Morgunblaðið - 30.07.2003, Blaðsíða 31

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 30. JÚLÍ 2003 31
✝ María Guð-mundsdóttir
fæddist á Hverfis-
götu 87 í Reykjavík
12. október 1913.
Hún lést í Landspít-
alanum við Hring-
braut 21. júlí síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar voru hjónin
Guðrún Sæmunds-
dóttir frá Fagradals-
tungu í Saurbæjar-
hreppi, Dalasýslu, f.
30. apríl 1882, d. 26.
ágúst 1956, og Guð-
mundur Sæmunds-
son verkamaður frá Grjóti í Þver-
árhlíð í Mýrasýslu, f. 9. nóvember
1870, d. 30. janúar 1963, þau voru
lengst af til heimilis að Hverfis-
götu 87 í Reykjavík. Systkini Mar-
íu eru: Stefanía Jóna, f. 1. júlí
1908, d. 10. júlí 1980, maki Valdi-
mar Daníelsson, f. 8. september
1909, d. 20. desember 1992; Sig-
ríður Gíslína, f. 29. júní 1912, d.
10. júní 1998, maki Sigurbjarni
Tómasson, f. 17. september 1910,
d. 9. janúar 1985; Laufey Elísabet,
f. 7. nóvember 1915, d. 6. júlí 1916;
Árný Anna, f. 10. nóvember 1918,
maki Tyrfingur Agnarsson, f. 27.
mars 1908, d. 6. desember 1981;
Aðalsteinn Sigurður, f. 9. október
1923, d. 1. september 1985, maki
Geirþrúður Stefánsdóttir, f. 31.
október 1920; Sveinn Gestur, f. 2.
ágúst 1926, d. 1. júní 2003, maki
Stefanía Lóa Valentínusardóttir,
f. 17. júní 1932; og Dagbjört, f. 5.
febrúar 1928, maki Þórarinn Sæ-
mundsson, f. 10. ágúst 1927.
María giftist 31. mars 1945 Har-
aldi Jónssyni, leigubílstjóra og
verslunarmanni, f. 30. janúar
1924. Foreldrar hans voru hjónin
Jón Jónsson fisksali frá Hruna-
króki í Árnessýslu, f. 13. júní
1879, d. 25. maí 1950, og Júlíana
Björnsdóttir frá Þjóðólfshaga í
Holtum í Rangárvallasýslu, f. 19.
júlí 1884, d. 14. nóv-
ember 1974.
Börn Maríu og
Haralds eru: 1) Jón
Júlíus útibússtjóri, f.
15. nóvember 1944,
maki Þóra Björg-
vinsdóttir, f. 4. apríl
1945, börn þeirra
eru: a) Haraldur, f.
1965, hann á tvö
börn, b) Kristín, f.
1972, sambýlismað-
ur Sigfús Helgi Guð-
jónsson, f. 1973, þau
eiga tvö börn, og c)
María Júlía, f. 1979,
sambýlismaður Þórður Sigurðs-
son, f. 1976, þau eiga eina dóttur.
2) Gunnar húsasmiður, f. 22. mars
1947, maki Sesselja Stella Bene-
diktsdóttir, f. 1944, börn þeirra
eru: a) Guðrún, f. 1963, maki
Gunnar Ármannsson, f. 1959, þau
eiga þrjú börn, b) Rúnar, f. 1968,
hann á eina dóttur c) María, f.
1971 samb.m. Björn Vilhjálmsson,
f. 1971, þau eiga tvö börn, og d)
Grétar Torfi, f. 1980. 3) Stefán
verslunarstjóri, f. 16. ágúst 1954,
maki Fanney Ólafsdóttir, f. 15.
desember 1952, synir þeirra eru:
a) Haraldur Már, f. 1975, maki
Ásta Björk Jónsdóttir, f. 1971, þau
eiga einn son, b) Ólafur Andri, f.
1978, og c) Hlynur Þór, f. 1982,
sambýliskona Gunnhildur Magn-
úsdóttir, f. 1984, þau eiga eina
dóttur.
María vann við ræstingar í
Laugarnesskóla í fjölda ára. Árið
1965 tóku þau hjónin við rekstri
Hvítárskála í Borgarfirði og ráku
hann til 1980, það sama ár keyptu
þau gjafavöruverslunina Loftið
við Skólavörðustíg og ráku hana
um tíma. Árið 1995 fluttu þau hjón
í Árskóga 8 og var María virkur
félagi í því félagslífi sem þar er.
Útför Maríu fer fram frá Selja-
kirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
Elskuleg tengdamóðir mín er fallin
frá. Hún átti eftir tæpa þrjá mánuði í
nírætt þegar kallið kom.
Það er sárt og erfitt að setjast niður
og skrifa minningarorð um þig, Mæja
mín. Minningarnar hrannast upp því
að frá þeim rúmu 40 árum sem við
áttum samleið er margs að minnast
og margt að þakka. Mér er sérstak-
lega minnisstætt er ég kom fyrst á
heimili ykkar, 16 ára unglingur, það
var á jóladag 1962. Þú komst til dyra
brosandi og bauðst mig hjartanlega
velkomna. Þú fannst að mér var
brugðið því að ég hélt að Nonni væri
einn heima. En það var nú aldeilis
ekki, því ég kom inn í jólaboð fjöl-
skyldunnar og þú gerðir allt sem þú
gast til að láta mér líða sem best. Já,
þannig var nú mín fyrsta heimsókn á
Rauðalæk 4. Svo voru það rósirnar tíu
sem ég sendi þér á fimmtugsafmæli
þínu, ég hafði bara keypt níu því ekki
átti að gefa annað en oddatölu. Þú
sagðir að þetta vissi á eitthvað gott.
Upp frá þessu varð Rauðilækurinn
mitt annað heimili. Þangað var gott
að koma og gott að vera.
Svo var það í apríl 1965 að ég flutti
inn á heimilið ykkar því við Nonni
vorum að byggja og þið hjónin máttuð
ekki heyra nefnt að við færum að
leigja úti í bæ. Halli okkar fæddist 2.
júní og fyrstu tvö og hálfa árið hans
bjuggum við hjá ykkur. Ég fór að
vinna hálfan daginn rétt fyrir jólin og
þú passaðir fyrir okkur, mikið hafð-
irðu gaman af því.
Þegar við fluttum í Fellsmúlann 17.
nóv. 1967 og þið komuð um kvöldið
stóð Halli uppi í rúminu og kallaði:
„Amma, ég vil fara heim,“ mikið átt-
irðu erfitt með að skilja við hann það
kvöldið. En eftir að við fluttum hætti
ég að vinna og við mæðginin komum
gjarna labbandi í kaffi til þín á Rauða-
lækinn. Svo var það fastur liður að
koma til ykkar í mat á sunnudags-
kvöldum og leyfa Halla að horfa á
Stundina okkar.
Árið 1965 tókuð þið hjónin við
rekstri Hvítárskála við Hvítárbrú og
rákuð hann til ársins 1980. Svo var
það árið 1970 að við litla fölskyldan
fórum að vinna hjá ykkur í Skálanum.
Við ætluðum að vera í sex mánuði en
vorum þar meira og minna næstu tíu
árin.
Þetta var skemmtilegur tími,
sumrin voru oft æði erfið og vinnu-
dagurinn langur, því engin voru
vaktaskiptin. Sama fólkið frá klukkan
átta á morgnana og fram yfir mið-
nætti, því eftir lokun þurfti að þrífa.
Þú varst alltaf fyrst á fætur og sein-
ust í rúmið. En alltaf tókstu brosandi
á móti viðskiptavinum, því þjónusta
var þér í blóð borin. Enn í dag minnist
fólk á hve gott hafi verið að koma í
Skálann því viðmót ykkar hjóna hafi
verið einstakt. Kristín okkar fæddist
23. maí 1972 og var komin upp í Skála
rúmlega mánaðargömul. Já, mikið
þótti þér gaman að hafa börnin í
kringum þig. Oft var þröng á þingi
þegar allir voru komnir til að vinna;
þið og Stefán, við fjölskyldan og
Gunni með sína fjölskyldu og svo
bensínstrákarnir.
Þegar ég horfi til baka skil ég ekki
hvernig við gátum þetta en með góð-
um vilja og góðri samvinnu er allt
hægt. Samlokurnar sem við smurðum
við mjög litla aðstöðu skipta eflaust
þúsundum og oft var hlegið við þá
vinnu. Já, minningarnar frá árunum í
Skálanum er margar og góðar. Svo
fæddist María Júlía 21. febrúar 1979
og tæpu ári eftir það veiktist ég og
varst þú hægri hönd okkar í veikind-
um mínum og hugsaðir um heimilið
fyrir okkur, þannig að börnin okkar
öll fengu að njóta þess að alast upp
með þér. Já, Mæja mín, fyrir alla þá
hjálp sem þú veittir okkur í gegnum
lífið og allt sem þú varst okkur vil ég
þakka þér af alhug.
Þið hjónin keyptuð gjafavöruversl-
unina Loftið árið 1980 og rákuð hana
um tíma. Þar naustu þín innan um alla
þá fallegu muni sem þar voru til. Árið
1977 fluttuð þið hjónin í Sæviðarsund
32, og bjugguð þar til ársins 1995 að
þið fluttuð í Árskóga 8. Þú varst ekki
sátt í fyrstu en það varaði ekki lengi,
því fljótlega fórstu að taka þátt í öllu
því félagslífi sem þar er, leikfimi,
boccia, pútti, að ógleymdri handa-
vinnunni sem þú hafðir unun af. Stolt
sýndirðu okkur alla bikarana og verð-
launapeningana sem þið Halli unnuð í
boccia og pútti. Glæsileg handavinna
eftir þig prýðir heimili ykkar Halla.
Börn, barnabörn og barnabarnabörn
eiga líka fallega muni sem þú gerðir
og er það okkur öllum ómetanlegt.
Heimili ykkar Halla var glæsilegt
því þú varst mikil og góð húsmóðir og
barst hag fjölskyldunnar fyrir brjósti.
Þótt komin værir fast að níræðu sástu
um heimilið af mikilli prýði.
Já, Mæja mín, ég gæti skrifað heila
bók með öllum minningunum sem ég
á um þig en læt þetta duga, allar hinar
minningarnar geymi ég með sjálfri
mér.
Elsku Halli minn, missir okkar
allra er mikill en mestur er þó missir
þinn. Þú hefur misst lífsförunaut til
rúmra 60 ára, þið voruð svo samrýnd
og gerðuð allt saman, þið voruð eitt.
Bið ég góðan Guð að vernda þig og
styrkja á þessum erfiðu tímum. Við
munum gera allt sem við getum til að
styðja þig og styrkja.
Fyrir hönd fjölskyldunnar vil ég
þakka hjúkrunarkonunum sem
stunduðu Mæju heima síðastliðið ár
og einnig hjúkrunarfólkinu á 14E á
Landspítalanum. Þið voruð öll alveg
yndisleg og reyndust henni vel. Henni
þótti svo vænt um ykkur öll, hafið
hjartans þökk fyrir. Að lokum vil ég
þakka þér fyrir allt það sem þú varst
mér, elsku Mæja mín. Guð geymi þig.
Þín tengdadóttir,
Þóra.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Vald. Briem.)
Elsku amma mín, þá er komið að
kveðjustund. Það er svo mikið sem er
búið að fara í gegnum hugann síðustu
daga, svo mikið af fallegum minning-
um sem ég á.
Það eru svo margar stundir sem ég
eyddi hjá ykkur afa í Sæviðarsund-
inu. Ég man morgnana sem ég vakn-
aði við söng þinn á meðan þú varst í
eldhúsinu og við húsverkin og kvöldin
þegar ég fékk að vaka lengi, horfa á
sjónvarpið og stelast í nammiskálina
sem var alltaf á sínum stað. Þegar ég
var að drekka úr glasinu og beit það í
tvennt, það minntistu oft á og þér
fannst það sniðugt. Ég man þegar þið
afi komuð í Borgarnes að passa mig
og afi var að reyna að skrúfa frá vatn-
inu í baðinu og fékk stóra gusu yfir
sig. Já, amma mín, minningarnar eru
margar og dýrmætar.
Svo kom að því að þið fluttuð úr
Sæviðarsundinu árið 1995 og fóruð í
Árskóga 8. Það leist þér nú ekki alltof
vel á í fyrstu en annað kom á daginn.
Þið afi blómstruðuð, það var alltaf nóg
að gera í félagslífinu, ekki mátti missa
af leikfimi, púttinu og boccia en í því
eruð þið afi sérfræðingar. Svo varstu
svo dugleg að föndra, það eru mörg
handverkin sem þú skilur eftir þig og
hvert öðru glæsilegra.
Það eru margar stundirnar sem við
áttum saman. Frá því ég byrjaði í
hárgreiðslu 1996 hefur helst enginn
mátt laga þig nema ég. Þú varst ein sú
fyrsta sem kom í skólann til mín sem
módel og varst alltaf jafnánægð. Síð-
an fór ég að vinna í Kópavoginum og
fórum við Þórður þá alltaf til þín og
afa á fimmtudögum eða föstudögum í
mat, það var hvergi eins vel útilátið og
hjá þér, elsku amma. Oft hófst mál-
tíðin á súpu, síðan var aðalréttur og
loks ís eða karamellubúðingur, já,
amma, þú varst snillingur með pott-
ana þína og súrar gúrkur gerir eng-
inn eins góðar og þú. Eftir mat blés-
um við á þér hárið, lökkuðum
neglurnar og lituðum og plokkuðum
augabrúnir þegar þess þurfti. Já,
elsku amma, þú varst alltaf vel til
höfð, enda stórglæsileg kona og barst
aldurinn vel.
Eftir að Þórunn Birta fæddist kom-
um við ekki alveg eins oft, en þá kom-
uð þið bara til okkar. Þú lést þig ekki
muna um það að labba upp á þriðju
hæð til að kíkja í heimsókn, það er
ekki nema um einn og hálfur mán-
uður síðan þið komuð til okkar. Þá
komuð þið óvænt, voruð að sækja
myndina og púðann hennar Þórunnar
Birtu til að setja á handavinnusýn-
inguna hjá þér.
Elsku amma mín, mikið eigum við
eftir að sakna þín, ég sé þig fyrir mér
á gólfinu í Árskógum að ýta græna
bílnum fyrir Þórunni Birtu, þú hafðir
svo gaman af henni og hún af þér. Við
verðum dugleg að segja henni frá þér,
afi gaf henni afmælisgjöfina sem þið
voruð búin að kaupa fyrir hana og
dúkkan var látin heita Mæja, mikið
var hún falleg.
Elsku afi minn, sem nú horfir á eft-
ir yndislegri eiginkonu, guð gefi þér
styrk á erfiðum tímum og megi minn-
ingin um frábæra konu og gott líf
ykkar saman ylja þér á erfiðum
stundum.
Þórður og Þórunn Birta vilja þakka
fyrir allar góðar stundir sem þau áttu
með þér. Við söknum þín öll.
Guð geymi þig, elsku amma.
Þín
María Júlía.
Elsku amma er látin og okkur lang-
ar að minnast hennar í nokkrum orð-
um.
Amma var mjög hlý, falleg og bros-
mild kona. Hana var alltaf gott heim
að sækja því að hún tók alltaf á móti
okkur með faðmlagi og kossi þegar
við komum í heimsókn. Við eigum
dýrmætar minningar um ömmu okk-
ar og allar jólahátíðirnar með henni
og afa. Fjölskyldusamkomur okkar
verða aldrei þær sömu án hennar.
Amma var mikill listamaður í hönd-
unum og eigum við systkinin marga
fallega muni eftir hana.
Hún var mjög mikilvæg í lífi okkar
og fráfall hennar skilur eftir mikið
tómarúm hjá okkur systkinunum.
Með þessum orðum kveðjum við
ömmu okkar en munum varðveita
minningu hennar alla tíð.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfin úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Kveðja,
Guðrún, Rúnar, María,
Grétar Torfi, makar og börn.
Kannski er það þannig að maður
áttar sig ekki á hvað fólk skiptir mann
miklu máli fyrr en það er horfið
manni, þegar að því kemur að það er
ekki lengur á sínum stað. Það hefur
runnið upp fyrir mér síðustu daga
hversu miklu amma skipti mig. Senni-
lega átti ég eftir að segja henni margt
og útskýra eitt og annað.
Amma lifði með reisn og dó með
reisn. Fólkið hennar skipti hana öllu
og þegar hún hné niður í afmæli Kol-
finnu Lífar, dóttur minnar, um dag-
inn þótti henni „leiðinlegt að gera
fólkinu þetta“. Þetta viðmót segir allt
sem segja þarf um ömmu.
Minningabrotin hrannast upp: Ís-
köld mjólk og Prins Póló úr frystin-
um, saltkjötsfarsið margfræga, faðm-
lögin öll, brosin og hlýjan, afmæli á
Rauðalæknum, jólaboð í Sæviðar-
sundinu, heitt súkkulaði í Skálanum.
Jón Júlíus og Kolfinna Líf sakna nú
„bestu langömmu í heimi“ og velta
fyrir sér tilgangi lífsins og spyrja til
að mynda til hvers sé að fæðast þegar
ekkert annað á fyrir fólki að liggja en
að deyja. Einföld spurning kannski en
íhugul þó. Ég reyni að svara og út-
skýra eftir megni.
Við söknum hennar öll.
Farðu í friði, amma mín. Ég tala við
þig í hljóði og það verður allt í lagi.
Haraldur.
Elsku amma.
Það er skrítið að hugsa til þess að
nú sért þú farin, söknuðurinn er mik-
ill, en minningarnar eru margar og
mun ég geyma þær í hjarta mér um
ókomna tíð. Ég gæti örugglega skrif-
að heila bók um allar þær minningar
sem ég á með þér og afa, en ég held að
þetta yndislega ljóð lýsi best því sem
ég vil segja:
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að kynnast
þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir.)
Elsku afi, megi góður Guð vera
með þér og styrkja þig á þessum erf-
iðu tímum og um framtíð alla.
Hvíl í friði, elsku amma.
Þín
Kristín.
Miðvikudagurinn 9. júlí sl. var einn
af fallegri dögum sumarsins. Hjá okk-
ur var boðið til veislu þar sem öll fjöl-
skyldan var saman komin til þess að
fagna. Krakkar voru á hlaupum,
hlátrasköll, kökur, kaffi og spjall um
það sem á dagana hefur drifið síðan
síðast.
Inni í stofu situr langamma Mæja í
fallegu dragtinni sinni, í hvítum skóm
og með rauðan varalit á vörunum,
alltaf jafnvel til höfð, alltaf jafnglæsi-
leg.
Dagurinn var okkar með henni.
Þegar kom að kveðjustund veiktist
hún öllum að óvörum. Dagurinn
breyttist á svipstundu. Hláturinn
þagnaði, hlaupinn hættu og í stað
fótataks krakkanna heyrðust þung
spor sjúkraflutningamanna, ættingja
og vina þegar hún var flutt á brott í
sjúkrabíl. Nokkrum dögum síðar er
hún látin. Eftir sitjum við full af þakk-
læti fyrir að hafa átt daginn með
henni.
Minningin um yndislega konu,
hlýtt faðmlag og einlæga vináttu mun
fylgja okkur um ókomna tíð.
Langafa Halla og fjölskyldu vott-
um við samúð okkar.
Steinunn, Jón Júlíus og
Kolfinna Líf.
Elsku amma.
Nú ertu farin frá okkur og er missir
okkar mikill. En við eigum yndislegar
minningar um þig sem munu lifa í
hjörtum okkar um ókomin ár. Elsku
afi, við biðjum góðan Guð að styrkja
þig á þessum erfiðu tímum.
Snert hörpu mína, himinborna dís,
svo hlusti englar guðs í Paradís.
Við götu mína fann ég fjalarstúf
og festi á hann streng og rauðan skúf.
Úr furutré, sem fann ég út við sjó,
ég fugla skar og líka úr smiðjumó.
Í huganum til himins oft ég svíf
og hlýt að geta sungið í þá líf.
Þeir geta sumir synt á læk og tjörn,
og sumir verða alltaf lítil börn.
En sólin gyllir sund og bláan fjörð
og sameinar með töfrum loft og jörð.
Ég heyri í fjarska villtan vængjaþyt
Um varpann leikur draumsins perluglit.
Snert hörpu mína, himinborna dís,
og hlustið, englar guðs í Paradís.
(Davíð Stefánsson frá Fagraskógi.)
Elsku amma, takk fyrir allt og allt.
Þín
Guðríður Hlíf og Ísak.
Elsku amma,
Samverustundir okkar síðasta vet-
ur voru yndislegar, alltaf þegar við
vorum saman fannst mér ég vera um-
vafin ást og kærleika. Það geislaði af
þér umhyggja.
Það má svo sannarlega segja um
þig amma mín að hjarta þitt hafi verið
úr gulli slegið.
Mér er sérstaklega minnisstætt
tímabilið þegar ég veiktist, þá varstu
svo góð við mig og það hjálpaði mér
svo mikið.
Við áttum margar yndislegar
stundir sem ég mun aldrei gleyma.
Megi Guð geyma þig að eilífu.
Þinn
Ólafur Andri Stefánsson.
MARÍA
GUÐMUNDSDÓTTIR