaugar
eru: 1) Páll, f. 22. júlí
1956, kvæntur Svanhildi Jónsdótt-
ur, f. 22. júlí 1957. Synir þeirra eru
Sindri Már, f. 21. desember 1982,
og Grétar Már, f. 6. mars 1989. 2)
Pétur, f. 21. desember 1958,
kvæntur Margréti Gísladóttur, f.
10. ágúst 1956. Þeirra dóttir er
Berglind, f. 2. apríl 1989. Sonur
Margrétar er Gísli Helgason, f. 13.
apríl 1974. 3) Hjörtur, f. 22. júlí
1965. Börn Hjartar og Guðrúnar
Georgsdóttur, f. 14. júní 1962, eru
Melkorka Embla, f. 8. apríl 1997,
Elís, f. 27. nóvember 2000, d. sama
dag, og Guðlaug Embla, f. 4. jan-
úar 2002. 4) Elín Sigríður, f. 17.
mars 1974. Sonur hennar og Sal-
bergs Jóhannssonar er Jóhann
Jökull, f. 14. apríl 1997.
Eftirlifandi kona Grétars er
Ólöf Inga Klemensdóttir, f. 22. maí
1934. Dætur hennar og Halldórs
Skjótt skipast veður í lofti. Fyrir
tæpum fjórum mánuðum voruð þið
amma hress og kát á leið í tveggja
vikna frí til Kanaríeyja. Sú ferð varð
mun styttri en ráð var fyrir gert og
þið komuð heim viku á undan áætlun,
þú alvarlega veikur.
Hugurinn leitar til baka og minn-
ingarnar hrannast upp. Ég minnist
þess hvað þið tókuð vel á móti okkur
Tinna þegar við komum í heimsókn
til ykkar í Afríku. Þú alltaf jafn já-
kvæður og hress, gerðir allt til þess
að við myndum hafa það sem allra
best.
Gleymi heldur ekki þegar ég vann
fyrir þig í Laugarásbíói við hitt og
þetta og þú sýndir mér allar
skemmtilegustu myndirnar. Hvað er
skemmtilegra en að eiga afa sem rek-
ur bíó þegar maður er lítill? Núna
ertu farinn. Þú vissir í hvað stefndi
en þú hélst þú hefðir lengri tíma. Það
var svo mörgu ólokið.
Þig langaði í smá frí með ömmu
eftir þessar erfiðu fréttir um veikind-
in og safna kröftum, spila golf í góðu
veðri, koma svo heim og nýta tímann
vel, en svo varð ekki.
Takk, elsku afi minn, fyrir allt. Ég
sakna þín mikið og ég vona að golf-
vellirnir hjá Guði séu góðir.
Halldór Steinsson.
Frestaðu því ekki til morguns sem
þú getur gert í dag. Þetta hefur
hljómað fyrir eyrum mínum undan-
farið. Lífið er hverfult og sá sem er
við hestaheilsu í dag getur verið fár-
veikur á morgun. Veikindi gera ekki
boð á undan sér og þegar mamma og
Grétar fóru saman í febrúar síðast-
liðnum til Kanaríeyja, hvarflaði það
ekki að neinum að senn væru dagar
Grétars taldir. Viku eftir brottför
þeirra komu þau heim, fyrr en áætlað
hafði verið því Grétar hafði veikst.
Veikindin voru alvarlegri en nokkurn
grunaði í fyrstu og núna þrem mán-
uðum síðar kveðjum við góðan mann
sem reyndist okkur öllum svo vel.
Grétari kynntist ég fyrir 20 árum
þegar hann og móðir mín, Ólöf Inga
Klemensdóttir, hölluðu sér hvort að
öðru í sorg sinni, en bæði höfðu orðið
fyrir því að missa maka sína í blóma
lífsins. Í fyrstu greip eigingirnin ung-
linginn en fljótlega varð ég sátt við
ráðahag þeirra og naut þess að fylgj-
ast með mömmu taka gleði sína á ný.
Grétar reyndist börnunum mínum
besti afi og aldrei var hann kallaður
annað en afi Grétar. Hann átti hvert
bein í þeim og var umhugað um afdrif
þeirra og aldrei fundu þau að hér var
ekki „alvöru“ afi sem vildi þeim svo
vel.
Grétari og mömmu leiddist aldrei.
Það var margt að gerast hjá þeim.
Hestamennska, sjóstangaveiði,
ferðalög, golf, garðvinna, uppbygg-
ing sumarbústaðarins, rekstur kvik-
myndahúss og svo ekki sé látið
ónefnt þegar þau fóru saman á vit
ævintýranna og settust að í Namibíu
um rúmlega fjögurra ára skeið. Það
er sárt til þess að hugsa að mamma
og Grétar skuli ekki hafa fengið
lengri tíma saman, það er svo margt
sem þau hefðu getað eytt ævikvöld-
inu saman við og svo sannarlega var
búið að setja sér markmið og skipu-
leggja framtíðina.
Elsku Grétar minn, takk fyrir allt.
Hrafnhildur Inga
Halldórsdóttir (Hrabba).
„Verið þið stilltir strákar,“ sagði
amma mín við pabba minn og Grétar
frænda þegar þeir voru að gantast í
sumarbústaðarferð hjá Önnu Þór-
unni systur þeirra. Ég man ég spurði
ömmu: „Af hverju kallar þú fullorðna
menn stráka?“ Amma svaraði: „Þeir
eru alltaf sömu strákarnir í mínum
augum.“ Það má með sanni segja,
þeir voru alltaf sömu strákarnir.
Glettnir, stríðnir en um leið alvöru-
gefnir. Grétar var einstakur frændi.
Ég sem barn og unglingur sóttist eft-
ir félagsskap Grétars, Laulauar og
fjölskyldu þeirra. Átti ég margar af
mínum bestu stundum með þeim.
Grétar gaf sér alltaf tíma til að ræða
um heima og geima. Hann sýndi
áhuga á því sem ég var að gera og
oftar en ekki gat hann fundið spaugi-
lega hlið á því. Grétar var skemmti-
legur og góður maður sem gerði um-
hverfi sitt litskrúðugra. Eftir sitja
minningar sem gefa birtu og yl. Ég
mun alltaf minnast Grétars föður-
bróður míns með sól í hjarta.
Elsku fjölskylda, ég votta ykkur
mína dýpstu samúð.
Ásta Björnsdóttir.
Í dag kveð ég með söknuði og
þakklæti kæran vin og frænda, Grét-
ar Hjartarson fyrrverandi skipstjóra
hjá Eimskip og forstjóra Laugarás-
bíós. Einlæg vinátta tókst með okkur
frændum strax þegar ég var barn,
sem hélst ævilangt. Margs er að
minnast, en hjá okkur báðum var
grunnt á barnaskapnum, og var góð-
ur stuðningur í frænda við útvegun á
því sem á vantaði erlendis frá til þess
að gera lífið skemmtilegra og
hrekkja stundum í leiðinni örlítið
ættingja og annað fullþroskað sam-
ferðafólk. Grunar mig að ekki hafi
alltaf fallið í kramið hjá öllum þessi
uppátæki okkar frænda.
Á unglingsárum vöknuðu að venju
upp spurningar sem erfitt var að
spyrja mömmu og pabba að, og þá
var gott að eiga hlýjan frænda að
sem svaraði umbúðalaust kjánaleg-
um spurningum unglingsins.
Góðar minningar eru tengdar ár-
vissum samverustundum okkar á
rjúpnaveiðum norður á Ströndum,
þar sem við léttum af sálinni í ein-
lægri nærveru ýmsum vangaveltum
sem við gátum rætt við fáa.
Grétar var fljótur að sætta sig við
breyttar aðstæður, og má þar nefna
sérstaklega þau fjögur ár sem hann
kenndi blámönnum í Namibíu að
sigla, sem sýndi ótvíræða aðlögunar-
hæfni hans.
Einnig er mér kunnugt um að hjá
Íslandspósti sóttu vinnufélagar í
hans félagsskap, og hafði hann þegar
GRÉTAR
HJARTARSON

 

 
  



  

/67B
C'  , *900
$D, #$
!. % 
 
-!.
!
!

!
 ! 
!. 0 $  %& &
   %#$  $ $ 4%$ $$ $ "

     
 5

 "/>   $ $%$EF
-4 

   
         $ 


 !
 ! 
 
 6 $ %% &&
' 

 
  

( +
 7
 $
/ . $ *4
$/ $#*  "

 
  


  ! 
 

   ! 
 !   !     !
 +16 =
& % ($ 0$(
,5$@ $(
!8$$ G
35$8 5


 
  !
 "  
 !

  # $ % &
% ( 1 $#* 
1 # "5$ #*  ' ( 5" % (4
5$  "5$ 4 +  !"5$ 4
$  5$ 4 '$3<$%$ (#* 
$ $  $ $$ $ 
4%$ $$ $$ $ "
23


 $
 5
 

>6+   %H
35$8 5


 
  !
 +  
 !.  0 $ % &
   % & 3# ?.  #*    /$ * $ 4
  $ +$ +  4
  $  +  #*  "

   


  ! 
 

   ! 
 ! (


/6!/>- ($80:I 
/ #$8 5 



 !
8
 

!.  0 $ %4 &&
* 5$ $ #*  
  % *4 8$98 $(3?,#* 
!$% 0 ?.   % *4 JJJ<4 %+  !%$#*  
&$  % (  % *4 $%9( * $$ #* 
$ $ 4%3 59, $"

 

 

'7+/
  /$55$8%F
5 3  

 
-!.
 
 !
!
!

5

* 5 
 
 , 8 4 
?,0$544
/(2'*$$54#*  "
MIKIL áhersla er lögð á, að
handrit séu vel frá gengin, vél-
rituð eða tölvusett. Sé handrit
tölvusett er æskilegt, að disk-
lingur fylgi útprentuninni. Það
eykur öryggi í textameðferð og
kemur í veg fyrir tvíverknað.
Þá er enn fremur unnt að senda
greinarnar í símbréfi (569 1115)
og í tölvupósti (minn-
ing@mbl.is). Nauðsynlegt er,
að símanúmer höfundar/send-
anda fylgi.
Um hvern látinn einstakling
birtist formáli, ein uppistöðu-
grein af hæfilegri lengd, en aðr-
ar greinar um sama einstakling
takmarkast við eina örk, A-4,
miðað við meðallínubil og hæfi-
lega línulengd, - eða 2.200 slög
(um 25 dálksentimetra í
blaðinu). Tilvitnanir í sálma eða
ljóð takmarkast við eitt til þrjú
erindi. Greinarhöfundar eru
beðnir að hafa skírnarnöfn sín
en ekki stuttnefni undir grein-
unum.
Frágangur
afmælis-
og minning-
argreina