Morgunblaðið - 14.03.2003, Blaðsíða 41

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 14. MARS 2003 41
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
GUÐRÚN J. ÞORSTEINSDÓTTIR
píanóleikari,
Laugarásvegi 73,
verður jarðsungin frá Dómkirkjunni í Reykjavík
mánudaginn 17. mars kl. 13.30.
Elísabet Waage, Helgi Kristinsson,
Benedikta G. Waage, Hallur Árnason,
Jón Þorsteinn Gunnarsson, Margrét Birgisdóttir,
María S. Gunnarsdóttir, Gérard Lemarquis,
Guðmundur Óli Gunnarsson,
Hörður Gunnarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskulegur eiginmaður, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
ÓLAFUR JÓNAS SIGURÐSSON,
Prestastíg 9,
áður Grýtubakka 6,
er látinn.
Útförin verður auglýst síðar.
Auður Gunnarsdóttir,
börn, tengdabörn,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi, langafi
og langalangafi,
HANNES LÁRUS GUÐJÓNSSON,
Hrafnistu,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Kálfatjarnarkirkju
laugardaginn 15. mars kl. 14.00.
Þeim, sem vilja minnast hans, er bent á
Minningarsjóð Hrafnistu, sími 585 9500.
Jóhann Hannesson, Elsa Björnsdóttir,
Sigurður Hannesson, Guðrún Böðvarsdóttir,
Sævar Hannesson, Magnea Vattnes,
Rúnar Hannesson, Ólöf Pálsdóttir,
Guðjón Hannesson,
Helgi Davíðsson,
barnabörn, barnabarnabörn
og barnabarnabarnabörn.
Þökkum af alhug auðsýnda samúð og vinar-
hug við andlát og útför föður okkar, tengda-
föður, afa og langafa,
GUÐMUNDAR STEINÞÓRS
MAGNÚSSONAR,
Langholtsvegi 60,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks 5. hæðar á
hjúkrunarheimilinu Skjóli.
Guð blessi ykkur.
Eygló Fjóla Guðmundsdóttir, Eggert Guðjónsson,
Erla Sæunn Guðmundsdóttir, Guðmundur Þorkelsson,
Gestur Óli Guðmundsson, Lea Þórarinsdóttir,
Anna Maggý Guðmundsdóttir, Kristján Guðleifsson,
Áslaug Gyða Guðmundsdóttir, Gunnlaugur B. Óskarsson,
Guðmundur Heiðar Guðmundsson, Kristín L. Magnúsdóttir,
Magnús Guðmundsson, Guðný Kristmundsdóttir,
Hrönn Guðmundsdóttir, Uni Guðjón Björnsson,
Sigurður Guðmundsson, Sigurlín Alda Jóhannsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir
og afi,
ÞÓRIR H. KONRÁÐSSON,
Aratúni 6,
Garðabæ,
lést miðvikudaginn 12. mars.
Fyrir hönd aðstandenda,
Oddný Dóra Jónsdóttir,
Konráð Þórisson, Vala Dröfn Hauksdóttir,
Oddný Þóra Konráðsdóttir.
gott til málanna. Dugnaðarforkur
sem aldrei taldi eftir sér að rétta
hjálparhönd. Í minningunni er sér-
staklega bjart í kringum hana.
Ég sé fyrir mér unga stúlku í sól-
skini að vori ganga inn um hliðið á
skólalóðinni. Hún er í ljósum fötum
með skólatöskuna í fanginu eins og
siður var í þann tíð. Það er glamp-
andi maísól. Unga stúlkan brosir og
það er svo sérstaklega uppörvandi
bros. Þannig er fyrsta minning mín
um Guggu, ekki grunaði mig þá að
hún ætti síðar eftir að verða mág-
kona mín, en mörgum árum síðar er
hún kom í heimsókn með bróður
mínum þekkti ég strax brosið og
þetta bjarta og glaða fas sem hún
hafði til að bera.
Gugga var andlega sinnuð kona og
það var ekki síst á þeim grunni sem
okkar samskipti voru fyrir utan
hefðbundin fjölskylduboð. Við höfð-
um gaman af heimspekilegum um-
ræðum um tilgang tilveru okkar hér
á jörð. Oft sá hún einhvern nýjan flöt
á viðfangsefninu og gaman er að
minnast þessara stunda nú. Hún var
fróð og víðlesin á alls konar efni. Já-
kvæðni hennar gerði það að verkum
að hún var oftar en ekki með í leik.
Síðastliðið haust er okkar árlega
fjölskylduskákmót var bauðst hún
fyrst til að vera í eldhúsinu og sjá um
veitingar eins og hún hafði gert
árinu áður, en þegar lagt var að
henni að tefla frekar sló hún til og
sagði brosandi: „Jæja þá, krakkarnir
verða að hafa einhvern til að máta.“
Og auðvitað voru börnin mikið
ánægðari fyrir bragðið þó að sjálf-
sögðu væru fleiri mátaðir.
Nú hefur þessi mæta vinkona og
mágkona lokið göngu sinni hér á
meðal vor.
Hún hefur eflaust verið kölluð til
hærra flugs og fegri leiks einhvers
staðar þar sem birtan ríkir. Minn-
ingin um brosið hennar bjarta mun
lifa með okkur sem þekktum hana.
Fyrir hönd fjölskyldu minnar vil ég
votta öllum aðstandendum okkar
dýpstu samúð.
Blessuð sé minning Guðbjargar
Hermannsdóttur.
Sigurjóna Björgvinsdóttir.
Guð gaf okkur ástina, Guð gaf okkur þig.
Nú kallar Guð og ástin verður tregafull.
Við fellum tár, en erum einnig þakklát,
því Guð leyfði okkur að þekkja þig.
Guð kallar – og þú veist, Guð kallar – og þú
skilur.
En við skiljum ekki, og munum ekki skilja:
Af hverju nú? Af hverju nú?
Far vel, kæra vinkona.
Richard K. Brandt.
Elsku frænka mín, frá því að þú
varst lítil telpa og komst með ömmu
Guðbjörgu í sveitina hefur þú verið
mér hjartfólgin sem dóttir, systir og
vinkona. Ég á þér, elsku frænka, svo
ótal margt að þakka. Þú leiðbeindir
mér og Jóni svo rétt og vel í gegnum
flókinn vef er við festum kaup á jörð
síðast liðið ár, að það var eins og að
fara eftir landakorti. Þú gafst þér
alltaf tíma og dyr þínar stóðu ávallt
opnar – þú vildir öllum veita lið og
öllum hjálpa.
Grandvarleiki var þitt aðalsmerki
sem þú barst í þínu stóra hjarta enda
varstu vinsæl og elskuð af öllum sem
þekktu þig. Þú trúðir því að hver
manneskja hefði val til að breyta rétt
gagnvart sjálfri sér og náunga sínum
því lífið hérna á jörðinni væri í stöð-
ugri skoðun og hverjum manni væri
gefin tími til að þroska sig sem betri
og kærleiksríkari manneskja. Þú
varst kjarninn í fjölskyldunni –
tengdir okkur saman, enda sóttumst
við öll eftir nærveru þinni og dáðust
að þér á svo djúpstæðan hátt sem
varla er hægt að útskýra. Þú skynj-
aðir nefnilega, sást og heyrðir meira
sem flestum okkar er að jafnaði gef-
ið og sagðir oft að við ættum að tala
meira við almættið og hlusta meira
en við almennt gerðum. Við færum
svo margs á mis ef við gerum það
ekki.
Ég kom til þín á sjúkrahúsið og
þegar ég hélt í höndina þína – þú
vissir að drægi að kveðjustund –
vildi ég þakka þér fyrir allt sem þú
hafðir gert fyrir mig en mér varð
orðs vant. Þú aftur á móti þakkaðir
mér og sagðir mér að þér þætti svo
óskaplega vænt um mig og fjöl-
skyldu mína. Þú varst helsjúk en
samt svo sterk og huggandi. Þú
sagðist vera tilbúin þegar Guð vildi
fá þig til sín.
Nú kveð ég þig elsku frænka mín,
þú munt ávallt eiga þinn sess í hjarta
mínu.
Far þú í friði og vertu Guði falin.
Góður Guð veiti elsku systur
minni, Gylfa, börnunum, tengda-
börnum, barnabörnum, ættingjum
og vinum styrk og kærleika.
Sigurborg móðursystir.
Einstaka manneskja hefur eitt-
hvað meira til að bera en gengur og
gerist í mannheimum og við sem er-
um svo lánsöm að hafa kynnast
Guggu erum einróma um að það átti
sannarlega við um hana. Gugga hafði
eitthvað sérstakt við sig sem gerði
það að verkum að fólk laðaðist að
henni og leið vel í návist hennar.
Guð var örlátur á gjafir sínar til
Guggu, ekki einasta í fríðleika og
geislandi brosi heldur einnig í gáf-
um, stóru hjarta og styrk sem hún á
lífsleið sinni nýtti ríkulega til að gefa
af sér til annarra.
Fáir feta í fótspor Guggu þegar
kemur að ósérhlífni, hjálpsemi og
manngæsku. Hún var alltaf boðin og
búin að veita aðstoð við hverju sem
hún gat og alltaf var hún tilbúin að
hlusta á og hughreysta aðra. Gugga
er og mun alltaf vera í okkar huga
boðberi kærleika, æðruleysis og
styrks.
Guð hefur tekið hana í faðm sinn
og mun leiða hana á fund föður henn-
ar og ömmu – í faðm kærleikans.
Elsku Alla, Gylfi, Simmi, Martha,
Davíð, María, Sigurbjörg og að-
standendur Guð veiti ykkur styrk og
huggun. Elsku frænka við minnumst
þín með þökk og virðingu.
Þín frændsystkini
Sigríður Ólöf, Ragnhildur,
Guðbjörg, Guðmundur,
Jón, Þórdís, Hulda og Rósa.
Í dag kveðjum við kæran sam-
starfsmann og vinkonu Guðbjörgu
Hermannsdóttur. Guðbjörg hóf
störf í Háaleitisútibúi Búnaðar-
banka Íslands haustið 1980. Var hún
þá fyrir nokkru komin heim frá
Bandaríkjunum, þangað hafði hún
farið ung að skoða heiminn. Þar
kynntist hún fyrri manni sínum og
eignaðist eldri börnin sín tvö, Mörtu
og David.
Gugga var mjög fróðleiksfús,
hafði lesið mikið, sótt námskeið í
ýmsu sem hún hafði áhuga á og kom
enginn að tómum kofanum hjá
henni. Henni farnaðist vel í vinnu,
var hjálpleg, úrræðagóð, gafst ekki
upp fyrr en í fulla hnefana, sérstak-
lega bóngóð og alltaf stutt í kímnina
og brosið.
Áttum við margar góðar stundir
saman í vinnu og utan vinnutíma.
Hún hafði til dæmis mikinn áhuga á
talnaspeki og hélt fyrsta námskeið í
þeirri speki hér á landi. Árið 1987
kynntist hún eftirlifandi manni sín-
um Gylfa Björgvinssyni og eiga þau
saman soninn Sigmund.
Það eru mikil forréttindi að fá að
vinna með svo sterkri og jákvæðri
konu sem alltaf sá björtu hliðarnar á
tilverunni. Við þökkum henni sam-
fylgdina og geymum minningar um
góða stúlku.
Gylfa og börnum þeirra, Aðal-
björgu móður hennar og öðrum ætt-
ingjum sendum við okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur.
Samstarfsfólk Háaleitisútibúi.
Litfríð og ljóshærð
og létt undir brún,
handsmá og hýreyg
og heitir Sigrún.
(Jón Thoroddsen.)
Þessar ljóðlínur koma upp í huga
mér þegar Gugga mín hefur kvatt
þennan heim. Á stundum sem þess-
um verður orða vant, eftir standa
spurningar sem ekki fást svör við, en
jafnframt þakklæti fyrir hennar til-
veru hér á jörðu.
Hún var skírð í höfuðið á ömmu
sinni Guðbjörgu, þeirri einstöku
konu sem í raun engin orð ná yfir.
Um margt voru þær líkar. Báðar
smávaxnar, nettar og glaðværar, en
umfram allt var það æðruleysið sem
einkenndi þær í gegnum erfiðleika
lífsins. Guðbjörg amma kom inn á
heimili Aðalbjargar dóttur sinnar,
skömmu eftir að hún og Hermann
hófu sinn búskap, þá orðin ekkja
tæplega fertug og var þar upp frá
því, eða í rúm fjörtíu ár. Samband
þeirra þriggja var einstakt. Tillits-
semi, virðing og kærleikur gagnvart
hvert öðru var þar í fyrirrúmi.
Í skjóli þeirra ólst Gugga upp og
fékk frá þeim allan þann stuðning og
kærleika sem hún þurfti á að halda,
enda mikið á hana lagt frá barnsaldri
vegna afleiðinga lömunarveiki.
Dugnaðurinn, krafturinn og glað-
værðin fleytti henni áfram yfir allar
hindranir. Þegar Hermann og amma
féllu frá með stuttu millibili styrktist
samband þeirra mæðgna enn frekar.
Mikill er því missir elsku Öllu minn-
ar og ykkar allra.
Okkar kynni hófust fyrir nær fjör-
tíu árum og bar þar aldrei skugga á.
Gugga var lánsöm í lífinu þrátt
fyrir allt. Hún eignaðist sína góðu
fjölskyldu, Gylfa og börnin sín,
Mörthu, Davíð og Sigmund, sem
horfir nú á eftir henni stuttu fyrir
fermingardaginn sinn. Einnig
reyndist Gugga Sigurbjörgu og
Maríu, dætrum Gylfa, afar vel.
Þung eru nú sporin ykkar elsku
vinir. Ég bið algóðan Guð að leiða
ykkur veginn fram á við, styðja ykk-
ur og styrkja, svo og systkinin og
aðra aðstandendur.
Guð geymi þig elsku Gugga mín.
Megir þú ganga á ljóssins vegum.
Hafðu hjartans þökk fyrir allt.
Edda L. Jónsdóttir.
Alltof fljótt kveðjum við góða vin-
konu okkar hana Guggu, eftir stutt
og erfið veikindi sitjum við eftir með
minningarnar einar. Við Gugga urð-
um vinkonur strax í æsku, leiðir okk-
ar lágu fyrst saman þegar við bjugg-
um hlið við hlið í Skipasundinu og
eru margar góðar minningarnar
þaðan. Um tíma flutti Gugga með
fjölskyldunni vestur í bæ en ekki
varð það þó til þess að slíta vin-
skapnum því við ferðuðumst bara á
milli með strætó. Eftir stutta dvöl í
vesturbænum flutti fjölskyldan svo
aftur í hverfið og varð ég strax hálf-
gerður heimalningur á því yndislega
heimili.
Mér er mjög minnisstætt sumarið
þegar við unnum saman á Reykja-
lundi á unglingsárum, í minningunni
var sól alla daga, þetta var mjög
skemmtilegur tími og kom þá ber-
lega í ljós krafturinn í Guggu, því
þrátt fyrir fötlun sína dró hún okkur
stelpurnar í langar gönguferðir nán-
ast á hverju kvöldi.
Leiðir okkar skildi um tíma þegar
við vorum að hefja búskap, Gugga
flutti til Bandaríkjanna en við héld-
um þó alltaf bréfasambandi.
Eftir 10 ára dvöl í Bandaríkjunum
varð hálfgerð endurnýjun á vin-
skapnum þegar Gugga flutti aftur
heim. Hún varð strax tíður gestur á
heimili okkar, „grár köttur“ eins og
hún sagði oft, en hún var ætíð vel-
komin á heimili okkar og notalegt að
hafa hana í kringum sig. Þegar hún
flutti svo í nágrenni við okkur varð
eins og tvö heimili opnuðust fyrir
börnum okkar, þau völsuðu á milli
heimilanna eftir sinni hentisemi.
Eftir að Gugga og Gylfi fóru að
búa saman var alltaf mikið um að
vera hjá þeim, þau urðu bændur í
tómstundum og mjög framkvæmda-
glöð. Gugga var gjafmild og hjálpleg
og hafði alltaf húmorinn í lagi, hún
var skemmtileg í umgengni og kom-
um við til með að sakna þess að eiga
ekki fleiri samverustundir með
henni.
Við erum þakklát fyrir þær stund-
ir sem við áttum saman, með þessum
fáu orðum kveðjum við góða vin-
konu. Elsku Gylfi, Sigmundur, Dav-
íð, Martha, Alla og fjölskyldur, ykk-
ur sendum við okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Birna og Magnús.
 Fleiri minningargreinar
um Guðbjörgu Hermannsdóttur
bíða birtingar og munu birtast í
blaðinu næstu daga.