Morgunblaðið - 04.04.2003, Qupperneq 39

Allt frá því amma missti afa ung
að aldri og sat eftir með tvö lítil börn
var líf hennar barátta. En það var
barátta sem hún háði hiklaust og
með dugnaði og eljusemi tókst henni
að sjá sér og börnum sínum far-
borða. Amma var nægjusöm, alltaf
ánægð með sitt og sérlega heima-
kær. Ein þeirra mynda sem skjóta
upp kollinum þegar hugurinn reikar
til baka er af henni sitjandi í hæg-
indastólnum í stofunni, með útvarpið
í kjöltunni til að hlusta á útvarps-
fréttir meðan beðið var eftir sjón-
varpsfréttunum.
Þó að líf ömmu hafi orðið auðveld-
ara eftir að börn hennar uxu úr grasi
var hennar baráttu ekki lokið. Hin
seinni ár fór að halla undan fæti þó
svo í fyrstu hafi lítið borið á. Amma
fékk ekki að njóta elliáranna eins og
hennar nánustu höfðu vonast til, en
hún hafði þess í stað notið lífsins alls.
Hláturmild og undi sér vel í hópi
vina og fjölskyldu. Þannig mun ég
ávallt minnast ömmu, brosandi með
glampa í augunum. Glampa sem
dofnaði hin síðustu ár uns hann
hvarf. En ég mun aldrei gleyma
þessum glampa né öllu sem þú gerð-
ir fyrir mig, elsku amma. Hvíldu í
friði.
Ragnar Jónsson.
Sína frænka er óaðskiljanlegur
hluti æskuminninga minna. Ástæðan
er sú að amma og afi tóku hana að
sér á barnsaldri þegar móðir hennar,
Lovisa Svava Jónsdóttir, lést langt
um aldur fram frá 7 börnum. Var þá
gripið til þess ráðs að dreifa barna-
hópnum á milli ættingja þar sem
ekki var gerlegt fyrir Guðna pabba
hennar, sem var sjómaður, að halda
heimili fyrir hópinn sinn og stunda
atvinnu sína jafnframt.
Sína kom til afa og ömmu 4 ára og
er því uppeldissystir pabba. Þegar
foreldrar mínir stofnuðu heimili voru
afi og amma hjá þeim og Sína að
sjálfsögðu líka. Sína var okkur eldri
börnum foreldra minna eins og stóra
systir, kát og hress og sísyngjandi.
Þegar ég hugsa til baka man ég ekki
síst eftir því þegar hún tók að sér að
svæfa okkur hvað hún var óþreyt-
andi að syngja fyrir okkur ótal vísur
þar til við sofnuðum.
Seinna þegar við uxum úr grasi
var hún áfram áhugasöm um velferð
okkar og vék ósjaldan að okkur ein-
hverjum glaðningi. Kom þar vel
fram hvað hún var barngóð og
hjartahlý. Einnig minnist ég ótal
bæjarferða með henni eða heim-
sókna á vinnustað hennar þar sem
ávallt var tekið á móti manni með
virktum og góðgæti. Sína lærði hár-
greiðslu hjá Kristínu Ingimundar-
dóttur sem rak hárgreiðslustofu í
miðbænum en hún reyndist henni af-
ar vel og var mikil vinátta milli
þeirra alla tíð.
Þegar kom að því að Sína giftist
ungum læknanema, Ragnari Odd-
geirssyni, stofnuðu þau heimili í risí-
búð þar sem stórfjölskyldan bjó.
Fljótlega fjölgaði hjá þeim og Hel-
ena og Siggi komu í heiminn. Var því
oft líflegt þegar 8 krakkar voru nán-
ast á sama heimili. En samkomulag-
ið var gott og allir undu glaðir við
sitt. Er Ragnar og Sína höfðu verið
gift í 4 ár greindist Ragnar með ill-
kynja sjúkdóm sem varð hans bana-
mein. Ragnar var gjörvulegur og vel
greindur maður og var öllum sem
hann þekktu mikill harmdauði. Sína
lét ekki bugast við þetta mikla mót-
læti og vann áfram við hárgreiðslu,
eins og hún hafði lært og unnið við,
til að framfleyta sér og sínum af
miklum dugnaði: Þau Ragnar voru
að undirbúa flutning í nýja íbúð þeg-
ar hann féll frá en Sína hélt ótrauð
áfram og tókst að flyta inn í hana
þrátt fyrir þetta áfall. Þó að Sína
flyttist í sitt eigið húsnæði hafa hald-
ist áfram sterk bönd milli fjölskyldn-
anna og mikið um heimsóknir á báða
bóga og ávallt gaman að heimsækja
hana þar sem tekið var á móti okkur
með glaðværð og rausn.
Seinustu ár hefur Sína átt við
veikindi að stríða sem hafa hindrað
hana í að eiga jafnmikil samskipti við
vini og vandamenn og áður en börnin
hennar hafa haldið vel utan um hana
þessa síðustu tíma sem hún hefur átt
erfitt með að sjá um sín mál sjálf eins
og hún vildi alltaf gera. Í gegnum
tíðina hefur Sína sýnt mikinn dugn-
að og ósérplægni við framfleyta sér
og sínum og styðja börn sín til
mennta. Hún mátti líka vera stolt af
árangri erfiðis síns sem helst birtist í
gæfuríkum afkomendum hennar.
Sína var glaðlynd, hafði gaman að
syngja og gleðjast með öðrum, var
frændrækin, vinaföst og hélt góðum
tengslum við systkini sín og þau
hvert við annað. Við systkinin, fjöl-
skyldur okkar og ekki síst foreldrar
okkar nutum þess að fá að kynnast
henni náið og eiga með henni sam-
leið. Við kveðjum hana því með sökn-
uði og þakklæti fyrir allar góðu
minningarnar sem við eigum.
Börnum hennar, Helenu og Sigga,
tengdabörnum og barnabörnum
sendum við innilegar samúðarkveðj-
ur og biðjum góðan Guð að veita
þeim styrk og huggun í sorg þeirra.
Karl F. Garðarsson.
Það eru um það bil 24 ár síðan ég
kynntist henni Sínu eða Markúsínu
Guðnadóttur eins og hún hét fullu
nafni. Hún var tengdamóðir Bryn-
dísar yngri systur minnar. Þar sem
nánasta fjölskylda Sínu og okkar
systra er ekki stór voru tengslin því
meiri og samgangur alltaf þó nokkur
sérstaklega hin seinni ár.
Ég dáðist alltaf að henni Sínu, sem
varð ekkja um þrítugt með tvö ung
börn. Í þá daga var samfélagsþjón-
ustan ekki eins og hún er í dag og
varð því fólk að treysta á sjálft sig og
stóð Sína sig vel þar sem í öðru.
Það má segja að hún hafi verið
heppin að hafa fengið tækifæri til að
læra hárgreiðslu en það var ekki al-
gengt að stúlkur af hennar kynslóð
hefðu tækifæri til að mennta sig.
Menntun hennar kom sér vel fyrir
hana og gat hún unnið heima og jafn-
framt hugsað um börnin. Eins og ég
hef áður nefnt dáðist ég alltaf að
henni Sínu, sjálfstæði hennar og
dugnaði við að koma börnum sínum
á legg og síðast en ekki síst gleðina
sem hún bar alltaf með sér. Síðustu
ár hafa verið henni og hennar fólki
erfið eftir að hún hvarf í heim alzei-
mers. Ég, Emma og Halli foreldrar
mínir, Sigrún systir og hennar fjöl-
skylda þökkum góð kynni og
ánægjulegar samverustundir og
óskum henni guðs blessunar. Einnig
vottum við börnum hennar og þeirra
fjölskyldum innilega samúð okkar.
Guðrún Halldórsdóttir.
Markúsína Guðnadóttir er látin.
Nánasta samstarfsfólk hennar hefur
fylgst með veikindum hennar. Hún
var orðin þreytt á sál og líkama og þá
er gott að vita að hún hefur fengið
hvíldina.
Minningar hrannast upp en þær
eru góðar minningar um brosmilda
og góða konu. Markúsína kom til
starfa í BYKO árið 1985 og vann við
þrif. Fyrst á Nýbýlaveginum en
fluttist síðan í Breiddina þegar versl-
unin fluttist þangað. Markúsína var
mikið snyrtimenni og vann sín verk í
hljóði, en tók til hendi langt fram yfir
það sem henni var ætlað. Kom það
berlega í ljós eftir að hún hætti störf-
um hjá BYKO í júní 1999, að eigin
ósk. Hún hafði hugsað um ýmislegt
sem nú kom til kasta annarra.
Það stafaði ætíð birtu frá henni.
Brosið hennar var alltaf á vörum og
falleg orð til samstarfsmanna. Það
var alltaf snyrtilegt í kringum hana.
Hún var ávallt vel til höfð og með fal-
legt hár. Hún var frekar snyrtitækn-
ir en ræstitæknir okkar í BYKO.
Í einkalífinu var hún gæfusöm að
eiga góð börn sem voru henni allt og
bera þau bæði móður sinni gott vitni.
Ömmubörnin umvafði hún kærleika.
Langömmubörnin eru tvö og voru
augasteinar hennar. Fjölskyldan
umvafði hana kærleika. Markúsína
naut einlægrar umönnunnar á
Sunnuhlíð síðustu misserin.
Nú að leiðarlokum biðjum við góð-
an Guð að blessa hana og styrkja
fjölskyldu hennar um ókomin ár.
Hvíl í friði.
Kveðja,
samstarfsfólk í BYKO hf.
Í dag kveðjum við kæra vinkonu
okkar. Við systurnar kynntumst
Sínu þegar við vorum árs gamlar er
Helena dóttir hennar fór að passa
okkur. Síðan kallaði hún okkur alltaf
tvíburana hennar Helenu.
Sína var ákveðin kona og hafði
skoðanir á flestu. Lífið var ekki ein-
tómur dans á rósum hjá henni. Hún
varð ung ekkja og helgaði líf sitt
börnum sínum. Sína var hárgreiðslu-
meistari og hafði alltaf vinnuaðstöðu
heima til þess að þurfa ekki að vera
að heiman þegar börnin voru lítil.
Þegar við systurnar vorum í heim-
sókn hjá Sínu lékum við okkur oft í
hárgreiðsluleik og þá máttum við
nota allar græjurnar hennar, nema
skærin. Það var alltaf gaman að vera
hjá Sínu en við urðum að fara eftir
reglunum sem hún setti. Eða eins og
hún sagði alltaf: „Stelpur, ekkert
svindl á mínu heimili!“ Hún var
traustur vinur og það var alltaf hægt
að leita til hennar.
Margs er að minnast eftir öll þessi
ár. Sína tók t.d. bílpróf frekar seint,
eða 45 ára. Við systurnar hlýddum
henni yfir spurningarnar fyrir prófið
og svo fengum við að fara með henni
á fyrsta rúntinn. Í minningunni er
þessi rúntur mjög eftirminnilegur og
oft höfum við hlegið þegar við rifjum
hann upp.
Sína var alltaf hluti af tilveru okk-
ar systranna og eigum við eftir að
sakna hennar mjög. Við erum þakk-
látar fyrir að hafa fengið að kynnast
Sínu og trúum því að góður guð taki
nú fagnandi á móti henni og biðjum
hann að styðja og styrkja fjölskyldu
hennar á þessum erfiðu tímum.
Guðríður og Karólína.
Markúsína Guðnadóttir – Sína –
móðursystir okkar var um margt
óvenjuleg kona. Á bernskuárum
okkar voru flestar mæður í nánasta
umhverfi okkar heimavinnandi hús-
mæður. Þetta var á þeim tíma þegar
barneignabylgja eftirstríðsáranna
reis sem hæst á Íslandi. Konur á ald-
ur við Sínu gátu fleiri en nokkru
sinni fyrr eða síðar helgað sig búi og
börnum. Hún var hins vegar ekkja
og eina fyrirvinna barna sinna. Sína
var hárgreiðslumeistari og stundaði
sjálfstæðan rekstur samhliða hús-
móðurstörfum. Hún var þó jafnan til
staðar fyrir börn sín og aðra því hún
stundaði launavinnu innan veggja
heimilisins.
Heimili hennar var spennandi fyr-
ir smáfólk, einkum stelpur enda und-
irlagt af konum á öllum aldri. Þar
voru falleg myndablöð með hárprúð-
um konum og skemmtilegt að fylgj-
ast með Sínu frænku leika fimum
figrum við hár viðskiptavina sinna.
Já, vina! Því konurnar sem komu til
móðursystur okkar trúðu henni ekki
aðeins fyrir hári sínu heldur urðu
þær margar trúnaðarvinkonur
hennar. Sína hafði jafnan vakandi
auga með litlum eyrum sem virtust
stundum stækka óeðlilega þegar
konurnar í hárgreiðslustólnum fóru
að rekja erfiða lífsreynslu. Þá sendi
hún okkur smáfólkið í ýmis bráðað-
kallandi erindi okkur til sárra von-
brigða. Móðursystir okkar var dýr-
mætur sálusorgari margra
kynsystra sinna.
Sína var – til allrar guðs lukku –
skapstór kona. Skapgerð hennar og
baráttuvilji voru henni mikilvæg
haldreipi í sviptiviðrum lífins. Hún
bjó að léttri lund og hló mikið og
hátt. Sína hafði ákveðnar skoðanir
og var ófeimin við að ræða þær við
gesti og gangandi. Í fjölskylduboð-
um tók hún þátt í umræðum um
dægurmál og fjallaði hiklaust um
stjórnmál ef því var að skipta. Hún
var listakokkur sem kunni að gleðja
bragðlauka þeirra matlystugu og
snúa á gikkshátt hinna. Sterkasti
þáttur í skapgerð hennar var um-
hyggja og ræktarsemi í garð allra
þeirra sem urðu á vegi hennar. Í
stórfjölskyldu okkar systkina gegndi
Sína móðursystir okkar hlutverki
ættmóður. Hún sýndi elstu kynslóð-
inni mikla tryggð og var jafnan fús
að rétta þeim öldruðu hjálparhönd.
Okkur systkinum og fjölskyldum
okkar sýndi hún ávallt umfaðmandi
kærleika. Eftir að móðir okkar lést
vakti hún yfir velferð okkar, fylgdist
af áhuga með því sem við tókum okk-
ur fyrir hendur og hvatti okkur til
dáða. Við systkinin kváðum eitt sitt
upp úr með þá skoðun okkar að Sínu
bæri að fá orðu fyrir lífsstarf sitt.
Þetta fannst henni fráleit hugmynd
og fullyrti að hún hefði aldrei gert
neitt annað en skyldu sína. En móð-
ursystir okkar gerði miklu meira en
skyldu sína í þágu samferðamanna
sinna og mörg stöndum við í þakk-
arskuld við hana.
Mikilvægasti þátturinn í sjálfs-
mynd Sínu frænku okkar var móð-
urhlutverkið. Börn hennar og síðar
tengdabörn og barnabörn voru gleði
hennar í lífinu. Í uppeldisaðferðum
sínum beitti hún hæfilegri blöndu af
dekri, aðhaldi og aga samhliða miklu
ástríki. Síðustu árin þegar heilsa
Sínu fór að bila naut hún ómældrar
umhyggju afkomenda sinna. Lífs-
hlaup móðursystur okkar var vissu-
lega varðað þungum áföllum en hún
var hreinlynd og heilsteypt og hafði
hugrekki og styrk til að sigrast á
mótlætinu. Við sendum öllum af-
komendum hennar, systkinum vin-
um og vandamönnum okkar dýpstu
samúðarkveðjur. Minningin um
móðursystur okkar, hlátur hennar,
umhyggju og ástríki mun ylja öllum
sem þekktu Sínu, þeim mest sem
þekktu hana best.
Guðjón og Margrét.
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 4. APRÍL 2003 39
Hjartans þakklæti öllum þeim, er sýndu okkur
samúð og kærleika við andlát og útför okkar
ástkæru móður, tengdamóður, ömmu og lang-
ömmu,
EYJU PÁLÍNAR ÞORLEIFSDÓTTUR,
Háteigsvegi 15,
Reykjavík.
Þökkum einnig af alhug þá frábæru og hlýju
umhugsun sem Heimahlynning Krabbameinsfélagsins og líknardeild
Landspítalans í Kópavogi sýndi henni í veikindum hennar.
Guð blessi ykkur öll.
Guðlaug Jónsdóttir, Arnór V. Valdimarsson,
Elísabet Jónsdóttir, Grétar Árnason,
Auðunn Jónsson, María Níelsdóttir,
barnabörn og barnbarnabörn.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
ALBERT KARL SANDERS
fyrrv. bæjarstjóri,
lést fimmtudaginn 3. apríl.
Jarðarförin auglýst síðar.
Sigríður Friðbertsdóttir Sanders,
Friðbert A. Sanders, Linda María Runólfsdóttir,
Jónína A. Sanders, Þorbergur Karlsson,
Margrét Ó. A. Sanders, Sigurður Guðnason,
Karl A. Sanders, Nicolette Prince,
Hörður A. Sanders, Sonja Hermannsdóttir,
Birgir A. Sanders, Rakel Ósk Þórðardóttir,
Albert H. Ólafsson
og barnabörn.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, bróðir, afi og mágur,
SØREN STAUNSAGER LARSEN,
Víkurgrund 8, Bergvík,
Reykjavík
lést föstudaginn 28. mars.
Útför hans verður gerð frá Fossvogskirkju
mánudaginn 7. apríl kl. 15.00.
Sigrún Ólöf Einarsdóttir,
Anders Staunsager Larsen,
Martin Staunsager Larsen,
Lóa Katrín Biering,
Jens Staunsager Larsen
og aðrir aðstandendur.
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
VALGERÐUR ALBÍNA SAMSONARDÓTTIR,
Bölum 6,
Patreksfirði,
lést á Heilsugæslustofnuninni Patreksfirði
mánudaginn 31. mars.
Útförin fer fram frá Patreksfjarðarkirkju laugar-
daginn 12. apríl kl. 14.00.
Hafliði Ottósson,
Ragnar Hafliðason, Áslaug Sveinbjörnsdóttir,
Rafn Hafliðason, Anna Gestsdóttir,
Torfey Hafliðadóttir,
Ottó Hafliðason, Hrafnhildur Björgvinsdóttir,
Guðrún Hafliðadóttir, Árný Sigurjónsdóttir,
Ari Hafliðason, Guðrún Leifsdóttir,
Róbert Hafliðason, Sigurósk Erlingsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.