Morgunblaðið - 13.01.2003, Blaðsíða 25

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 13. JANÚAR 2003 25
✝ Jóhann EyjólfurKristjánsson
fæddist í Hafnar-
firði 30. júlí 1926.
Hann lést á Land-
spítalanum við
Hringbraut hinn 5.
janúar síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Kristján Eyjólfsson
frá Sviðholti, f. 9.
sept. 1892, d. 4. júlí
1981, og Pálmey
Magnúsdóttir frá
Hnjóti, f. 29. júní
1893, d. 5. mars
1967. Systkini Jó-
hanns eru Ottó Ragnar Einars-
son, f. 31. júlí 1918, d. 27. nóv.
1949, Magnús Kristjánsson, f. 5.
nóv. 1927, Sigríður Kristjáns-
dóttir, f. 30. des. 1928, og Ágúst
Kristjánsson, f. 15. sept. 1931.
Eftirlifandi eiginkona Jóhanns
er Hulda Klein Kristjánsson, f.
29. ágúst 1923. Börn þeirra eru
sex: Sophus Valdimar, f. 18.
mars 1948, maki Áslaug Ingólfs-
dóttir, Sophus á tvö börn. Ottó
Ragnar, f. 1. ág. 1950, hann á
þrjú börn. Elín Margrét, f. 13.
apríl 1952, sambýliskona Berg-
rún Sigurðardóttir, Elín á þrjú
börn. Brynja, f. 22. jan. 1954,
maki Rúnar Gíslason, þau eign-
uðust fjögur börn, eitt þeirra er
látið. Pálmey, f. 15.
maí 1959, maki
Niels Krogh Ander-
sen, þau eiga þrjú
börn. Hjördís, f. 4.
feb. 1963, hún á tvö
börn. Auk þessara
17 barnabarna átti
Jóhann sjö barna-
barnabörn.
Jóhann ólst upp
hjá foreldrum sín-
um í Miðengi í
Garðahverfi og
lauk landsprófi frá
Flensborgarskóla.
Árið 1948 fluttist
hann til Reykjavíkur þar sem
hann nam kjötiðn hjá Jóhannesi
C. Klein við Baldursgötu. Þar
kynntist hann eiginkonu sinni,
Huldu. Þau gengu í hjónaband
árið 1949 og hófu búskap við
Miklubraut í Reykjavík.
Jóhann og Hulda stofnuðu
eina af fyrstu matvöruverslun-
um í Kópavogi, Borgarbúðina
(Jóabúð) árið 1957 og fluttust í
kjölfarið í Kópavog þar sem þau
hafa búið alla tíð síðan. Jóhann
helgaði alla sína starfsævi versl-
unarrekstrinum allt þar til hann
settist í helgan stein árið 1999.
Útför Jóhanns fer fram frá
Kópavogskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 15.
Það var á laugardagsmorgni í að-
draganda jóla fyrir hartnær þrjátíu
árum að ég kom í Borgarbúðina í
Kópavogi í fyrsta sinn. Búðin var
full af fólki, annríki mikið og kaup-
maðurinn hafði í mörg horn að líta.
Sumarið áður hafði ég fellt hug til
dóttur hans á erlendri grund og var
nú kominn í heimsókn. Við tókumst
í hendur, sögðum fáein orð hvor við
annan, hann horfði örstutt rannsak-
andi augnaráði á mig og var síðan
þotinn til að sinna næsta viðskipta-
vini. Ég stóð eftir og reyndi að telja
mér trú um að hann væri ánægður
með það sem hann sá. Þannig voru
mín fyrstu kynni af tengdaföður
mínum, Jóhanni Kristjánssyni, sem
í dag verður lagður til hinstu hvíld-
ar.
Jóhann ólst upp í fimm systkina
hópi í Miðengi á Álftanesi á tímum
heimskreppu og styrjaldar. Í upp-
vextinum kynntist hann hinni hörðu
lífsbaráttu sem einkenndi kjör al-
þýðufólks á þeim tíma. Að lokinni
skólgöngu í Flensborgarskóla lærði
hann kjötiðn hjá Jóhannesi C. Klein,
kaupmanni í Reykjavík, síðar
tengdaföður sínum.
Þáttaskil urðu í lífi Jóhanns og
fjölskyldu hans er hann hóf rekstur
Borgarbúðarinnar upp úr miðjum
sjötta áratugnum. Kópavogur var
þá að breytast úr sveit í bæ og mikil
uppbygging í gangi. Það átti fyrir
Jóhanni og Huldu konu hans að
liggja að verða þátttakendur í því
ævintýri. Borgarbúðina ráku þau af
höfðingsskap um fjögurra áratuga
skeið er þau létu af störfum fyrir
aldurs sakir. Eftir að þau höfðu rek-
ið verslunina í nokkur ár fluttu þau í
Kópavoginn og hafa búið í Skóla-
gerðinu alla tíð síðan.
Jóhann var afar vinnusamur mað-
ur, fylgdist með þjóðfélagsmálum af
áhuga, hlustaði mikið á útvarp og
las þegar tími gafst til. Hann var
mjög sjálfstæður persónuleiki, fast-
heldinn á það sem vel hafði reynst
og stundum talsvert íhaldssamur.
Hann var dagfarsprúður, glettinn ef
hann vildi það við hafa og viðræðu-
góður. En ekki var hann allra og
kaus að byggja vináttu á traustum
grunni. Þannig reyndi ég tengda-
föður minn og fann fljótlega að í
honum hafði ég eignast góðan vin og
bakhjarl í lífinu.
Fjölskyldumaður var hann að eðl-
isfari og lét sér annt um sína nán-
ustu.
Hin síðari ár voru Jóhanni erfið
fyrir sakir heilsubrests. Hann
kvartaði ekki, það var ekki hans
stíll. En vissulega höfðu þau Hulda
unnið til þægilegra ævikvölds að
löngum og ströngum starfsdegi
loknum.
Ég kveð Jóhann með söknuði og
þakklæti fyrir allt það góða og já-
kvæða sem hann skilur eftir sig.
Blessuð sé minning hans.
Rúnar Gíslason.
Elsku pabbi. Það er gott að þú
skulir vera búinn að fá hvíldina eftir
veikindin sem á þig hafa herjað. Ég
var heppinn að hafa eignast þig sem
föður því að þú kenndir mér svo
margt og reyndist mér ætíð svo vel.
Þú kenndir mér allt sem viðkom
verslunarrekstri og þar varst þú svo
sannarlega á heimavelli en verslun-
arstörf stundaðir þú af miklum
myndarskap í heil 55 ár. Hjá Jo-
hannesi C. Klein tengaföður þínum
varst þú í 13 ár og þar lærðir þú
kjötiðn, svo fluttir þú þig um set og
fórst í Kópavoginn og varst þar með
eigin rekstur í 42 ár í Borgarbúðinni
og voru þeir margir sem söknuðu
þess mikið þegar þú lést af störfum.
Vinnustundirnar hjá þér í gegnum
árin voru ófáar og fannst mörgum
nóg um en þetta var þitt hjartans
mál og þitt aðal áhugamál og
mamma var þér ævinlega til halds
og trausts þó að fjölskyldan væri
stór og um margt að hugsa. Hin
seinni ár byggðuð þið ykkur bústað
í sveitinni og áttuð þar góðar stund-
ir en yfirleitt eirðir þú ekki lengi
þar því þú varst með hugann við
búðina.
Ég átti því láni að fagna að fá að
starfa með þér meira og minna alla
mína tíð og í búðinni þinni var ég
svo heppinn að kynnast konunni
minni.
Í veikindum þínum kom hógværð
þín mjög berlega í ljós en þú vildir
ekkert vera að hringja á bjöllurnar
þó verkirnir væru slæmir því að
hjúkrunarkonurnar hefðu örugg-
lega nóg annað að gera
Elsku pabbi, þú skilur eftir þig
stórt skarð í hjarta mínu en ég er þó
þakklátur fyrir að hafa getað stutt
þig af krafti í þínum veikindum.
Guð geymi þig.
Þinn
Sophus og Áslaug.
Nú þegar afi er horfinn, þá sitja
eftir minningarnar. Minningar um
duglegan mann og góðan afa.
Mínar helstu minningar tengjast
afa í búðinni. Afabúð kallaði ég hana
alltaf, enda var afi alltaf þar. Þetta
var einn af föstu punktunum í tilver-
unni. Sem krakki kom ég í búðina
og afi jafnvel gaukaði einhverju að
manni. Sem unglingur fékk ég sum-
arvinnu hjá afa og kynntist afa sem
vinnuveitanda, duglegur, nákvæmur
og sanngjarn. Og seinna þegar ég
var komin með fjölskyldu kom ég
stundum í búðina til að versla þótt
ég byggi vestur í bæ. Kjötfarsið
hans afa var nefnilega best!
En mér eru líka minnisstæðar
aðrar stundir heima við og í sum-
arbústaðnum. Afi var alvörugefinn
og rólegur maður en það var stutt í
glettnina og stríðinn var hann líka.
Mér er minnisstætt þegar hann var
einu sinni beðinn um að kasta kart-
öflum yfir á hinn enda matarborðs-
ins. Þótt beiðnin væri ekki bókstaf-
lega meint, þá komu kartöflurnar
fljúgandi!
Afi var veikur undir það síðasta
og þótt sárt sé að kveðja í síðasta
sinn þá er huggun í því að nú þjáist
hann ekki lengur.
Því dauðans þökk ei viknar við,
þó vinir hylji grátna brá,
hún á hinn djúpa undrafrið,
sem engin stuna rjúfa má.
Því skal hver við sín örlög una,
en ástvin horfinn þakka og muna.
(Hulda.)
Minning afa mun lifa með okkur.
Hulda.
Elsku afi minn. Nú ertu farinn
frá okkur, á síðustu nótt Íslands-
dvalar minnar kvaddir þú þennan
heim og lagðir af stað í ferðina
miklu. Þú varst nú aldrei jafn mikill
ferðalangur og ég en ég vona samt
að þú sért nú kominn þangað sem
veikindi og sársauki ná ekki í þig.
Ég hef ekki séð þig oft síðustu ár-
in en ég veit að þau hafa verið þér
erfið, veikindin einkenndu hið dag-
lega líf og þú gast ekki notið ævi-
kvöldsins eins og þú hefðir viljað.
Þar sem ég hef dvalið lengi erlendis
þá ert þú ekki veikur maður í huga
mínum heldur frískur, vinnur í afa-
búð og stingur að mér einhverju
smáræði þegar við hittumst.
Ein af þeim minningum sem
stinga upp kollinum, er þegar ég
fékk að fara með þér á aðfangadag í
kirkjugarðinn að vitja leiðis bróður
þíns. Það hryggir mig að hugsa til
þess að það skuli vera leiðið þitt
sem ég vitja í næsta skiptið sem ég
verð á Íslandi.
Ástarkveðjur, afi minn.
Berglind.
Afi minn í Skólagerði er farinn.
Ég á mikið af minningum um hann
og þá allra helst úr Borgarbúðinni
eða Afabúð eins og við kölluðum
hana alltaf. Sumar af betri minn-
ingum mínum frá þeim tíma sem ég
var með afa eru þó jólaminningar.
Um hver jól fór ég alltaf með afa í
kirkjugarðinn til þess að setja ljós á
leiðin hjá langömmum og langöfum
mínum. Þetta voru alltaf bestu
stundirnar um jólin. Næstu jól ætla
ég að halda þessari hefð við, en þá
fer ég til þess að heimsækja hann
afa minn.
Takk fyrir allt, elsku afi.
Finna.
Flestar minningar okkar um afa
tengjast búðinni hans eða afabúð
eins og við kölluðum hana. Afi var
kaupmaður af lífi og sál og við vor-
um mjög stolt af honum. Allir
þekktu Jóa í Jóabúð og við sögðum
öllum vinum okkar frá afa í afabúð.
Toppurinn var þegar hann kom með
heilu kassana af ís handa okkur
heim í Skólagerðið. Einn sérstak-
lega minnisstæður dagur var þegar
Jóhanna varð sex ára og afi 60 ára,
þá hélt Jóhanna því fram að árið eft-
ir yrði hún sjö ára og afi 70. Sam-
kvæmt þessum gáfulegu útreikning-
um lést afi rúmlega 220 ára gamall
og það telst nú bara nokkuð gott.
Okkur þykir leitt að komast ekki í
jarðarförina. Við eigum öll eftir að
minnast góðu stundanna með afa og
sakna hans mikið.
Hermann, Björk og
Jóhanna Rúnarsbörn.
Þegar við hugsum um afa kemur
minningin um þétt handtak og hlýj-
an koss á kinnina upp í hugann. Afi
okkar var einn besti maður sem við
höfum kynnst og hann lifir að eilífu í
hjarta okkar og allra þeirra sem
þykir vænt um hann. Við viljum
minnast hans með þessari litlu vísu:
Ég gái út um gluggann minn
hvort gangir þú um hliðið inn.
Mér alltaf sýnist ég sjái þig.
Ég rýni út um rifurnar
ég reyndar sé þig alls staðar.
Þá napurt er.
Það næðir hér
og nístir mig.
(Vilhj. Vilhj.)
Unnur og Sandra.
Það er alltaf erfitt að horfa á eftir
ástvinum sínum en það huggar
mann þó örlítið ef maður veit að
þeim líður betur. Hann Jóhann afi
okkar er nú horfinn á braut eftir
veikindi og við vitum að hann er
hvíldinni feginn.
Elsku afi, takk fyrir að vera
svona góður maður eins og þú varst.
Alltaf varst þú boðinn og búinn að
aðstoða okkur ef þú mögulega gast
og þökkum við kærlega fyrir það.
Okkur systkinin langar til að kveðja
þig með þessu fallega ljóði:
Hin langa þraut er liðin,
nú loksins hlaustu friðinn,
og allt er orðið rótt,
nú sæll er sigur unninn
og sólin björt upp runnin
á bak við dimma dauðans nótt.
(V. Briem.)
Elsku afi, Guð blessi þig.
Sigfríður og Jóhann.
Elsku afi. Okkur afabörnin í Dan-
mörku langar til að minnast þín með
þessum fáu orðum. Bestu minning-
arnar frá Íslandsheimsóknum okkar
tengjast dvölinni í Skólagerðinu hjá
ykkur ömmu og ferðunum austur í
sumarbústaðinn. Sérstaklega mun-
um við eftir hversu vel þú tókst allt-
af á móti okkur þegar við heimsótt-
um þig í búðina og ekki brást að þú
laumaðir að okkur smá nammi. Við
eigum svo margar góðar minningar
um þig sem við munum ávallt
geyma í hjörtum okkar.
Takk fyrir allt.
Jóhann, Mónika, Jakob,
Heidi, Vera og Lísa.
JÓHANN E.
KRISTJÁNSSON
ATVINNU-
AUGLÝSINGAR
I
I
Knattspyrnudeild
Stjörnunnar
Þjálfara vantar til starfa við þjálfun yngri drengja-
flokka hjá knattspyrnudeild Stjörnunnar.
Nánari upplýsingar gefur framkvæmdastjóri í
síma 821 1940, rosa@umfstjarnan.is .
R A Ð A U G L Ý S I N G A R
ATVINNUHÚSNÆÐI
Skrifstofuherbergi
Til leigu í Ármúlanum snyrtilegt skrifstofuher-
bergi. Salerni og kaffistofa í mjög góðri sam-
eign. Góður staður.
Upplýsingar gefur Þór í síma 553 8640
eða 899 3760.
KENNSLA
Tilboð
janúarmánaðar
Skráning í síma 562-6212
alla virka daga kl. 10 - 22
www.tolvuskoli.net
Tölvuskólinn Sóltúni
TIL SÖLU
Hluti af búslóð til sölu
Antik húsgögn
Uppl. í síma 557 5000 eða 691 3736.
ÞJÓNUSTA
Fagflísar ehf.
geta bætt við sig verkefnum í flísalögn-
um, múrverki og viðgerðum. Einungis
faglærðir menn. S. 846 7341/847 7609.
SMÁAUGLÝSINGAR
KENNSLA
AIKIDO
- ný námskeið að hefjast
Unglinga- og fullorðinshópar
— Faxafeni 8. Uppl. í s. 822
1824 og 897 4675. Mán.-mið.
18.00-19.15, lau. 11.00-12.15.
FÉLAGSLÍF
I.O.O.F. 19
1831138

ATVINNA
mbl.is