Morgunblaðið - 05.05.2003, Qupperneq 22

Pabbi minn var öðlingur. Hann var
sá besti faðir sem nokkur dóttir getur
átt. Hann var mikið ljúfmenni, fór
aldrei í manngreinarálit og bar virð-
ingu fyrir öllum. Heiðarleiki, dreng-
lyndi og manngæska voru hans aðall.
Ég þakka af öllu hjarta fyrir sam-
fylgdina, allt það góða sem hann
kenndi mér og allt það öryggi og allan
stuðninginn, sem hann og mamma
veittu mér. Ég mun geyma í hjarta
mínu minninguna um pabba minn,
sem ég elskaði svo mikið.
Guð blessi minningu hans.
Þórhalla.
Það var gæfa mín að fá að kynnast
Gísla Konráðssyni. Kynni okkar hóf-
ust fyrir meira en þremur áratugum,
þega einkasonurinn kom heim til að
kynna konuefni sitt, feimna stelpu að
sunnan. Frá fyrstu stundu tók hann
mér með ljúfmennsku. Síðar þegar
ég var búin að kynnast honum betur
sá ég að einmitt ljúfmennskan var
hans aðalsmerki. Hann tók öllum vel
og sýndi öllum áhuga og góðvild.
Þetta átti jafnt við unga sem aldna,
háa sem lága.
Gísli var fæddur diplómat í þess
orðs bestu merkingu. Hann átti djúp-
ar rætur í íslenskri bændamenningu.
Hann var stoltur án þess að hreykja
sér.
Hann sómdi sér jafn vel í kónga-
veislum, sem í afmælisveislum barna-
barnanna. Hann sýndi öllum sömu
virðinguna af meðfæddri einlægni og
áhuga.
Íslensk tunga og tungutak var
hans hjartans mál. Ósjaldan voru ein-
mitt þau mál, sem og óteljandi önnur
áhugaverð málefni, rædd við borð-
stofuborðið í Oddagötunni. Þar var
mikið spjallað, rökrætt og hlegið.
Stundirnar sem við áttum þar öll
saman voru ómetanlegar. Gísli var
vel hagmæltur eins og hann átti kyn
til, en faðir hans, Konráð Vilhjálms-
son, var gott skáld. Gísli flíkaði þess-
um hæfileika lítt, enda var það ekki
hans stíll. Hann hafði yndi af ljóðum,
bókmenntum og tónlist. Í mörg ár
var hann kórfélagi í Karlakórnum
Geysi og átti góðar minningar frá
þeim tíma.
✝ Gísli Konráðssonfæddist á Hafra-
læk í Aðaldal í Suð-
ur-Þingeyjarsýslu
19. október 1916.
Hann lést á heimili
sínu á Akureyri 27.
apríl síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Konráð Vilhjálms-
son, kennari, bóndi
og rithöfundur, f. á
Sílalæk í Aðaldal 23.
júlí 1885, d. 20. júní
1962, og Þórhalla
Jónsdóttir húsfreyja,
f. á Ytra-Fjalli í Að-
aldælahreppi 25. nóv. 1886, d. 15.
október 1970. Systkini Gísla voru:
Kristín, f. 30. ágúst 1910, d. 2. maí
1978, Hólmfríður, f. 27. apríl
1912, d. 7. júlí 1932, og Steinunn,
f. 5. október 1914, d. 21. október
1988.
Gísli bjó með fjölskyldu sinni á
Hafralæk til ársins 1930 er þau
fluttu til Akureyrar. Þar gekk
hann í skóla og varð stúdent frá
MA 1937.
Árið 1944 kvæntist Gísli Sól-
veigu Axelsdóttur, f. 4. febrúar
1922. Foreldrar hennar voru Axel
Kristjánsson kaupmaður, f. 17.
ágúst 1892, d. 16. apríl 1942, og
Hólmfríður Jónsdóttir, f. 12. apríl
1896, d. 22. október 1944. Börn
Gísla og Sólveigar eru: 1) Axel, f.
1. júlí 1945, kvæntur Hallfríði
Konráðsdóttur, f. 27. janúar 1944,
dætur þeirra eru Sól Axels, f. 26.
nóvember 1977, og Dóra Björg, f.
25. október 1978, sambýlismaður
Stefán Fannar Stefánsson, f. 1.
janúar 1977. Sonur Axels og Sig-
urlínu Þorsteinsdóttur, f. 6. júní
1946, er Björn, f. 25. júní 1968,
maki Birna Guðrún Bessadóttir,
f. 25. febrúar 1947.
Sonur Björns og
Gunnhildar Helga-
dóttur, f. 15. janúar
1966, er Guðni Þór, f.
5. júní 1991. 2) Hólm-
fríður, f. 26. júní
1947, gift Guðmundi
Péturssyni, f. 11. júní
1947. Börn Hólmfríð-
ar og fyrrv. maka,
Jakobs Valdimars
Hafsteins, f. 18. mars
1945, eru: Hildur, f.
29. október 1971,
sambýlismaður Sig-
urður Ólafsson, f. 14.
júní 1969, synir þeirra eru Birnir,
f. 28. apríl 1996, og Dagur, f. 3.
mars 1998; og Jakob Valdimar, f.
18. október 1974. Guðmundur átti
fyrir börnin Teit og Katrínu. 3)
Þórhalla, f. 10. febrúar 1949, gift
Samúeli Jóni Samúelssyni, f. 25.
nóvember 1949, börn þeirra eru:
Sólveig, f. 16. júlí 1972, gift Hall-
dóri Jónssyni, f. 8. febrúar 1973,
börn þeirra eru Steinunn Halla, f.
14. júní 1999, og Ragnar Helgi, f.
19. ágúst 2001; Samúel Jón, f. 11.
nóvember 1974; Þórhallur Gísli, f.
25. nóvember 1980; og Ragnhild-
ur, f. 10. ágúst 1987. Sonur Þór-
höllu og Þorbjörns Jónssonar, f.
4. janúar 1949, er Kjartan, f. 28.
júlí 1970, kvæntur Júlíu Þorvalds-
dóttur, f. 15. júlí 1975, sonur
þeirra er Kári Steinn, f. 15. febr-
úar 2003. 4) Sólveig, f. 12. mars
1951, gift Herði Blöndal Björns-
syni, f. 10. febrúar 1946, börn
þeirra eru: Gísli, f. 31. janúar
1977, sambýliskona Kristín
Bjarnadóttir, f. 3. júlí 1973, Katr-
ín, f. 8. október 1980, og Björn, f.
29. apríl 1982. 5) Katrín, f. 10.
september 1953, gift Birni Inga
Sveinssyni, f. 26. nóvember 1951,
börn þeirra eru Gísli Konráð, f.
28. janúar 1980, Hildur, f. 11. júní
1986, Björn Ingi, f. 7. september
1990, Áslaug, f. 24. mars 1992, og
Ragnheiður, f. 1. október 1993.
Björn Ingi átti fyrir soninn Svein,
f. 17. desember 1970, kvæntur
Önnu Rósu Sigurðardóttur, f. 2.
september 1969, dóttir þeirra er
Embla Bára, f. 16. apríl 1994. 6)
Hildur, f. 6. janúar 1957, gift Sig-
urði Malmquist Albertssyni, f. 15.
október 1957, börn þeirra eru
Sólveig, f. 2. janúar 1986, Albert,
f. 19. apríl 1988, Kristín, f. 12.
nóvember 1989, Páll Axel, f. 31.
júlí 1995, og Hólmfríður, f. 5. nóv-
ember 1997. 7) Björg, f. 5. maí
1960, gift Haraldi Baldurssyni, f.
24. ágúst 1958, börn þeirra eru
Halla Björg, f. 10. júní 1981, Axel,
f. 13. mars 1987, og Baldur, f. 23.
júní 1994. Dóttursonur Gísla og
Sólveigar, Kjartan Þorbjörnsson,
ólst upp hjá þeim hjónum.
Gísli starfaði sem skrifstofu-
maður hjá KEA og Útgerðar-
félagi KEA á árunum 1937–1944
en var starfsmaður hjá Hjálpar-
stofnun Sameinuðu þjóðanna,
UNRRA, 1945–1946. Hann var
deildarstjóri hjá KEA og fram-
kvæmdastjóri Útgerðarfélags
KEA 1946–1958. Árið 1958 varð
hann framkvæmdastjóri Útgerð-
arfélags Akureyringa og gegndi
því starfi til ársins 1989 er hann
lét af störfum fyrir aldurs sakir.
Gísli gegndi fjölmörgum fé-
lags- og trúnaðarstörfum, sat
m.a. í stjórnum Kaupfélags Ey-
firðinga, Sölumiðstöðvar hrað-
frystihúsanna, Coldwater Sea-
food Corporation, Sambands
fiskvinnslustöðva, Sparisjóðs Ak-
ureyrar o.fl. Hann var sæmdur
heiðursnafnbótinni riddari
Dannebrogsorðunnar árið 1979
og hinni íslensku Fálkaorðu 1981.
Útför Gísla verður gerð frá Ak-
ureyrarkirkju í dag og hefst at-
höfnin kl. 13.30.
Gísli hafði yfirbragð heimsborg-
ara. Hann stjórnaði ÚA í mörg ár af
mikilli framsækni og dugnaði og sat í
stjórnum margra félaga, en þegar
heim var komið var hann pabbinn
góði sem aldrei skammaðist og alltaf
var þolinmóður við stóra barnahóp-
inn sinn. Og svo var það hún Sólveig
hans. Það fyrsta sem hann gerði þeg-
ar heim var komið var að kyssa hana,
þar sem hún beið hans. Þau voru ekki
bara glæsileg hjón svo af bar, heldur
var ást þeirra og virðing í garð hvers
annars svo mikil að við, sem vorum
þeim nálæg, áttum þá ósk heitasta að
fá að lifa eins og þau. Þau höfðu nú
verið í hjónabandi í tæp 60 ár, í blíðu
og stríðu. Umhyggja þeirra fyrir
hvort öðru var engu lík, hvort heldur
það var í meðbyr eða eins og nú hin
síðari ár þegar á móti blés heilsufars-
lega. Aldrei var kvartað, bara tekist á
við það sem var.
Með tengdaföður mínum er horf-
inn glæsilegur fulltrúi sinnar kyn-
slóðar. Það voru forréttindi að fá að
kynnast honum og að eiga vináttu
hans alla tíð. Fyrir það vil ég þakka
og bið góðan Guð um að styrkja
elskulega tengdamóður mína og fjöl-
skylduna alla.
Hallfríður Konráðsdóttir.
Vinur okkar og tengdafaðir Gísli
Konráðsson verður jarðsunginn í
dag. Það er komið að kveðjustund-
inni. Við vitum að hann var vel und-
irbúinn fyrir þetta ferðalag sem allir
verða að fara í, sáttur við allt og alla.
Þeir fæðast því miður ekki margir á
hverri öld sem fá alla hans mannkosti
í vöggugjöf og haga lífi sínu svo að
hvergi falli skuggi á, á langri ævi eins
og Gísla varð auðið. Hann var heið-
arlegur, geðfelldur, virðulegur, fróð-
ur, glæsilegur, geðgóður, minnugur,
barngóður, glaðvær, staðfastur, vit-
ur, réttsýnn, fyrirmynd, vinur, skáld.
Þeir, sem þekktu hann gátu ekki
hugsað sér hann öðruvísi. Hann var
svona, alveg einstakur maður. Hann
átti alltaf tíma fyrir barnabörnin þeg-
ar hann hitti þau og ræddi alltaf við
þau eins og fullorðna. Bar virðingu
fyrir öllum. Hann kunni íslensku
manna best og var gott skáld en flík-
aði því ekki, en sá sem getur ort
svona heilræðavísu er skáld.
Ef þér finnst þín för sé glæst,
framavonir hafi ræst,
þín sé mektin mest og hæst,
mundu að dramb er falli næst.
Við áttum margar góðar stundir
saman á bökkum Laxár í Aðaldal, þar
sem hann sagði okkur frá sveitinni
sinni, lýsti liðnum tímum og fræddi
okkur um laxveiðina. Allar okkar
samverustundir voru ánægjustundir.
Við vorum gæfumenn að fá að vera
samferðamenn Gísla í mörg ár og við
urðum betri menn eftir hverja sam-
verustund með þessum aðdáanlega
manni sem við nú kveðjum hinstu
kveðju. Ef við náum með tærnar þar
sem hann hafði hælana þá verðum við
góðir menn. Elsku tengdamamma,
söknuður þinn er mikill og við biðjum
góðan Guð að gefa þér styrk á þessari
stundu. Öll fjölskyldan saknar hans
svo mikið en mun eiga og varðveita
óvenjulega góðar minningar um ynd-
islegan og mætan mann.
Björn Ingi Sveinsson,
Guðmundur Pétursson,
Haraldur Baldursson,
Hörður Blöndal,
Jakob V. Hafstein,
Samúel J. Samúelsson og
Sigurður M. Albertsson.
Með djúpri virðingu minnumst við
elsku afa Gísla, sem nú hefur horfið
til æðri máttarvalda. Margar góðar
minningar koma í huga okkar við
þessa kveðjustund, sem munu ylja
okkur um ókomna tíð. Minnistæðar
eru allar samverustundirnar í borð-
stofunni í Oddagötunni þar sem
spjallað var um heima og geima yfir
nýkreistum appelsínusafa og „afa-
brauði“. Afi var svo mörgum góðum
eiginleikum gæddur, afskaplega
fróður um allt og alla, hjartahlýr og
áhugasamur um það sem við vorum
að fást við hverju sinni. Við verðum
ævinlega þakklát fyrir að hafa átt
hann að.
Hvíl í friði, elsku afi.
Sólveig og fjölskylda,
Samúel Jón, Þórhallur
Gísli og Ragnhildur.
Nú er afi Gísli farinn. Það var mikil
sorg að heyra fréttirnar og ég á erfitt
með að trúa því að þessi sterki, ljúfi
og einlægi maður sé ekki lengur hjá
okkur. Mig langar til að biðja Guð,
okkar himneska föður, að fylgjast vel
með afa og bið ég hann um að líta eft-
ir ömmu Sollu á þessari sorgarstund.
Afi gaf mun meira af sér en nokkur
annar maður sem ég hef þekkt. Hann
gaf sér alltaf tíma til að sinna okkur
barnabörnunum og tala við okkur
þegar við komum í heimsókn. Það var
hefð hjá afa, mér og systur minni
þegar við vorum yngri, að þegar við
komum í heimsókn var fyrst spjallað
og farið yfir liðinn tíma, skólann og
hvað við vorum að gera, en svo lá leið-
in beint í Brynju. Ég vona að hann sé
nú kominn á góðan stað þar sem hann
hefur sitt góða borð og þykku bækur
til að dunda sér við og lítinn sófa þar
sem hann getur lagt sig um hádeg-
isbil alveg eins og hann gerði í Odda-
götunni. Ég veit að hann er í góðum
höndum.
Mig langar til að kveðja afa með
þessu erindi Hannesar Hafstein:
Ég fullt og fast því treysti,
að fengi ég þig að sjá
og horfa í kirkjunni
hreina svipinn á,
og heyra eins og í anda
þig andann draga hljótt,
eins og um mig dreymdi
í alla nótt.
Sól.
Elsku afi, nú er komið að leiðarlok-
um. Við erum þakklát fyrir að hafa al-
ist upp í návist þinni og ömmu og okk-
ur finnst mikil forréttindi að hafa
fengið að kynnast þér jafn vel og
raunin varð. Það voru margar góðar
stundir sem við áttum saman, sér-
staklega á ættaróðalinu í Oddagötu.
Þar varst þú duglegur að þjálfa okk-
ur í rímnaleikjum á meðan við sátum
við matarborðið og borðuðum „afa-
brauð“. Einnig eru okkur minnisstæð
dyraötin sem þú settir á svið í Odda-
götunni til þess að hylma yfir tilvist
tyggjóálfsins, en hann átti að vera lít-
ill karl sem kom og færði okkur hvítt
wrigleýs plötutyggjó.
Það voru margir skemmtilegir ár-
legir viðburðir sem við áttum saman.
Það var alltaf jafn mikill spenningur
að skera með ykkur laufabrauð í
Oddagötunni, þar sem allt flæddi í
prins póló og kóki.
Þú hafðir alltaf tíma fyrir okkur
krakkana og mikinn áhuga á því sem
við vorum að gera. Þú varst duglegur
að spyrja hvernig okkur gengi í skól-
anum, íþróttum og fleiru. Við litum
mjög upp til þín og reyndum okkar
besta til að gera þig stoltan af okkur.
Nú hin síðari ár, eftir að við höfum
þroskast og kynnst þér betur, sjáum
við hversu góðan mann þú hafðir að
geyma. Þú sást það besta í öllum,
enda áttir þú stóran vinahóp og höf-
um við orðið vör við það hversu mikla
virðingu fólk bar fyrir þér. Nú mun
sannast hið fornkveðna, að orðstír
deyr aldrei þeim er sér góðan getur.
Elsku afi, þú varst yndislegur mað-
ur og sást það best í því hvað þú elsk-
aðir ömmu heitt. Þú sagðir okkur
ósjaldan hvað þú værir skotinn í
henni og eru þið fullkomið dæmi um
fyrirmyndar hjónaband. Við skulum
passa ömmu og hugsa vel um hana í
hinum veraldlega heimi, því við vitum
að þú gætir hennar að handan.
Sofðu vel, elsku afi.
Þín barnabörn,
Gísli, Katrín og Björn.
Með söknuð í hjarta kveðjum við
elsku afa Gísla. Afi var einstaklega
glæsilegur maður, ljúfur og klár. Það
var alltaf margt um manninn í kring-
um afa enda eru afkomendurnir
margir. Afi var voða stoltur af öllum
börnum sínum, barnabörnum og
barnabarnabörnum. Stoltastur var
hann þó af elsku ömmu Sollu sinni.
Ástin skein úr augum hans þegar
hann var í kringum hana. Enda var
umtalað hversu ástfangin og glæsileg
hjón þau voru.
Við sáum afa síðast á páskadag.
Mikið var gaman að hitta hann og
spjalla við hann. Þrátt fyrir veikindin
var hugurinn eldklár og fróðari menn
er erfitt að finna. Áhugi hans og
þekking á tungumálum, ættfræði,
bókmenntum og ljóðum var mikill.
Þessum fróðleik miðlaði hann af
miklum áhuga og óeigingirni.
Allir sem kynntust afa Gísla urðu
ríkari fyrri vikið enda var hann sjald-
gæfur fjársjóður. Guð veri með þér,
elsku afi. Þín verður sárt saknað.
Dóra Björg og Fannar.
Elsku afi Gísli.
Ég er svo heppin að hafa fengið að
vera afastelpa jafn yndislegs manns
og þín. Það var alltaf svo gaman að
heimsækja ykkur ömmu í Oddagöt-
una á meðan þið bjugguð þar, húsinu
sem í mínum augum var stærsta höll-
in á Akureyri. Það sem mér er minn-
isstæðast frá þeim tíma eru rímna-
leikirnir við matarborðið, sagan um
Pönnukökukónginn sem þú last svo
oft, hvíta ameríska Wrigley’s-
tyggjóið sem „tyggjóálfarnir“ komu
með og auðvitað ferðirnar í Brynju á
stóra ameríska kagganum til að
kaupa ís. Þar sem þú hafðir svo gam-
an af músík og söng þá ákváðum við
Kata að nýta okkur það og sömdum
sníkjutexta sem við sungum fyrir þig
til að vera alveg vissar um að fá þig í
Brynju-leiðangur. Þetta virkaði mjög
vel, enda endaði textinn á orðunum
...og elsku besti afi Gísli, viltu gefa
okkur Brynjuís! (kannski bragfræðin
ekki alveg að þínu skapi). Ótal aðrar
minningar koma upp í hugann sem ég
ætla ekki að setja á blað heldur
geyma fyrir mig.
Nú er komið að kveðjustundinni og
þá rifjast upp fyrir mér hvernig við
kvöddumst þegar ég kom að heim-
sækja ykkur norður í janúar. Ég var
á mikilli hraðferð, búin að kveðja
ykkur en þurfti að skila bók sem þú
lánaðir mér og hljóp því aftur inn.
Þegar ég kvaddi aftur sagði ég „bæ
bæ, hafið það gott“ og þú bentir mér
vinsamlega á að það hæfði ekki ungri
dömu eins og mér að segja „bæ bæ“
heldur ætti ég að segja „bless“. Þetta
lýsir þér mjög vel, passandi upp á það
að við töluðum rétt íslenskt mál.
Þannig kveð ég þig elsku afi minn og
segi nú bless bless, hafðu það sem
allra best á nýja staðnum.
Þín dótturdóttir
Halla Björg.
Elsku afi Gísli.
Ég trúi því ekki að Guð geti leyft
manni að elska einhvern svona mikið,
en tekið hann svo aftur frá manni. Ég
vildi að þú gætir verið hjá okkur að
eilífu, en ég verð víst bara að halda
fast í minninguna.
Það var alltaf svo gaman að spjalla
við þig, þú vissir svo margt og maður
lærði alltaf eitthvað nýtt þegar mað-
ur var með þér. Ég gleymi aldrei öll-
um stundunum sem við áttum saman
í Oddagötunni og á Flórída. Mér
finnst eins og það hafi verið í gær
þegar við sátum saman tvö ein á eld-
húsbekknum í rímleik, gerðum risa-
stóra snjókarlinn í garðinum, fórum á
göngutúra á Flórída, borðuðum „afa-
brauð“ við morgunverðarborðið og
þegar ég fékk að sofa á milli ykkar
ömmu í stóra hjónarúminu.
Þú varst alltaf svo glaður og reidd-
ist engum, alltaf syngjandi og bros-
andi. Ég veit það eru ekki margir
sem fá að kynnast svona manni um
ævina eins og ég og verð ég að reyna
að brosa í gegnum tárin og þakka
Guði fyrir það. Mig langar til að
þakka þér afi minn fyrir allt það sem
þú hefur gefið mér og kennt mér, sem
ég veit að á eftir að hjálpa mér að rata
í gegnum hið mikla völundarhús, lífið.
Eins og einhver sagði: ,,Eftir bjart-
an daginn, kemur dimm nótt“. ,,Ein-
hvern tíma verða allir menn að
deyja“. En ég veit að eftir dimma nótt
rís sólin á ný og nýr dagur fæðist. Ég
veit að við eigum eftir að hittast aftur,
uppi á himnum. Nú verð ég bara að
hegða mér vel og standa mig svo ég
geti átt eins greiða leið upp til himna
og þú.
Þar til þá...
Þín Iddú
Hildur Björnsdóttir.
Kveðja frá Útgerðarfélagi
Akureyringa
Gísli Konráðsson var kallaður til
starfa hjá Útgerðarfélagi Akureyr-
inga árið 1958, þegar það glímdi við
GÍSLI
KONRÁÐSSON
MINNINGAR
22 MÁNUDAGUR 5. MAÍ 2003 MORGUNBLAÐIÐ