Morgunblaðið - 04.04.2003, Qupperneq 40

MINNINGAR
40 FÖSTUDAGUR 4. APRÍL 2003 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Friðbjörg ÓlínaKristjánsdóttir
fæddist í Einarslóni í
Breiðavíkurhreppi á
Snæfellsnesi 8. júní
1928. Hún lést á
Landspítalanum
Fossvogi að morgni
sunnudags 30. mars
síðastliðinn. Foreldr-
ar hennar voru Krist-
ján Jónsson og Jóney
Margrét Jónsdóttir.
Systur Ólínu eru: a)
Ingileif Aðalheiður,
látin, börn hennar
eru Kristján, Jón Már
og Oddný Sigrún, og b) Þórheið-
ur, börn hennar eru Jón, Guðleif-
ur, Tryggvi og Kristján Gretar.
Ólína giftist 6. október 1956
Matthíasi Guðmundssyni húsa-
smíðameistara, f. 19. nóvember
1920, d. 26. október 1997. Börn
Ólínu og Matthíasar eru: a) Sig-
urður Sævar, f. 16. febrúar 1946,
kvæntur Janinu
Matthíasson, f. 27.
júlí 1959, og b) Haf-
dís, f. 14. desember
1955, gift Sigbirni
Ingimundarsyni, f.
25. júlí 1955, þau
eiga þrjú börn, a)
Ingibjörgu, f. 17.
sept. 1977, hennar
maður Shane Sea-
word, f. 14. júní
1979, börn þeirra er
Sigbjörn Helgi, f. 14.
sept. 1995 og Sunna
May, f. 14. maí 2001,
b) Matthías, f. 14.
júní 1984, og c) Pétur Inga, f. 17.
sept. 1986.
Ólína og Matthías hófu búskap
á Kirkjuhóli í Staðarsveit árið
1945, fluttu þaðan á Akranes og
loks til Keflavíkur.
Útför Ólínu verður gerð frá
Keflavíkurkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
Elsku hjartans móðir mín hefur
losnað frá heimsins kvöl og pínu og
flogið í faðm hins hæsta.
Mín ylhlýja ástkæra móðir er kom-
in á annað verundarstig. Hún dvelur
með ástvinum látnum sem umvefja
hana örmum sínum.
Elskuleg móðir, þú áttir svo mikið
og gafst svo mikið. Ég get aldrei
þakkað þér ástúð þína og umhyggju,
gjafmildi þína og gæsku. Við systk-
inin vorum umvafin hlýju og kær-
leika, verndun og styrk. Þú og pabbi
voru ávallt til staðar ef eitthvað bját-
aði á.
Kæra elskulega móðir mín, hve
djúpt ég sakna þín en gleðst yfir því
að þú ert þú umvafin örmum drottins,
pabba, systur ömmu og afa.
Elskulegri systur minni og fjöl-
skyldu flyt ég mín gleðitár upprisu og
eilífrar æsku.
Elsku hjartans Heiðu minni, móð-
ursystur, lýt ég höfði sem þakklæti
fyrir allt sem hún hefur gjört.
Söknuður er ekki bara minn og
systur heldur allra sem í hjarta
geyma þig.
Ástvinum öllum óska ég guðs
blessunar.
Móðir mín, guð geymi okkur og
verndi. Innileg kveðja frá Davíð og
Rúnari.
Þinn sonur
Sævar Matthíasson.
Snæfellsskalli ystur er
ýtar mega líta
heiðursfjallið hefur sér
húfu mjallahvíta.
(Jón Ólafsson.)
Elsku mamma mín,
Án efa fáir, það er mín trú,
sér áttu göfugra hjarta en þú,
að vakti mér löngum lotning;
í örbirgð mestu þú auðugust varst
og alls kyns skapraun og þrautir barst
sem værir dýrasta drottning.
Ég hef þekkt marga háa sál,
ég hef lært bækur og tungumál
og setið við lista lindir.
En enginn kenndi mér eins og þú
hið eilífa og stóra, kraft og trú,
né gaf mér svo guðlegar myndir.
Ég kveð þig, móðir, í Kristi trú,
sem kvaddir forðum mig sjálfan þú
á þessu þrautanna landi.
Þú, fagra ljós, í ljósinu býrð,
nú launar þér guð í sinni dýrð,
nú gleðst um eilífð þinn andi.
(Matthías Jochumsson.)
Þú varst besta mamma í heimi.
Ég elska þig,
Hafdís.
Dvínar þrek og þróttur þverr,
þungt og sárt margt sporið er,
hjarkæri Jesú himnaherra,
hjálpa nú í þrautum mér.
Hér ligg ég í dúradvala,
Drottinn minn, ég kalla á þig,
leið mína önd til sælusala,
sonur Guðs, ó, bænheyr mig.
(Jón Ólafsson.)
Ég sit hér ein og hugsa, svo margs
er að minnast. Mín elskulega systir
var að kveðja okkur og var ég svo
heppin að fá að vera mikið hjá henni
síðustu vikuna sem hún lifði og gátum
við talað um svo margt saman. Systir
mín var stórkostleg kona, stoð og
stytta fjöskyldunnar, alltaf tilbúin til
að gera allt fyrir okkur öll. Við gátum
leitað til hennar á gleðistund jafnt
sem sorgar, hún átti alltaf svör og
huggun við öllu. Hún var átta ára
þegar ég kom í þennan heim og var
hún mér alltaf hin besta systir, vin-
kona og oft móðir. Hún var mér og
mínum sonum svo góð og ekki má
gleyma að hún annaðist móður okkar
af alúð allt fram á síðasta dag.
Ég kveð þig, elsku systir mín, og
bið góðan guð að taka þig í faðm sinn
og leiða þig í sitt ríki. „Er mér ljúfast
að muna, fyllstu þakkir flyt ég þér
fyrir samveruna“.
Elsku Sævar, Hafdís og allir ætt-
ingjar, ég bið góðan Guð að styrkja
ykkur og blessa,
ykkar frænka
Þórheiður.
Elsku kæra Lína.
Það er erfitt að setjast niður og
pára á blað tilfinningar sem við höf-
um til ástkærrar frænku. Við minn-
umst þín, eiginmanns og barna í inni-
leika og væntumþykju.
Bernskustundir okkar voru svo mikið
tengdar þér og heimili þínu. Nutum
við góðs af því að þið systurnar ólust
upp í náttúruparadís fegurðar og
kærleika umlukin vættum þessa
lands. Þið systurnar áttuð það sam-
eiginlegt að vilja gleðja alla og
vernda. Og Heiða systir þín, Lína
mín, hefur sýnt það að hún hefur allt
sem til þarf í huga og verki.
Æviskeið þitt hefur verið rósum
stráð en engin rós er án þyrna. Þú
hefur upplifað gleði og sorg en ávallt
hefur þú verið sterk sem eik og verið
merkisberi fegurðar og góðvildar til
allra. Þú gafst þér alltaf tíma til að
hlusta og vera til staðar er þörf var á.
Stoð, styrkur og kærleikur er það
sem allir fundu frá þér. Heimili þitt
var merki skjóls og gleði. Þar voru
allir velkomnir og umhyggja þín og
ástúð streymdi frá hjarta til ástvina
og átti sér lítil takmörk. Það má segja
að þú hafir verið okkur systkinum
sem önnur móðir. Þú varst ljósmóðir
okkar, kærleiksmóðir og verndari.
Nú ert þú komin í híbýli drottins
hjá ömmu, afa, manninum þínum og
systur ásamt öðrum ástvinum sem þú
reyndist svo vel. Við grátum vegna
góðra minninga og reynum að hafa að
leiðarljósi ást okkar allra og kærleika
því við ástvinamissi sjáum við að
sorgin er vegna þess sem gaf gleði og
væntumþykju. Tárin okkar eru gleði-
tár nærveru þinnar og fagnaðar yfir
því að nú sé þjáningum þínum lokið
og viðtaki eilíft sumar.
Innilegar samúðakveðjur til barna
þinna, systur og annarra ástvina.
Friður sé með okkur öllum.
Kristján, Oddný, Jón Már.
Hjartkær móðursystir mín er
kvödd í dag. Lína eins og hún var
ávallt nefnd var órjúfanlegur hluti af
lífi mínu allt frá fæðingu. Ég ólst upp
hjá ömmu mínni og í sama húsi
bjuggu lengst af Lína og eiginmaður
hennar, Matti.
Lína reyndist mér einstaklega vel
og var mér alla tíð sem önnur móðir.
Umhyggju hennar fyrir mér og síðar
eiginkonu minni Helgu og börnum
okkar vorur engin takmörk sett.
Mínar bernskuminningar um Línu
eru hvað það var alltaf einstaklega
gott að koma til hennar, alltaf nýbak-
aðar kökur á borðum og gestrisnin í
fyrirrúmi. Það var alla tíð mjög gest-
kvæmt hjá þeim hjónum enda ríkti
þar alltaf andi léttleika og góðvildar.
Línu lét alla tíð betur að vera gef-
andi en þiggjandi. Hún reyndist allri
fjölskyldu sinni hin mesta hjálpar-
hella og var alltaf til staðar. Hún var
kjölfestan í lífi okkar og hélt í alla
þræði, gætti vel að öllum og fylgdist
með okkur systrabörnum sínum eins
og við værum hennar eigin börn.
Móður sinni og ömmu minni, Jón-
eyju, var hún stoð og stytta alla tíð og
eftir að amma tók að reskjast og
þrekið að þverra leit hún vart af
henni nokkra stund. Samband henn-
ar við systur sínar, Ingu og Heiðu,
var einstaklega kærleiksríkt og bar
hún hag þeirra alla tíð mjög fyrir
brjósti. Ingu eldri systur sinni var
hún mikill styrkur í erfiðum veikind-
um hennar og stóð sem klettur við
hlið hennar uns yfir lauk.
Lína var bráðgreind og vel að sér
um alla hluti. Það voru ófáar klukku-
stundirnar sem við Lína sátum og
ræddum um landsins gagn og nauð-
synjar sem og hina óráðnu lífsgátu og
ætíð víkkuðu slíkar umræður minn
sjóndeildarhring. Hún var mjög hag-
mælt og átti auðvelt með að kasta
fram vísum við öll tækifæri. Hún
hafði afar þægilega nærveru og öllum
leið vel í návist hennar. Lína hafði
mikið yndi af ferðalögum og fóru þau
Matti árlega áratugum saman til sól-
arstranda og svo oft fóru þau til Beni-
dorm að strandlengja nokkur var í
gamni nefnd eftir þeim, „Mattolinos“.
Lína var félagslynd og fáar konur
voru betur búnar og til hafðar en hún
þegar hún mætti á mannamót, ávallt
var eftir henni tekið. Hún hafði gam-
an af söng og dansi og lærðu þau
hjónin dans í mörg ár. En umfram
allt voru þau samstiga í lífsdansinum
og sérlega samrýnd.
Síðustu árin voru frænku minni
erfið og átakamikil. Matti lést 1997 og
hún átti við erfið veikindi að stríða en
eins og jafnan er með hetjur tók hún
örlögum sínum með því umburðar-
lyndi sem er fylgifiskur góðra gáfna.
Að leiðarlokum vil ég þakka henni
alla þá vináttu, væntumþykju og kær-
leik sem hún sýndi mér, Helgu og
börnunum. Við kveðjum hana með
miklum trega en jafnframt þakklæti
og virðingu. Veri Lína frænka mín
guði falin.
Jón, Helga og börn.
Í fáum orðum viljum við kveðja
elskulega frænku okkar, Línu, eins
og hún var kölluð, hún var okkur svo
góð og við gátum alltaf komið til
hennar og var þá ætíð tekið á móti
okkur með opnum örmum. Elsku
frænka, hafðu þökk fyirr allt, við vit-
um að nú ert þú komin á betri stað
með Matta þínum og öllum ástvinum.
Guð blessi þig.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Elsku Sævar, Hafdís og allir ætt-
ingjar, við biðjum góðan Guð að
blessa ykkur.
Kristján, Guðleifur,Tryggvi
og fjölskyldur.
Nokkur orð um frænku mína.
Ég verð alltaf hálftómur þegar ég
frétti að einhver nákominn mér sé
látinn og ég fann enn betur fyrir því
þegar mamma mín hringdi og sagði
mér að Lína frænka væri látin. Eftir
símtalið settist ég niður og fór að
hugsa um allar ánægjustundirnar
sem ég og satt best að segja öll börn
nutu í návist hennar. Ég man vel þær
stundir að stór hópur barna sat á
stofugólfunu hjá henni og horfði á
teiknimyndir í sjónvarpinu en í þá
daga var bara til sjónvarp í örfáum
húsum. Og hún virtist njóta þess, alla
vega fann maður ekki annað og ekki
lét hún sig muna um að gefa öllum
hópnum að drekka eða poppa fyrir
alla. Það hlýtur að hafa verið verk að
þrífa eftir allan skarann.
Fimmtán ára flutti ég ásamt for-
eldrum mínum til Reykjavíkur og
missti ég þá mikið sambandið við
hana og fjölskylduna, en þegar ég
flutti aftur suður tíu árum síðar
mætti mér sama hlýjan og kærleik-
urinn sem auðkenndi hana alltaf og
hún sagði mér að henni fyndist alltaf
að hún ætti alltaf mjög mikið í okkur
strákunum þ.e.a.s. mér, Jóni og
Gulla. Ég man hvað hún var innilega
glöð þegar ég eignaðist börnin mín og
hún knúsaði mig vel og lengi og
minnti þá þónokkuð á mömmu. En nú
er þessi elskulega kona búin með tím-
ann sinn hjá okkur á þessum stað, en
ég er viss um að ég á eftir að hitta
hana aftur á mun betri stað og er
jafnviss um að mér verður tekið opn-
um örmum eins og áður.
Systkinunum Sævari og Hafdísi og
börnum samhryggist ég og bið Guð
að styrkja þau.
Annel Borgar Þorsteinsson.
Í dag kveðjum við Friðbjörgu
Ólínu Kristjánsdóttur og vil ég hér
minnast hennar. 1972 byrjaði ég að
vinna með Línu, eins og hún var
ávallt nefnd. Það var í mötuneyti
Varnarliðsins á Keflavíkurflugvelli.
Ég minnist hennar sem hjálpsamrar,
elskulegrar og glaðværrar konu. Hún
kunni líka að gera skemmtilegar vís-
ur og það kom sér vel þegar vaktin
okkar gerði sér dagamun. Þessar vís-
ur hittu svo vel í mark.
Lína átti góðan mann, hann Matta,
sem var með henni í lífsins ólgusjó og
þau voru samstiga, en hann féll frá
nálægt því á sama tíma og Lína missti
heilsuna. Síðustu árin hafa verið erfið
hjá Línu minni, en ekki kvartaði hún.
Hafdísi og Sævari votta ég samúð.
Þau voru elskuð af foreldrum sínum
og bið ég góðan Guð að varðveita þau
og gefa þeim og þeirra fólki styrk á
þessari stundu. Heiðu, systur Línu,
og öllu skyldfólkinu votta ég samúð
mína. Lína var mér góður vinur, Guð
blessi minningu hennar.
Guðrún Ásta.
FRIÐBJÖRG ÓLÍNA
KRISTJÁNSDÓTTIR
Elskuleg Lína.
Skapari himins og jarðar, hinn
eini Guð verndi þig og blessi.
Nhan.
Kæra frænka. Innileg ósk kær-
leika, ástar og umhyggju til þín,
Lína mín.
Inga Sif, Kristján Freyr
og Eva Guðrún.
HINSTA KVEÐJA
Faðir okkar, tengdafaðir, afi, langafi og langa-
langafi,
JÓN PÉTURSSON,
Eyrarhrauni,
Hafnarfirði,
lést á Landspítalanum við Hringbraut miðviku-
daginn 2. apríl.
Útförin auglýst síðar.
Tryggvi Þór Jónsson, Þorbjörg Ólafsdóttir,
Grétar Ólafur Jónsson, Helga Hannesdóttir,
Margrét Jónsdóttir, Hreinn Jónasson,
Auðbjörg Jónsdóttir, Unnar Jónsson,
Björn Hafsteinn Jónsson, Reydun Urkki
og afabörn.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
STEFÁN JÓNSSON
veggfóðrarameistari,
Sléttuvegi 17,
Reykjavík,
varð bráðkvaddur á heimili sínu fimmtudaginn
3. apríl.
Útförin verður auglýst síðar.
Fyrir hönd aðstandenda,
Halldóra Sigurðardóttir
og fjölskylda.
Eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi og
langafi,
BALDUR GISSURARSON,
Berjahlíð 1,
Hafnarfirði,
lést á St. Jósefsspítala miðvikudaginn 2. apríl.
Útförin fer fram frá Víðistaðakirkju fimmtu-
daginn 10. apríl kl. 10.30.
Fyrir hönd aðstandenda,
Guðmunda K. Guðmundsdóttir.
Afmælis- og minningargreinum má skila í tölvupósti (netfangið er minning@mbl.is, svar er
sent sjálfkrafa um leið og grein hefur borist) eða á disklingi. Ef greinin er á disklingi þarf út-
prentun að fylgja. Nauðsynlegt er að tilgreina símanúmer höfundar og/eða sendanda (vinnu-
síma og heimasíma). Þar sem pláss er takmarkað getur þurft að fresta birtingu greina, enda
þótt þær berist innan hins tiltekna frests. Nánari upplýsingar eru á mbl.is. Um hvern látinn
einstakling birtist formáli og ein aðalgrein af hæfilegri lengd á útfarardegi, en aðrar greinar
skulu ekki vera lengri en 300 orð, u.þ.b. 1.500 slög (með bilum) eða um 50 línur í blaðinu (17
dálksentimetrar). Tilvitnanir í sálma eða ljóð takmarkast við eitt til þrjú erindi. Einnig er
hægt að senda örstutta kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5–15 línur, og votta virðingu án þess að
það sé gert með langri grein. Greinarhöfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki
stuttnefni undir greinunum.