Pressan - 15.11.1990, Síða 2

2
FIMMTUDAGUR PRESSAN 15. NÓVEMBER
Fréttahaukurinn HELGI
PÉ. er orðinn að frétta-
gauknum HELGA PÉ. Á
síðasta útvarpsráðs-
fundi kom inn á borð
óvenjuleg beiðni frá út-
varpsstjóra AÐAL-
STOÐVARINNAR um að
fá að útvarpa fréttum
ríkisútvarpsins. Snjall
leikur hjá AÐALSTOÐ-
INNI sem þar með
mundi sleppa við þau
leiðindi að þurfa að
safna fréttum. Því miður
vildu fýlupokarnir í út-
varpsráði ekki sam-
þykkja þetta-
Enginn skilur af hverju
ÁSTA SIGRÍÐUR EIN-
ARSDÖTTIR vann ekki
keppnina Ungfrú heimur
enda bar hún af sem gull
af eiri í keppninni eins og
áhorfendur STÖÐVAR 2
fengu að sjá. Reyndar
virðast menn almennt
ekki taka mikið mark á
þessari ágætu útlits-
keppni. Er tekið sem
dæmi um það að enskar
veðmálastofur ansa því
ekki þó að menn komi
inn og vilji veðja á feg-
urðardísirnar. Eru menn
þar á bæ svo vissir um
að úrslitin séu ákveðin
fyrirfram. Þess í stað er
mönnum boðið að veðja
í næsta hundaveðhlaupi.
Lítið hefur heyrst til
HREGGVIÐS JÓNS-
SONAR alþingismanns
siðan úrslit í prófkjöri
sjálfstæðismanna á
Reykjanesi lágu fyrir.
Dvelst hann nú í Dan-
mörku sem er vel við
hæfi því hann er nú
manna á meðal kallaöur
HREGGVIÐUR XII.
Steingrímur, geturðu
ekki fengið Arafat til að
hjálpa Guðmundi G.
Pórarinssyni?
„Nei, ég tel þaö óþarft.
Guðmundur hjálpar sér
best sjálfur."
Steingrímur Hermannsson for-
sætisráðherra hefur leitað lið-
sinnis Yassirs Arafat, leiðtoga
PLO, við að útvega leyfi fyrir
Gísla Sigurðsson lækni að flytja
frá Kúvæt.
Hver er þessi Bonný, sem hef-
ur tryllt alla kiwanisklúbba
landsins? Þessi glæsilega kona
sem tínir af sér fötin, en hefur
hingað til ekki svipt hulunni af
andlitinu? Þessar spurningar
brenna á vörum margra lands-
manna, sem eru orðnir leiðir á
að sjá bara bossann á henni.
Og í rauninni er það synd að
Bonný skuli ekki hafa svipt af
sér grímunni, því hún þarf ekk-
ert að skammast sín fyrir þá
Ellý Halldórsdóttur sem býr að
baki, enda varð hún fræg langt
á undan Bonný fyrir söng sinn
með hljómsveitinni Q4U.
S.ÞÓR
EINN SÁ FLOTTASTI Reynir Jónasson er líklega einn
skrautlegasti poppari landsins. Nú þeysir hann um með nikkuna
með Bubba Morthens, milli þess sem hann leikur við hvern sinn
fingurígiftingarveislum og þenur organið við alvarlegar kirkjuleg-
ar athafnir. Þótt ekki sé nema vegna taglsins fagra á Reynir skilið
að vera útnefndur einn sá skrautlegasti í bransanum. PRESSAN
gefur Reyni hiklaust fjórar stjörnur.
GAMAN AÐ ROKKA, segir Helena
Jónsdóttir, 22 ára gömul ballerína.
Ballerína
Hún er ballerína að at-
vinnu, en lætur sig ekki
muna um að semja rokk- og
tvistdansa fyrir söngleiki og
uppákomur á öldurhúsum
borgarinnar. Helena Jóns-
dóttir heitir stúlkan, 22ja
ára gömul, dansari hjá Is-
lenska dansflokknum. Hún
samdi dansatriðin í söng-
leiknum „Rokkað á himn-
um“, sem nú er sýndur á
Hótel íslandi, og stjórnar
þar hópi 12 dansara. I fyrra
hafði Helena umsjón með
dansi í rokkóperu á sama
stað, auk þess sem hún
samdi dansatriði fyrir
keppnina Ungfrú ísland, svo
eitthvað sé nefnt.
„Þetta hefur vafið utan á
sig,“ sagði Helena í samtali
við PRESSUNA. Á skömm-
um tíma hefur hún komið
rokki
/
M tmsti
óvenjuvíða við; unnið í leik-
húsi, leikið í auglýsingum
og unnið fyrir sjónvarp. En
fyrst og fremst er hún ball-
ettdansari og nú er aðalstarf
hennar hjá íslenska dans-
flokknum. Þar dansaði hún
á dögunum í Konsert fyrir
sjö, í Pétri og úlfinum og í
desember byrjar hún að æfa
fyrir uppsetningu á Jóns-
messunæturdraumi, sem
frumsýndur verður þann 20.
janúar. En hvað er ballerína
að gera í rokki? „Ég hef
gaman af því,“ svarar Hel-
ena létt í bragði, en draum-
ur hennar var alltaf að
verða ballettdansari, eins og
raunin er orðin. Hún
byrjaði 12 ára í
Listdansskóla Þjóð-
leikhússins og stefndi
síðan ótrauð þang-
að sem hún er
komin.
LITILRÆÐI
af skjaldarmerki
Hún amma mín — bless-
uð sé minning hennar —
var stundum á efri árum að
hugleiða hin flóknari rök
lífsins og tilverunnar.
Einusinni kallaði hún á
mig og spurði:
— Hvað gerir hann Her-
mann Jónasson?
Og ég svaraði:
— Amma mín, hann Her-
mann Jónasson er forsætis-
ráðherra.
Og amma mín svaraði:
— Það veit ég vel, en
vinnur maðurinn ekkert?
Mér hefur oft dottið þetta
tilsvar ömmu í hug og þá
sérstaklega þegar fólk hef-
ur verið að velkjast í vafa
um hvort landsfeður og
þingmenn hefðu eitthvað
fyrir stafni.
Persónulega er ég klár á
því að fulltrúum þjóðarinn-
ar á þingi fellur aldrei verk
úr hendi.
Og auðvitað hefur þjóð-
arheill jafnan forgang.
Eitt af því sem hefur nú
um nokkurt skeið vafist fyr-
ir löggjafarsamkundunni er
„skjaldarmerkismálið" en
að dómi góðra manna hef-
ur almenningi í landinu
hingaðtil ekki verið nægi-
lega ljóst að þinghúsið er
fundarstaður íslenskra
manna.
Manni skilst að þjóðin
bókstaflega vaði í villu og
svíma vegna þess að á þaki
hússins trónar talan níu og
ofaná henni kóróna sem í
fyrsta lagi gæti gefið til
kynna að húsið hafi verið
reist í stjórnartíð Kristjáns
regis níunda og í annan
stað mætti svo — að dómi
þeirra gleggstu úr röðum
landsfeðra — gera því
skóna, að í húsi með slíkt
merki á þakinu sætu tæp-
ast íslenskir menn á mál-
þingi heldur öllu fremur
danskir.
Allir góðir og réttsýnir
menn sjá að þessu verður
að kippa í liðinn hið snar-
asta, sérstaklega eftir að
húsfriðunarnefnd lagði
blátt bann við því að hrófl-
að yrði við fangamarki
Kristjáns níunda.
Það verður að gera ís-
lensku þjóðinni það ljóst í
eitt skipti fyrir öll, og á
myndrænan hátt, að vor
allranáðugasta majestæt,
Kristján IX, er hér ekki
lengur við völd.
Til að varpa ljósi á þá
staðreynd hefði auðvitað
verið gráupplagt að setja
plakat framaná svalir þing-
hússins með íslenska
skjaldarmerkinu, en það
fékkst ekki einu sinni fyrir
húsfriðunarnefnd.
Nú virðist hinsvegar far-
sæl lausn í sjónmáli.
Húsameistari ríkisins hef-
ur semsagt lagt fram tillögu
um að skjaldarmerki ís-
lenska lýðveldisins verði
sett á stöpul fyrir framan
húsið og annað fyrir ofan
stól forseta sameinaðs
þings.
Um þessa tillögu verður
sjálfsagt fjallað í þinginu
frameftir vetri, en ef hún
nær fram að ganga verður
húsið eyrnamerkt þannig
að öllum á að vera ljóst að
þegar erlendir hagsmunir
eru á dagskrá fá íslenskir
að fljóta með.
Ef ég man rétt er íslenska
skjaldarmerkið í öllum stól-
setum á Alþingi — einsog
til að þingheimur komist í
sannfærandi snertingu við
lýðveldið — og verður
þessvegna bæði fyrir ofan
og neðan forseta „samein-
aðs“, að ekki sé nú talað um
stöpulinn góða.
Þá má geta þess að land-
vættirnar: örn, dreki, tarfur
og þurs, tróna fyrir ofan
gluggana utandyra á hús-
inu, svo segja má að Al-
þingi sé óumdeilanlega að
verða alíslensk stofnun,
bæði inni sem og utandyra.
Mikið held ég amma
verði kát í Paradís þegar
hún sér að á Alþingi er sko
ekki setið auðum höndum.