Morgunblaðið - 29.02.2004, Síða 42

MINNINGAR
42 SUNNUDAGUR 29. FEBRÚAR 2004 MORGUNBLAÐIÐ
Við þökkum öllum þeim er sýndu okkur samúð
og hlýhug við andlát og útför elskulegrar eigin-
konu minnar, móður okkar, dóttur og tengda-
dóttur,
RUTAR BERGSTEINSDÓTTUR,
Rauðagerði 54,
Reykjavík,
Sérstakar þakkir færum við skólastjóra,
kennurum og nemendum Breiðagerðisskóla og skólastjóra, kennurum,
starfsfólki og nemendum Landakotsskóla fyrir að heiðra minningu hinnar
látnu svo fallega.
Guð blessi ykkur öll.
Kristján Kristjánsson,
Rán, Steinunn, Andrés Lars,
Þórunn Andrésdóttir,
Bergsteinn Ólason,
Guðný Björnsdóttir.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
GARÐAR BERGMANN BENEDIKTSSON,
Stekkjarholti 22,
Akranesi,
lést á Sjúkrahúsi Akraness þriðjudaginn
17. febrúar.
Útförin fer fram frá Akraneskirkju þriðju-
daginn 24. febrúar kl. 14.00.
Ásta Guðjónsdóttir,
Drífa Garðarsdóttir, Jóhannes Eyleifsson,
Skúli Garðarsson, Lilja Kristófersdóttir,
Halldóra J. Garðarsdóttir, Gunnlaugur Sölvason,
Guðrún Garðarsdóttir, Karl Örn Karlsson,
Friðgerður Bjarnadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn
Maðurinn minn, faðir, tengdafaðir og afi,
ÞORSTEINN HJÁLMARSSON DIEGO,
Hátúni 10 B,
Reykjavík,
lést í Víðinesi miðvikudaginn 25. febrúar.
Útför hans fer fram frá Fossvogskirkju miðviku-
daginn 3. mars kl. 13.30.
Æska Björk Birkiland,
Þorsteinn Þorsteinsson, Þórdís Björk Sigurgestsdóttir,
Sigurgestur Jóhann Rúnarsson,
✝ Sigurlaug Guð-laugsdóttir
fæddist á Skúfi í
Norðurárdal 18. júlí
1904. Hún andaðist á
Heilbrigðisstofnun-
inni á Blönduósi 15.
febrúar síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Guðlaugur
Guðmundsson, f. 14.
september 1870, d. 6.
febrúar 1951, bóndi
á Sæunnarstöðum í
Hallárdal í Vindhæl-
ishreppi, og kona
hans Arnbjörg Þor-
steinsdóttir, f. 25. júlí 1872. d. 13.
nóvember 1963.
Systkini Sigurlaugar voru átta,
urlaugar og Guðmundar eru: 1)
Eggert Egill, endurskoðandi, f. 21.
mars 1937. 2) Sigurlaug Jóhanna,
f. 1. maí 1941, d. 25. nóvember
sama ár. 3) Ingunn, húsfreyja og
bóndi, f. 10. mars 1943. Ingunn
giftist árið 1970 Jóni B. Bjarna-
syni, f. 14. júlí 1948, þeirra börn
eru: A) Guðmundur, f. 8. janúar
1967, sambýliskona hans er Ingv-
eldur B. Bragadóttir, f. 30. mars
1965, börn þeirra eru Ingunn
María og Kristján. B) Bjarni, f. 3.
maí 1970, sambýliskona hans er
Ebba Björg Húnfjörð, f. 21. janúar
1967, börn þeirra eru Jón Eggert
og Thelma Karen. C) Sigurlaug, f.
15. júní 1973, sambýlismaður
hennar er Sigurður R. Freysteins-
son, f. 31. desember 1973, börn
þeirra eru Atli Freyr og Daníel
Smári. D) María, f. 26. október
1977, d. 15. maí 1978. E) Ragnheið-
ur Lauga, f. 26. apríl 1979.
Útför Sigurlaugar fór fram í
kyrrþey.
Ólafur, Þorsteinn,
Guðmundur, Sigríður,
Sigurður og Áslaug,
auk tveggja sem dóu í
æsku. Þau eru nú öll
látin.
Sigurlaug ólst upp í
föðurgarði og vann
síðan ýmis þjónustu-
störf í Reykjavík og
víðar.
Hinn 15. ágúst 1936
giftist Sigurlaug Guð-
mundi Jónassyni og
hófu þau búskap á
Kornsá í Vatnsdal, en
árið 1939 flytja þau að
Ási í sömu sveit, þar sem þau
bjuggu uns þau fluttu á Blönduós
er aldurinn færðist yfir. Börn Sig-
Nú lyftir hann hendinni, signir sig,
svo á hann erindi, Guð, við þig,
ég veit það, því varirnar bærast.
Hann flýtir sér ekkert, hann er hjá þér,
nú er hann að biðja fyrir sér
og öllu sem er honum kærast.
Ég á þessa minningu, hún er mér kær.
Og ennþá er vor og þekjan grær
og ilmar á leiðinu lága.
Ég veit að hjá honum er blítt og bjart
og bærinn hans færður í vorsins skart
í eilífðar himninum háa.
(Oddný Kristjánsdóttir.)
Nú er komið að kveðjustund, hún
amma er sofnuð svefninum langa.
Elsku amma, nú ertu komin til afa
og allra hinna sem á undan þér fóru.
Við vitum að þú ert nú búin að öðlast
það sem þú þráðir. Dvöl þín hér á
jörð var orðin löng og þú upplifað
margt. Þér auðnaðist að fylgjast með
okkur vaxa úr grasi og kynnast
barnabarnabörnum þínum.
Við minnumst þín sem brosandi og
góðrar ömmu sem alltaf átti eitthvað
gott handa okkur að maula þegar við
komum í heimsókn. Ekki var það nú
verra ef við vorum með köttinn með,
þegar við komum til ykkar afa í
Hnitbjörg. Þú hafðir svo gaman af
dýrum, sérstaklega þótti þér vænt
um hunda og hesta. Þú vildir fá að
vita um allt sem var að gerast heima
í Ási og hlustaðir full af áhuga á sög-
urnar sem við sögðum þér. Sérstak-
lega var gaman að segja þér fyndnar
sögur úr sveitinni og skellihlæja með
þér, það var alltaf svo stutt í brosið
hjá þér. Oft var það að við hlógum
okkur máttlaus af minnsta tilefni.
Þetta eru aðeins brot af þeim ljúfu
minningum um þig, sem við munum
geyma í hjörtum okkar, elsku amma
Hvíldu í friði.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virzt mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Þýð. S. Egilsson.)
Guðmundur, Bjarni,
Sigurlaug og Ragnheiður.
SIGURLAUG
GUÐLAUGSDÓTTIR
Elsku amma Ragn-
heiður. Nú ert þú kom-
in til Guðs og englanna
og þar líður þér vonandi
vel. Mamma segir að þú
munir fylgjast með
okkur af himnum ofan. Ég skil þetta
samt ekki alveg og er alltaf að spyrja
hana ýmissa spurninga um þig, hvar
þú sért, hvort þú komir aldrei aftur,
hvað þú borðir og fleira, sem henni
finnst mjög erfitt að útskýra. Við för-
um með bænirnar á hverju kvöldi og
biðjum Guð að passa þig og láta þér
líða vel. Það var alltaf svo gaman að
koma til ykkar afa upp á Ránarvelli.
Þá fengum við alltaf eitthvað gott. Oft
þegar mamma sótti mig á leikskólann
þá vildi ég ekki fara strax heim, held-
ur aðeins í heimsókn til ömmu Ragn-
heiðar. Við komum því mjög oft í
heimsókn til ykkar afa og á ég eftir að
sakna þessara samverustunda með
þér, elsku langamma.
Ég vil kveðja þig með þessari bæn
sem þú gafst mér þegar ég var skírð
RAGNHEIÐUR
ÞÓRISDÓTTIR
✝ Ragnheiður Þór-isdóttir fæddist á
Húsavík 2. júní 1939.
Hún lést á Heilbrigð-
isstofnun Suðurnesja
13. febrúar síðastlið-
inn og var útför
hennar gerð frá
Keflavíkurkirkju 20.
febrúar.
og hangir nú fyrir ofan
rúmið mitt.
Láttu nú ljósið þitt
loga við rúmið mitt.
Hafðu þar sess og sæti,
signaði Jesú mæti.
Kær kveðja.
Þín
Lilja Björk.
Elsku amma mín.
Guð gefi mér æðruleysi
til að sætta mig við það,
sem ég fæ ekki breytt,
kjark til að breyta því
sem ég get breytt
og vit til að greina
þar á milli.
(Æðruleysisbænin.)
Þessa bæn gaf ég þér fyrir þó-
nokkrum árum þegar þú gekkst í
gegnum önnur erfið veikindi, og hef-
ur hún alltaf átt fastan stað í mínu
hjarta. Ég var svo ánægð þegar þér
loksins batnaði og trúði að nú myndi
þér fara að líða betur og gætir farið
að lifa lífinu enda kona á besta aldri.
Því miður kom fljótlega annað dökkt
ský yfir þig, þú greindist með
krabbamein í maí 2001. Þá tók við erf-
ið barátta sem tók sinn toll, en þú
barðist eins og hetja og þrátt fyrir að
vera mikið veik léstu okkur aldrei
finna fyrir því. Síðustu jól bakaðir þú
meira að segja handa okkur Óla fullt
af smákökum og við vorum nú ekki
þau einu sem fengum sendar smá-
kökur frá þér. Þú varst svo gjafmild
og vildir alltaf hjálpa öllum. Þú varst
alveg einstök persóna og fátækleg
orð geta ekki lýst því hve mikils virði
þú varst mér. Það leið vart sá dagur
sem við hittumst ekki eða töluðum
saman í síma. Ég var fyrsta barna-
barnið ykkar afa, þá varst þú aðeins
39 ára. Þið hafið alltaf gert allt fyrir
mig, og er ég ykkur afar þakklát fyrir
allan stuðninginn í gegnum tíðina.
Við eigum svo margar góðar minn-
ingar saman, allar utanlandsferðirn-
ar okkar. Ég fór fyrst tveggja ára
með ykkur afa til Mallorca í tvær vik-
ur og svo aftur þegar ég var þriggja
ára. Það var líka einstaklega gaman
þegar við fórum til Florida með
Svölu, Svölu litlu og Óla heitnum, sem
hefur eflaust tekið vel á móti þér
þarna hinum megin. Allar þessar og
dýrmætu minningar, sem ég á, ylja
mér um hjartarætur. Þú varst hjart-
að í litlu fjölskyldunni okkar, þér
fannst svo gaman þegar við hittumst
og varst alltaf til í að gera eitthvað
skemmtilegt eins og að spila, fara í
leiki og fleira eins og þegar þið afi
settuð pínulítið jólatré á borð og
dróguð það út á mitt gólf. Þú baðst
pabba að spila jólalög og svo döns-
uðuð þið í kringum tréð með barna-
börnunum. Þetta fannst okkur öllum
svo gaman. Þú varst alltaf til í að leika
við krakkana, og er það mér nú afar
ofarlega í huga þegar við spiluðum
saman um síðustu jól, ég, þú , Nína og
Lilja. Ekki grunaði mig að það yrði
okkar síðasta spil.
Samband okkar var mjög sérstakt,
þú varst svo miklu meira en amma
mín, við vorum miklar vinkonur og ég
gat ávallt leitað til þín með allt.
Trygglyndi þitt var mér mjög mikils
virði. Ég gerði mér ekki fyllilega
grein fyrir því hversu veik þú í raun-
inni varst. Þú barst þig alltaf svo vel
og hlífðir okkur við öllu. Ég hefði vilj-
að hjálpa þér meira í veikindunum og
einnig hefði ég viljað geta sagt þér,
amma mín, hversu heitt ég ann þér.
Það er erfitt að þurfa að sætta sig við
þetta en vegir Guðs eru órannsakan-
legir og þú hefur greinilega verið bú-
in með þitt hlutverk hér á jörðu og
þín verið meiri þörf annars staðar. Þú
varst alltaf svo dugleg að hrósa mér,
hvað ég væri dugleg í skólanum,
hversu góð mamma ég væri, og fleira
sem þú sagðir og meintir alveg frá
hjartanu. Þessi orð voru svo dýrmæt,
þau hvöttu mig til dáða því ég fann
hversu stolt þú varst af mér. Án þinn-
ar hvatningar og stuðnings væri ég
ekki sú sem ég er. Takk fyrir allt og
ég veit að þú munt vaka yfir okkur
uns við hittumst á ný. Minning þín er
ljós í lífi mínu.
Hin langa þraut er liðin,
nú loksins hlauztu friðinn,
og allt er orðið rótt,
nú sæll er sigur unnin
og sólin björt upp runnin
á bak við dimma dauðans nótt.
Fyrst sigur sá er fenginn,
fyrst sorgar þraut er gengin,
hvað getur grætt oss þá?
Oss þykir þungt að skilja,
en það er Guðs að vilja,
og gott er allt, sem Guði er frá.
(V. Briem.)
Guð geymi þig.
Þín
Ragnheiður Sif.
Kær vinkona er horfin á braut ei-
lífðarinnar. Fyrir tæpum þremur ár-
um greindist hún með ólæknandi
krabbamein og lést 13. febrúar sl. eft-
ir síðustu hrinuna í því veikindaferli.
Þjáningin gerði vinkonu mína sterka
og sýndi hún ótrúlega þrautseigju og
styrk þegar hún í næstum áratug
barðist við erfið og langdregin fótas-
ár. Þrátt fyrir veikindin vann hún um
árabil við afgreiðslustörf og sinnti
heimili sínu af kostgæfni. Hún var
mikill fagurkeri og heimili hennar
bar merki einstakrar snyrtimennsku
og fágætrar smekkvísi. Hún var list-
ræn í hvers kyns hannyrðum og mjög
afkastamikil. Allt lék í höndum henn-
ar og hún var tilbúin að hjálpa og
klára það sem vinkonur hennar höfðu
gefist upp á. Hún var gjafmild og
trygglynd og vinur vina sinna.
Ragnheiður sinnti öllum sínum
daglegu störfum af einstakri natni.
Hún tók veikindum sínum af miklu
æðruleysi og þegar hún greindist
með krabbameinið ákvað hún að taka
einn dag í einu. Hún hélt sínu striki
og gerði allt hvað hún gat til að sem
minnst röskun yrði á lífi þeirra sem
næst henni stóðu. Hún var heilsteypt
kona og ávallt vakin og sofin yfir vel-
ferð fjölskyldu sinnar og sýndi af-
komendum sínum endalausa um-
hyggju og ástúð. Mér er minnisstætt
hvað hún var alltaf tilbúin að fá dætur
sínar og fjölskyldur þeirra til sín og
sinnti þeim af einstakri alúð þó hún
gengi ekki heil til skógar.
Ég kynntist henni fyrir fjórtán ár-
um í gegnum fyrri veikindi hennar og
urðum við góðar vinkonur frá upp-
hafi. Í hjúkrunarstörfum kynnist
maður ýmsum hliðum mannlífsins en
Ragnheiður var eftirminnileg fyrir
einstakan persónuleika sinn. Hún var
heilsteypt, bognaði aldrei og hélt
reisn sinni þar til yfir lauk.
Ég votta eiginmanni og fjölskyldu
Ragnheiðar innilega samúð – og bið
að alvaldið gefi þeim styrk í sorg
þeirra.
Af eilífðar ljósi bjarma ber
sem brautina þungu greiðir.
Vort líf, sem svo stutt og stopult er,
það stefnir á æðri leiðir.
Og upphiminn fegri en augað sér
mót öllum oss faðminn breiðir.
(Einar Benediktsson.)
Jóhanna Brynjólfsdóttir.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
(Þórunn Sig.)
Elsku Lagga mín, margs er að
minnast þegar litið er yfir þann tíma
sem við vorum vinkonur. Sem börn
heima á Húsavík byrjaði vinskapur-
inn og hefur varað í yfir 60 ár. Við
gengum í sama skólann, meira að
segja vorum við svo samrýndar að við
völdum okkur báðar maka úr Kefla-
Afmælis- og minningargreinum má skila í tölvupósti (netfangið er minning@mbl.is, svar er
sent sjálfkrafa um leið og grein hefur borist) eða á disklingi. Ef greinin er á disklingi þarf út-
prentun að fylgja. Nauðsynlegt er að tilgreina símanúmer höfundar og/eða sendanda (vinnu-
síma og heimasíma). Þar sem pláss er takmarkað getur þurft að fresta birtingu greina, enda
þótt þær berist innan hins tiltekna frests. Nánari upplýsingar eru á mbl.is. Um hvern látinn
einstakling birtist formáli og ein aðalgrein af hæfilegri lengd á útfarardegi, en aðrar greinar
skulu ekki vera lengri en 300 orð, u.þ.b. 1.500 slög (með bilum) eða um 50 línur í blaðinu (17
dálksentimetrar). Tilvitnanir í sálma eða ljóð takmarkast við eitt til þrjú erindi. Einnig er
hægt að senda örstutta kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5–15 línur, og votta virðingu án þess að
það sé gert með langri grein. Greinarhöfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki
stuttnefni undir greinunum.