Morgunblaðið - 01.10.2002, Síða 43

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 1. OKTÓBER 2002 43
Alúðarþakkir færum við öllum þeim er auð-
sýndu okkur og fjölskyldum okkar samúð og
hlýhug við andlát og útför okkar elskulega
ÁSMUNDAR JÓNS PÁLSSONAR,
Laufskálum 5,
Hellu.
Guð blessi ykkur öll.
Sigurbjörg Björgúlfsdóttir,
Stefán Smári Ásmundarson,
Álfheiður Fanney Ásmundardóttir,
Ásrún Ásta Ásmundardóttir
Björgúlfur Þorvarðarson, Pálína Jónsdóttir,
Anna Bjarnarson,
Ragnar Pálsson, Guðrún Dröfn Ragnarsdóttir,
Páll G. Björnsson, Erla Emilsdóttir
og aðrir aðstandendur.
Þökkum auðsýnda samúð við andlát og útför
STEFÁNS HARÐAR GRÍMSSONAR
skálds.
Rithöfundasamband Íslands
og vinir hins látna.
Maðurinn minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
JÓN S. BJARKLIND,
Hvassaleiti 56,
Reykjavík,
lést á hjartadeild Landspítalans sunnudaginn
22. september.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins
látna.
Innilegar þakkir til starfsfólks hjartadeildar E Landspítala og allra þeirra
sem auðsýndu okkur samúð.
Sigríður Björnsdóttir Bjarklind,
Sveinn A. Bjarklind, Gerður G. Bjarklind,
Björn Bjarklind, Ása E. Sæmundsdóttir,
Sigurður Bjarklind, Margrét Skúladóttir,
Jón Bjarklind, Steinunn Anna Óskarsdóttir,
barnabörn og langafabörn.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
DAGBJÖRG ÞÓRARINSDÓTTIR,
Hrafnistu, Hafnarfirði,
áður Stigahlíð 14,
Reykjavík,
lést þriðjudaginn 24. september síðastliðinn.
Útförin fer fram frá Fríkirkjunni í Reykjavík
fimmtudaginn 3. október kl. 13.30.
Ásgeir Þ. Ásgeirsson, Guðrún Erlendsdóttir,
Bjarni S. Ásgeirsson, Sigríður Friðriksdóttir,
Sólveig Á. Ásgeirsdóttir, Sigurður Guðmundsson,
Jóhanna Steindórsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Móðir mín,
KRISTJANA MOONEY,
Borgarholtsbraut 20,
Kópavogi,
er látin.
Minningarathöfn fer fram frá Digraneskirkju föstudaginn 25. október
kl. 13.30.
Fyrir hönd aðstandenda,
Ellen Mooney.
Hjartkær systir og frænka,
UNNUR MAGNÚSDÓTTIR
frá Sólvangi,
Vestmannaeyjum,
til heimilis á Drafnarstíg 2,
sem andaðist í Reykjavík fimmtudaginn
19. september, verður jarðsungin frá Fossvogs-
kirkju miðvikudaginn 2. október kl. 13.30.
Blóm vinsamlegast afþökkuð, en þeir, sem vilja minnast hennar, eru
beðnir um að láta Styrktar- og líknarsjóð Oddfellowa, s. 699 0338, njóta
þess.
Fyrir hönd vandamanna,
Sigurður Magnússon, Unnur A. Jónsdóttir.
Innilegar þakkir færum við öllum þeim sem
sýndu okkur samúð og hlýhug vegna andláts
og útfarar
EYVINDAR VALDIMARSSONAR
byggingaverkfræðings,
Fannborg 8,
Kópavogi.
Sérstakar þakkir til starfsfólks og lækna á
deild 14-B og nýrnadeild Landspítala Hringbraut og deild 6-B Land-
spítala Fossvogi.
Sigríður Pálsdóttir,
Sveinbjörg Eyvindsdóttir, Ketill Sigurjónsson,
Valdimar Eyvindsson, Sigrún Viðarsdóttir,
Páll Eyvindsson, Hulda Markúsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Foreldrar vina
barnanna okkar eru oft
á tíðum fólk sem við vit-
um hvað heitir og hvar það býr. Ein-
hvern veginn er það svo, að þótt
margir þessara foreldra sýni börnum
okkar einstök gæði og hlýju látum við
oft hjá líða að þakka þeim fyrir það.
Við hugsum oft fallega til þeirra og
þökkum þeim, en þau orð setjum við
sjaldnast á blað.
Fyrir sex árum barst mér jólakort
frá Hjálmtý Hjálmtýssyni. Það var
skrifað af svo mikilli einlægni að þau
orð sem standa þar verða mér að leið-
arljósi allt lífið. Með orðum sínum
kenndi hann mér að meta upp á nýtt
alla þá sem koma að lífi dóttur minn-
ar.
Hjálmtýr Hjálmtýsson var einn
þeirra manna sem settu svip á Vest-
urbæinn og miðbæinn. Hann var
duglegur við að fara í gönguferðir,
léttur í spori og brosmildur varpaði
hann birtu á daga, sem virtust í
fyrstu ætla að verða drungalegir.
Ég kallaði hann ,,Von Trapp“-
pabbann eftir fyrirmynd æskuár-
anna, pabbanum í kvikmyndinni
,,Sound of Music“. Tvennt áttu þeir
ótvírætt sameiginlegt: sjö börn og ást
á söng. Hjálmtýr hafði þó það fram
yfir fyrirmynd kvikmyndarinnar, að
hann átti yndislega konu, Margréti
Matthíasdóttur, sem elskaði tónlist
jafn mikið og hann.
Það þarf því engan að undra að frá
þessu söngheimili hafi komið skærar
söngstjörnur. Öll börnin eru lagvís og
tónelsk þótt sum þeirra hafi orðið
þekktari í samfélaginu en önnur.
Fyrir sjö árum missti Hjálmtýr
konu sína, sem þá var aðeins 59 ára.
Hann var oft einmana eftir þann
sára missi, en hann átti góð börn sem
stóðu við hlið hans.
Nokkrum þeirra hef ég kynnst og
bera þau foreldrum sínum gott vitni.
Þau eru öll fyrirmyndarmanneskjur,
greind og hlý.
HJÁLMTÝR E.
HJÁLMTÝSSON
✝ Hjálmtýr Ed-ward Hjálmtýs-
son fæddist á Sól-
vallagötu 33 í
Reykjavík 5. júlí
1933. Hann lést á
líknardeild Landa-
kotsspítala 12. sept-
ember síðastliðinn
og var útför hans
gerð frá Háteigs-
kirkju 19. septem-
ber.
Einn sonurinn á þó
stærra pláss í hjarta
mínu en aðrir. Hann á
meira að segja stærra
pláss í hjarta mínu en
margir mér tengdari.
Páll Óskar er nefnilega
demanturinn sem við
Lízella fundum fyrir
mörgum, mörgum ár-
um.
Reyndar monta ég
mig af því að ég hafi
fundið hann þegar hann
var 12 ára og söng með
Leikfélagi Kópavogs í
Gúmmí-Tarzan. Litla
stelpan í aftursætinu, sem spurði
mömmu sína hvort við þyrftum virki-
lega að fara að sjá þetta leikrit í sjö-
unda skipti, vissi ekki þá, að strák-
urinn með stóru augun og ljósa hárið,
sem langaði svo að óska sér, ætti eftir
að verða einn af hennar bestu og
tryggustu vinum.
Það er því vert, þegar Hjálmtýr
Hjálmtýsson vinur minn er kvaddur í
dag, að þakka honum og Margréti
konu hans, ekki aðeins fyrir sönginn
sem þau færðu inn í litla samfélagið
okkar á Íslandi, heldur fyrst og
fremst fyrir hann Palla. Það er aðeins
gott fólk sem fæðir af sér góða ein-
staklinga.
Börnunum öllum, barnabörnum og
tengdabörnum færum við okkar inni-
legustu samúðarkveðjur við fráfall
heimilisföðurins og biðjum þann sem
öllu ræður að færa frið í hjörtu þeirra
og sefa sorgina.
Anna Kristine Magnúsdóttir.
Látinn er í Reykjavík frændi minn
og vinur, Hjálmtýr Hjálmtýsson,
lengst af starfsmaður Útvegsbanka
Íslands og söngvari sem þjóðin
þekkti. Ég vil minnast hans með
nokkrum orðum.
Ebbi, eins og hann var kallaður
innan fjölskyldunnar, var yngstur
systkina móður minnar, Maríu Heið-
dal. Eftir lifa þrjú af þeim átta. Þau
eru Ásdís, Gunnar og Jóhanna. Látin
eru, auk Hjálmtýs: María, Sigurður,
Ludvig og Ásta.
Vegna lítils aldursmunar okkar
Ebba varð okkar samband meira sem
systkini værum og hélst sú frænd-
semi og vinátta alla tíð. Eiginkona
hans, Margrét, var jafnaldra mín og
börn okkar flest á svipuðu reki. Með
fjölskyldum okkar varð því ævilöng
vinátta og nálægð.
Nú þegar þau hjón eru bæði geng-
in fyrir ætternisstapa er tími til að
þakka hina tryggu samfylgd og allt
hið góða sem milli okkar fór.
Ebbi var einlægur og traustur
drengskaparmaður, fáskiptinn um
annarra hagi í tali en opinn og hlýr
öllum sem um eitthvað þurftu til hans
að leita. Glaðværð hans og kímnigáfa
fylgdu alltaf með í förum. Þannig
setti hann svip sinn á umhverfið;
heilar óperur, kórsöng á sviði eða
bara fjölskylduboð. Hann lét engan
ósnortinn. Margir eiga honum því
þakkir að gjalda; fyrir að hafa notið
þeirrar miklu náðargáfu sem söng-
hæfileikinn og aðrir mannkostir hans
voru þeim er til hlýddu.
Þannig var maðurinn í framkomu
og voru þessir eðliskostir ríkastir í
persónugerð Ebba. Víst er að á langri
og farsælli starfsævi hjá Útvegs-
banka Íslands kynntust margir hon-
um og minnast með hlýju. Öllum
mætti hið sama viðmót, þýð fram-
koma og glettni sem auðveldaði sam-
skiptin og hefur eflaust orðið mörg-
um upphaf ævilangra kynna og
vinskapar. Fór margur maðurinn
léttari í spori úr húsakynnum bank-
ans vegna þessa. Þar vann Ebbi alla
sína starfsævi, sem fulltrúi í móttöku
bankastjóra. Starfinu tók hann við af
föður sínum látnum.
Hann hélt tryggð við bankann og
umhverfi hans, sem m.a. birtist í
langri og farsælli búsetu og uppeldi
barnanna í gamla vesturbænum.
Með stofnun Íslandsbanka hf.
gafst Ebba kostur á að fara á eft-
irlaun fyrr en annars hefði orðið.
Starfið og stofnunin breyttust með
nýju skipulagi og kaus Ebbi að hverfa
að nýjum viðfangsefnum. Söngurinn
hafði alltaf verið snar þáttur í öllu
hans lífi og starfi og nú gafst tími til
að sinna þessari köllun að vild.
Á löngum og farsælum söngferli
má segja að hann hafi komið að sögu
og þróun íslensks óperusöngs allan
seinni hluta 20. Aldar. Hann söng ein-
söng á sviði og með flestum stærstu
kórum landsins, oft við miklar und-
irtektir. Víst er að fáa bjartari tenóra
hefur Ísland alið. Það má sannreyna
á fjölda upptaka sem nú eru til út-
gefnar, bæði af tónleikum og úr stúd-
íóum. Leiðin lá víða um lönd og oft
söng Margrét, eiginkona hans, með
honum, en hún var hæfileikarík söng-
kona.
Minningarnar eru margar um
gleðistundir í návist þeirra beggja.
Nú er vík milli vina um stundir. Ég vil
ljúka þessari stuttu grein með þakk-
læti og söknuði til míns góða frænda
og vinar. Fjölskylda mín vottar
frændsystkinum og venslafólki
dýpstu samúð og biður þeim styrks
og huggunar á erfiðum tímum.
Jóhanna Heiðdal.