Morgunblaðið - 29.02.2004, Blaðsíða 39

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 29. FEBRÚAR 2004 39
✝ Sigríður Hauk-dal Andrésdótt-
ir fæddist í Höll í
Haukadal í Dýra-
firði 17. febrúar
1914. Hún lést á
Landspítalanum í
Fossvogi sunnudag-
inn 8. febrúar síð-
astliðinn. Sigríður
var önnur í röð sjö
barna hjónanna
Ólafíu Jónsdóttur,
f. 19. júlí 1882, d.
15. júlí 1979, og
Andrésar Guð-
mundssonar, f. 24.
ágúst 1884, d. 26. júlí 1962. Þau
hjónin fluttu frá Húsatúni í
Haukadal að Sveinseyri í Dýra-
firði þegar Sigríður var sjö ára
gömul. Einn bróðir Sigríðar lifir
hana, en nöfn systkinanna eru:
Sigurjón, f. 7. desember 1912, d.
8. desember 1912, Sigurjón Há-
kon Haukdal, f. 5. mars 1916, d.
21. október 1996, Sólveig Stein-
unn, f. 5. ágúst 1917, d. 27. júní
1939, Páll Hauk-
dal, f. 28. ágúst
1919, d. 3. septem-
ber 1987, Guð-
mundur Haukdal,
f. 14. desember
1920, og Björg
Haukdal, f. 12.
ágúst 1922, d. 18.
maí 1926.
Sigríður giftist
15. október 1951
Herði Ágústssyni
loftskeytamanni, f.
29. desember 1913,
d. 23. febrúar
1979. Sigríður
eignaðist dóttur með Páli Sig-
fússyni skipstjóra, Halldóru
Björgu Pálsdóttur, f. 14. sept-
ember 1936. Halldóra giftist
Snorra Jóhannssyni, f. 22. júlí
1944, þau skildu. Börn þeirra
eru Sigríður Margrét og Andrés
Jóhann. Barnabarnabörnin eru
fimm.
Útför Sigríðar fór fram í
kyrrþey að ósk hennar.
Látin er föðursystir mín Sigríð-
ur Andrésdóttir 90 ára gömul. Hún
var kona ekki áberandi í samfélag-
inu heldur ræktaði sitt hlutverk
sem eiginkona, móðir, amma og
langamma af hógværð, trú-
mennsku og hlýju.
Sigga frænka var hún nefnd í
minni fjölskyldu og tæpast hef ég
vitað um hennar rétta nafn fyrr en
ég komst nokkuð til vits. Ung fékk
ég að heyra það frá henni að hún
væri nú ekki bara frænka, ég væri
nú nafna hennar líka. En hvort
sem nafnið réð þar nokkru um þá
naut ég og fjölskylda mín vissulega
hennar góðmennsku, enda mátum
við hana mikils. Ég heyrði þegar
ég var ung stúlka einhvern nefna
og ræða um sína uppáhaldsfrænku.
Átti ég einhverja slíka? Og hver
var hún þá? Þetta hugleiddi ég dá-
lítið með sjálfri mér. Jú, niðurstað-
an var að það kom engin önnur en
Sigga frænka til greina og sagði ég
henni það. Þótti henni mjög vænt
um að heyra það.
Sigga frænka var ekki sú kona
sem kvartaði eða gerði mikið úr
hlutunum. Hún var natin og rækt-
arsöm og gerði allt vel. Hún bar
umhyggju fyrst og fremst fyrir
fjölskyldu sinni, og einnig fyrir
þeim sem minna máttu sín. Hún
vann öll sín verk án þess að bera
þau á torg og margur átti henni
gott að gjalda. Hún var lágvaxin,
kvenleg, falleg kona, snaggaraleg í
hreyfingum, góðleg og með dill-
andi hlátur. Alltaf smekklega
klædd. Geislaði af henni hvar sem
hún kom.
Alltaf hringdi hún í mig á afmæl-
inu mínu til að óska mér til ham-
ingju með daginn.
Það er margt sem fer í gegnum
hugann þegar frænku minnar er
minnst, því samvistir við hana eru
hluti af æskuminningum mínum.
Hún var svo frábær kona. Fylgdist
vel með því sem var að gerast hjá
mér og minni fjölskyldu, lét sig
virkilega varða velferð okkar og
fundum við það að við skiptum
hana miklu máli.
Ung fékk hún að kynnast sorg-
inni, eins og svo margir sem upp-
lifðu hörmungar stríðsáranna. Vet-
urinn 1941 var hún námsmey í
Húsmæðraskólanum Ósk á Ísa-
firði, trúlofuð ungum og efnilegum
manni, Þorsteini Magnússyni,
skipstjóra á vélbátnum Pétursey.
Það var ást og hamingja sem blasti
við þeim er hún kæmi heim um
vorið. Hann var búinn að útvega
þeim húsnæði á Þingeyri og þar
átti að stofna heimili fyrir litla fjöl-
skyldu. Áður átti Sigga frænka
dótturina Halldóru Björgu og hafði
dóttir hennar dvalið hjá afa og
ömmu á Sveinseyri á meðan móð-
irin unga sat í skóla. En svo fljótt
skiptust á gleði og sorg á þessum
tíma. Þorsteinn fór skipstjóri á
Pétursey í siglingu til Englands
þetta vor með fullfermi af ísfiski.
Aldrei komst báturinn til Englands
því hann hafði verið skotinn niður
á leiðinni og með honum fórust all-
ir sem í áhöfn voru. Það var ungri
unnustu þungbært, hún bar harm
sinn í hljóði og fékk stuðning frá
foreldrum sínum og ástvinum.
Dóttirin unga gaf henni mikla fyll-
ingu í lífið þá. Um tíma var Sigga
frænka heima á Sveinseyri. En síð-
an lá leið hennar til Reykjavíkur
þar sem hún fór að vinna. Dóttir
hennar varð eftir heima á Sveins-
eyri. Þar ólst hún upp í faðmi afa,
ömmu og annarra ástvina. Við lit-
um alltaf á hana sem eina af okkur
systkinunum.
Í Reykjavík vann Sigga frænka
ýmis störf og þar kynntist hún
manni sínum, Herði Ágústssyni
loftskeytamanni. Þau giftu sig 15.
október 1951. Oft komu þau vestur
og var mikil tilhlökkun hjá okkur
unga fólkinu að fá heimsókn
þeirra. Alltaf fengum við eitthvað
fallegt frá þeim. Hörður lést langt
um aldur fram og hefur frænka
mín búið ein síðan og fengið stuðn-
ing frá dóttur sinni og börnum
hennar. Sigga frænka var jörðuð
17. febrúar í kyrrþey að eigin ósk.
Það lýsir best hversu hógvær hún
var. „Ekkert vesen í kringum mig“
hafði hún sagt. Minningin um fal-
legu konuna með snaggaralegu
hreyfingarnar og dillandi hláturinn
er sú sem mun lifa áfram í hugum
okkar.
Elsku Dóra frænka, Sigga, Assi
og fjölskyldur, Mummi frændi og
Inga. Nú hafið þið kvatt elskulega
móður, ömmu, langömmu, systur
og mágkonu. Vil ég biðja góðan
Guð að veita ykkur styrk á sorg-
arstundum. Í einum af sálmum
Davíðs standa þessar ljóðlínur:
Drottinn er minn hirðir,
mig mun ekkert bresta.
Á grænum grundum
lætur hann mig hvílast,
leiðir mig að vötnum,
þar sem ég má næðis njóta.
Hann hressir sál mína,
leiðir mig um rétta vegu
fyrir sakir nafns síns.
Jafnvel þótt ég fari
um dimman dal,
óttast ég ekkert illt,
því að þú ert hjá mér,
sproti þinn og stafur hugga mig.
Þú býr mér borð
frammi fyrir fjendum mínum,
þú smyr höfuð mitt með olíu,
bikar minn er barmafullur.
Já, gæfa og náð fylgja mér
alla ævidaga mína,
og í húsi Drottins
bý ég langa ævi.
Þessi sálmur um hinn mikla og
góða hirði kom í hug minn er ég að
leiðarlokum kveð Siggu frænku
mína og þakka henni samfylgdina.
Guð blessi minningu hennar.
Ólafía Sigríður Sigurjóns-
dóttir og fjölskylda.
Elskuleg frænka mín Sigríður
Haukdal Andrésdóttir hefur kvatt
þennan jarðneska heim. Á kveðju-
stundu leitar hugurinn vestur í
Dýrafjörð en þaðan var hún Sigga
frænka, eins og mér var tamt að
kalla hana. Hún fæddist í Höll í
Haukadal og var næstelst af sjö
systkinum, börnum afa Andrésar
og ömmu Ólafíu, en fimm þeirra
komust til fullorðinsára. Fjölskyld-
an flutti síðan að Sveinseyri við
Dýrafjörð sem er rétt fyrir utan
Haukadal en víðsýnt er þaðan til
allra átta í firðinum.
Fyrst þegar ég man eftir Siggu
frænku var hún ung kona orðin bú-
sett í Reykjavík. Minningar
streyma fram í hugann frá þeim
árum er við börnin fylgdumst vel
með komu sumargestanna líkt og
farfuglanna sem komu á vorin og
fóru á haustin. Við biðum spennt
eftir að sjá farþegaskipin sigla inn
fjörðinn eða þegar heyrðist í flug-
vél sem bar við Glámuna og við
vissum að von var á gestum. Einn
af eftirminnilegustu sumargestun-
um var Sigga frænka en hún kom
heim árlega í sínu sumarleyfi.
Sigga frænka var glæsileg kona.
Hún var vinmörg og átti auðvelt
með að sjá alltaf það góða og já-
kvæða í fari hvers manns. Sterkust
er þó minningin um góða frænku,
þá væntumþykju sem hún sýndi
okkur systkinunum og jákvætt við-
horf hennar til okkar.
Eftir að ég fluttist að heiman til
Reykjavíkur var mér oft boðið á
heimili Siggu og manns hennar
Harðar. Naut ég þar oft góðra
stunda með þeim. Sigga frænka
var snillingur í að elda góðan mat
og því fékk ég að kynnast í þessum
heimsóknum.
Sigga var heilsuhraust og stund-
aði alla tíð vinnu, síðast hjá Sam-
bandi íslenskra samvinnufélaga á
Kirkjusandi. Síðustu ár ævinnar
bjó hún í íbúð aldraðra á Álfaskeiði
í Hafnarfirði. Fyrir nokkrum árum
varð hún fyrir því slysi að lær-
brotna og þurfti um tíma að dvelja
á sjúkrahúsi en komst þó aftur
heim í íbúðina sína við Álfaskeið.
Eftir þetta fór að halla undan fæti
hjá henni því heilsan fór að gefa
sig. Naut hún þá í ríkum mæli um-
hyggju fjölskyldunnar og þá sér-
staklega Dóru dóttur sinnar. Í jan-
úar síðastliðnum flutti hún á
hjúkrunarheimilið Sólvang og var
aðeins búin að vera þar í tvær vik-
ur þegar hún veiktist og lést á
Landspítalanum í Fossvogi.
Síðasta samverustund okkar var
í lok desember er ég heimsótti
hana á heimili hennar á Álfaskeiði.
Þá spurði hún frétta af ættingj-
unum og ræddi við mig, m.a. um
bækur sem hún var nýbúin að
eignast og henni fannst áhugaverð-
ar. Hún hafði alltaf ákaflega gott
minni svo eftir var tekið. Hún var
bókaunnandi, las mikið og fylgdist
vel með öllu.
En nú er komið að leiðarlokum
og kveð ég elskulega frænku með
þakklæti í huga fyrir alla um-
hyggjusemi hennar og kærleika.
Blessuð sé minning hennar.
Elsku Dóra og fjölskylda, ég
votta ykkur öllum innilega samúð.
Sólveig A. Sigurjónsdóttir.
SIGRÍÐUR
HAUKDAL
ANDRÉSDÓTTIR
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð, vináttu
og hlýhug vegna andláts og útfarar elskulegrar
móður okkar, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
ERLU SIGRÍÐAR RAGNARSDÓTTUR,
Ljósheimum 10,
Reykjavík.
Ragnar Ó. Steinarsson, Emilía Sigmarsdóttir,
Sigmundur Ó. Steinarsson, María Haraldsdóttir,
Andrea Steinarsdóttir, Magnús Einarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Hugheilar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
vinarhug við andlát og útför elskulegs eigin-
manns míns, föður okkar, tengdaföður, afa,
langafa og langalangafa,
HELGA BRYNJÓLFSSONAR
vélstjóra
frá Þingeyri,
Hrafnistu Reykjavík.
Huld Þorvaldsdóttir,
Elís R. Helgason, Inga G. Guðmannsdóttir,
Unnur R. Helgadóttir, Bjarni Gunnar Sveinsson,
Sigurborg Þóra Helgadóttir, Sigtryggur Ingi Jóhannsson,
Marta B. Helgadóttir,
barnabörn og langafabörn.
Þökkum innilega auðsýnda samúð og hlýhug
við andlát og útför eiginmanns míns, föður
okkar, tengdaföður, afa og langafa,
BENEDIKTS HAFLIÐASONAR,
Njörvasundi 6,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki öldrun-
ardeildar K-2 Landspítala, Landakoti og tauga-
deildar B-2 Landspítala, Fossvogi.
Þorsteina Sigurðardóttir,
Hafliði Benediktsson, Ingibjörg Skarphéðinsdóttir,
Helga Benediktsdóttir, Jónas R. Jónsson,
Ingibjörg Benediktsdóttir, Haukur Hauksson,
Erna Benediktsdóttir, Steindór Gunnarsson,
Birna Benediktsdóttir, Daníel Guðbrandsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
elskulegs föður okkar, sonar, tengdaföður
og bróður,
SVEINS KONRÁÐSSONAR,
Háagerði 25,
Reykjavík.
Konráð Ragnar Sveinsson, Arna Eir Einarsdóttir,
Gunnar Örn Sveinsson, Sara Kristjánsdóttir,
Jón Arnar Sveinsson,
Konráð Ragnar Sveinsson,
Guðbjörg Jóna Jónsdóttir
og systkini hins látna.
Okkar innilegustu þakkir til allra þeirra, sem
sýndu samúð og hlýhug við andlát og útför
ástkærs eiginmanns míns, föður okkar,
tengdaföður, afa og langafa,
KRISTINS GUÐMUNDSSONAR
húsasmíðameistara og
byggingaeftirlitsmanns,
Langagerði 74,
Reykjavík.
Ólafía Pálsdóttir,
Guðmundur Pálmi Kristinsson, Ragnheiður Karlsdóttir,
Sigríður Hrönn Kristinsdóttir, Brynjólfur Helgason,
Ólafía Pálmadóttir, Halldór Már Sverrisson,
Karl Pálmason, Arna Þórey Sveinbjörnsdóttir,
Kristinn Pálmason, Unnur Eir Björnsdóttir,
Pálmi Örn Pálmason
og barnabarnabörn.
Minningargreinum þarf að
fylgja formáli með upplýsing-
um um hvar og hvenær sá sem
fjallað er um er fæddur, hvar
og hvenær dáinn, um foreldra
hans, systkini, maka og börn og
loks hvaðan útförin verður gerð
og klukkan hvað. Ætlast er til
að þetta komi aðeins fram í for-
málanum, sem er feitletraður,
en ekki í greinunum sjálfum.
Formáli
minningar-
greina