Morgunblaðið - 05.02.2003, Qupperneq 40

40 MIÐVIKUDAGUR 5. FEBRÚAR 2003 MORGUNBLAÐIÐ
 
 
!
 " #
 $"!  "
%&




  BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100
 Símbréf 569 1329  Netfang bref@mbl.is
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
KRISTINN Pétursson skrifar í
Morgunblaðið 19. jan. sl. áskorun til
andstæðinga Kárahnjúkavirkjunar
um að þeir skuli strax sætta sig við
að hafa tapað baráttunni.
Þar kallar hann þá sem ekki
styðja Kárahnjúkavirkjun „minni-
hlutahóp um öfgafulla „friðun“ há-
lendisins“. Samkvæmt heimildum af
heimasíðu Landsvirkjunnar er þessi
„minnihlutahópur“ u.þ.b. þriðjungur
landsmanna.
Kristinn setur í greininni fram
kenningar sínar um hversu „græn“
virkjunin geti orðið, sé litið rétt á
málið. Hann vísar m.a. til þess hve
rakastig muni hækka umhverfis
Hálslón sem hljóti, að hans mati, að
stórbæta gróðurfar.
Það vita allir að Kárahnjúkavirkj-
un mun valda gífurlegum náttúru-
spjöllum. Meira að segja Valgerður
Sverrisdóttir hefur aðspurð marg-
ítrekað það. Ég eyddi þó nokkrum
tíma á heimasíðu Landsvirkjunar í
leit að upplýsingum um hugsanleg
jákvæð áhrif framkvæmdanna á
umhverfið og fann ekkert nema
upptalningar á neikvæðum áhrifum.
T.d. hve mikið varp- og/eða beitar-
lönd hinna ýmsu fuglategunda
munu skerðast, hversu mikið gróð-
urfar á vatnasviði Jökulsár á Dal
mun raskast, hversu mikið ólíf-
vænna Lagarfljót mun verða, hve
mikill munur á vatnsborði lónsins
verður milli árstíða og fjöldi annarra
atriða sem hafa verið tíunduð, ekki
síst af stjórnvöldum og Landsvirkj-
un.
Ef einhver ætti að kynna jákvæð
umhverfisáhrif þessarra fram-
kvæmda væri það Landsvirkjun. En
það hefur ekkert verið reynt. Ég
spyr því hver er tilgangur Kristins
með þessum skrifum ef ekki að kasta
ryki í augu fólks og reyna að dreifa
athyglinni frá því sem á raunveru-
lega eftir að gerast.
Nei, hvorki arftaki Amazon-regn-
skóganna né hundasúruakrar
Vinstri grænna munu vaxa umhverf-
is Hálslón né mun Landsvirkjun
hefja stórfellda vatnsúðun yfir há-
lendi Íslands enda í hróplegri mót-
sögn við hugmyndina um vatnsfalls-
virkjanir sem byggist á því að safna
vatni saman í lónum en ekki dreifa
því um hálendið um leið. Það er álíka
gáfulegt og tilburðir Bakkabræðra
við að bera sólarljósið inn í húfunum
sínum.
Annað atriði sem Kristinn nefnir
er ferðaþjónusta. Það er gaman að
keyra um og skoða stórkostleg
mannvirki út um bílrúðu á 90 km
hraða. En ferðamenn koma ekki til
Íslands til þess að keyra umhverfis
manngerð stöðuvötn á malbikuðum
vegum. Það er ofgnótt til af því um
allan heim. Þeir koma til að upplifa
eitthvað sem ekki fæst annars staðar
hvort sem það er tengt náttúrunni
eða menningunni. Íslendingar eru
svo lítil þjóð að þeir verða aldrei
frægir fyrir mannvirki sín umfram
sína ósnortnu náttúru svo framar-
lega að hún fái að vera til.
Á að framleiða ál á Íslandi?
Segjum svo að draumar hinna
„framsýnu“ rætist og farið verði að
framleiða ál á Reyðarfirði, álverin í
Straumsvík og í Hvalfirði stækkuð,
eitt sett í Eyjafjörð og annað á Vest-
firði. Gósenland álbræðslunnar, Ís-
land, verður farið að nýtast þokka-
lega. Þá verður stór hluti tekna
þjóðarinnar „margfeldisáhrifin“ af
öllu þessu, því beinn hagnaður verð-
ur allur fluttur út eða fer í afborg-
anir, enda ekkert eignarhald innlent
hvað viðkemur Alcoa-verksmiðjun-
um a.m.k. Nú þegar erum við undir
pólitísku oki Bandaríkjanna. Stjórn-
völd okkar hafa t.d. stutt Banda-
ríkjastjórn í heimsyfirráðastefnu
sinni. Brátt verðum við bundin í
báða skó. Við verðum líka efnahags-
lega háð hernaðarbrölti Bandaríkja-
manna, þar sem m.a. eftirspurnin
eftir hergögnum verður það sem
fæðir og klæðir börnin okkar. Þá
þýðir lítið að standa á Lækjartorgi
og hrópa: „Ekki í okkar nafni!“ Þetta
er það Ísland sem álvitarnir láta sig
dreyma um fyrir ókomnar kynslóðir.
Sagt er að tilfinningarnar ráði
miklu í þessari deilu. Ég er sam-
mála. Fátt ber meiri vott um það en
makalausar yfirlýsingar margra
fylgismanna stóriðjustefnunnar,
fullar af andúð, virðingarleysi og
vanþekkingu, í garð samborgara
sinna sem eru á öðru máli en þeir
sjálfir.
En maðurinn er tilfinningavera.
Um það er ekki deilt.
SIGURÐUR HALLDÓRSSON,
tónlistarmaður, Laufásvegi 4,
Reykjavík.
Um grænar
virkjanir
Frá Sigurði Halldórssyni
MIG langar að spyrja Valgerði
hvaða ávinning ég hafi af verðandi
Kárahnjúkavirkjun og álveri þar
sem hún fullyrðir að verkefnið sé
ávinningur fyrir alla landsmenn. Þá
meina ég bara langtímaáhrif því
skammtímaáhrif afsaka engan veg-
inn slíkar framkvæmdir. Rökin
þurfa að vera sterk svo hún geti
sannfært mig um rétt ráðamanna til
að taka slíkar ákvarðanir fyrir okkur
almenning og komandi kynslóðir, því
að mínu mati setur slík framkvæmd
okkur þrjátíu ár aftur í tímann og
hver þarf að svara til saka ef illa fer?
Þá langar mig einnig að vita hvort
það sé rétt að landið sem fer undir
þessar framkvæmdir sé ókeypis.
Óska ég eftir svari opinberlega.
MARÍN ÁSMUNDSDÓTTIR,
Víðivangi 18, 220 Hafnarfirði.
Fyrirspurn til Val-
gerðar Sverrisdóttur
Frá Marín Ásmundsdóttur nema