Vísir - 21.02.1981, Blaðsíða 9

Vísir - 21.02.1981, Blaðsíða 9
Laugardagur 21. febrúar 1981. vísm Það þarf að vera ærið tilefni til að ástæða sé að hreykja ein- staklingum og bera á þá lof og dýrð. Hástemmd lýsingarorö og mærðarfullar mannlýsingar gera sjaldan greiða, þeim sem í hlut á. Afrek manna og ferill þeirra verður heldur ekki met- inn eftir vegtyllum og stöðu- táknum. Sá getur verið mestur, sem minnst lætur fara fyrir sér._ Þetta kemur manni I hug, þegar Auður Auöuns veröur sjö- tug. Hún hefur notið mikils trausts á sinum langa starfsferli i stjórnmálum og á hana hafa hlaöist mörg metorðin. Ferill hennar er óvanalegur að þvi leyti, að hún hefur verið sú kona islensk sem hefur gerst brautryðjandi til trúnaðarstarfa sem æöst eru i islenskum stjórn- málum. Sá listi er langur og veröur ekki rakinn hér. Þessa trúnaðar hefur Auður Auðuns notið að verðleikum og forganga hennar hlýtúr að vera öðrum konum hvatning og uppörvun. En mestu varöar þó, að Auður er ekki mestvegna metorðanna, heldur vegna sjálf sín. Henni er ekki hreykt vegna framans, heldur vegna þess að hún hefun verið manneskja. Hófsemd hennar og högværð er við hrugðiö. og það starf sem hún hefur unnið i kyrrþey i skjóli trúnaöarins gerir veg hennar mestan. Gegn betir vitund Slika mannkosti mætti gjarn- an hefja til virðingar á nýjan leik. Sú árátta virðist æ rikari, að taka meira eftir hávaða og hrópum stjórnmálamanna, en þvi verki sem þeir afkasta, Sýndarmennska, bægslagangur i fyrirgreiöslu og hvatvis um- mæli um menn og málefni eru að verða aðaleinkenni pólitiskr- ar umræðu. Dæmið um togarakaupin til Þórshafnar og Raufarhafnar er þar glögg staðfesting. I ákafa sinum til að þóknast kjósendum er vaðið áfram i þvi máli án 'igrundunar eða fyrirhyggju. Akveðið er að kaupa togara til að leysa atvinnumál þessara kauptúna. Þar fer fremstur Stefán Valgeirsson, sem sjálf- sagt af góðum hug til kjósenda, tekur blint undir kröfuna um togarakaupin. En þetta er mikill bjarnar- greiði. Það er vonlaust að út- gerðin beri sig. Eða vilja ibúar þessara staða leysa sin atvinnu- mál með þvi að hlaða upp skuldaböggum á sin eigin bök um ófyrirsjáanlega framtið? Ef ætlunin er hinsvegar að láta Byggðasjóð eða rikið bera hall- ann, þá er málið ekki einkamál þessa kjþrdæmis, heldur lands- manna allra.sem gera kröfu til þess aðskattpeningum þeirra sé ekki sólundað. Steingrímur Hermannsson boðar fiskveiðistefnu, sem út af fyrir sig er skynsamleg, en felur i sér veiðitakmarkanir hjá of stórum flota. Samt lætur hann hafa sig gegn betri vitund i að skrifa undir enn ein togarakaup, sem kallar á taprekstur hjá þeim sama togara og enn frek- ari takmarkanir hjá öörum skipum. Fyrirgreiðslupólitik Hér verður ekkifffirið út i for- dæmingu eöa briglsyrði gagn- vart þeim einstaklingum, sem ábyrgð bera á þvi hneyksli sem átt hefur sér stað. En væri ekki ástæða fyrir þingmenn og aðra ráðamenn aö endurskoða hug sinn og vinnubrögð i þeirri fyrirgreiðslupólitik sem svo ákaft er stunduð. Fyrirgreiðsl- an má ekki ganga út yfir öll vel- sæmismörk, og kappsemi i þeirri viðleitni að þjóna kjós- endum verður að hafa sin tak- mörk. Þingmenn eru ekki kosn- ir til að taka blint og hugsunár- laust viðhverri bón eða kröfu og fylgja henni eftir af offorsi. Þeir hafa skyldum að gegna gagn- vart skat.tgreiðendum öllum og starfsvið þeirra fer ekki eftir landamærum kjördæma. Losað um buxna- strenginn Menn verða að meta hvort at- vinnumál nokkur hundruð manna byggöarlaga verði best leyst með þvi, að hrinda af stað atvinnurekstri, sem kostar of- fjár og felur i sér bullandi tap. Ef mörkuð er fiskveiðistefna og togaraflotinn takmarkaður, þá má ekki vikja frá þeirri stefnu ,af greiðasemi við flokksbræður. Ef mönnum er trúað fyrir stór- um og digrum sjóðum, þá geta þeir ekki ráðskast með þá sjóði af geðþótta eða hrossakaupum. Nú er talaö um aö „ýmsir” séu með allt niðrum sig. Svo smekkleg sem slik ummæli eru, þá læðist að almenningi sá grunur, að þingmenn allir, séu með niðrum sig, eða amk. hafi losnað um buxnastrenginn, þeg- ar slik mál sem tittnefnd togarakaup verða opinber. Það verður enginn einn dreginn til saka öðru visi yn að draga þá ritstjórnar Ellert B. Sctwam ritstjóri skrifar ályktun að stjórnmálin og vinnubrögð á þeim vettvangi þurfi á allsherjarendurhæfingu að halda. Nýir verslunarhættir Við afgreiðslu frumvarps um hækkað vörugjald á sælgætis- og gosdrykkjaframleiðslu seldi Eggert Haukdal atkvæði sitt gegn þvískilyröi að rikisstjórn- in hefi 15 mjlljónum króna til Byggðasjóðs. Rikisstjórnin keypti atkvæðið en eyrnamerkti þessa upphæð til skipasmiða-. iðnaðarins. Þaö skal látiö liggja miili hluta hvaða augum lita beri á slika verslunarhætti, en þvi fagnað að aukið l'é renni til inn- lendrar iðnaöarstarfsemi. En þá gerist það óvænta i tengslum viö fyrrnefnt togara- mál, að fjármálaráðherra tekur ákvörðun um að hækka fram- lag rfkisins til kaupanna úr 80% I 90% og tilkynnir að viðbótar- fjárveitingin verði tekin af verslunarfé Eggerts. Með öðr- um or’ðum: stjórnvöld telja fjármunum rikissjóðs betur varið til að standa undir tapút- gerð á Þórshöfn, heldur en að éfla fslenskan skipasmiðaiðnað! Tillaga til málamiðlunar Annað dæmi skal tekiij Agreiningur hefur verið um Blönduvirkjun, og háværust er andstaðan frá formanni þing- flokks Framsóknarmanna, sauðfjárbóndanum Páli Péturs- syni. Páli hefur nú lagt fram til- lögu sem hann telur til mála- miðlunar og er i þvi fólgin, að haga stíflugerð með þeim hætti, að afréttir Húnvetninga verði ekki skertar. Þessi tillaga kost- ar um 100 milljónir króna ,,eða sem nemur þremur skuttogur- um”. Hvað munar um það spvr Páll. Með öðrum orðum: 1 augum forystumanns stærsta stjórnar- flokksins erþaö réttlætanlegt að margfalda virkjunarkostnað við þessa stórvirkjun, til þess eins að vernda beitilönd sauðfjár, á sama ti'ma og niðurgreiöslur og útflutningsbætur sauðfjár- vafurða eru að sliga þjóðina. Er nema von, að illa gangi að koma þjóðfélaginu á réttan kjöl! Niðurskurður á dagskiá A meðan rifist er um hneykslanleg og óverjandi togarakaup sem kosta þjóðar- búið rúmlega 30 milljónir króna, stendur Rikisútvarpið frammi fyrir þvi aö skera verulega nið- ur dagskrá bæði i sjónvarpi og hljóðvarpi. Sá niðurskurður stafar af þvi, að áætlanir stofn- unarinnar sýna fram á rúmlega 3 milljóna króna halla á þessu ári, eins og reyndar tvö undan- farin ár. Aðalástæðan er sú, að stjórn- völd hafa ekki leyft eölilegar hækkanir á afnotagjöldum til að mæta verðbólguþróun. Afnota- gjaldið vegur i visitölunni og visitöluna má ekki hækka ef verðbólgunni á aö halda skefj- um, segir rikisstjórnin. Eins og nú horfir virðast tveir kostir koma til greina i niður- skuröaráformum. Annar er sá, að lengja sumarfriið, skera niö- ur eftirmiðdagsefni á laugar- dögum og sunnudögum og stytta dagskrána að hluta flesta virka daga. Hinn kosturinn er að loka sjónvarpi einn dag til viðbótar fimmtudeginum. Um niðurskurð I hljóövarpi er enn ekki farið að ræða. Útvarpið greiðir ekki atkvæði Þessar umræður fara fram i útvarpsráöi, án þess að nokkur stjórnmálamaður sjái ástæðu til að gera þá kröfu, að stjórnvöld bjargi þeim 3 milljónum króna sem upp á vantar. Rfkisútvarp- iöhefur ekki atkvæðisrétt, það á engan þingmann engan þrýsti- hóp eða Framkvæmdastofnun að raunvini. Þó er hér í húfi reisn og til- vera stærstu menningarstofn- unar þjóðarinnar. Þó er þetta niðurskurður, sem kemur niður á innlendri dag- skrárgerð, hvort heldur hún snyr aö hefðbundnu menningar- efnviþróttum, barnatimum eöa almennu skemmtiefni. Þó er verið að fjalla um það hvort sjónvarpið þurfi að draga sam- an seglin og hefja útsendingar á ódýrara og ómerkilegra efni. Margur hefði sjálfsagt haldið að það stæði yfirvöldum nær, að efla og bæta dagskrána i stað þess að þynna hana út. Björguriarlaun Alvarlegustu fréttir vikunnar eru þær, að aðstoð við skip I sjávarháska hafi verið hafnað vegna fjárhagslegra útgjalda, sem björgunin kynni að kosta. Skipið strandaði og tveir ung- ir menn fórust. Venjulegir menn hafa staðið i þeirri meiningu, að það leiddi af sjálfú sér, að allt væri gert sem unnt er, til að bjarga skipum i neyð. Mannslif verða ekki metin til fjár, og það er átakanlega sorglegt, aö greiösla björgunarlauna standi i mönnum og komi i veg fyrir björgun meö svo hörmulegum afleiðingum. Hér á það ekki við að áfellast útgerð eða skipstjórnarmenn, en þaö nær auðvitað engri átt að varðskipsmenm' svo ágætir sem þeireru, hafi af þvi fjárhagsleg- anávinning, ef þeir bjarga skip- um úr sjávarháska. Hvað þá að tilraun til aö komast hjá slikum greiðslum valdi manntjóni eins og nú geröist.

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.