Pressan - 29.10.1992, Blaðsíða 14
14
FIMMTUDAGUR PRESSAN 29. OKTÓBER 1992
Segir stjúpföður sinn, lögregluþjón, hafa misnotað sig kynferðislega frá níu ára aldri
Elísabet (ekki hennar rétta
nafn) var níu ára þegar þetta með
Halldór (ekki hans rétta nafn),
stjúpföður hennar, byrjaði. Þá
gerðist nokkuð sem varð til þess
að Elísabet missti traustið til Hall-
dórs, glataði æskunni og glataði
elskandi móður, allt sömu nótt-
ina. Eftir þessa nótt tóku við þrjú
ömurleg ár kynferðislegrar mis-
notkunar, þar sem Halldór gerðist
æ aðgangsharðari. Ástæða er til að
ætla að þegar því tímabili lauk
hafi Halldór snúið sér að öðru
fórnarlambi á barnsaldri. Halldór
var og er enn lögregluþjónn. Ekki
er ólíídegt að hann taki skýrslur af
unglingsstúlkum sem vilja kæra
nauðgun eða þaðan af verri kyn-
ferðisglæpi.
HÖNDIN VAR LÖGÐ Á
EITTHVAÐ SKRÝTIÐ VIÐ-
KOMU
Halldór kom inn í líf fjölskyld-
unnar þegar Elísabet var fjögurra
ára. Móðir var þá fráskilin eftir
mjög erfitt hjónaband og átti von
á þriðja barni sínu.. Elísabet héit
lengi að hann væri alvöru pabbi
hennar. Hann var mjög skemmti-
legur, lék endalaust við systkinin,
sýndi þeim athygli sem þau fengu
ekki hjá öðrum. Elísabet segist
ekki muna til þess að ákveðinn
aðdragandi hafi verið að því er
koma skyldi. Halldór gerði að vísu
mikið af því að „knúsa“ börnin og
þau máttu alltaf skríða upp í til
hans hvenær sem var.
„Þetta breyttist þegar ég var á
níunda ári og kom heim úr sveit-
inni. Aft og amma höfðu skilið og
afi bjó hjá okkur og fékk herbergið
mitt. Því var það að ég svaf á milli
mömmu og Halldórs. Eina nótt-
ina vaknaði ég við að hann tók á
mér höndina og lagði á kynfæri
sitt. Ég skildi ekki hvað var að ger-
ast, fraus og þóttist vera sofandi.
Ég vissi að þetta var eitthvað sem
hann pissaði með og það var
voðalega skrítið viðkomu. Hann
athafnaði sig með hönd mína
þarna. Ég man sérstaklega eftir
því hvernig hann andaði allt öðru-
vísi en vanalega, ég hélt að hann
væri veikur og varð ofboðslega
hrædd og máttlaus. Mamma svaf
við hliðina og rumskaði ekki.“
AÐSTOÐ VIÐ FRÓUN OG
BLAUTIR „PABBAKOSSAR“
Þetta var í fýrsta en alls ekki
eina skiptið sem Elísabet var látin
„aðstoða" Halldór með hendinni.
Smám saman færði Halldór sig
upp á skaftið.
„Fyrst var hann ekki mjög gróf-
ur og þá hélt ég að svona væri
heima hjá öllum. En það fór að
breytast. Til dæmis tók hann upp
á því, þegar aðrir sáu ekki til, að
biðja mig um „pabbakoss“. Ég
vissi að svona ætti hann ekki að
gera, nema við mömmu. Hann
setti nefhilega upp í mig tunguna.
Hann lokaði augunum, en ég var
með mín augu opin og skoðaði
andlitið á honum, beið eftir að
hann hætti. Á þessu tímabili lét
hann mig sjálfa í friði að öðru
leyti, þ.e. hann gerði ekkert við
líkama minn. Hann fór gjarnan
með mig í bíltúra, t.d. út úr bæn-
um á skytterí. í slíkum veiðiferð-
um fróaði hann sér gjarnan með
því að láta mig halda um punginn
meðan hann sá um annað sjálfur.
Heima við lét hann mig oft halda
um punginn með annarri hend-
inni en á klósettpappír með hinni
þar til hann hafði lokið sér af.
Hann sagði að allar stelpur gerðu
svona fýrir pabba sinn.“
LAUG UPP Á STRÁKA OG ÞÁ
FYLLTIST HANN SJÁLFS-
TRAUSTI
- Hvencer urðu aðrirfyrst var-
ir við að eitthvað undarlegt vœri
áferðinni?
„Ári eftir nóttina áðurnefndu,
þegar ég var um tíu ára, var hann
farinn að láta mig fara úr buxun-
um og ég var farin að meiða mig.
Eitt sinn var ég mjög aum og
amma tók eftir því að ég gekk
öðruvísi og spurði hvað væri að.
Ég var svo skelkuð að ég laug því
til að stórir ljótir strákar hefðu
tekið mig niður í fjöru, fiktað við
mig og gert eitthvað ljótt. Það varð
allt kolvitlaust. Það var farið með
mig til læknis sem staðfesti að það
væri búið að spjalla mig. Það var
þarna sem ég byrjaði beinlínis að
ijúga og um leið varð hann örugg-
ur um að ég myndi aldrei segja
frá. Og hann fékk sjálfstraust til að
halda óhindrað áfram.“
- Eftir lœknisskoðunina hljóta
að hafa vaknað spurningar. Dró
hann við það úrferðinni?
„Nei. Við fluttum fljótlega eftir
þetta í nýtt hús og þá byrjaði hann
á misnotkuninni fyrir alvöru. Ég
var farin að gera í því að vera ekki
heima þegar ég taldi hann einan
heima og fara með mömmu við
hvert tælufæri."
NAUÐGAÐIHENNIINNIÁ
BAÐHERBERGI
„Um sama leyti byrjaði hann í
lögreglunni. Ég man hvað hann
var grobbinn þegar hann kom í
fyrsta skipti í húningi. Á svipuð-
um tíma var hann farinn að veita
líkama mínum athygli, þ.e. farinn
að horfa á hann með það í huga að
virkilega nota hann. Ég hætti að
vera hlutlaus áhorfandi. Ég minn-
ist þess, þegar þau voru að byggja,
að ég var látin naglhreinsa í
grunninum og þar fékk hann góð-
an stað til að vera óhultur."
- Hversu langtgekk hann?
„Það gekk það langt að einn
morguninn, þegar ég var að verða
tólf ára, króaði hann mig af inni á
klósetti og hafði við mig samfar-
ir.“
- Hvenær vaknaðir þú raun-
Skömmin loddi við mig eins og slím
Eftirfarandi hugleiðingar
Elísabetar eru úr drögum að
handriti að bók sem hún
hefur tekið saman um
reynslu sfna.
„Sektarkenndin sem
helltist yfir mig þarna varð
partur af mér í mörg ár og
varð til þess að ég tók á mig
skömm allra f fjölskyldunni,
jafnvel skömm Halldórs...
... Seinna átti ég það til að
verja þau með því að rffa
sjálfa mig niður og kenndi
mér um það sem gerðist, því
ég hefði verið of oft á vit-
lausum stöðum f húsinu,
verið of aðlaðandi, eða það
að ég varstelpa...
... Þarna var ég búin að
uppgötva skömmina og
hún elti mig hvert sem ég
fór, loddi við mig eins og
slím sem ekki var hægt að
þvo af sér. Ég varð þögulli
og um leið uppreisnargjarn-
ari gegn öllum. Blekkingin
var svo til orðin fullkomin
og Halldór lék ástríkan eig-
inmann sem sagði mömmu
brandara og káfaði á mér
þegar enginn sá til.
Eg fór á svipuðum tíma að
fá hræðileg höfuðverkja-
köst og var oft rúmliggjandi
af þeim sökum. Ég var send
í alls konar rannsóknir og
heilalínurit. Varð niðurstað-
an sú, að ég væri með
spennumígreni. Áttu þessi
höfuðverkjaköst eftir að
koma reglulega næstu ár-
in."