Vísir - 21.02.1981, Blaðsíða 2

Vísir - 21.02.1981, Blaðsíða 2
r La'uga'rdagur 21.' febrúar 1981. — Önnur keisaradóttir, Maria, komin fram Alexis leggur á þaö þunga áherslu að herferð sin sé ekki far- in i neins konar fjáröflunarskyni heldur vaki það eitt fyrir honum að vera viðurkenndur sem af- komandi Rússakeisara. Saga hans er æsileg og ekki aö öllu leyti ótrúleg. Hún byggist á þvi að keisarafjölskyldan hafi alls ekki verið tekin af lifi i kjallara Ipatiev-hússins i Ekaterinburg Keisaradæturnar fjórar. Frá vinstri eru Maria, Tatiana, Anastasia og Olga. settu á stofn til aö rannsaka afdrif keisarafjölskyldunnar. Skýrslan var skrifuð stuttu eftir árásina á fjölskylduna og það er mjög sterklega gefið i skyn i henni að Rómanovkonurnar hafi verið i fullu fjöri mörgum mánuðum eft- ir atburðina i Ekaterinburg. Þvi er haldið fram að þær hafi verið fluttar þaðan til borgarinnar Perm i Siberiu þar sem þær voru i stöðugri gæslu þar til stuttu áður en Perm féll i hendur Hvit-Rússa i desember 1918. Hvit-rússnesku rannsóknarmennirnir ræddu við fjölda fólks sem kvaðst hafa séð Nikulás keisari II. Flestir halda liklega að Zarinn í Rússlandi sé löngu dauður. Alexis nokkur Dolgorouky telur því fjarri: hann segir að Zarinn sé við hestaheilsu og búi i Madrid. Raunar bætir hann við að hann sjálfur sé þessi Zar. Hann segist vera barnabarnabarn Nikulásar Rússakeisara og hefur nýlega hafið her- ferð til að fá það viðurkennt. Ýmsir hafa orðið til að fallast á fullyrðingar hans. Alexis Dolgorouky kveðst heita fullu nafni Alexis d’Anjou Duras- sov Dolgorouky prins og vera konungur Okrainu og keisari Rússlands i ofanálag. Krafa hans um að vera viðurkenndur erfingi rússnesku krúnunnar hefur að sjálfsögðu verið dregin i efa af mörgum sagnfræðingum en aörir eru ekki vissir. Ian Lilburn, breskur sagnfræðingur sem hefur eytt hálfri ævinni i rannsóknir á afdrifum Rómanov-keisarafjöl- skyldunnar, segir að „ef-til vill er eitthvað til i þessu”. Alexis hefur alla vega útlitiö með sér. Hann er fremur dökkur á hörund, andlitsfriður og hefur fas heimsborgarans. Hann talar fimm tungumál reiprennandi — ensku, frönsku, þýsku, spánsku og portúgölsku og hefur viða komiö viö i veröldinni. Hann fæddist fyrir 32 árum i Belgiska Kongó (sem þá var)/ var menntaður i Belgiu, Egyptalandi, Frakklandi og á ttaliu. Aður en hann settist að i Madrid bjó hann i Portúgal. Vistarverur hans i Madrid viröast á hinn bóginn hæfa illa hinum göfugu titlum hans. Hann býr i litilli ibúð á fimmtu hæö i einu finni hverfa borgarinnar og við heldur þröngan kost. Allt er þó fágaö og hann státar af miklu safni af ljósmyndum, bókum og öörum munum sem tengjast keisarastjórninni i Rússlandi. Stolt hans er mynd af móður- ömmu hans sem gekk undir nafn- inu Cecile Czapska, greifaynja en var i rauninni, ef trúa má Alexis, stórhertogaynjan Maria hin þriöja af fjórum dætrum Nikulás- ar Rússakeisara. Sem kunnugt er, er það viður- kennd söguskoðun að Nikulás, Alexandra kona hans, Alexis son- ur þeirra og dæturnar Olga, Tati- ana, Maria og Anastasia hafi veriö myrt af bolsévikum áriö 1918 svo það gefur auga leið að Alexis Dolgorouky hefur rekið sig viða á Þránd i Götu i herferö sinni. aðfaranótt 16. júni 1918 einsog m.a. núverandi yfirvöld i Rúss- landi halda fram. Vissulega er Marla Rómanov. ekkert nýtt að þvi sé haldiö á lofti aö Alexandra og dæturnar hafi komist lifs af (menn eru nokkuð sammála um að Nikulás og Alexis sonur hans hafi verið drepnir) en engum hefur tekist að sanna svo óyggjandi sé að slik hafi verið raunin. Sumir hafa þó komist langt. Arið 1976 gáfu bresku blaðamennirnir Anthony Summers og Tom Mangold út bók sem þeir kölluðu The File of the Tsar (eða Skýrsla um keisarann) og byggðu þeir bókina að mestu á áður óbirtri skýrslu eftir rann- sóknarnefnd sem Hvit-Rússar Anna Anderson Konurnar á lifi? þær á lifi i borginni um haustið en eftir að borgin féll hverfur slóðin gersamlega. Dauövona kona leysir frá skjóðunni Ekkert hafði verið minnst á þessa skýrslu þar til þeir Summ- ers og Mangold skrifuðu bók sina árið 1976 sem áður segir. Þvi er það eftirtektarvert að sex árum áður leysti dauðvona kona i Brussel frá skjóðunni og hafði merkilega sögu að segja. Cecile Czapska hét hún og kallaði sig greifaynju en eftir að læknar höfðu tjáð henni að hún ætti að- eins nokkra mánuði eftir ólifaða játaði hún fyrir dóttursyni sinum, Alexis Dolgosouky, að hún væri engin önnur en Mariá, stórher- togaynja dóttir Nikulásar keis- ara. Hún skildi eftir sig hand- skrifaða skýrslu um atburði árs- ins 1918. Skýrslan hefst á þvi að hún kveöst hafa siglt undir fölsku flaggi „til að tryggja eigin öryggi” en siðan segir: „Að morgni 6. október 1918 vorum við móðir min og systur skildar að og ég var sett upp i járnbrautarlest. Þetta var i borginni Perm þar sem við höfðum dvalið siðan 19. júní. Lestin flutti mig til Moskvu og þangaö var komið 18. október. 1 Moskvu hitti ég Georgi Chicher- in (Sovéska utanrikisráöherrann og frænda Czapski greifa. Innsk.) og kynnti hann mig fyrir sendi- manni frá úkrainu sem fylgdi mér, undir nafninu Czapska til Kiev i járnbrautarlest á vegum hersins”. I Kiev kveðst Czapska greifaynja, hafa verið sett undir verndarvæng Alexanders Dolgor- oukys, prins, sen hann var hers- höfðingi i liöi Hvit-Rússa og yfir- maður Úkrainu þá stundina. Hún gekk að eiga son hans Nicholas þann 21. janúar 1919 og fór at- höfnin fram i Cotroceni höllinni i Rúmeniu. Alexis Dolgorouky getur siöan rakið flakk afa sins og ömmu um Evrópu, Egyptaland, og belgiska Kongó. Hann segir að móðir sin, Olga Beata, hafi verið i heiminn borin árið 1927 i Antwerpen og að hún hafi gifst Basilio d’Anjou Durassov prins i Róm þann 15. april 1947. Stuttu siðar fluttust foreldrar hans til Kongó þar sem Alexis fæddist 4. mai 1948. Hjóna- bandið mislukkaðist hins vegar og foreldrar hans skildu einum mánuði áður en hann fæddist. óttaöist sömu örlög og Anastasia Alexis ólst upp hjá afa sinum og ömmu og var við banabeð ömmu sinnar þegar hún dó 1. desember 1970. Skömmu áður haföi Alexis _ lofað henni að opinbera ekki hver i hún hafi verið fyrr en 10 árum | eftir dauða hennar. Hún óttaðist i sýnilega að hljóta sömu örlög og I

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.