Pressan - 15.08.1991, Blaðsíða 22

22
FIMMTUDAGUR PRESSAN 15. ÁGÚST 1991
SKATTAPRINSAR
3G -PRINSESSUR
1 ágúst á hverju ári birta
ölmiðlar gjarnan fréttir af
.attakóngum landsins. En
íð er líka til eins konar ungl-
igalandslið íslands í skatt-
reiðslum, enda sérstakir
kattar lagðir á börn.
PRESSAN kíkti á skattskrá
arna í Reykjavík.
10 hæstu skattaprinsarn-
ir reyndust vera:
1. Geir Brynjólfggon.
Teigascli 9........57.447 kr.
2. Sigurður V. Matthíasson,
Grófarseli 22.......43.429 kr.
3. Porstelnn Bogason,
Bollagötu 9........38.391 kr.
4. Stefán Arason,
Seilugranda 8.......37.800 kr.
5. Gisli H. Bjarnason,
Teigagerði 13.......36.331 kr.
6. Halldór G. Pálsson,
Brávallagötu 40....35.257 kr.
7. Sigurður S. Sigurðsson,
Bleikjukvísl 16.........34.671 kr.
8. Friðrik Þ. Erlingsson,
Skriðuseli 11...........33.579 kr.
9. Georg H. Ómarsson,
Silungakvísl 25.........31.402 kr.
10. Órn Hreinsson.
Vesturási 46 .......30.459 kr.
5 hæstu skattaprinsess-
urnar reyndust vera:
1. Sesselja Magnúsdóttir.
Hálsaseli 24............34.560 kr.
2. Rósa Guðmundsdóttir.
Laugarásvegi 58.....34.322 kr.
3. Margrét R. Eínarsdóttir.
Laugalæk 17.............33.092 kr.
4. Elín H. Halldórsdóttir,
Ystabæ 5................29.538 kr.
5. Helena D. Hiimarsdóttir.
Seiðakvísl 7...........27.658 kr.
Því má í gamni bæta við að
Halldór G. Pálsson er dóttur-
sonur Gísla forstjóra á Grund
og Georg Heiðar Ómarsson
er sonur Ómars Kristjánsson-
ar í Þýsk-íslenska. En skyldu
þessir krakkar verða arftakar
skattakónga nútímans, þeirra
Lúffa Clausen, Tolla í Síld og
fisk, Werners Rasmussonar
og félaga?
\TENGSL\
Heimir Steinsson, nýr út-
varpsstjóri, fæddist á Seyð-
isfirði eins og
Hörður Vilhjálmsson, fjár-
máiastjóri Ríkisútvarps-
ins, sem er viðskiptafræðing-
ur eins og
Inga Jóna Þórðardóttir,
formaður útvarpsráðs,
sem er fyrrverandi aðstoðar-
maður menntamálaráðherra
eins og
Guðmundur Magnússon
sagnfræðingur sem breytt-
ist úr sósíalista í sjálfstæðis-
mann eins og
Jónas Haralz, fyrrverandi
landsbankastjóri, sem er
fyrrverandi forseti Rotary-
klúbbs Reykjavíkur eins og
Indriði Pálsson, stjórnar-
formaður Skeljungs, sem
er togpmaður í Frímúrara-
reglu íslands eins og
Jón H. Bergs, fyrrverandi
forstjóri SS, sem er lögfræð-
ingur eins og
Már Pétursson bæjarfóg-
eti sem er af Guðlaugsstaða-
kyninu eins og
Guðrún Agnarsdóttir,
fyrrverandi þingmaður,
sem er jæknir eins og
Björn Onundarson trygg-
ingayfirlæknir, sem er stúd-
ent frá Menntaskólanum á
Akureyri eins og
Heimir Steinsson.
ÓFRÝNILEGUR ER
FRÆNDI DAVÍÐS
Það er ekki sjón að sjá stytt-
una af Hannesi Hafstein,
fyrsta ráðherra íslands (1904
til 1909 og 1912 til 1914).
Engu.er líkara en styttan sé af
illa höldnum holdsveikisjúk-
lingi. Samt er hún, ásamt
styttunni af Kristjáni kon-
ungi, aðalskrautið á hlaði
Stjórnarráðs íslands. Og í
bakgrunni er íslandsbanki
hinn nýi, en Hannes var í
ofanálag bankastjóri fslands-
banka, reyndar þess gamla.
Nú verður húsbóndinn í
Stjórnarráðinu, Davíð Odds-
son, að taka í taumana.
Hannes var nú einu sinni ætt-
ingi hans. Þannig háttar
nefnilega til að langa-langafi
Davíðs var ömmubróðir
Hannesar.
Jólasveinar í önnum
Frikki
kertasníkir og
Pétur
ketkrókur
Skömmu fyrir jól árið 1964
birtist í Vísi tveggja síðna um-
fjöllun um uppátæki tveggja
jólasveina í Reykjavík, þeirra
Kertasníkis og Ketkróks. Sagt
var. skilmerkilega frá við-
komustöðum þeirra Leppa-
lúðasona og greinilegt að
slíkir menn voru sjaldséðir í
borginni, því sérstaklega var
tekið fram í greininni að full-
orðið fólk hefði orðið afar
undrandi og klórað sér í höfð-
inu.
„Maður, sem var að þvo
gluggarúður á annarri hæð,
varð svo undrandi að hann
missti þvottafötuna niður á
gangstéttina og munaði
minnstu að góðborgari fengi
ærlegt bað,“ segir í greininni
og eins kemur fram að þeir
félagarnir hafi truflað umferð
í Bankastræti, þar sem Ket-
krókur reyndi að stýra um-
ferðinni, en Kertasníkir
„reyndi að gera sig manna-
legan og hélt fótgangandi
niður Bankastræti, enda var
hann á grænu ljósi og taldi sig
í fullum rétti".
Náungarnir sem léku jóla-
sveinana fyrir liðlega aldar-
fjórðungi áttu síðar eftir að
verða nafntogaðir þjóðfé-
lagsþegnar. Ketkrók lék stutt-
ur og feitlaginn blaðamaður
á Vísi að nafni Pétur Svein-
bjarnarson. Hann hefur síðan
stundað kaupsýslu af ýmsu
tagi. Kertasníki lék langur og
slánalegur laganemi í Há-
skólanum, sem nú blússar
gjarnan um Bankastrætið og
inn í Stjórnarráðið. Sem sé
Friðrik Sophusson fjármála-
ráðherra.
Sjö 37 ára konur athugið
I auglýsingasneplinum
„Notað og nýtt“ (fylgir Tím-
anum, sem boðað hefur frelsi
og framfarir í sjö tugi ára)
birtist sérkennileg auglýsing í
síðustu viku. Hún var á þessa
leið;
„Óska eftir að kynnast
konu sem hefur fæðingardag-
inn 7. ágúst 1954. Ef einhver
getur gefið sig fram fær hún
30.000 krónur í verðlaun og
hugsanlega utanlandsferð til
viðbótar. Svör sendist í Notað
og nýtt í pósthólf 10240
merkt ágúst 91.“
Samkvæmt þjóðskrá fylla
sjö konur þennan flokk, að
líkindum búsettar hér og þar
á landinu, ýmist giftar eða
ekki. Ekki vitum við meira
um þær, né hvað er svona sér-
stakt við þennan ákveðna
dag. Það eina sem við mun-
um eftir í fljótu bragði er að
Það biása ekki beinlínis
hlýir vindar í innansveitar-
pólitíkinni í Kópavogi. Full-
trúar vinstrimanna í minni-
hlutanum eru gáttaðir á
fjármálastefnu meirihluta
sjálfstæðismanna og fram-
sóknarmanna. En sömu öfl
hafa þó ekki misst kímni-
gáfuna og láta ýmislegt
flakka um samstarf þeirra
þetta var laugardagur og ár-
degisflæði var klukkan
12.06. ..
Sigurðar Geirdals, bæjar-
stjóra og leiðtoga Fram-
sóknarflokksins, og Gunn-
ars I. Birgissonar, leiðtoga
Sjálfstæðisfiokksins. Vaxt-
arlag þeirra fóstbræðra
með ólíkara móti og í
munni andstæðinganna
eru þeir gjarnan nefndir
„Jake and the fat man“.
Samherjarnirí Kópavogi
KYNLÍF
Klámvísur og munnlásar
Kynlífsumræða er að
mörgu leyti sérstök — og
erfið, því á henni hvíla
nokkur höft eða munnlás-
ar. Með munnlásum á ég
við að flest okkar hafa alist
upp viö það frá blautu
barnsbeini að tala ekki um
kynlíf. Að minnsta kosti
ekki um vissa hluti í því. Ef
við tökum líkamann sem
dæmi má tala um líffæri
fyrir ofan mitti en ekki fyrir
neðan mitti. Naflinn er
landamæralínan. En mann-
skepnan er lunkin og finn-
ur leiðir. Klámvísur eru ein
leiðin sem hægt er að fara
til að stelast yfir landamær-
in. Frekar sniðug leið meira
að segja, því um leið og
stolist er yfir er gert grín að
öllu saman. Hneykslun og
fliss í bland er gott mál því
hvernig er hægt að ásaka
þann eða það sem kitlar
hláturtaugarnar? Kynlífs-
umræða fyrir neðan mitti
vekur nær alltaf kvíða og
þá er líka afar heppilegt að
gera grín að öllu saman
með hressilegum klám-
texta og slá þannig á kvíð-
ann. Reyndar viðhalda
JONA
INGIBJORG
JÓNSDÓTTIR
klámvísurnar einnig um-
ræðubanninu því samlík-
ingamálið og orðskrúðiö
sem gjarnan fylgja klúrum
textum halda munnlásnum
á sínum stað.
Þótt ég hafi mikið gruflað
í kynlífsfræðunum fékk ég
á mig sömu munnlása í
uppvextinum og aðrir sam-
tímamenn mínir hér á
Fróni. Að minnsta kosti
saup sjálfur kynfræðingur-
inn hveljur þegar á fjörur
hennar rak litla bláa bók
sem í er að finna fjölbreytta
sönglagatexta. Þar á meöal
nokkrar dökkbláar vísur
sem eru svo klúrar að ég
man ekki eftir að hafa lesið
annað eins. Þessi bók er að
sjálfsögðu neðanjarðar-
söngbók því enginn útgef-
andi fengi leyfi til að gefa út
svona krassandi texta. í
henni má meðal annars
finna nýjan texta við ást-
kæra lagið hans Sigfúsar —
„Litlu fluguna". Það var satt
að segja sérstæð reynsla að
syngja hástöfum „Lókur tif-
ar létt í hálu gati — lítil flat-
lús grær við skökulrót — í
staðinn fyrir „Lækur tifar
létt um máða steina — lítil
fjóla grær við skriðufót."
Reyndar er merkilegt
hvað samið er mikið af
klámvísum við gömul lög.
Það sannar bara hvaö lífið
fyrir neðan mitti er ógn-
vekjandi því hver myndi
þora (og mega) að frum-
semja lag með dökkbláum
texta sem allir lærðu síðan
í barnaskóla í söngtímum
rétt eins og þegar krakkar
læra „Maístjörnuna"?
Óhugsandi, ekki satt? Þess
vegna eru bara búnir til ný-
ir textar við þekkt lög.
í bláu bókinni er líka að
finna nýjan texta við ramm-
íslenska barnaskólalagið
„Frjálst er í fjallasal" nema
hvað textinn hefst á „Fret-
nagla foringinn". í hugum
sumra eru klof, kúkur og
piss gjarnan sett undir einn
hatt (enda allt fyrir neðan
mitti). Ekki furða þótt kúka-
versin séu í sama kafla og
klámið. Gömul orð eins og
saurlífi og saurlífisseggur
eru dæmi um slík hug-
myndatengsl hjá fólki.
Þegar ég blygðaðist mín
niður í tær yfir bláu bókinni
mitt í íslenskri náttúrufeg-
urð á fögru júlíkvöldi frétti
ég hjá kunningja að einn af
forsetum vorum — dr.
Kristján Eldjárn heitinn —
hefði á sínum tíma verið öt-
ull við að safna bláum vís-
um. Eflaust fróðlegt safn ef
þetta er rétt. Eitt er víst að
íslenska þjóðin á í handrað-
anum heilan helling af
klámvísum sem „vel mætti
syngja á þriðja glasi i þorra-
blótum, ef menn eru ekki
orðnir of teprulegir til
þess". Hygg ég til dæmis að
nokkrir kannist við það
mæta kver „Sex hundruð
blautlegar vísur".
Kvenfólkið hefur ekki lát-
ið sitt eftir liggja við klám-
vísnasmíðar en ég er þess
fullviss að þeir sem semja
klúrar vísur eru karlmenn í
„Lókur tifar létt
í hálu gati —
lítil flatlús grær
vid skökulrót“
yfirgnæfandi meirihluta.
Klám er tungumál karla
miklu frekar en kvenna.
Oddný nokkur Sveinsdóttir
(f. 1821), sem bjó lengst æv-
innar í Suðursveit í Austur-
Skaftafellssýslu, kastaði eitt
sinn fram eftirfarandi vísu
þegar menn sátu að snæð-
ingi og gæddu sér á súrmat.
Þá ku hún hafa verið búin
að missa sjónina. Spurði
einhver Oddnýju hvort hún
vildi ekki fá sér pung. Hún
svaraði um hæl:
Eistnapung ég elska af rót,
eins þótt hann sé loðinn,
hann hefur gert mér bestu
bót,
bæði hrár og soðinn.
Spyrjiö Jónu um kynlífið. Utanáskrift: Kynlíf c/o PRESSAN, Hverfisgötu 8-10, 101 Reykjavík