Morgunblaðið - 23.02.2004, Blaðsíða 24

MINNINGAR
24 MÁNUDAGUR 23. FEBRÚAR 2004 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Kristjana Jós-epsdóttir versl-
unarkona fæddist í
Reykjavík 20. júlí
1918. Hún lést á
deild L3 Landakoti
föstudaginn 13.
febrúar síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Jósep Jónsson
prófastur, f. 24. des-
ember 1888, d. 20.
júlí 1974 og Hólm-
fríður Halldórsdótt-
ir húsfreyja, f. 19.
febrúar 1981, d. 4.
nóvember 1979.
Bræður Kristjönu voru Halldór, f.
23. maí 1917, d. 20. ágúst 1993,
kvæntur Unni Jakobsdóttur, f. 9.
desember 1913, d. 4. mars 1996,
Skafti, f. 1. mars 1920, d. 28. nóv-
ember 1993, kona hans var Mar-
grét Jónsdóttir, f. 17. október
1920, d. 10. mars 1995, Jón, f. 5.
ágúst 1925, d. 30. desember 1990,
kvæntur Sigrúnu Þorsteinsdótt-
ur, f. 29. apríl 1926, d. 31. ágúst
2003 (þau skildu), og Pétur, f. 13.
júlí 1937, kvæntur Rósu Dóru
Helgadóttur, f. 16. desember
1940, d. 28. apríl 1999. Uppeld-
issystir Kristjönu var Ása Gunn-
arsdóttir, f. 21. janúar 1928, giftt
Gunnari O. Þ. Egilssyni, f. 13. júní
1927.
Kristjana gifttist Friðþjófi
Adolf Óskarssyni, hárskerameist-
ara í Reykjavík, f. 13. apríl 1916,
Sigurbjörnsdóttur, þau eiga tvö
börn. Kristjana var í nærri 30 ár í
sambúð með Jörundi Þorsteins-
syni skrifstofumanni, f. 13. mars
1924, d. 15. apríl 2001.
Kristjana flutti með foreldrum
sínum frá Reykjavík að Setbergi í
Grundarfirði tæplega ársgömul
er faðir hennar var þar settur
sóknarprestur, síðar skipaður
prófastur í Snæfellsprófasts-
dæmi. Hún ólst þar upp til 12 ára
aldurs er hún hóf nám árið 1930 í
Kvennaskólanum í Reykjavík.
Meðan á náminu stóð dvaldist hún
á veturna hjá ömmu sinni, Krist-
jönu Appoline, Tjarnargötu 34, en
var á sumrin að Setbergi hjá for-
eldrum sínum og systkinum. Að
námi loknu starfaði Kristjana sem
afgreiðslustúlka í Reykjavík-
urapóteki þar til hún flutti árið
1939 til Húsavíkur með Friðþjófi
manni sínum þar sem hann starf-
aði sem hárskeri. Þau fluttu aftur
til Reykjavíkur árið 1943 en höfðu
þá dvalið síðasta veturinn á Akur-
eyri. Við komuna aftur til Reykja-
víkur hófu þau búskap sinn á
Framnesveginum en fluttu árið
1946 að Kirkjutorgi 6, í hjarta
miðborgarinnar. Þar bjuggu þau
allt til ársins 1964 er þau fluttu í
Efstasund 33 þar sem þau opnuðu
einnig rakarastofu. Kristjana hóf
um svipað leyti verslunarstörf hjá
Bernharði Laxdal, Laugavegi 58
og réði sig svo síðar sem versl-
unarstjóri í Kápunni Laugavegi
66. Árið 1988 flutti Kristjana
ásamt Jörundi í Hvassaleiti 58 og
átti þar heimili til æviloka.
Útför Kristjönu fer fram frá
Dómkirkjunni í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
d. 10. júní 1967. Faðir
hans var Óskar Árna-
son, f. 28. júní 1894, d.
11. nóvember 1957 og
móðir hans var Guðný
Guðjónsdóttir, f. 4.
janúar 1894, d. 23.
desember 1978. Krist-
jana og Friðþjófur
eignuðust þrjú börn,
tvo syni og eina dótt-
ur. Synirnir eru: 1)
Óli Pétur, f. 24. sept-
ember 1940, kvæntur
Ingiríði Oddsdóttur,
sonur þeirra er Frið-
þjófur Adolf, f. 23.
febrúar 1964, maki María Thjell,
þau eiga tvö börn. 2) Óskar Hauk-
ur, f. 25. maí 1942, d. 26. nóvem-
ber 2000, kvæntist Bryndísi Svav-
arsdóttur, f. 7. apríl 1946, þau
skildu. Börn þeirra eru tvö, María
Björk, f. 30. júlí 1967, gift Þór Sig-
urgeirssyni, þau eiga tvær dætur
og andvana fæddan son, og b)
Haukur, f. 14. ágúst 1972, í sam-
búð með Huldu Bjarnadóttur f. 6.
apríl 1973, þau eiga einn son.
Dóttir Kristjönu og Friðþjófs er
Hólmfríður, f. 15. desember 1944,
gift Michael W. Hohnberger. Börn
þeirra eru Michael Óli, f. 20. apríl
1977, hann er í sambúð og á tvö
börn og Kristjana Debbie, f. 26.
ágúst 1979, í sambúð og á einn
son. Fyrir á Hólmfríður einn son,
Guðmund Óskarsson, f. 20. febr-
úar 1965, kvæntur Helgu Hrönn
Elsku amma mín.
Nú hefur þú fengið hvíldina sem
þú virkilega óskaðir þér síðustu árin
enda varstu svo friðsæl og falleg
þegar við sáum þig í hinsta sinn við
kistulagninguna. Loksins laus úr
viðjum erfiðu veikindanna sem
bundu þig að lokum í hjólastól.
Loksins komin með sjónina sem yf-
irgaf þig smátt og smátt þar til þú
gast svo til einungis séð muninn á
birtu og myrkri. Loksins sameinuð
öllum þeim sem þú elskaðir svo heitt
en fóru ótímabært á undan þér yfir
móðuna miklu. Þó að það sé sárt fyr-
ir okkur sem eftir erum að kveðja
þig í síðasta sinn þá getum við ekki
annað en glaðst fyrir þína hönd því
við trúum því að nú líði þér vel.
Ótal myndir og hugsanir hafa
flogið í gegnum huga minn síðustu
daga þegar ég hef verið að rifja upp
allan þann góða tíma sem við áttum
saman í gegnum árin. Mér þykir
mjög verðmætt að hafa alist upp í
þar næsta húsi við þig í Efstasund-
inu enda kom ég svo oft í hinum mis-
munandi erindagjörðum. Tilgangur-
inn gat verið alveg sérstakur eða
bara rétt til að heilsa upp á þig enda
stutt að fara. Húsið tengdist mér
líka sterkt því þar var jú rakara-
stofan hans afa Friðþjófs sem þú
baðst pabba um að taka við þegar afi
veiktist og pabbi starfrækti svo allt
þar til þú seldir húsið.
Ég man allar skemmtilegu stund-
irnar sem við áttum saman úti í
garði sem þú og Jörundur voruð svo
dugleg að halda fallegum. Það er
ótrúlegt hvað allar hinar fjölmörgu
sólbaðsstundir og drekkutímar sem
við nutum saman í garðinum þínum
virðast margar í minningunni. Þær
virka einhvern vegin miklu fleiri
heldur maður upplifir nú í seinni tíð,
hvort sem það er nú rétt eða ekki.
Jólin skipa líka sérstakan sess í
minningunni. Hvað það var nú
skemmtilegt að vera öll stórfjöl-
skyldan hjá þér á jóladag ár eftir ár í
hangikjöti og spila svo vist eða eitt-
hvert annað spil langt fram á nótt.
Mér fannst það mikill áfangi þegar
ég fékk loksins að spila sjálf og þurfa
ekki lengur að spila með pabba eða
þér. Á þessum kvöldum var alltaf
mikil alvara í spilamennskunni en
það var líka mikið hlegið. Ég man
t.d. ekki hver hló mest, þú eða við,
þegar þú spilaðir „Actionary“ í
fyrsta skipti ein jólin í Hvassaleitinu.
Þú sýndir alveg ótrúlega leikhæfi-
leika, komin á vel á áttræðisaldur-
inn.
Ég hef alltaf dáðst að visku þinni
amma mín og þekki fáa með skarp-
ari hugsun en þú hafðir. Ég leitaði
oft til þín með heimalærdóminn í
gamla daga enda hafðir þú alla tíð
ótrúlegt vald á íslenskri tungu sem
fleiri tungumálum. Þú lést fréttatím-
ana helst aldrei framhjá þér fara
enda fylgdist þú alltaf grannt með
því sem var að gerast í þjóðfélaginu.
Elsku amma mín, ég gæti haldið
lengi áfram að draga upp úr hatti
minninganna en á prenti læt ég nú
staðar numið. Minningarnar um þig
munu hins vegar lifa með mér og
fjölskyldu minni um ókomin ár. Ég
er þér afar þakklát fyrir allar sam-
verustundirnar okkar og spjallið.
Traustið og vináttan sem á milli okk-
ar ríkti er mér mikils virði. Það hef-
ur verið einstakt að sjá andlitið þitt
ljóma í hvert skipti sem ég kom
langömmustelpurnar þínar þær
Söru Bryndísi og Örnu Björk í heim-
sókn, takk fyrir umhyggjuna í garð
okkar allra.
Að lokum bið ég þig að hugsa vel
um litla drenginn okkar Þórs, hann
Dag. Ég veit að þú ert þegar búin að
skila ástarkveðjunni fyrir mig til
hans sem og til pabba og allra hinna
eins og við ræddum stuttu áður en
þú kvaddir þennan heim.
Þakka þér fyrir allt og allt amma
mín, mér þótti innilega vænt um þig.
Megi Guð vernda þig um alla eilífð.
Þín ávallt,
María Björk Óskarsdóttir.
Elsku amma Kristjana.
Mamma og pabbi segja okkur að
þú sért nú komin til Guðs þar sem
Dagur stóri bróðir, afi Óskar, afi
Jörundur og fleiri eru. Við erum
búnar að vera að kíkja upp í him-
ininn en þó að við sjáum þig ekki þá
vitum að þú eltir okkur út um allt til
að passa upp á okkur. Það er gott að
þú ætlar að fylgjast vel með okkur.
Það var alltaf gaman að koma í
heimsókn til þín og sjá hvað þér
fannst skemmtilegt þegar við vorum
að tala saman eða syngja fyrir þig.
Manstu þegar við fórum stundum
upp á píanóstólinn og héldum tón-
leika fyrir þig, það var mjög fyndið
og skemmtilegt. Svo teiknuðum við
líka oft myndir handa þér sem þú
varst svo ánægð með. Það er skrítið
að geta ekki heimsótt þig aftur en í
staðinn biðjum við alltaf Guð um að
passa þig vel þegar við biðjum bæn-
KRISTJANA
JÓSEPSDÓTTIR
✝ Haraldur ÖrnTómasson fædd-
ist í Reykjavík 19.
apríl árið 1929.
Hann lést á Land-
spítalanum við
Hringbraut 14. febr-
úar síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Tómas Jónsson
verkamaður og Guð-
rún Björnsdóttir
húsmóðir. Alsystir
Haralds, Hrafnhild-
ur, er nýlega látin.
Hálfbræður Haralds
voru Garðar Tómas-
son og Björn Sigurðsson, sem
báðir eru látnir. Hálfsystir hans
er Margrét Arnbjörg Vilhjálms-
dóttir.
Haraldur kvæntist 19. apríl ár-
ið 1950 Elínu Erlendsdóttur. Syn-
ir þeirra eru þrír, Hörður fram-
reiðslumaður, kvæntur Kristínu
Magnúsdóttur, Gunnar fram-
reiðslumaður og Trausti sím-
smiður, kvæntur Ástu Sigríði
Stefánsdóttur. Barnabörnin eru
tólf og barnabarnabörnin sex.
Haraldur, Elín og synirnir
bjuggu lengst af í Álfheimum 30
og þegar drengirnir
yfirgáfu hreiðrið
bjuggu Haraldur og
Elín í Rauðagerði
20. Haraldur bjó
lengst af sem ungur
drengur á Ljósvalla-
götu 12 í vesturbæn-
um. Hann stundaði
nám í framreiðslu á
Hótel Borg og vann
m.a. á Röðli, í Tjarn-
arbúð, í Klúbbnum
og á M.S. Gullfossi,
en frá árinu 1963
starfaði hann sem
þjónn á Hótel Sögu.
Þar vann hann í 30 ár en hætti
svo sem þjónn og hóf störf á
skrifstofu stéttarfélags síns, allt
þar til hann settist í helgan stein.
Haraldur tók alla tíð mikinn þátt
í félagsmálum. Hann var formað-
ur Félags framreiðslumanna árin
1952, 1954, 1955 og 1975 og 1976
auk þess sem hann sat í stjórn
F.F. og gegndi ábyrgðar- og
trúnaðarstörfum fyrir félagið all-
an sinn starfsferil.
Útför Haralds verður gerð frá
Kirkju Óháða safnaðarins í dag
og hefst athöfnin klukkan 15.
Elsku afi.
Þá ertu búinn að fá hvíldina sem
þú kannski þráðir eftir erfið veik-
indi. Margar á ég minningarnar um
þig og þá sérstaklega úr sumarbú-
staðnum fyrir austan, Brekkuborg.
Afi minn, alltaf sast þú á sama stað,
drakkst kaffið með miklum sykri og
mjólk og hlustaðir á fréttir og veðr-
ið. Kunnir veðurstöðvarnar utan-
bókar og það fannst mér frábært.
Það má eiginlega segja að mínar
bestu stundir með ykkur ömmu hafi
verið fyrir austan, þar var spilað,
verið úti og spjallað, já heilmikið
spjallað, því þú varst mjög forvitinn
maður og spurðir mig spjörunum úr
og það fannst mér gaman. Einnig
varð ég þeirrar gæfu aðnjótandi að
fá tækifæri til að vinna með þér
hluta úr vetri á Mímisbar, þar varst
þú í essinu þínu, þú varst þjónn af
Guðs náð.
Elsku amma, þið voruð sem eitt
og verða þetta miklar breytingar
fyrir þig en þú getur þó huggað þig
við að afa líður vel og er á góðum
stað.
Elsku afi, hvíl þú í friði og megi
ljósið eilífa fylgja þér.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson.)
Þín
Elín, Guðmundur,
Eva Sólveig og Ásdís Eir.
„Halli Tomm farinn,“ sagði ég
upphátt við sjálfan mig er ég las
um, að Haraldur Örn Tómasson
framreiðslumaður væri látinn. Kon-
an mín hváði, hún er ekki vön að
heyra mig „staldra við upphátt“ við
lestur andlátsfregna í Morgun-
blaðinu. En þetta var dálítið sér-
stakt. Mynd af þessum fyrrverandi
vinnufélaga og einstaklega prúða og
geðþekka manni kom mér til að
hrökkva samstundis með hugsunum
mínum í annan heim, sem nú er
löngu liðinn. Sá tími kemur ekki aft-
ur. Hann er í minningunni, tími eft-
irvæntingar um framtíð sem var í
órafjarlægð, ólíkur nútíðinni sem
líður nú hjá eins og örskot.
Það var fyrir meira en fimmtíu
árum, að ég kynntist Haraldi, sem
þá var framreiðslumaður á Hótel
Borg. Ég hafði ráðist þar til starfa
sumarlangt á skólaárum og fleiri
sumur fylgdu þar á eftir, síðar á far-
þegaskipinu Gullfossi þar sem Har-
aldur starfaði einnig um tíma.
Minningar hlaðast upp í huganum
frá þessum vinnustöðum báðum.
Þetta voru tímar glaðværðar og
gáska, gjöful ár á viðburðaríkum
tímum.
Ég minnist sumarmorgnanna fyr-
ir meira en hálfri öld, þegar ég sem
unglingur kom við á Laugarnesveg-
inum, þar sem Halli bjó þá, til að
fylgjast að í vinnu á Hótel Borg. Það
var ekki síst að þakka mönnum eins
og Halla Tomm – eins og hann var
kallaður af vinnufélögum – að mað-
ur ílentist svo síðar meir í þeim
störfum sem sneru að hótel- og veit-
ingamennsku. Þeir framreiðslu-
menn sem héldu uppi sínum þætti
starfseminnar á veitingastöðum og
hótelum sem hér voru starfrækt í
Reykjavík um og upp úr 1950 voru
fagmenn á evrópska vísu og héldu
þeim tóni og takti sem viðtekinn var
í nágrannalöndunum.
Haraldur Tómasson var einn
þessara frábæru fagmanna, sem
fékk viðskiptavini til þess að sækj-
ast eftir þjónustu þeirra, hvers um
sig. Það fór ekkert úrskeiðis í starfi
hjá þeim sem stóðu í forsvari í
veislusölum Hótels Borgar á þess-
um árum. Eða á Gullfossi, undir
stjórn Guðmundar Þórðarsonar,
Konráðs Guðmundssonar og Símon-
ar Sigurjónssonar. Haraldur Tóm-
asson var í hópnum sem tók þátt í
þessum stundadansi sem nú heyrir
sögunni til.
Það er skaði að ekki skuli vera til
í bókarformi heildstæð lýsing á
starfsemi Hótels Borgar á þessum
árum, þeim sérstaka heimi sem þar
ríkti innandyra á meðan hótelið var
rekið af fyrsta eiganda, Jóhannesi
Jósefssyni og starfsliði á þeim tíma.
Hótel Borg var í raun „stóri stað-
urinn“ í miðbæ Reykjavíkur lengst
af. Allt þar til Sjálfstæðishúsið tók
til starfa sem veitingstaður og síðar
Naustið sem Halldór Gröndal þró-
aði og gerði að sérstökum og eft-
irminnilegum veitingastað er starf-
ræktur var um áratuga skeið.
Þetta kemur allt upp í hugann,
einmitt nú, þegar Halli Tomm er
fallinn frá.
Og þeir eru margir eftirminnileg-
ir frá þessum árum á Hótel Borg.
Yfirþjónarnir Ólafur Jóhannsson,
Garðar Sigurðsson, Henry Hansen,
Sigurður Gíslason, og í þessari
tímaröð. Allir vel þekktir í bæjarlíf-
inu á þeim tíma. – Eða Edward
Torp, hinn danski heiðursmaður,
einn hinna eftirtektarverðu fram-
reiðslumanna á þeim tíma.
Og síðan hver af öðrum: Theodór
Ólafsson, Páll Arnljótsson, Sigurður
Kristjánsson, Ólafur Guðbjörnsson,
Janus Halldórsson og Jónas Þórð-
arson, Christian Lillie og Benny
Hansen, Stefán Þorvaldsson (starf-
aði sem barþjónn á Gullfossi frá
upphafi) og Bjarni Guðjónsson (sem
síðar starfaði á Hótel Loftleiðum og
Hótel Esju). – Allt þekktar persón-
ur í bæjar(borgar)lífi Reykjavíkur.
Ósögð er saga Hótels Borgar og
fagstétta matreiðslu- og fram-
reiðslumanna. Þetta heyrir sögunni
til, og þar er fróðleikur sem ekki á
að fara forgörðum. Minningin um
menn eins og Harald Örn Tómasson
geymist hins vegar í huga þeirra
sem þekktu hann. Hann var heið-
ursmaður og gengur vammlaus og
virtur af sviðinu. Ég votta eiginkonu
Haraldar og öðrum nánustu samúð.
Geir R. Andersen.
Góður og mjög náinn samstarfs-
maður, Haraldur Örn Tómasson,
oftast kallaður Halli Tomm, er fall-
inn frá svo stuttu eftir að hann
hætti störfum fyrir okkur í Mat-
væla- og veitingasambandi Íslands.
Ég varð þeirrar’ forréttinda aðnjót-
andi að fá að kynnast og vinna með
Haraldi Erni Tómassyni, það er
mikill söknuður og missir að þess-
um sómamanni sem Haraldur var.
Það hafa margir matreiðslu- og
framreiðslumenn kynnst Haraldi í
gegnum störf hans á veitingahúsum
og fyrst kynntist ég honum þegar
ég var að læra matreiðslu á Hótel
Sögu fyrir um þrem áratugum, þá
var hann á Mímisbar. Seinasta ára-
HARALDUR ÖRN
TÓMASSON
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt....
(V. Briem.)
Fjölskyldan var alltaf efst
í huga Kristjönu og hún
vakti yfir velferð hennar. Ég
er sannfærð um að hún mun
áfram vaka yfir ástvinum
sínum.
Elsku Kristjana, ég kveð
þig með virðingu og þakk-
læti. Virðingu fyrir þér, sem
hefur alltaf staðið upprétt og
tekist á við lífið með trú,
skynsemi og hugrekki að
leiðarljósi og þakklæti fyrir
allt það sem þú hefur gefið
mér.
Ég bið Guð að varðveita
hreina og tæra minningu
þína.
Þín tengdadóttir og vinur,
Bryndís Svavarsdóttir.
HINSTA KVEÐJA