Morgunblaðið - 30.08.2002, Síða 35

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 30. ÁGÚST 2002 35
✝ Margrét Péturs-dóttir frá Varma-
dal í Vestmannaeyj-
um fæddist í
Vallanesi á Héraði 3.
maí 1911. Hún lést í
Heilbrigðisstofnun
Vestmannaeyja 24.
ágúst síðastliðinn.
Foreldrar Margrétar
voru Stefanía Una
Stefánsdóttir, f. 25.1.
1882, d. 17.11. 1950,
og Pétur Pétursson,
f. 13.11. 1874, d. 19.3.
1937. Systkini Mar-
grétar eru: Sigur-
björg, f. 14.2. 1902, látin, Jón, f. 5.3.
1903, látinn, Ragnheiður, f. 9.8.
1904, látin, Sigurður, f. 22.12. 1905,
látinn, Sigríður, f. 13.1. 1907, látin,
Eva, f. 22.10. 1908, Sveinbjörg, f.
11.5. 1912, látin, Þorgerður, f. 2.8.
1913, látin, Stefán, f. 13.11. 1915,
látinn, Guðný, f. 31.7. 1917, Ragna,
f. 1919, dó 1 árs, og María, f. 8.11.
1923. Tveir drengir dóu í fæðingu,
1910 og 1921. Margrét giftist 26.9.
1942 Valdimar Sveinssyni frá
Gamla-Hrauni á Eyrarbakka, f.
Dætur Þorgeirs eru Lára, f. 1932,
og Gerða, f. 1943.
Margrét var sett í fóstur 3ja
vikna gömul og var í fóstri á ýms-
um bæjum í Skriðdal og Breiðdal
til níu ára aldurs er hún flutti til
foreldra sinna á Norðfirði. Mar-
grét gekk í Barnaskóla Norðfjarð-
ar frá 10–14 ára aldurs. Unglingur
fer hún að heiman til Reykjavíkur
þar sem hún gerðist vinnukona. Til
Vestmannaeyja flytur hún í janúar
1934, þá trúlofuð Valdimari og
hófu þau sinn búskap fljótlega í
Varmadal við Skólaveg. Þar átti
hún lengst af heimili upp frá því.
Eftir að Margrét varð ekkja fór
hún að vinna í fiskvinnu, fyrst hjá
Hraðfrystistöð Vestmannaeyja og
síðar í Fiskiðjunni hf. Þrjú sumur,
1956, ’57 og ’58, er hún kokkur á
sumarsíldveiðum á mb. Frigg og
mb. Sindra. Síðan er hún í Fiskiðj-
unni allt fram til eldgossins í Vest-
mannaeyjum 1973. Margrét fluttist
frá Eyjum eins og aðrir vegna eld-
gossins og bjó þá í Garðinum og
vann þá í fiskvinnu í Kothúsum. Ár-
ið 1981 flytur hún aftur til Eyja og
bjó þá fyrst í íbúðum aldraðra í
Eyjahrauni en nú síðustu árin á
dvalarheimili aldraðra á Hraun-
búðum.
Útför Margrétar verður gerð frá
Landakirkju í Vestmannaeyjum í
dag og hefst athöfnin klukkan 16.
18.6. 1905, d. 27.1.
1947. Börn þeirra eru:
1) Sveinn, f. 11.8. 1934,
maki Arnlaug Lára
Þorgeirsdóttir, f. 10.8.
1932, dætur þeirra eru
Guðfinna og Margrét.
2) Esther, f. 10.12.
1938, maki Guðni
Grímsson, f. 13.11.
1934, synir þeirra eru
Valdimar, Grímur,
Guðni Ingvar og Berg-
ur. 3) Stefán Pétur, f.
20.6. 1942, maki Anna
Sigfúsdóttir, f. 27.10.
1945, börn þeirra eru
Margrét, Sigfús Pétur og Valdimar
Helgi. 4) Sigríður, f. 31.1. 1945,
maki Sveinn Óskar Ólafsson, f. 7.2.
1944, börn þeirra eru Ólafur Geir,
Valdimar, Markús og Sigurður
Óskar. 5) Arnór Páll, f. 30.6. 1946,
maki Svanhildur Eiríksdóttir, f.
14.5. 1947, börn þeirra eru Eiríkur,
Valgeir, Ingunn og Arnór. Tveir
drengir dóu ungir, 1932 og 1936.
Margrét giftist aftur 1959 Þorgeiri
Jóelssyni frá Sælundi í Vestmanna-
eyjum, f. 15.6. 1903, d. 13.2. 1984.
Nú er mér ljóst, hvað átt ég hefi best
hver unni mér og hjálpaði mér mest
sem stríddi, svo ég fengi frið
og fúsast veitti mér í þrautum lið.
Þér þakka ég, móðir, fyrir trú og tryggð
á traustum grunni var þín hugsun byggð
þú stríddir vel, uns stríðið endað var
og starf þitt vott um mannkærleika bar.
Það var engin, engin nema þú
elsku móðir glöggt ég sé það nú.
Nú sé ég fyrst, að vinafár ég er,
því enginn móðurelsku til mín ber.
Hvíl þig móðir, hvíl þig, þú varst þreytt
þinni hvíld ei raskar framar neitt
á þína gröf um ókomin ár
ótal munu falla þakkar tár.
(Jóhann M. Bjarnason.)
Kveðja
börnin þín.
Kveðja til tengdamóður okkar.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfin úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Með þessum ljóðlínum viljum við
kveðja þig elsku tengdamamma og
þakka þér samfylgdina.
Við munum hittast aftur.
Við biðjum góðan Guð að gefa
börnum hennar og ástvinum styrk í
sorg þeirra og söknuði.
Blessuð sé minning Margrétar.
Lára, Anna og Svanhildur.
Elskulegasta amma.
Þá er kveðjustundin runnin upp.
Þó að söknuðurinn sé sár er þakklæti
og gleði í huga okkar fyrir að hafa
fengið að njóta samveru þinnar í öll
þessi ár.
Hún amma var orðin 91 árs og líf
hennar ekki alltaf dans á rósum. Hún
var stórbrotin og skemmtileg kona
sem gustaði um. Fólk hérna í Eyjum
þekkti hana sem Möggu í Varmadal,
en þar bjuggu hún og Valdimar afi
allan sinn búskap og börnin urðu
fimm. Einnig bjuggu þar Elli bróðir
afa og Eva kona hans með sín sjö
börn.
Þegar amma varð ekkja aðeins 36
ára gömul, með börnin á aldrinum 7
mánaða til 13 ára, varð það henni til
happs, að hennar sögn, að Svenni,
sem er elstur barna hennar, fór að
vinna eftir fermingu. Síðan þegar
hún fór sjálf að vinna var það Eva
sem hjálpaði henni með börnin, „mín
bjargarhella“, eins og amma sagði.
Amma þurfti upp frá þessu að vinna
mikið og fór meira að segja á sjó þrjú
sumur, þannig gat hún verið heima
með börnunum í fjóra mánuði á eftir.
Um 69 ára aldur hætti hún að
vinna. Ekki sat hún amma auðum
höndum þó að hún væri hætt að vinna
úti, því prjónað, saumað og málað var
af miklu kappi. Allir hennar afkom-
endur eiga falleg verk eftir hana.
Afkomendur hennar eru nú orðnir
48, 5 börn, 17 barnabörn, 25 lang-
ömmubörn og ein langalangömmu-
stelpa.
Elsku amma, þrátt fyrir háan ald-
ur fylgdist þú vel með öllum þínum
afkomendum og við vitum að þín
verður sárt saknað um jól, áramót og
á öðrum hátíðum og í veislum hjá
fjölskyldunni.
Við sitjum hér systurnar og minn-
umst liðinna gleðistunda. Við litlar
stelpur í göngutúr með dúkkuvagn-
ana á leið til þín og afa Þorgeirs upp á
Stuðlaberg og oft biðu okkar þar
heimsins bestu pönnukökur. Við
minnumst jólanna á Stuðlabergi, öll
fjölskyldan samankomin og þú með
stóru hvítu pífusvuntuna að hita
súkkulaði. Ekki má gleyma að minn-
ast á ferðalögin sem við fórum í með
ykkur afa, pabba og mömmu. Eftir
að þú hættir að vinna urðu ferðalögin
fleiri jafnt innan- sem utanlands.
Alltaf var jafn gaman að hitta þig
þegar þú komst aftur heim og við
fengum að heyra ferðasögurnar. Þá
upplifðum við ferðina með þér, því
frásagnir þínar voru bæði lifandi og
skemmtilegar.
Minningarnar eru svo margar að
þær væru efni í heila bók.
Elsku amma, þú varst uppspretta
sagna. Þú ert hlekkur okkar við for-
tíðina. Þú sást, heyrðir og snertir
margt sem var horfið áður en pabbi
og mamma urðu til, hvað þá við. Þú
ert úr heimi sem eitt sinn var – en var
þér jafn eðlilegur og þessi er okkur.
Þú færðir okkur líf þitt af gjöf. Við
munum varðveita það, svo að við get-
um gefið það börnum okkar og þau
aftur sínum börnum.
Þakka þér fyrir að láta okkur öll
finna að við höfum sérstöku hlutverki
að gegna í lífinu.
Takk fyrir að vera amma okkar.
Þínar
Guðfinna og Margrét
Sveinsdætur.
Elsku amma, nú komið er að
kveðjustund og kveðjum við þig með
söknuði. Minningarnar um þig geym-
um við alla tíð.
Og það er margt sem þakka ber
við þessa kveðjustund.
Fjör og kraftur fylgdi þér,
þín fríska, glaða lund.
Mæt og góð þín minning er
og mildar djúpa und.
Þú skilur eftir auðlegð þá
sem enginn tekið fær.
Ást í hjarta, blik á brá,
og brosin silfurtær.
Mesta auðinn eignast sá
er öllum reynist kær.
Þín minning öllu skærar skín
þó skilji leið um sinn.
Þó okkur byrgi sorgin sýn
mun sólin brjótast inn.
Við biðjum Guð að gæta þín
og greiða veginn þinn.
(G.Ö.)
Eiríkur, Valgeir, Ingunn
og Arnór.
Elsku langamma. Við getum ekki
trúað því að þú sért farin. Það eru ófá
orð sem koma upp í huga okkar þegar
við hugsum til þín og öll eru þau fal-
leg. Við minnumst þín sem glæsilegr-
ar, skemmtilegrar konu sem var alltaf
glöð í bragði. Konu sem var bein í
baki, tignarleg og bar aldurinn svo
vel. Bros þitt og hlátur er okkur svo
minnisstætt því að þegar þú brostir
birti yfir öllu andlitinu, fallegasta
bros sem við höfum séð og mun aldrei
gleymast. Þú varst alltaf glöð og
hress, með kímni í augum.
Það eru alger forréttindi að hafa
fengið að kynnast þér og við erum svo
heppin að hafa þekkt þig og getað
haft þig svona lengi hjá okkur, þó svo
að við vildum hafa þig lengur.
Okkar helstu minningar úr æsku
eru þegar við fórum í heimsókn til þín
á Elló, fengum nammi, fiktuðum og
grömsuðum í öllu dótinu hjá þér. Það
var eins og við hefðum fundið nýtt dót
í hverri heimsókn. Og ekki er hægt að
gleyma frásögnum þínum af þessari
merkilegu ævi, því sannarlega lifðirðu
tímana tvenna. Ef við myndum leggja
okkur öll fram gætum við ekki afrek-
að helminginn af því sem þú hefur
gert.Við söknum þín ógurlega og von-
um að þessi tvö erindi úr ljóði eftir
Vilhjálm frá Skáholti geti lýst söknuði
okkar:
Hið tæra ljóð, það óx þér innst við hjarta,
sem ástin hrein það barst í sál mér inn.
Og nú, þótt dauðinn signi svip þinn bjarta,
þú syngur ennþá gleði í huga minn.
Ó, minning þín er minning hreinna ljóða,
er minning þess, sem veit hvað tárið er.
Við barm þinn greru blómstur alls hins góða.
Ég bið minn guð að vaka yfir þér.
Þú varst alltaf með handavinnuna á
lofti og kom þar hvert meistaraverkið
á fætur öðru, og eiga flestir ef ekki all-
ir í fjölskyldunni verk eftir þig.
Við munum alltaf geyma viskuorð
þín, andlit þitt og bros í hjörtum okk-
ar, elsku langamma. Við munum hitt-
ast á ný og þá getum við faðmað þig,
kysst og fundið lyktina af þér, en
þetta er allt það sem við söknum nú
þegar. Við munum ávallt elska þig og
virða. Við biðjum Guð okkar að vaka
yfir þér.
Sveinn, Borgþór, Lára Dögg,
Íris Dögg og Arnar Sveinn.
Elsku langalangamma. Stutt voru
kynni okkar en einstaklega skemmti-
leg. Mér þótti svo ofsalega vænt um
það að þú gast komið í eins árs afmæl-
ið mitt um daginn. Þótt ég sé lítil og
muni ekki, þá veit ég að pabbi á eftir
að segja mér frá þér seinna.
Þín
Guðfinna Dís.
MARGRÉT
PÉTURSDÓTTIR
9
 +( #%    
%


 

  &(
>,

. ./#( &"(/ 

%!%9%#'(# 9%#$5&%
 "%9%#$5&%
 
%!%$5&%+
7 %
 +
 

 +%
 % ) 
 

  #)# 

   &(


(

(
) ,*
)9.  %!'/ !6F,
 %%&+

%$ '-5%/ '$5&%

!#&-5%($$''(# *5/##,1%!%$5&%
%%;-5%($$'$5&%
)%&'2%-5%($$'$5&% -5%!%01#''(#

& $%,% -5%($$'$5&% *5/##*5/##''(#
( #""2%#+
9 

%
) 


  &(

* 
 25#$
?%G
%!'/(%#&
%0!%$
+(

&
#
*  " 
 %
 ( +% %
( 
#
 %
+
 :
%/(

% $%
+
 '(#
%$ '+
!#$5&%
*5# #
 $5&%
)%&' #
 $5&% 9%#&
!0&##''(#
 &
+
 '(# 5'+)%&'1#'$5&%
*5#+
 '(# 5%)+)%&'&#'$5&%
##+
 $5&%
##%! 2%#''(#
5 &+
 $5&% %#E5%
+,#$& ''(#

 &>+
 '(#
& $%,+*5#'$5&%
     2%#2%#(2%#2%#2%#+
var oftast farið í sunnudagsheim-
sókn til ykkar ömmu, og alltaf var
eitthvert góðgæti á borðum. Við fór-
um ekki svöng heim. Því miður hefur
þessum heimsóknum fækkað eftir
því sem við urðum eldri og þykir mér
það miður, en það var alltaf jafn gott
að koma til ykkar og alltaf varst þú
jafn glaður að sjá okkur. Þér leist nú
ekkert á það þegar ég ákvað að flytj-
ast til Spánar og setjast á skólabekk,
skildir ekkert í þessari vitleysu í
mér. Ég man að þú sagðir við mig að
við myndum nú líklega ekki hittast
aftur. Sem betur fer hafðir þú rangt
fyrir þér.
Í minningunni hefur mér alltaf
fundist þú svolítill grallari. Í seinni
tíð varstu alltaf að bralla eitthvað
sem þú áttir alls ekki að vera að gera
þar sem líkaminn hafði einfaldlega
ekki orku í það. Einhvern tímann
norður í Hvammi fannst þér að það
þyrfti alveg nauðsynlega að þvo bíl-
inn þinn, svo þú röltir þér bara út og
gerðir það. Auðvitað varstu svo al-
veg uppgefinn eftir það. Og í annað
skipti þurfti að slá í kringum bústað-
inn og að sjálfsögðu gerðirðu það
bara sjálfur, með orfi og ljá. Afi, það
er löngu búið að finna upp sláttuvél-
ina! En svona varstu, þrjóskur og
vildir gera allt sjálfur. Fannst alveg
ómögulegt að sitja og horfa á hina
vinna, því þó svo að líkaminn væri
búinn þá var hugurinn á sínum stað.
En svo var heyrnin líka eignlega að
gefast upp, en að þú fengir þér
heyrnartæki kom nú ekki til greina.
Enda er ég nokkuð viss um að ná-
grannarnir hafi ekkert þurft að vera
með sjónvarp eða útvarp hjá sér,
hann Einar í næstu íbúð er með
kveikt hjá sér. Reyndar skilst mér að
þú hafir nú reynt einu sinni að nota
heyrnartæki, en ekki líkað við þau
svo það var ekkert rætt meir. Allt
eru þetta góðar minningar um þig,
afi minn, sem ég mun geyma vel og
lengi.
Nú þegar þú ert farinn þá sé ég
þig fyrir mér, sitjandi á skýi með
stóra hvíta vængi, brosandi út að
eyrum, sem í minningunni eru pínu-
lítið útstæð og með svolítinn grall-
arasvip. Þú situr með Völlu og Jóni
og Mumma frænda og fylgist með
okkur þar sem við rifjum upp minn-
ingar um ykkur og segjum langafa
börnunum þínum grallarasögur af
þér. Ég veit að þér líður vel núna. Þú
hleypur um, þrífur bílinn þinn og
slærð grasið eins og þig lystir, og út-
varpið er í eðlilegri tónhæð. Með
söknuð í hjarta og tár á kinn, kveð ég
þig, elsku afi minn.
Þín dótturdóttir,
Sigríður Harpa.