Vísir - 16.01.1981, Blaðsíða 12

Föstudagur 16. janúar 1981
12
VISIR
Steikt epii með
vanillusósu
Þaö sem til þarf, er hér á
myndinni, Uppskriftin
miöast fyrir fjóra.
Fjögur epli, 1 dl. hakkaö-
ar möndlur, (ca 20 stk.), 2
msk sykur, 2 msk smjör.
I sósuna: 2 dl kaf firjóma,
2-3 eggjarauður, 1 tsk
kartöflumjöl, 1/2 vanillu-
stöng, 1 1/2 msk sykur og
1 dl rjóma.
Stilliö ofninn á 225 gr.
hita. Þvoið eplin og takiö
kjarnhúsin úr. Setjið epl-
in i eldfast mót. Blandið
saman hökkuöu möndlun-
um og sykrinum og fylliö
eplin. Setjiö smjör yfir.
Bakað i ofni i 12-15 mínút-
ur.
Þá er það næst sósan:
Þeytið saman í potti
(helst emaleruöum potti)
kaffirjómanum, eggja-
rauöunum, sykrinum og
kartöflumjölinu.
Kljúfið vanillustöngina
eftir endilöngu.
Takiö svörtu kornin innan
úr vanilluleggnum meö
hnifsoddi. Setjiö bæöi
kornin innan úr stönginni
og legginn i rjómablönd-
una í pottinum.
Látiö siöan pottinn á væg-
an hita. Hræriö stööugt í
sósunni, en hún á að sjóöa
viö vægan hita í nokkrar
minútur.
Setjið pottinn i vatnsbað
og kælið sósuna. Og hrær-
iö vel i sósunni á meðan
hún kólnar.
Þegar sósan er orðin köld
og hefur þykknaö, takiö
þá vanillustöngina úr.
Þeytið siðan 1 dl. af
rjóma og blandið saman
við sósuna. Eplin borin
fram volg. '
StuttkIippt blásið har. Lett permanent. Harið blásið aftur með i vöngum og
saman i hnakkanum. Þunnir lokkar eða ,,tjásur" f ram á ennið, einnig hef
ur verið mikið um svona þunna lokka við eyrun. Hæfir konum á öllum
aldri. Visism/E.Þ.S.
Hárgreiðsla
vtKunnar
HVAÐA HARGREIÐSLA ER I TlSKU?
Við förum af stað i dag með nyjan þátt hér á f jölskyldu- og heimílissið
unni — könnum nyjar (og eldri) hargreiðslur, og munum birta vikulega
myndir af skemmtilegum, nýstárlegum eða gömlum hárgreiöslum allt eft
ir atvikum. Að sögn hargreiðslumeistara viröist ýmislegt vera i tisku i har
greiðsluheimi dagsins i dag. Stutt eða sitt hár og allt þar á milli, slétt eða
hrokkið, allt kemur til greina. Samkvæmisgreiðslur mótast mest af tiiku
sveif lum, en þær boöa mikið skraut og glit i hárið.
,, Annars er þetta svolítiö orðið meira mál hverrar konu, hvernig hún vill
hafa harið og ekki endilega bundið tisku" eins og Sólveig Leifsdóttir hár
greiðslumeistari komst að orði er viö litum inn á hárgreiðslustofuna
,,Gygja" nýlega.
Solveig Leifsdóttir bles stuttklippt hár ungu stúlkunnar og fyrsta hár
greiðsla vikunnar tilbúin
r
HEIMIUS-
I
Likaminn þarf stöðugt á orku
I að haida tii venjulegra lifs-
I starfa, tið viðhalds iíkamshitan-
I um og til allrar vinnu. Orku
I þessa fær likaminn i fæðunni og
I súrefni loftsins. t eggjahvitu-
| efnum, fitu og kovetnum fæð-
| unnar er kolefni, sem gengur i
| samband við súrefnið og fram-
j leiðir hita og hreyfiorku i iikam-
j anum. Orkugildi fæðunnar er
j mælt i hitaeiningum. En ein
| hitaeining er það hitamagn,
| sem þaf tii þess að hita 1 kiió
I (litra) af vatni um 1 gráðu.
•
I Þegar samsetning hverrar
| fæðutegundar cr þekkt, er þvi
| auðvelt að reikna út orkugildi
j hennar.
•
J Augljóst er að orkuþörf
I manna er misjöfn eftir því, hve
I miklu erfiði þeir afkasta. Menn
við erfiðisvinnu eyða helmingi
meiri orku en i fullkominni
hvild. Orkuþörfin er einnig háð
likamsstærð, aldri og kyni. Kon-
ur og börn eyða minni orku en
fullorðnir karlmenn.
Kannsóknir á fjölda manna
hafa sýnt, að fullorðnir karl-
menn fá að meðaitali 3000 hita-
einingar i daglegu viðurværi, en
konur 2400.
Fái menn i daglegri fæðu
meiri orku en likaminn þarf til
orkuframleiðslu, safnar hann
afganginum fyrir sem fitu, en
þó þvi aðeins, að fæðan meltist
og nýtist til fulls. Viðtækar
rannsóknir liftryggingafélaga
hafa sýnt að magurt fólk er að
jafnaði langlifara og heilsu-
betra en feitt fólk, enda er það
alkunna, að feitu fólki er hætt-
ara við ýmsum sjúkdómum en
mögru. Lita margir fræðimenn
á ofát sem algengustu orsök
sjúkdóma og dauða fyrir aldur
fram. Má þvi telja liklegt, að
dagleg orkuþörf sé raunveru-
lega talsvert lægri en greint var
hér frá fyrr, og að heilsu manna
væri betur borgið, ef dagleg
neysla minnkaði til muna.
Margt bendir til þess, að mat-
arþörfin fari mjög eftir kostum
fæðisins. Þannig virðast menn
þurfa mun minna að borða, ef
lifað er alveg eða aðallega á I
hráfæði. Og það er I alla staði |
skiljanlegt, aö likaminn þurfi |
minna magn matar, ef fæðan er j
fersk og óskemmd og rétt sam- j
sett, þannig að hvorki sé of né j
van af neinum efnum. Þá fyrst
nýtist hún til fulls. Ofát getur
einmitt stafað af þvi, að i fæð-
unni sé hlutfallslega of litið af
einhverjum efnum og líkaminn
kalli eftir meiri mat til þess að
bæta úr þeirri vöntun.
•
Hitaeiningar eru viliandi |
mælikvarði á fæðuþörf manna. j
Hjá heilbrigðu fólki sér matar- j
lystin fyri þvi, að hitaeininga- j
þörf likamans sé fullnægt. Hins- j
vegar gefur matarlystin ekki til
kynna, hvort fullnægt sé þörf i
likamans fyrir fjörefni, stein- i
efni eða iifefni. Dauðsoðin og
fjörefnasnauð fæða seður og .
svæfir i bili hungurtilfinning-
una. En hún fullnægir ekki þörf- J
um likamans. Þess vegna ættu
menn að láta hitaorku fæðunnar I
liggja milli hluta, en leggja I
hinsvegar kapp á að sjá likam- I
anum fyrir nægri geislaorku í I
ferskri, lifandi fæðu. I